Don't gentle ! ✱ ล่ารัก .. กระชากหัวใจนายสุดฮอต

1

 - - ◖ นางเอก Or นางร้าย ◗- -

          หลังจากที่ได้รับโทรศัพท์สายด่วนจากป๊า ทำให้ฉันต้องหอบข้าวของจากโรงเรียนประจำให้กลับมาที่บ้านทันที และสิ่งที่ฉันสัมผัสได้หลังจากที่ก้าวเท้าเข้ามาในบ้านคือ ...
ฟิ้ววววว  ปัง !

“ ไสหัวออกไปให้หมด .. อย่ามายุ่งกับฉัน ”

แจกันราคาแพงได้ลอยเฉียดหัวฉัน .. หลบแทบไม่ทัน

“ คุณหนูเป็นไงบ้างค่ะ ”

แม่นมที่เลี้ยงฉันมาตั้งแต่เด็ก ๆ เอ่ยปากถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

ฉันยิ้มแล้วส่ายหน้าไปมาให้แม่นมจากนั้นก็มองกลับเข้าไปในห้องที่เกิดเหตุ

“ เป็นถึงขนาดนี้ถึงต้องเรียกตัวฉันกลับมาสินะ .. นมหนูฝากเก็บของหน่อยนะ .. ขอไปดูพี่ชายก่อน ”

“ ค่ะคุณหนู ”

พอก้าวเข้าไปถึงฉันก็มองไปรอบ ๆ ห้องทันที .. สภาพห้องตอนนี้เหมือนกับเป็นสถานที่ทำสงครามโลกครั้งที่สองยังไงยังงั้น ทีวีพลาสม่าแบบลิมิเต็ดที่ป๊าดีใจนักหนาถึงกับโทรศัพท์มาอวดฉันเมื่ออาทิตย์ก่อนบอกว่ามีแค่ ‘ สามสิบเจ็ด ’ เครื่องในประเทศไทย -O- ตอนนี้ทีวีหนึ่งในสามสิบเจ็ดเครื่องนอนกองอยู่ที่พื้นเรียบร้อยแล้วแถมยังแตกเป็นรูเท่าหัวหมา -*-  .. ป๊าต้องเป็นลมแน่ ๆ  

นี่ยังไม่รวมข้าวของจิปาถะที่กระจายเกลื่อนเต็มห้องไม่มีหลงเหลือความเป็นออริจินอลเลยสักนิด ..

เอ๊ะ ๆ นั้น ๆ ยังเหลือแจกันลายมังกรที่อากงแสนจะหวงแหนอยู่ เฮ้ออออ ก็ยังดีที่ยังยั้งมืออยู่บ้าง

“ ฮือออ .. ฉันมันไม่ดีตรงไหน ! T^T ”

พี่ชายโวยวายพร้อมกับคว้าแจกันลายมังกร ของอากง จากนั้นก็ฟาดลงพื้นอย่างแรง !.. หื้อฮือกระจายเป็นแตกเป็นเสี่ยง ๆ ..แจกันใบนั้นได้กลับคือสภาพก่อนที่จะโดนหลอมเป็นแจกันจนได้ อากงที่อยู่บนสรรค์ต้องเข่าอ่อนอยู่แน่เลย -_-^

สรุปคือ .. พัง !

“ รูบี้ !   ”

พี่ชายเงยหน้าขึ้นมาพูดกับฉันใบหน้าหล่อ ๆ ของเขาเต็มไปด้วยน้ำตาและตาแดงก่ำ

“ ระบายอารมณ์จนพอใจเมื่อไหร่เรียกฉันด้วยก็แล้วกัน ! ”

ฉันมองบอกเขาแล้วเดินไปยืนพิงกำแพงที่อยู่ใกล้ ๆ จากนั้นก็มองพี่ชายอย่างไม่วางตาส่วนเขาก็รีบเช็ดน้ำตาที่ไหลนองเต็มหน้าออกจนหมดแล้วค่อย ๆ ก้าวเท้าเข้ามาหาฉันช้า ๆ

