ยัยปากร้ายกับนายปากหมา

  สวัสดีครับทุกคนคงรู้จักผมดี ผมพีช หนุ่มหล่อ ปากหมา ที่ยัยคนเขียนนั้นตั้งให้ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ผมพีชเป็นเพื่อนสนิทกับหนึ่ง แล้วผมก็ชอบเธอมากๆคงพอพอกับไอ้พัช พวกผมสองคนรู้กันดีว่าเราชอบน้ำค้างเกินเพื่อนกันไปแล้ว วันฮาโลวีนที่ผ่านมา ผมดันไปจูบเธอเข้าทำให้เธอเงียบใส่ผมตลอด ตอแรกผมก็ไม่คิดอะไรแต่พอคิดไปคิดมามันคงเกินไปหน่อยที่อยู่ๆผมจะไปจูบเธอ ผมเลยตีตัวออกห่างเธอออกมาเพื่อลองทบทวนในสิ่งที่ผมทำไปในตอนนั้น

  แล้วก็มีหนึ่ง เพื่อนที่คนที่ได้เข้ามาในกลุ่มของพวกผมได้สักพัก เธอเอาใจใส่ผมดีมาก คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมเสมอ และเรื่องที่ผมกำลังเครียดในตอนนั้น 

  "เราจะทำยังไงดีหนึ่ง" ผมพูดกับหนึ่ง หนึ่งคอยปลอบ เธอรู้แล้วว่าผมได้จูบน้ำค้างไปแล้วดูเธอจะอึ้งๆไปหน่อยแต่ก็ยิ้มออกมาเหมือนกับว่าให้กำลังใจผม

  "เราว่าพีชควรไม่ทำตัวห่างเหินน่ะ เข้าไปคุยกับน้ำค้างเหมือนแต่ก่อนเถอะน้ำค้างอาจจะไม่คิดอะไรแล้วก็ได้" ผมลองทำตามอย่างที่หนึ่งบอก พอสิ่งที่หนึ่งพูดมันเป็นจริงขึ้นมาผมก็รู้สึกหวิวที่ใจขึ้นมาทันทีเหมือนกับว่า น้ำค้างไม่ได้สนใจอะไรผมเลย แม้กระทั่งคืนวันนั้น เธอก็ดูไม่สนเลยเหมือนมันไม่เคยเกิดขึ้น ผมเลยทำตัวร่าเริงไม่คิดอะไรเหมือนกัน

   จนกระทั่งวันนี้ วันสิ้ปีกำลังจะขึ้นปีใหม่แล้ว ผมขอร้องให้หนึ่ง พาผมไปเลือกสร้อยเพื่อเป็นของขวัญวันปีใหม่ให้กับน้ำค้าง แล้วก็ซื้อให้กับหนึ่งเพื่อขอบคุณที่เธอช่วยผมมาตลอด แต่แล้วผมก็โดนไอ้พัชตัดหน้าซะก่อน มันซื้อกำไลข้อมือให้กับน้ำค้าง ดูเธอจะดีใจมาก ผมเลยคิดว่าผมจะเก็บมัไว้แบบนี้ รู้สึกเจ็บที่ใจิดๆ่ะครับแต่ก็น่ะ ทำไงได้

  "พีชเหม่ออะไร" หนึ่งที่ยืนข้างๆพูดขึ้น

  "ปะ...เปล่า^^" ผมยิ้มให้กับเธอนิดๆแล้วมองไปยังน้ำค้างสายตาเราประสากันพอดีทำให้ผมหยุดชะงักแล้วดูเธอจะชะงักเหมือนกันแล้วก็หันหน้าหนี ดูเธอจะหน้าแดงๆ หรือว่าจะเขินผมกันน่ะ น่ารักชะมัดเลยผู้หญิงคนนี้

  "พีชยิ้มอะไรอ่ะ" หนึ่งว่าแล้วโบกมือไปมาทำให้ผมต้องมองมายังคนข้างๆ คนหรือปลิงตามติดผมซะ แต่ก็ช่างเถอะผมไม่ว่าอะไรหรอก หนุ่มหล่อก็งึ้ 

