นักเขียนสาว หัวใจ บ.ก.

บทนำ

                บรรณาธิการหนุ่มหล่อล่ำในชุดสูทเรียบหรูคอลเล็คชั่นล่าสุดจากห้องเสื้อชื่อดังของตัวเอง กำลังนั่งบนเก้าอี้ตัวใหญ่ไล่สายตาตามตัวหนังสือบนกระดาษถนอมสายตาสีเหลืองนวลไปที่ละคำ คิ้วเข้มขมวดมุ่นเป็นปม จากสิ่งที่ปรากฏในสายตานี้ หากเขาไม่คิดเข้าข้างตัวเองจนเกินไป ทั้งอิมเมจและนิสัยของพระเอกนี่มัน...เขาชัดๆ แต่เพื่อความแน่ใจ ปรารภจึงเอ่ยถามขึ้น

                “นิสัยพระเอกเป็นแบบไหนครับ”

                “เหมือน บ.ก. ค่ะ”

                “อิมเมจพระเอกล่ะ”

                “แบบ บ.ก. ค่ะ”

หากแต่คำตอบจากเรียวปากบางส่งผลให้ใบหน้าหล่อเหลาเรียบตึงเช่นเคย มีเพียงคิ้วเข้มเท่านั้นที่ยกสูงขึ้น ราวกับไม่ใส่ใจคนตรงหน้า สร้างความผิดหวังให้กับนักเขียนสาวที่กำลังลุ้นด้วยใจเต้นตึกตัก ทั้งตื่นเต้นทั้งกลัวว่าเขาจะปรี้ดแตกใส่เธอเสียก่อน

นิ้วมือแกร่งตัดสินใจพลิกไปดูหน้าถัดไป กลับพบเพียง ‘ว่างเปล่า’ ไม่มีรูปพระเอกหรือนางเอก ไม่มีข้อความอธิบายสรุปเรื่อง ไม่มีเขียนข้อความใดๆสักตัวอักษรเดียว แต่สิ่งที่สะท้อนสายตาเข้าอย่างจัง คือ....ลูกศรสีชมพูหวานขนาดใหญ่ที่หันหัวชี้มาขอบล่างสุดของกระดาษ พอไล่สายตาตามแล้วมัน...หันเข้าหาตัวเขา! พร้อมกับข้อความสีดำเข้มตัวหนาว่า ‘พระเอก’ ถึงอย่างนั้นปรารภก็ยังจะเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง

“พระเอกของคุณคือใคร”

“บ.ก. ค่ะ”

ส่วนลูกศรสีแดงที่ชี้ขึ้นตรงข้ามกันนั้น หัวมันชี้ไปหาเด็กสาวที่บัดนี้กำลังนั่งตัวเกร็งสุดๆ พร้อมกับข้อความว่า ‘นางเอก’

                ปรารภเงยหน้าขึ้นมองคนตัวเล็กตรงๆ เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ก่อนจะหลับตาลง แล้วค่อยๆสูดหายใจเข้าออกลึกๆหนึ่งครั้งเพื่อตั้งสติ เขาได้ยินเสียงหัวใจเต้นผิดจังหวะดังก้องอยู่ในอกข้างซ้ายของตัวเอง ทุกอย่างมันชัดเจน! มันไม่เคยเกิดขึ้นกับชีวิตหนุ่มโสดที่เคยสงบเงียบมานานปี เรียวปากหนาที่เคยเรียบตรง บัดนี้มันกลับคล้ายจะแยกเป็นรอยยิ้มกว้างอยู่ตลอดเวลา ภาพเด็กสาวน่าฟัดมีสัดส่วนองเอวหน้าอกครบ กำลังลอยวนอยู่ในหัวซ้ำไปซ้ำมาอย่างไม่หยุดนิ่ง

ยัยเด็กบ้า!!! กล้าดียังไงถึงมายั่วให้ระบบหัวใจเขาเต้นเป็นกองรัวแบบนี้ แถมระบบการควบคุมทางร่างกายก็ล้มครืนไม่เป็นท่า ที่สำคัญแค่ได้เห็นใบหน้าหวานนี้ เจ้าน้องชายตรงกายแกร่งนี้ มันดุนดันพองจวนเจียนจะระเบิดออกมาอาระวาดให้ได้ ยัยตัวแสบ เขาจะเอาคืนให้สาสม!!!