“ เอ้า .. ไม่ทำต่อล่ะ ! ยังเหลือกระจกนะ  .. ทุบเลยสิ ฉันรอดูอยู่ ”

“ แกมาได้อยู่ที่นี่ได้ยังไง ”

“ ไม่สมกับเป็นลูกเจ้าของธนาคารดังเลยนะ เฮียราฟล์ ! ”

แล้วพี่ชายของฉันก็ตรงดิ่งเข้ามากอดฉันแล้วซุกหน้าที่ไหล่ของฉันอย่างเจ็บปวด

“ นี่ป๊าตามแกมาปลอบใจฉันใช่มั้ย ”

“ ก็จะใครซะอีกล่ะ -_- เพราะป๊าทนเฮียไม่ได้นะสิ .. เลยต้องตามฉันมาอาละวาดเฮียนี่ไง ”

ฉันพูดพร้อมกับเอามือไปลูบ ๆ หลังพี่ชายเบา ๆ

“ แค่ผู้หญิงทิ้ง .. ร้องไห้จะเป็นจะตายขนาดนี้เลยเหรอ ?  ”

“ บัดซบ ! ”

“ นี่ .. เฮียด่าฉันเหรอ -_- ^ ”

“ เปล่า .. เฮียไม่ได้ด่าแก .. เฮียพูดเพราะเจ็บใจต่างหากที่โดนไอ้  ‘ ฟาเรนไฮ ’แย่งแฟนไป เลวทราม .. ต่ำช้าาาาชั่วช้า .. สามาร .. ที่สุด ! ”

มาเป็นชุด ={}=

“ เขาชนะเฮีย .. ตั้งแต่ชื่อแล้วล่ะมั้ง ”

“ เน่ ! แกเข้าข้างมันเหรอ ”

เฮียราฟล์รีบพลักตัวออกจากฉันแล้วเอามือมาจับหัวฉันกดลง !

“ เปล่า .. ฉันแค่บอกว่าชื่อเขาเท่ห์ดีนะ ”

“ เท่ห์ตรงไหน .. เฮียเท่ห์กว่านะ ชื่อเหมือนผู้ดีอังกฤษเลย ”

“ จ้ะ -*- ”

“ มันทำให้ฉันเสียหน้า .. มันแย่งคนที่เฮียจีบมาตั้งนานไปเฉยเลย เฮียตามจีบมาตั้งนานเสียเงินมาตั้งเท่าไหร่ .. ลูกน้องเฮียบอกว่ามันมาผู้หญิงของเฮียเข้าม่านรูด ! แล้วจะให้เฮียในแง่บวกว่ายังไง .. จะให้คิดว่าพวกมันไปทำอะไรกัน? .. ขายของเปิดท้ายรึไง  ”

“ เฮียคงรักยัยนั้นมากสินะ ”

“ เฮียเสียดายเงิน T^T เฮียซื้อของให้ยัยนั้นหมดไปเป็นแสน ๆ เลยนะ”

อ้าววว =O= จะน่าสงสารอยู่แล้วเชียว .. หมดกัน 

“ ที่ร้องไห้เป็นเขื่อนแตกแบบนี้คือ .. เสียดายเงินเหรอ ? ”

“ เปล่า .. พูดให้ร่าเริงไปงั้นแหละ .. ที่จริงแล้วลึก ๆ เฮียเจ็บ .. ปวด .. รวด .. ร้าววววววววว  ”

“ โธ่ .. เฮียสุดที่รักของฉัน  ”

ฉันตรงเข้าไปตบไหล่เขาเบา ๆ คนที่แข็งแกร่งดั่งภูผาอย่างเขาน้ำตาไหลทะลักยังกับท่อประปาแตก ให้ตายสิ ! ไอ้บ้านั้นมันเป็นใครกันนะ ถึงทำให้พี่ของฉันเป็นได้ถึงขนาดนี้ .. อย่าให้เจอนะเว้ย ..


