Guardian Contract : สัญญาผู้พิทักษ์

เขียนโดย AunlockKeyCoolness

วันที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 08.57 น.

9 ตอน

1 วิจารณ์

9,142 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 มกราคม พ.ศ. 2559 06.33 น. โดย เจ้าของนิยาย

3) การสั่นสะเทือน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ท่ามกลางท้องฟ้าสีครามมีสถานที่ที่หนึ่งซึ่งมีเสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นมาอยู่ตลอดเวลา

"โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย พอซักทีได้ไหม" เสียงของไคริสดังขึ้นมาท่ามกลางผืนหญ้าที่เขียวฉ่ำพร้อมกับใบมีดนับสิบที่พุ่งเข้ามาหา

"ขอพักก่อนได้ไหมคะ" เลล่าพูดด้วยอาการที่หอบด้วยความเหนื่อย

"นั่นสิ ขอพักสักนิดก็ยังดี" กัสต์พูดเสริม

"พวกนายยังทำได้ไม่ดีพอ ฝึกไปจนกว่าจะหลบได้ทั้งหมดนั่นแหละ" อาจารย์ครูสตะโกนบอกพวกนักเรียนที่กำลังถูกมีดพลาสติกทิ่มแทงอยู่

ทางด้านไรเจลพัฒนาได้ดีกว่าใครเขาหลบมีดได้ทั้งหมดแล้วยังสามารถปาโต้กลับได้ด้วย ส่วนกัสต์เองก็หลบได้ทั้งหมดแต่เพราะมัวคิดแต่ว่าจะหลบเลยไม่ได้ตอบโต้อะไรเลย ส่วนฟิโอเน่ตอนนี้ไปนั่งเล่นน้ำที่ลำธารชะแล้ว ทางด้านมาร์สก็กำลังทำอะไรบางอย่างอยู่

"เอาล่ะ พอได้แล้ว"

"รอคำนี้มานานเลยครับอาจารย์คูด" ไคริสรีบวิ่งมาดื่มน้ำแก้กระหาย

"นายกำลังทำอะไรตั้งแต่เมื่อกี้แล้วน่ะ" กัสต์เดินไปถามมาร์ส

"วิเคราะห์การฝึกของพวกนายไง ฟังนะเริ่มจากนายก่อนกัสต์นายเอาแต่คิดที่จะหลบเลยไม่ได้คิดเรื่องโต้กลับอะไรเลย ไรเจลนายเก่งที่สุดในบรรดาพวกเราถือว่าไม่ต้องเป็นห่วงเลย ไคริสนายน่ะไม่คิดที่จะหลบสักนิดเอาแต่ปาสวนกลับไปลูกเดียวแบบนี้ก็แย่น่ะสิ เลล่าเธอน่ะถือว่าเก่งพอๆกับไรเจลนะแต่ใช้แรงน้อยเกินไปผลที่ได้คือมีดมันไม่ค่อยปักบนตัวหุ่นเลย แล้วก็คนสุดท้ายฟิโอเน่เธอน่ะไม่ค่อยสนใจกับสิ่งพวกนี้เลยทั้งๆที่เธอน่าจะเป็นคนที่เรียนรู้ได้ไวที่สุดแท้ๆ" พอมาร์สพูดจบทุกคนก็ต่างอึ้งกับการวิเคราะห์ครั้งนี้

"ไปทานข้าวกันได้แล้ว" อาจารย์ครูสพูดขึ้นมา

นักเรียนปี 1 ห้อง F พากันมาทานอาหารที่โรงอาหาร ที่โรงเรียนแห่งนี้ต้องใช้เงินซื้อข้าวกินเหมือนกับโรงเรียนทั่วไปแต่เพราะได้อำนาจของฟิโอเน่ทุกคนก็เลยได้กินฟรีกันหมด

"วันนี้ถือว่าฉันเลี้ยงก็แล้วกันนะ" ฟิโอเน่ยืนขึ้นพูดด้วยความภูมิใจแต่ทุกคนไม่ได้สนใจฟังเพราะเหนื่อยกับการฝึกมากทำให้ต้องการสารอาหารมากกว่าปกติ

"พวกนายอดอยากมาจากไหนกันเนี่ย" เสียงที่ถามมายังพวกกัสต์เป็นชายร่างยักษ์ตัวใหญ่ ตัดผมทรงไถข้างสีดำ ตาสีดำอยู่ในชุดกีฬา

