โปรยเสน่ห์ ให้เธอมารัก

ตั้งแต่ตอนนั้นฉันกับนายเฟรมเราก็ไม่เจอกันอีกเลยไม่ติดต่อกันอีก ตอนนี้ก็อาทิตย์นึงได้แล้วฉันพยายามจะตัดใจจากนายเฟรมให้ได้ถึงมันจะยากก็เถอะ

"นี่ยัยเกรซแกพาฉันไปไหนเนีย"ฉันถามขึ้น เพราะพอฉันขึ้นไปวางกระเป๋าบนห้องยัยเกรซก็บอกว่าจะพาไปไหนไม่รู้

"ตามมาเหอะหน่า เดี๋ยวแกก็รู้เอง"ฉันจะไม่ว่าอะไรเลยว่าจะพาฉันไปไหนแต่ดันเอาผ้ามาปิดตาฉันไว้มันหมายความว่าไงเนียยยยย 

"แล้วแกเอาผ้ามาปิดตาฉันทำไมเนีย"

"เออ หน่าถามมากจริงยัยเพื่อนคนนี้ ระวังชนทางนี้ทางนี้"โอ๊ยฉันเพิ่งรู้น่ะว่าโรงเรียนเราจะใหญ่ขนาดนี้เดินจนเมื่อยแล้วเนีย "อ่ะ ถึงและ"

"แกพาฉันมาที่ไหนเนีย ยัยเกรซแกอยู่ไหนฉันแกะผ้าออกได้ยัง ยัยเกรซ"อยู่อยู่ยัยเกรซก็เงียบไปแล้วมันพาฉันมาที่ไหนเนียเริ่มกลัวแล้วน่ะ ฉันค่อยค่อยแกะผ้าออกแต่ก็ต้องชะงักลงเพราะตรงหน้าเป็นรูปที่ฉันถ่ายเล่นกับเฟรมทั้งในมือถือฉันแล้วเขา มันเยอะแยะมากเพราะตอนเราคบกัน ฉันเดินตามรูปไปเรื่อยๆ ยิ่งมองดูรูปฉันก็นึกถึงวันที่พวกเรายังคบกันได้ยิ้มได้หัวเราะ แต่น้ำตาฉันก็ต้องไหลออกมาเพราะนึกถึงเรื่องที่เฟรมทำกับฉันแล้ว วันที่เราเคยมีความสุขกันมันก็ไม่มีค่าอะไรเลย

"เราขอโทษ"อยู่ๆก็มีเสียงคนคนนึงที่ฉันคุ้นเคยดังขึ้นจาดข้างหลังแต่ฉันไม่อยากจะหันหน้ากลับไปมองหน้าเขา

"เธอเข้าใจฉันผิดอย่าเพิ่งเดินหนีเราน่ะ จริงๆแล้วเราชอบเธอมานานแล้วแต่ไม่กล้า วันนั้นที่ฉันเล่นสเก็ตบอร์ดตัดน้าเธอ เราตั้งใจน่ะ เพราะเราชอบเธอ พอเราได้คุยกับเธอเราตื่นเต้นมากเลยน่ะ แล้ววันที่เราพาเธอไปที่สนามสเก็ตบอร์ดหน่ะ ตอนที่เรากำลังจะแข่งไอ้คิมมันท้าให้เราจีบเธอ ถ้าเราทำสำเร็จมันจะให้เงินเรา อย่าเพิ่งโกรธเราน่ะที่จริงเราไม่อยากจะได้เงินมันเลย แต่เรากลัวเสียฟอร์ม แต่เรารู้แล้วกับการที่เราเสียฟอร์มและเสียเธอเราขอเสียฟอร์มให้เพื่อนมันหัวเราะเยาะเราดีกว่าแต่ว่าเราเอาเงินคืนไอ้คิมไปแล้วน่ะ มิน เธอจะยกโทษให้เราได้ไหม เรารักเธอ รักเธอจริงๆน่ะ" ฉันไม่ทันได้พูดอะไรอยู่ๆเฟรมก็กอดฉันจากด้านหลัง ทำให้ฉันเกร็งตัวไม่อยากที่จะพูดและไม่กล้าหันหน้าไปสบตากับเขา  "ยกโทษให้เราน่ะแค่ยกโทษไม่ต้องกลับมารักเรา..."