 
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .  

เช้าวันใหม่ ..

“ รูบี้ ”

“ หะ ? ”

“ แกเป็นอะไร .. วันนี้ดูตาแข็ง ๆ  ”

' เอด้า '   .. เพื่อนสนิทหนึ่งในสองคนของฉันพูดขึ้น

“ ก็พี่ฉันน่ะสิ .. โดนไอ้ผู้ชายนิสัยแย่ .. แย่งแฟน”

“ ใครอ่ะ ”

“ มันชื่อ !!  ... ”

“ ฮือออออออออออออ ๆๆ ”

ยังไม่ทันที่ฉันจะบอกชื่อผู้ชายที่ทำให้พี่ฉันร้องไห้ขี้มูกโป่งให้เพื่อนสนิทหน้าตาจิ้มลิ้มได้ฟัง ..ก็มีเสียงร้องไห้อีกเสียงดังขึ้นมาขัดจังหวะซะก่อน

“ มิกกิ .. แกร้องไห้ทำไม ”

เอด้าก้มลงมาหน้าผู้หญิงที่กำลังก้มหน้าเช็ดน้ำตาออกจากแก้มใส ๆ อย่างลวก ๆ

“ ฉันโดนปฏิเสธ ! ฮืออ .. เขาบอกว่าฉันไม่คู่ควรกับเขา เพราะฉันขี้เหร่เกินไป ฮือออออออออ !! ”

ทันทีที่พูดจบ .. ยัยนั้นก็แหกปากร้องออกมาอีกรอบ 

“ ไอ้บ้านั้นมันเป็นใคร  ! ”

ฉันกำหมัดแน่นด้วยความเคียดแค้นแทนเพื่อน

“ เขา .. ฮือออ .. เขาชื่อ ..  ฟา !! ”

“ ฟา ?  ฟาอะไรอ่ะ ? .. ฟาโร เหรอ ”

ฉันรีบถามขึ้น

“ เปล่า ”

มิกกิกลับส่ายหัวไปมาเบา ๆ ..

“ งั้น .. ฟามิคส์  ใช่มั้ย ”

เอด้าเริ่มพูดขึ้นมาบ้าง

“ ไม่ใช่ ฮือออออออ  ”

ถูกก็ไม่ถูก .. แถมยัยนั้นยังร้องไห้นักอย่างเดิมซะอีก จนฉันกับเอด้าต้องตบไหล่เบา ๆ เพื่อเป็นการปลอมใจ

“ ต้องชื่อนี้แน่ ๆ ฟาร์มาซูติเคิ้ล ”

ฉันชูนิ้วชี้ขึ้นมาแล้วยิ้มกว้าง .. จนเพื่อนทั้งสองคนเงยหน้าขึ้นมาจ้องฉันแล้วหรี่ตาลงด้วยความเอือมระอา

“ อ้าว ไม่ใช่เหรอ ? ”

ฉันหุบยิ้มพร้อมกับเอียงคอถาม

“ คนบ้าอะไร ชื่อ ฟาร์มาซูติเคิ้ล  -*-  ”

เอด้าเอามือเล็ก ๆ มาผลักหัวฉันจนเกือบจะหลายหลังตกจากเก้าอี้หินอ่อน

“ แล้วมัน  ‘ ฟา ’  ไหนเล่า ! ”

ฉันพยุงตัวเองไว้แล้วรีบตะโกนตอกหน้ายัย มิกกิ ด้วยความโมโห

“ ฟาเรนไฮ !! ”

ฟ ... ฟาเรนไฮ ! ต้องเป็นหมอนั้นแน่เลยชื่อประหลาด ๆ แบบนี้ไม่กล้ามีคนมาเหมือนหรอก ! ต้องใช้แน่ ๆ ต้องเป็นเขาแน่ ๆ  

“ พาฉันไปหาเขา ”