                “แล้วนางเอกล่ะ”

                “รันเองค่ะ”

                “จิดารัน!!!” เสียงเรียกชื่อจริงดังลั่นห้องพร้อมกับเสียงตบโต๊ะดังปัง! บ่งบอกว่าบ.ก.หนุ่มกำลังน็อตหลุดโมโหจัดหลุดมากแค่ไหน จากที่เคยรักษาบุคลิกเงียบขรึมจริงจังมาตลอด เขากลับหลุดมาดคนขี้โมโห อารมณ์ปั่นป่วน และหัวใจเต้นแรงอีกครั้งอย่างยั้งไม่อยู่ ทุกอย่างผสมปนเปกันไปหมด จนกลายเป็นคนควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป เมื่อได้อยู่ใกล้ผู้หญิงคนนี้ จิดารัน.....ยัยแม่มดร้าย!!!

แต่จะให้ผู้เชี่ยวชาญด้านการสนองเรื่องบนเตียงอย่างเขา ต้องถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียวได้อย่างไร มันต้องสั่งสอนกันเสียบ้าง! ปรารภเอามือท้าวหยัดขึ้นยืนเต็มความสูง ก้าวย่างสามขุมไปหยุดยื่นแนบชิดด้านหน้าคนตัวเล็ก จ้องลึกลงไปดวงตากลมใสไร้เดียงสา ที่เขารู้ดีว่าร้ายกาจกว่าวัยแค่ไหน ก่อนจะโน้มใบหน้าหล่อเหลาชิดริมใบหูเล็กของอีกฝ่ายอย่างจงใจ

                “พระเอกอย่างฉัน เชี่ยวชาญเรื่องบนเตียงนะ” เสียงแหบพร่าบวกกับลมหายใจอุ่นที่มากระทบไรผมนุ่มนั้น เรียกให้ขนในกายของสาวน้อยตั้งชันเกรียวกราว หัวใจดวงน้อยแทบหยุดเต้น กลิ่นน้ำหอมอ่อนสดชื่นแบบผู้ชายแถวซอกคอเขาทำให้หัวสมองเธอขาวโพลนเบลอ สติที่มีหายไปกับอากาศที่ร้อนอบ ทั้งๆที่เครื่องปรับอากาศยังทำงานอยู่ ส่งผลให้มือเรียวทั้งสองข้างที่ประสานกันก่อนหน้า ยกขึ้นไปแตะปลายข้างแก้มซากเขาราวกับคนละเมอ ไล้แผ่วเบาด้วยปลายนิ้วเรียวเล็ก ดวงตากลมโตที่ทอดมองเขาฉ่ำเยิ้มราวกับกำลังฝันหวาน

                “ว่าไง เธออยากได้บทรักร้อนแรงแบบไหนดี บนโต๊ะทำงาน บนโซฟา ในห้องน้ำ หรือ...ในอ่างดี ฉันจะสนองให้ถึงใจเลยล่ะ แต่อย่าลืมนะว่าเธอต้องรับบท.....นางเอก!”

ปรารภไม่เพียงพูดเปล่า เขายังใช้นิ้วแกร่งวาบทับมือบางที่ทาบลงบนใบหน้าเขาช้าๆ แล้วดึงออกเอามาวางทับบนอกแกร่งที่ตำแหน่งของหัวใจเขากำลังเต้นรัวเร็วแทน ก่อนลากนิ้ววกกลับขึ้นมาแตะบนตะเข็บกระดุมหน้าเสื้อเชิ้ตสีขาวของหญิงสาว ใช้ปรายนิ้วชี้สะกิดเบาๆที่กระดุมเม็ดแรกหลุดออกพร้อมกับท้ายประโยคว่า ‘นางเอก!’ เผยให้เห็นร่องอกอวบอิ่มเกินขนาดล้นปรี่ในเสื้อชั้นในสีดำของคนตรงหน้า แต่เขาไม่ปล่อยให้โอกาสทองหลุดมือ เมื่อทำในสิ่งที่นักเขียนสาวไม่ทันคาดคิด

                “แถมยังมีหน้าอกคับซีเสียด้วยสิ” จบประโยคด้วยการก้มใบหน้าลงไปฝากรอยจุมพิตที่ร่องอกขาวอวบนั่นเน้นๆหนึ่งครั้ง เรียกสติให้คนถูกฝากรอยรักกลับมา แล้วผลุนผันวิ่งออกจากห้องไปด้วยใบหน้าร้อนผ่าว โดยไม่ทันเห็นรอยยิ้มร้ายของ บ.ก. หนุ่มผุดพรายขึ้นที่มุมปากหยัก ไม่ต่างจากดวงตาเข้มที่สว่างแวววาวอย่างมุ่งมั่น