"ก็นิดหน่อยน่ะ" กัสต์ตอบ

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า งั้นฉันไม่กวนแล้วทานให้อร่อยล่ะ" พอพูดจบเขาก็เดินออกไป

"ฉันมีเรื่องอยากจะพูดนิดหน่อย" มาร์สเริ่มประเด็นใหม่

นักเรียนปี 1 ห้อง F พากันไปนั่งที่ห้องเรียน

"เรื่องที่อาจารย์ครูสพูดก่อนหน้านี้น่ะ สิ่งที่กำลังจะเริ่มขึ้น" ไม่มีใครให้คำตอบอะไรได้ ทุกคนนั่งเงียบกริบและครุ่นคิด

"ไม่เอาน่าทุกคน อย่าคิดมากจะดีกว่านะ ถึงอาจารย์ครูสจะไม่บอกอะไรเดี๋ยวเราก็รู้กันเองนั่นแหละ" กัสต์พูดขึ้นมาทำลายความเงียบภายในห้องเรียน

"นั่นสินะ" ไรเจลพูด

พอเวลาผ่านไปจนเลิกเรียนทุกคนต่างพากันแยกย้ายกลับบ้าน กัสต์เดินมาถึงบ้านของตัวเองก็คิดที่จะออกไปซื้อของมาทำมื้อเย็น

"กัสต์ซื้อปลามาด้วยนะ" ชายที่นอนดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟาพูดขึ้นมา

"ครับพ่อ" กัสต์ตอบกลับไปพร้อมกับปิดประตูบ้าน กัสต์เดินไปหยิบจักรยานขึ้นมานั่งและปั่นไปซื้อของ ตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีแล้ว

"ดึกแล้วหรอเนี่ย"

ระหว่างทางกลับบ้านเป็นทางโค้งให้เลี้ยวขวาทางด้านซ้ายเป็นป่าไม้ ทางด้านขวาเป็นกำแพง กัสต์ปั่นจักรไปพลางคิดถึงอาหารที่จะทานไปพลาง แต่จู่ๆก็มีแมวจรจัดตัวหนึ่งกระโดดมาตัดหน้ารถจักรยานของกัสต์ กัสต์จึงหักหลบด้วยความตกใจจนจักรยานพุ่งไปชนกับที่กั้นถนนทางด้านซ้าย ข้าวของกระจัดกระจาย ส่วนร่างของกัสต์ปลิวลอยไปตามแรงกระแทกตกลงไปในป่า

"ว๊ากกกก!"

ตุบ !

กัสต์ได้สติขึ้นมาจึงพยายามดันร่างของตัวเองลุกขึ้นยืนและมองขึ้นไปข้างบนตรงที่ตัวเองตกลงมา

"สูงจังแฮะ" กัสต์ตัดสินใจเดินไล่ขอบหินให้ใกล้ถนนที่สุดแล้วก็ตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่ยิ่งเดินยิ่งเหมือนกับเข้าไปลึกขึ้นทุกที

กรรรรรก์

เสียงคำรามที่ดังไปทั่วทั้งป่าทำเอาพวกนกบินหนีขึ้นไปบนท้องฟ้าจนหมด

"นะ นั่นมันเสียงอะไรน่ะ" กัสต์เริ่มหันซ้ายหันขวาหาต้นตอของเสียง

ตึง !

คราวนี้มีการสั่นสะเทือนเกินขึ้น

"แผ่นดินไหว"

ตึง... ตึง... ตึง... ตึง...

เสียงเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ และรู้สึกถึงการสั่นสะเทือนที่เริ่มรุนแรงขึ้นกว่าเดิมจนกัสต์แทบจะไม่อยากเดินต่อ

ตึงงง !...

กัสต์ล้มลงบนพื้นทันที

"เจ็บ เจ็บ...?" คราวนี้บริเวณที่เขานั่งอยู่ก็เริ่มมีความมืดมาบดบังแสงจันทร์ กัสต์ลุกขึ้นยืนและเขาเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่สะดุดตาเอามากๆ สิ่งที่เขาเห็นก็คือลำต้นของต้นไม้ขนาดใหญ่ที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีมาก่อน เขาแหงนหน้าขึ้นมองไปตามลำต้นนั้นเขาก็ต้องเบิกตากว้าง สิ่งที่เขาเห็นก็คือสิ่งที่ไม่น่าจะมีอยู่บนโลกใบนี้ มันเป็นสิ่งที่มนุษย์ชาติไม่สามารถอธิบายหรือพบเจอมันได้

To be continued

ตอน 2

สารบัญ

ตอน 4