ฉันพูดพร้อมลากยัยเคี้ยวงูออกไปจากม้านั่งตรงนั้นอยากแรง

“ แล้วแกจะไปทำไม ”

“ พาฉันไปเหอะน่า  ! ”

“ แต่ เขาเรียกอยู่อีกโรงเรียนนึง ”

“ จะเรียกที่ไหนก็ชั่ง .. ฉันจะตามไปอาละวาดถึงที่เลย !! ”

“ น้อย ๆ หน่อยเหอะ ! ฉันเป็นฝ่ายโดนปฏิเสธนะ .. ไม่ใช่แก ไม่ต้องเดือดร้อนแทนฉันนักก็ได้นะ ”

“ ไม่ได้หรอก .. เพราะแกไม่ใช่คนเดียวที่ไอ้หมอนั้นมันทำให้เจ็บปวดน่ะสิ !! ”

ฉันพูดพร้อมกับกระชากแขนของมิกกิให้เดินนำไปหาผู้ชายเจ้าปัญหาคนนั้น
 

สิบห้านาทีต่อมา ..

“ เขาอยู่ตรงนั้น ”

“ ไอ้หัวแดงนั้นน่ะนะ ? ”

“ อืม ”

มิกกิชี้นิ้วไปหาผู้ชายแดงเหลือบน้ำตาลที่เก๊กหล่อให้สาว ๆ ที่เดินผ่าไปผ่านมากรี๊ดดดด .. และขอถ่ายรูป

“ เดี๋ยว ๆ จะไปไหน .. แกแค่ให้ฉันพามาดูหน้าไม่ใช่รึไง ”

มิกกิดึงแขนฉันไว้หลังจากที่เห็นท่าทีของฉันที่กำลังจะสาวเท้าเข้าไปหาผู้ชายคนนั้น

“ ต้นเหตุทั้งหมดเกิดขึ้นที่เขา .. ฉันจะคิดบัญชีให้เอง !! ”

ฉันสะบัดแขนที่ถูกสองสาวที่จับแขนไว้คนละข้างออกแล้วตรงดิ่งเข้าไปหาเขาที่กำลังยืนถ่ายรูปกับผู้หญิงที่ต่อคิวแถวยาวเป็นขบวนเรียงหน้าเรียงตากันเข้ามาเรื่อย ๆ 

“ ขอดูหน้าหน่อยเหอะ .. จะหล่อสักแค่ไหนกันเชียว ! ”

ฉันเดินเข้าไปเรื่อย ๆ แหวกฝูงชนที่รายล้อมเข้าไปจนประชิดตัวของเขาจากนั้นก็เอามือไปจับไหล่ของเขาแล้วพลิกตัวเขาให้หันมาหาฉัน !

“ นี่นาย !! ”

ปึง !
เมื่อสายตบตา .. ฉันก็ได้เห็นใบหน้าของเขาชัดเจนเหมือนดูหนังสามมิติ

เขาหล่อจังเลยอ่า >< ฉันไม่แปลกใจเลยที่เฮียราฟล์คนที่ติดโผลหนุ่มตระกลูดังที่สาว ๆ อยากเป็นแฟนมากที่สุด .. กลับพ่ายแพ้ให้กับเขา .. ผู้ชายที่ยืนอยู่ต่อหน้าฉันคนนี้ ฉันไม่แปลกใจเลยสักนิด ผมสีแดงของเขามีเสน่ห์ยังไงบอกไม่ถูก ไหนจะดวงตาหม่นเหมือนเหยี่ยวคู่นั้นอีก อ๊ายยยยย ! ฉันอยากจะขอเขาถ่ายรูปมั้งจังเลย ต่อคิวนานมั้ยค่าาา 

“ มีอะไร  ”

เขาก้มสายตาลงต่ำไปสำรวจทุก ๆ ส่วนของฉันอย่างละเอียดแล้วก็มาจบที่ใบหน้าใส ๆ ของฉัน จากนั้นก็ถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย

“ถ้าอยากจะถ่ายรูปกับฉันก็ไปต่อคิวไม่เห็นรึไงว่าที่นี่เขามีแต่คนมีมารยาทน่ะ ”

อ๊ากกกกกกกกก .. ฉันเป็นใจแล้ว มาถึงตอนนี้ฉันอยากจะฆ่าไอ้หมอนี้แทน !

