Love my Idol! สวัสดีเจ้าชายของฉัน

9.2

เขียนโดย Evennine

วันที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 20.40 น.

  7 chapter
  7 วิจารณ์
  7,526 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 16.48 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) อยากได้-อยากไป

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"นี่มันอะไรกันอ่ะไพรส์" ผมเดินเข้ามาที่สวนหย่อมแล้วพูดกับไพรส์

"คุณยู....หลิน" ไพรส์ตอบด้วยความตกใจ หึ!ตกใจที่ฉันเดินมาเป็นก้างขวางคอหรือไง

"ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ละคะ" ไพรส์ถามผมเมื่อเห็นผมยืนนิ่งไม่ตอบอะไร

"ฉันคงจะเป็นก้างสำหรับพวกเธอสินะ" ผมตอบเธอไปพร้อมที่หันหลังจะกลับบ้านของตัวเอง

"เดี๋ยวก่อน!" ผมถูกใครสักคนเดินมากระชากคอเสื้อ

"อะไรของแก!!!" ผมตอบมันไปด้วยความโมโห ไอ้เอกนั่นเอง คิดอยู่แล้วที่แกจะทำอย่างนี้

"อย่ามาทำตามใจตัวเองจะได้ไหม แกนี่ฐานะดีเสียเปล่าแต่สมองชั่งไม่ดีตามฐานะเลยนะ แล้วแกจะฐานะดีไปเพื่ออะไร ถามจริงเคยถูกอบรมบ้างไหมฮะ!!!"

เอกตะโกนใส่หน้าผมแต่ผมก็ไม่ตอบโต้อะไรเพราะมันไม่ใช่เรื่องจริงซะหน่อย มันนั่นแหละที่สมองไม่ดี เฮอะ! ผมเหลือบมองไปเห็นร่างเล็กที่ยืนอยู่ข้างหลังไอ้เอก ผมสังเกตเห็นเธอร้องไห้ด้วย ผมไม่อยากทำให้เธอร้องไห้หรอกนะ แต่ไอ้หมอนี่น่ะสิมันดันมาว่าผมอย่างนี้ใครจะยอมได้ละ ศักดิ์ศรีผมก็มีนะ ผมก็คนคนนึงมีหัวใจ

"หุบปากแกซะ!" ผมไม่ยอมมันอีกแล้วผมจึงรีบพุ่งหมัดไปที่ปากของมันจนมันล้มไปชนต้นไม้ แค่นี้ยังไม่พอหรอก ผมเดินไปที่ต้นไม้พร้อมกระชากคอเสื้อมันขึ้นมา แล้วลงหมัดไปซ้ำๆตรงที่เดิม พอเห็นอย่างนั้น ไพรส์จึงรีบผลักผมออกจากตัวเอก แล้วร้องไห้ออกมาพร้อมพูดว่า...

"เกินไปแล้ว! คุณทำเกินไปแล้ว เพื่อนฉันทั้งคนนะมาทำอย่างนี้ได้ไง เพื่อนฉันเจ็บฉันก็เจ็บนะ!" ไพรส์พูดพร้อมร้องไห้ไม่หยุดตอนนี้ผมอยากเดินเข้าไปปลอบเธอ อยากไปกอดเธอ ตอนนี้สินะ ที่ผมคงเป็นฝ่ายโดนเกลียดบ้าง ผมผิดเองแหละที่ไปยุ่งกับเธอ ผมก็แค่อยากแก้แค้นเธอที่มายุ่งกับผม มันทำให้ผมรุ้สึกพ่ายแพ้ และทำให้ผมตกหลุมรักเธอทันทีที่ได้เห็นใบหน้าสวย ผิวชมพู ผมนุ่มสลวย ผมอยากจะได้เธอมาครอบครอง แต่ตอนนี้คงไม่มีแล้วสินะ ก็ได้ผมจะไปเอง.................

....

..

 

ซะที่ไหนล่ะ!! มันแย่งทุกอย่างผมไป ผมก็จะต้องได้กลับคืนมา!

"ก็ได้ผมจะไปเอง"  ผมพูดจบก็เดินไป แต่ก็ถูกใครคนนึงห้ามไว้โดยวิ่งเข้ามากอด

"ขอโทษ...ขอโทษค่ะ ฮึก..ฮืออ" 

"ไม่เป็นไรเพราะคนที่ผิดคือฉันไม่ใช่เธอ" ผมแกะมือน้อยๆของไพรส์ออกแล้วเดินไป

กลางคืน ยามราตรี

"คุณยูหลินค่ะ เข้านอนได้แล้วนะคะ" 

"อื้ม" ผมตอบพร้อมเดินมา ล็อกประตู พร้อมไล่แม่บ้านให้ไปนอนเช่นกัน

แล้วผมก็หยิบขวดยาขึ้นมา ผมจะต้องทำทุกอย่างให้ได้เธอมาแม้จะต้องยอมเป็นคนเลวก็ตาม ถ้าเธออยากไปเมื่อไรวันนั้น คงเป็นวันที่ฉันต้องทรมานสุดๆเลยสินะ หึ! แต่ไม่มีทางหรอกที่เธอจะไปจากผมได้เพราะทุกอย่างมันจะต้องตกมาอยู่ที่ผม ผมจะกำจัดเอกทิ้งซะ