"ฉันยกโทษให้ และฉันยังรักนายอยู่ฉันเข้าใจแล้ว"ฉันพูดตัดบทนายเฟรมก่อนที่นายเฟรมจะพูดจบ

"แปลว่าเธอจะคบกับเราต่อใช่ไหม"

"อะไร เริ่มต้นใหม่สิ เราเลิกกันแล้ว ถ้าอยากคบก็ต้องเริ่มต้นใหม่เข้าใจไหม"

"โห ก็ได้ภายในปีนี้รับรองว่าเราจะได้คบกัน เหลืออีกกี่เดือนกันน่ะ"

"1เดือนนี่มันจะปีใหม่แล้ว ทำให้ได้ล่ะ แบร่"ฉันหันหลังไปแลบลิ้นใส่นายเฟรม ถึงกับอึ้งไปเลยอ่ะฮาฮาฮา

1เดือนต่อมา

ตอนนี้เรากำลังจัดปาร์ตี้กันที่บ้านฉัน นายเฟรมก็มาช่วยด้วย เกรซกับพี่เคนก็มา

"แหมลูกสาวลูกชายแม่ก็มีแฟนกันแล้ว ทำไมเหลือแค่มาอินที่ยังไม่มีล่ะลูก"

"อะไรค่ะหม่ามี้ หนูยังไม่คบกับเฟรมเขาสักหน่อย"

"ก็คบสักทีสิเราบอกรักเธอทุกวันตามจีบตลอดเอาใจใส่ตลอดเลยน่ะไม่ตกหลุมรักเราเลยหรอ"ทำมาเป็นอ้อนน่ะย่ะ พูดเสร็จยังเอาหัวมาแซะกับไหล่ฉันอีกอ้อนเป็นลูกหมาเลย

"แล้วมาอินล่ะลูกไม่อยากมีแฟนหรอ"หม่ามี้หันไปถามมาอินที่ยืนปิ้งบาร์บีคิวอยู่

"ไม่ล่ะครับแม่ ผมไม่สนใจเรื่องพวกนี้หรอกครับ ขอตัวน่ะครับ"มาอินพูดจบก็เดินเข้าบ้านไปเลยอะไรกันล่ะนั่น

"ทำไมมาอินไม่เหมือนมาฟินเลยน่ะ เป็นแฝดกันแท้ๆ เย็นชาชะมัด"แม่บนงึมงำแล้วเดินไปหาแดดดี้

"เค้าก็คิดงั้นน่ะทำไมอินไม่เหมือนฟินเลยล่ะ"เฟรมพูดขึ้นแล้วแทนตัวเองด้วยเค้าหันมาถามฉัน

"ไม่รู้สิเห็นเป็นแบบนั้นมาแต่เด็กแล้วแต่มาอินก็ห่วงแฝดอย่างมาฟินน่ะเวลาฟินไปมีเรื่องคนคอยทำแผล คอยเตือนก็มาอินนั่นแหละ คงผูกพันแล้วรักมั้งอยู่ติดกันตลอดตั้งแต่เด็ก"

"อ่อ มินคร้าบ เมื่อไหร่จะยอมคบกับเค้าสักทีล่ะ"

"ไม่รู้สิน่ะ แบร่"ที่จริงฉันอยากจะตกลงคบกับเขาน่ะแต่รอเวลาอยู่

"เอาล่ะจะเที่ยงคืนแล้ว พวกเราทุกคนมานับพร้อมกันเถอะ"

  ' 10'

  ' 9'

  ' 8'

  ' 7'

  ' 6'

  ' 5'

  ' 4'

  ' 3'

  ' 2'

  ' 1'

'สุขสันต์วันปีใหม่น่ะ'

จุ๊บ ฉันหันไปจุ้บแก้มนายเฟรมทีนึง ถึงกับตาโตเลยอ่ะ

"มิน.."

"เราเป็นแฟนกันแล้วน่ะ"พูดเองเขินเองเลยเรา

"จริงน่ะ  จริงๆน่ะ เย้ดีใจที่สุดเลย"นายเฟรมดีใจจนอุ้มฉันลอยเลยอ่ะ ดีใจขนาดนั้นเลยหรอเนีย

"ผมรักมินน่ะ"

"ฉันก็รักนาย"จากนั้นนายเฟรมก็อุ้มฉันตัวลอยอีกครั้งทำเอาฉันเขินเพราะทุกคนมองมาทางฉันกันหน่ะสิ อะไรจะขนาดนั้นเนีย แต่ฉันมีความสุขมากที่ได้อยู่กับเขาน่ะ 'สุขสันต์ปีใหม่น่ะค่ะ'