“  นายคือ ฟาเรนไฮ ใช่มั้ย .. ”

“ อืม ”

“ งั้นดีเลย ”

ผั๊ววววววววว !

ฉันต่อยหมัดเล็ก ๆ ของฉันเข้าหน้าเขาอย่างจัง จนผู้หญิงที่กำลังรอถ่ายรูปรีบฉากออกมาห่าง ๆ จากตรงนั้นแล้วมองดูเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปหลังจากนั้นอย่างระทึก 

“ ทำบ้าอะไรของเธอ ! ”

เขาหันหน้ามามองฉันด้วยสีหน้าโกรธจัด

“ นี่สำหรับ พี่ชายของฉันที่โดนนายแย่งแฟน ! ”

ผั๊ววววววววว

“ และนี่ .. สำหรับเพื่อนของฉันที่นายตัดความสัมพันธ์อย่างไม่ใยดี ”

ผั๊วววววววววววว

“ ส่วนหมัดนี้ .. ฉันแถม !! ”


พรึบ !

เขารีบคว้ามือฉันเอาไว้ทั้งสองข้างก่อนที่จะโดนฉันต่อยเป็นรอบที่สี่

“ แปลกดีเนาะ .. ฉันยืนให้ผู้หญิงบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ต่อยไปตั้งสามหมัด !”

“ ปล่อยนะเว้ยยย ”

ฉันร้องลั่นเมื่อเขากระชากตัวฉันให้เขาไปอยู่ในอ้อมแขน .. แต่เสียงของฉันก็ยังไม่เท่ากับเสียงกรี๊ดดด ! ที่เหล่าบรรดาสาวกที่กำลังยืนรอสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้านพวกนั้นหรอก

“ อย่าคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงแล้วฉันจะไม่กล้าต่อยคืนนะ ”

“ ก็ลองดูเซ่ ! ”

“ ฉันชอบให้คนมาท้าแบบนี้จัง .. แต่ส่วนใหญ่พวกที่ท้าฉัน .. จุดจบพวกมันคือ .. ตาย ”

“ ฉันไม่กลัวนาย .. รู้เอาไว้ด้วย !!  ”

ฉันพยายามจะดิ้นให้หลุดจากแขนที่แข็งแรงของเขาไม่ไม่สำเร็จยิ่งฉันดิ้นมากเท่าไหร่เขายิ่งกระชับแขนมากขึ้นเท่านั้น

“ ไม่กลัวแล้วดิ้นทำไม ”

“ มันอึดอัด ! ”

“ อย่าบอกนะว่าที่คือแผนของเธอที่อยากอยู่ในอ้อมกอดฉันน่ะฮะ ! แผนนี้ใช้ได้นะเนี่ย ... คิดนานมั้ย ”

“ จะบ้ารึไง ทุเรศ ! ”

พูดจบฉันก็กระแทกเท้าตัวเองลงหาเท้าของเขาอย่างแรงและแม่นยำจนฉันสามารถหลุดออกจากอ้อมแขนของเขาได้สำเร็จ

“ กลับโรงเรียกเธอไปซะ .. อย่าให้ฉันได้เห็นเธออีก ไม่งั้นฉันจะเอาคืนให้สาสม !! ”

“ หืยยยยยยย สักวัน นายจะต้องมาสยบแทบเท้าฉัน !! ”

“ เหอะ ! ฉันจะรอดู .. ‘ อย่าตายซะก่อนล่ะ ’   ”


