Love To My [Kg.] รักครั้งนี้ขอฉันคนเดียวก็พอ

เขียนโดย เจ้าชายนักเขียน

วันที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 15.19 น.

5 บท

0 วิจารณ์

6,651 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.34 น. โดย เจ้าของนิยาย

1) รู้สึก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เมื่อฉันหนีโนเอลมาฉันก็ไปที่หอทันทีฉันเดินขึ้นไปแบบเซ็งๆเมื่อถึงห้อง 087 ฉันก็เปิดประตูเข้าไปก็เจอเพื่อนสองคนนอนกอดกันเป็นกลมนอนดูหนังผี
"นี่พวกเธอทำอะไรกัน"
"อ้าว...มาเรียกลับมาแล้วหรอ" ยัยโคลี่เงยหน้าขึ้นมาทักฉัน
"ใช่กลับมาแล้ว..และพวกเธอทำอะไรกัน"
"ก็ดูหนังผีไงถามได้" ยัยนินิวพูดขึ้น ก็จริงที่พูดว่ามันดูหนังผีฉันไม่เถียงแต่ไอ้ที่กอดกันกลมมันคืออะไร
"เออ..รู้ว่าดูหนังผีและทำไมต้องกอดกันกลมด้วย"
"เฮ้ยยยย!!!" นินิวตะโกนขึ้นและก็สลัดโคลี่ออก
"นินิวใจร้ายสลัดเค้าออกเฉยToT"
ฉันจะแหละเหนื่อยกับสองคนนี้จริงๆไม่เข้าใจว่าคบเป็นได้ไงยัยโคลี่ไม่เท่าไรแต่ยัยนินิวนี่สิก็ยัยนี้เป็นทอมไงค่ะทุกท่าน
"นี่พวกแกฉันมีไรจะบอก"
"อะไรหรอ" โคลี่เดินมาทำตาแบ๊วใส่ฉัน ก็ยัยนี่เป็นพวกชอบเสือกชวนบ้าน
"โนเอล...มัน.."
"มันอะไร"
"มัน...สารภาพรักฉัน"
"อ่อ...ห้ะ...สารภาพรักเนี่ยนะ" พึ่งรู้ตัวหรอยะ
"แล้วเธอตอบว่าไร" นินิวเริ่มสนใจหรอทำไมไม่เห็นตกใจเหมือนโคลี่เลย
"ก็ต้องปฏิเสธอยู่แล้วฉันไม่ชอบนายนั้นหรอก"
~เหงาๆอยากจะบอกเหงาๆอยากได้คนมาดูแล.....~ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นฉันหยิบมาดูเป็นแปลกที่ไม่คุ้นเอาสักเลยฉันกดรับสายและพูดแบบเพาะๆรู้สึกว่าเบอร์จำง่ายดีเลขเบิ้ลเยอะดี
"ฮัลโหลค่ะ"
(ฮัลโหลนั้นใช่มาเรียหรือเปล่า)
"ใช่ค่ะ..มีไรหรอค่ะไม่ทราบว่าใครค่ะ
(ถามทีละอย่างสิตอบไม่ทัน) รู้สึกเสียงคุ้นๆจังว่ะ
"นั้น..เป็นใครค่ะ"
(ผมโนเอลสุดที่รักของเธอไง)
"อ่อ..โนเอลนี่เอง......ห้ะ..โนเอล"
(อะไรกันพึ่งรู้สึกตัวหรอ555) ว่าแล้วมันคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินทีไหน
"เอาเบอร์ฉันมาจากไหน" ฉันตะโกนใส่โทรศัพท์โดยที่ไม่รู้ว่ามันจะพังมั้ย
(เอามาจากไหนก็ชั่งฉันแค่จะบอกว่า.......)
ตู้ด..ตู้ด...ฉันกดว่างสายทันทีพร้อมกับปิดเครื่องเพราะกลัวจะโทรมาอีก หวังว่าพรุ้งนี้คงไม่เกิดเรื่องบ้าๆแบบนี้อีกนะ