ยามิกับโรงเรียนนักฆ่า

"หาว~~~ ง่วงจังเลย~~~"ฉันยืดเส้นยืดสายแล้วกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง

"ยามิจัง~~~"เสียงนั้นดังขึ้นพร้อมกับปะตูที่ถูกเปิดอย่างแรง

"มะ...มีอะไรงั้นเหรอ ซึนาโกะจัง"ฉันพูดพร้มกับลุกขึ้นนั้ง

"ไปเทียวข้างนอกกัน"ซึนาโกะพูดพร้อมกับยิ้ม

"ไปตอนกลางคืนเนียนะ มะเอาอะ"ฉันปฎิเสธอย่างไร้เยื่อไย

"ไปเถอะน่าสนุกดีออกนะ"ซึนาโกะพูดพร้อมกับดวงตากลมโต ซึ่งสิ่งนั้นทำให้ฉันปฎิเสธไม่ลงจึงตอบตกลงไป

"แต่ฉันขอไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ"

"ไม่ต้องหรอกไปทั้งอย่างงี้แหละ"

"เอาจริงดิ!"ฉันพูดขึ้นอย่างงงๆ บ้าไปแล้วแน่ๆ ที่อยู่ดีๆเด็กที่ดูยังไงๆก็อายุไม่ถึง15 ชวนไปเที่ยวกลางคืน แถมให้ไปทั้งชุดนอนอีกบ้าแน่ๆ

"ไปกันเถอะ"ซึนาโกะพูด พร้อมกับลากฉันออกจากห้องไปโดยปริยาย พวกเราเดินออกจากโรงเรียนไปที่แห่งหนึ่งซึ่งแลดูเหมือนห้องใต้ดินของศูนกลางค้าสักที เอะเดี่ยวนะ.... นั้นมันร้านเกมไม่ใช่เหรอ

"นี่ไงล่ะ ที่ๆสนุกที่สุดในโลก"ซึนาโกะพูดพร้อมกับกระโดดไปมา

"แล้วทำไมต้องมาตอนกลางคืนด้วยล่ะ"ฉันถามแบบงงๆ

"ก็ที่นี่ตอนกลางคืนมันสนุกกว่าตอนกลางวันนี่" เหตุผลโครตจะไม่เข้าใจเลย เธอเห็นร้านเกมเป็นบ่อนไผ่รึไง ถึงต้องแอบมาตอนกลางคืนเนีย(จริงๆไม่ได้แอบมาแต่มาแบบจะๆเลย)

"เอาเถอะไปเล่นเกมกัน~~~" ฉันจึงโดนซึนาโนะลากไปเล่นเกมแบบไม่ทันตั้งตัว แต่ว่าถึงแม้ในเรื่องจริงซึนาโกะ จะไม่เก่งเรื่องยิงปืน แต่พอเป็นเกมซึนาโกะ กลับเล่นเก่งอย่างไม่น่าเชื่อ พวกเราสองคนเล่นเกมกันจนดึก

"อะ...สี่ทุ่มแล้วนี่"ฉันดูนาฬิกาตัวเอง

"งั้น..ไปหามื้อดึกกินกัน"ซึนาโกะพูดขึ้นพร้อมกับลากฉันออกจากร้านเกม แล้วพาไปนั้งบาแห่งหนึ่ง

"เธอเป็นเด็กใหม่งั้นเหรอชื่ออะไรน่ะ"สาวเสิรฟในบาถามขึ้นมา

"ยามิ อายุ15 ค่ะ...คะ"ฉันตอบแบบกล้าๆกลัวๆ

"งั้นเหรอ...พี่ชื่อเมโกะ ทำงานอยู่ที่นี้ จะรับอะไรก็บอกมานะ"สาวเสริฟในร้านพูดด้วยท่าทางร่าเริง

"พี่เมโกะ ขอแบบเดิม แก้ว1นะ"ซึนาโกะออกปากสั่ง

"นี่จ้ะ" ยังไม่ทันไรคุณเมโกะ ก็ยกเครื่องดื่มสี่แดงเข็มใส่แก้ววายมา

"แล้วยามิจังจะรับอะไรไหม"เมโกะถามไปยิ้มไป

แต่ว่ายังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไร ก็มีผู้ชายใส่ชุดพ่อบ้าน มาเสริฟนมอุ่นให้สะงั้น

"เออ....คือว่า..."ฉันพูดอย่างกล้าๆกลัวๆ

"ไม่เป็นไรเดี่ยวผมเลี้ยงเอง ผมชื่อยามาโตะ เป็นเจ้าของร้านนี้น่ะ"

"คงไม่ได้ใส่แอลกอฮอไว้ใช่ไหม"

"555บ้ารึเปล่า เธอนี่ตลกดีนะ ฉันแค่เห็นว่าเธอพึ่งมาใหม่เลยกะจะเลี้ยงตอนรับน่ะ"คุณเจ้าของร้านพูดขึ้นก่อนจะกลับไปทำงานต่อ

"จริงสิ ซึนาโกะฉันมีเรื่องต้องถามเธอ"

"อะไรเหรอ"

"จิตนักฆ่าคืออะไร"

"ถามได้ดีนี่ ยามิพึ่งมาใหม่คงจะไม่รู้ จิตนักฆ่าก็คือ กระแสจิตที่ปล่ยออกมาเพื่อให้เหยื่อตกใจกลัวไงล่ะ แต่ว่าสิ่งนั้นมันก็ไม่ได้เกิดกับนักฆ่าทุกคนหรอกนะ ขนาดฉันยังไม่มีเลย แต่บางคนแค่เดินเฉยๆคนก็กลัวกันแล้ว อย่างเช่น คุณคาเนกิ ที่แค่เดินภาพก็เล่นเอาคนอื่นๆวิ่งหนีไปตามๆกันเลยล่ะ" ซึนาโกะอธิบายพร้อมยกตัวอย่าง

 "งี้นี่เอง"

"รีบดื่มเถอะยามิ จะได้รีบกลับ ถ้าเรากลับช้า คุณคุรุมิคงโกรธน่าดู"ซึนาโกะพูดขึ้น พวกเราจึงรีบดื่มเครื่องดื่มที่สั้งมา ก่อนจะบอกลาทุกคนกลับโรงเรียนไป