ป .. ปากหมาาาาา =[]=

ฉันค่อย ๆ โน้มหน้าเขาไปหาใบหน้าหล่อ ๆ ของเขาช้า ๆ จากนั้นก็ตะโกนออกมาสุดเสียงด้วยความโมโห

“ ระวังตัวไว้ให้ดีเหอะ ! ”

พูดจบฉันก็สะบัดหน้าออกมาจากตรงนั้นอย่างเชิด ๆ ปล่อยให้หมอนั้นยืนอึ้ง ๆ ไปคนเดียว ฉันเดินกลับไปหาสองสาวเพื่อนสนิทที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ไม่ไกลนัก

“ แกพูดแบบนั้นหมายความว่ายังไง  ”

เอด้าเป็นฝ่ายถามขึ้นมาก่อน
 
“ ฉันจะ ‘ จีบ ’ ไอ้บ้านิสัยเลวทรามนั้น !! ”

“ ห๋าาาาาาา ”

ทั้งสองร้องเสียงหลงโดยไม่ได้นัดหมายพร้อมกับยื่นหน้าที่เหมือนกันยังกับแกะมามองหน้าฉันนิ่ง

“ มองอะไรเล่า ”

ฉันรำคาญกับสายตาของเพื่อนสนิทเต็มทนจากนั้นก็ใช้มือทั้งสองข้างของตัวเองดันหน้าของเพื่อนขี้สงสัยออกไปห่าง ๆ หน้าของฉัน

“ แกแน่ใจนะว่าจะทำแบบนี้ ”

“ ทำม่ะ ! ทำไมฉันจะทำไม่ได้ ”

“ ถ้าแกอยากเสียใจฟรีก็เชิญ .. ผู้ชายอย่าง ‘ ฟาเรนไฮ ’ ผู้หญิงทุกคนก็เหมือนกับ ของว่าง .. ไม่มีใครก้าวข้ามไปเป็น อาหารหลัก ! ของเขาได้หรอก ”

“ ฉันแค่อยากจะสั่งสอนให้เขารู้จักคำว่า เสียใจ ! ถ้าฉันจีบเขาติดเมื่อไหร่ .. ฉันจะเฉดหัวเขาทิ้งทันที .. ให้มันรู้กันไปเลยว่าเขาไม่ใช่คนเดียวที่จะมาทำร้ายจิตใจใครก็ได้แบบนี้ ”

“ แล้วถ้าวันนึงเกิดแก .. ชอบเขาขึ้นมาจริง ๆ แกจะกลายเป็นฝ่ายเสียใจแทนนะ ”

“ ไม่มีวันซะหรอก ! .. คนอย่างเขาฉันชอบไม่ลงแน่ ๆ ”

“ เอาจริงงั้นเหรอ ”

“ ใช่ .. เขาทำให้พี่ฉันเจ็บเกือบตาย .. จะปล่อยให้ลอยหน้าลอยตาอยู่แบบนี้ได้ยังไง !! ”

ทั้งเอด้าแล้ว มิกกิ หันไปมองหน้ากันช้าจากนั้นก็ส่ายหน้าไปมาเบา ๆ

“  น้ำตามันต้องแลกด้วยน้ำตา !!  ”

“ รูบี้ คือว่า .. ”

“ ในเมื่อฉันเป็นผู้หญิงที่ แสนดีเรียบร้อยเหมือนนางเอกไม่ได้ .. ฉันก็จะเป็น นางร้าย  ! ”

“  ”

“ ถ้าหากฉันจะต้องเป็นตัวร้าย .. ฉันก็ขอเป็นตัวร้าย ..ที่   ' ร้ายยิ่งกว่า  ’  ตัวร้ายไหน ๆ !!  ”

ไม่ต้องห่วงนะเฮีย .. เฮียจะไม่เสียใจเปล่า .. ฉันจะเป็นคนแก้แค้นแทนให้เอง เฮียเจ็บเท่าไหร่ .. เขาจะต้องเจ็บให้มากกว่า !!