soulmate รักแนบเนื้อ(คู่)

9.2

เขียนโดย วายะคุง

วันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.38 น.

8 chapter

5 วิจารณ์

11.38K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2558 23.24 น. โดย เจ้าของนิยาย

5) ฉวยโอกาส

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

[ทิศ]

"มึงแดกไร"ผมถามมันที่เกาะตู้เค้กอยู่ ท่าทางมันดี๊ด๊ากับเค้กที่เรียงรายอยู่ในตู้มาก

"กูเลือกไม่ถูกอ่ะ"มันพูดแล้วจ้องเค้กอย่างเอาเป็นเอาตาย

"เลือกมาสองอันก็ได้"ผมพูด มันเลยสั่งช๊อคหน้านิ่มกับเค้กนมสดธรรมด๊าธรรมดามาแดก

"มึงกูอยากนั่งตรงนั้น"มันพูดแล้วชี้ไปที่โต๊ะที่มันอยากนั่ง

"ก็เดินไปดิ"ผมบอกมันเดินช้าแล้วมองไปรอบร้านๆ

"ถ้ามึงจะเดินช้าขนาดนี้ชาติไหนมึงจะถึงโต๊ะ"ผมพูดมันเลยหันมาหา..และในมือมันมีกล้องครับ มึงหยิบมาตอนไหน

แชะ!

"แสงดีว่ะ จากเหี้ยๆแบบมึงนี่ดูดีขึ้นเลย"มันพูดจบก็วิ่งไปนั่งโต๊ะทันที...ถ้ามันไม่วิ่งก็ได้เตะมันแน่ ปากหมาเหลือเกินนะมึง

"กล้องใครวะ"ผมเดินมานั่งตรงข้ามมันแล้วถาม

"กล้องพี่"หนังหน้าอย่างมันมีพี่น้องด้วยเหรอกูนึกว่าเด็กไร้ญาติ

"อ่อ...ให้กูถ่ายให้มึงม้ะ"ผมถาม ไอ้ต้มตาวาวพยักหน้ารัวๆแล้วยื่นกล้องมาให้ผมครับ ผมรับกล้องมา ส่วนไอ้ต้มก็ยิ้มบางๆให้กล้อง...น่ารัก

แชะ!

"ดูหน่อยๆ"มันชะโงกตัวมาดูแล้วยิ้มพอใจ

"แหม มีฝีมือเหมือนกันนะเนี่ย"

"ชมกู?"

"ป่าวกูชมตัวเอง..กูมีฝีมือในการทำตัวเป็นนายแบบ 555"มันพูดจบแล้วหัวเราะร่าก่อนเอากล้องไปจากผมแล้วเก็บใส่กระเป๋ามัน(ทำตัวเหมือนอีตุ๋นเปี๊ยบกล้องก็ของอีตุ๋นนะจ้ะ)

"มึงกูขอเฟซมึงหน่อยดิ"ผมพูดแล้วล้วงมือหยิบโทรศัพท์มายื่นให้มัน มันหนี่ตามองผมก่อนจะสะบัดหน้าใส่เป็นคำตอบ เหมือนเด็กเลยว่ะ

"เค้กได้แล้วค่า"พนักงานสาวถือถาดเค้กและน้ำเปล่ามาวางไว้บนโต๊ะ

"ขอบคุณครับ"ไอ้ต้มพูด

"แหม คู่นี้หวานกันจังนะคะ สนใจให้เราถ่ายรูปคู่ให้ไหมคะ ฟรีไม่คิดค่าบริการเพิ่มและรูปออกมาดูดีแน่นอนค่ะ!"ต้มมันดูงงๆ(เพราะมันโง่)นะครับแต่ผมไม่งงไงผมเลยตอบ..

"โอเคครับ"

"รอสักครู่นะคะขออนุญาติไปหยิบกล้องแป๊ปปปนึง"แล้วพนักงานสาวคนนั้นก็เดินออกไป

"คู่นี้หวานกันจัง..แปลว่าไรวะมึง"ต้มมันถามผม

"ก็เขาคิดว่าเราเป็นแฟนกันไง"ผมบอก ตาโตๆของไอ้ต้มเบิกกว้าง ปากบางเผยออกนิด..แม่งโครตเอ๋อ

แชะ!

"เฮ้ย! ทำไมไม่บอกผมก่อนอ่ะครับ! >0<"ไอ้ต้มโวยวายเมื่อพนักงานสาวที่พึ่งเดินมาถ่ายรูปมันที่ทำหน้าเอ๋อ

"555 น่ารักดีนะคะ ><"เธอว่าแล้วเปิดรูปให้ผมดู เออ น่ารักแบบแปลกๆดี มันเป็นรูปที่ผมนั่งมองไอ้ต้มที่ทำหนาเอ๋อแดกครับ...มันน่ารักดีนะเว้ย น่ารักแบบแปลกๆอ่ะ

"เออมันน่ารักดีนะมึง"ผมพูดแล้วยิ้มล้อมัน ไอ้ต้มเบะปากใส่ผมครับก่อนจะยกนิ้วกลางงามๆให้ผม

"น่ารักกับพ่อมึงสิ! ไม่อาววว ลบทิ้งงงง"ไอ้ต้มโวยวายครับ ส่วนพนักงานก็ยิ้มขำๆ

"ถ่ายรูปคู่กูก่อนเดี๊ยวกูลบให้"ผมพูด ไอ้ต้มหยุดโวยวายแล้วขมวดคิ้ว

"จริงนะ"

"ครับ"ผมตอบ

"ก็ได้"

"เดินมาหากูดิ้"มันลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวเองและเดินอ้อมมาหาผม

ฟึบ! จุ๊บ แชะ!