  "เปล่าหรอกเดี๋ยวเรามาน่ะ" ผมว่าแล้วเดินไปหาน้ำค้างที่นั่งอยู่ น้ำค้างดูสะดุ้งนิดหน่อยเมื่อเห็นผมนั่งลงข้างๆเธอ

  "ถึงกับสะดุ้งเลยหรอยัยถังแก๊ส" ผมว่าแซวๆ เธอไม่ได้อ้วนน่ะ เธอหุ่นดีตัวสูงสวยน่ารักใครๆก็ชอบ เช่นผมคนหนึ่ง

  "ไอ้คนปากหมา" ผมชินกับคำด่าของเธอแล้วแหละครับ

  "กำไลขอมือสวยจังน่ะ" ผมว่านิดๆคนข้างๆก้มลงมองดูขอมือตัวเองแล้วค่อยเงยหน้ามามองหน้าผม

  "อื้อ สร้อยคอที่นายซื้อให้หนึ่งก็สวยน่ะ"เธอว่าแล้วหันไปมองหนึ่ง เอ๊ะ สายตาแบบนั้นไม่พอใจรึเปล่าน่ะ ขอหลงตัวเองหน่อยน่ะครับ

  "อ่อคือ.." พอผมหันกลับมาก็ชะงักลงเมื่อได้ยินสิ่งที่คนข้างๆพูด มันทำให้ผมรู้สึกน้อยใจที่เธอพูดแบบนั้น

  "นายไปหาหนึ่งเถอะเดี๋ยวหนึ่งจะรอน่ะ" ผมมองหน้าน้ำค้างไม่ได้พูดอะไร

  "อยากให้เราไปหรอ" เธอถึงกับชะงักเมื่อได้ยินผมพูดแบบนั้น เธอไล่ผมงั้นหรอ ผมรู้สึกแย่จัง

  "ปะ..เปล่าๆ แค่เราคิดว่าเธอไปอยู่กับหนึ่งคงจะดีกว่า" น้ำค้างว่าแล้วหันไปทางอื่น 

  "อื้อ ไปก็ได้ เราเอาปาบีคิวมาให้" ผมพูดเสร็จแล้ววางปาบีคิวข้างๆแล้วลุกไปหาหนึ่ง

  ผมไม่ชอบเวลาเธอไล่ผมแบบนี้เลยเวลาเธอไล่ผมจะพูดเล่นๆแต่คราวนี้มันกลับทำให้ผมรู้สึดว่าเธอไม่อยากจะให้ผมอยู่กับเธอเลยผมล่ะ ไม่ชอบจริงๆ

  "เป็นอะไรหรอ" หนึ่งพูดทำให้ผมสะดุ้งแล้วหันไปมองหนึ่ง

  "อ่อเปล่าหรอกแค่คิดไรเรื่อยเปื่อย" ผมว่าแล้วปิ้งปาบีคิวต่อ

  "นี่อันนี้สุกแล้วเราป้อนน่ะ" หนึ่งว่าแล้วยื่นมันมาตรงปากผม ผมเลยอ้าปากงับ แบบไม่ได้คิดอะไรแต่กลับทำให้คนตรงหน้านั้นหน้าแดงซะงั้น ผมทำอะไรผิดไปรึเปล่าน่ะ
  "หน้าหนึ่งแดงอ่ะ" ผมว่ายิ้มๆ แต่ก็ต้องหุบยิ้มเมื่อผมมองไปอีกคน ที่คุยกับพัชอย่างร่าเริงแล้วเธอก็หันมาเห็นผมพอดี เธอชะงักนิดหน่อยแล้วก็คุยกับพัชต่อ

  "เอ่อ เราไปห้องน้ำก่อนน่ะ" ผมหยักหน้านิดๆ พอลองมองไปยังสองคนนั้นผมก็รู้สึกใจแป้วขึ้นมา เหมือนเธอไม่สนใจผมเลย