"เฮ้ย!!"ผมคว้าเอวมันลงมานั่งตักผมและหอมแก้มมัน พนักงานสาวที่มองอยู่ก็กดชัตเตอร์ทันที ไม่ได้เตี๊ยมกันเลยนะครับ พนักงานร้านนี้เขาดีจริงๆ

"หึ"

"ไอ้เหี้ยทิศ!! >0<"

-เวลาต่อมา...-

"ซี๊ดดด สัตว์เบาๆดิ้!"ผมโวยเมื่อไอ้ต้มกดสำลีชุบแอลกอฮอลบนแผลที่มุมปากผมแรงๆ

"อย่าบ่นมึงทำตัวเองเอง"มันว่าแล้วแสยะยิ้ม เพราะแผลที่ผมได้มาก็หลังจากที่หอมแก้มมัน มันก็ประเคนหมัดใส่หน้าผมทันที ตัวนิดเดียว แต่แม่งหมัดหนักชิบหายเลยนะครับ!

"โอ๊ย! เบาๆ..ซี๊ด"แปะพาสเตอร์ยังแปะแรงเลย

"เสร็จแล้ว กูกลับบ้านล้ะนะ"ไอ้ต้มว่าแล้วเก็บกล่องปฐมพยาบาล อ้อ ตอนนี้มันอยู่บ้านผมครับหญิงแม่ผมยังไม่กลับ ส่วนมันก็ไปหอบกล่องปฐมพยาบาลมาจากบ้านตัวเองมานั่งทำแผลให้ผม

"เออๆ แต๊งกิ้วมากที่ยังอุตส่ามีน้ำใจมาทำแผลให่กู"ผมพูดแล้วลุกเดินไปปิดประตูส่วนมันก็เดินเข้าบ้านตัวเองไป

"ไปอาบน้ำดีกว่า"ผมพึมพำกับตัวเองก่อนเดินขึ้นห้อง...กูว่าจะเปิดหน้าต่างนี่หว่า ผมจัดการเอากลอนขึ้นและเปิดหน้าต่างออก ก่อนจะต้องอ้าปากค้าง..ห้องผมอยู่ตรงข้ามห้องไอ้ต้มครับ..และมันกำลังถอดเสื้อ ผมมองผิวเนียนที่เผยออกมาประจักสู่ตาตัวเอง หน้าอกขาวๆหน้าท้องแบนราบและขอบบ๊อกเซอร์ ไอ้ต้มจัดการถอดเข็มขัดและโยนไปที่ไหนซักที่ก่อนที่กางเกงนักเรียนสีดำจะโดนถอดออก ผมกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคออย่างยากลำบาก ไม่อยากจะแอบดูแต่ก็ละสายตาไม่ได้..
ผมมองสำรวจร่างบางที่ใส่เพียงบ๊อกเซอร์ตัวเดียวอยู่นาน...ก่อนสติจะกลับมาเมื่อร่างบางเดินเข้าห้องน้ำไป...

"ฮึ่ม! มันเป็นผู้ชาย! มันแค่แค่ขาวและบางเท่านั้น! โอ๊ยย ทำไมกูมีอารมณ์วะ!!"ผมลูบหน้าตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการธุระสำคัญและอาบน้ำ

-เมื่ออาบน้ำเสร็จ-

ผมหอบชุดที่พึ่งถอดเมื่อกี้มาลงเครื่องซัก ไม่ค่อยอยากซักเลยยีนส์ตัวนี้ ยิ่งตัวโปรดอยู่ กูซื้อมาเดือนกว่าล้ะยังไม่ซักเลยนะเว้ย!! เสื้อช็อปนี่ก็ประมาณเกือบสัปดาห์ล้ะ ยีนส์ถ้าซักเดี๊ยวสีซีดเดี๊ยวยาน ส่วนเสื้อช็อปนี่ กูขี้เกียจซักครับ 555

ก็อก ก็อก ก็อก

"คร้าบบบ เดี๊ยวไป"ผมกดซักและวิ่งไปเปิดประตูบ้าน ก่อนจะเลอกคิ้วสูง และมองสำรวจร่างที่อยู่ในเสื้อยืดกางเกงบอลอย่างสงสัย

"มองหาพ่อง แม่กูให้มาชวนมึงไปแดกข้าวด้วย ห้ามตอบว่าไม่ เพราะแม่มึงโทรมาหาแม่กูบอกว่าฝากมึงด้วย เพราะฉะนั้นล็อคบ้านและมากับกู"มันรัวใส่ผมครับ เอ่อ...สรุปหญิงแม่กลับบ้านดึกสินะ

"แป้ปนะมึงรออยู่นี่ก่อน"ผมพูดแล้ววิ่งเข้าบ้านมาหยิบโทรศัพท์และกุญแจบ้านครับ แหม...ไปบ้านน้องไข่ต้มครั้งแรกสงสัยจะมีเรื่องแฉเยอะเลยล่ะครับ หึหึ

------------------------------------------------------------------------------

แหมๆๆๆ มีไปบงไปบ้านนน

chapter 4

สารบัญ

chapter 6