ยัยปากร้ายกับนายปากหมา

  ตั้งแต่วันเสาร์นั้นที่หนึ่งบอกว่าชอบพีช หนึ่งก็ย้ายมานั่งข้างๆฉันแทนเพราะอยากอยู่ใกล้กับพีชแถมยังเข้ามาสนิทสนมกับกลุ่มฉันมากขึ้นเหมือนฉันมีเพื่อนใหม่อีกคนเพิ่มเข้ามาในกลุ่ม เพราะไม่ว่าฉันจะไปไหนมาไหนหนึ่งก็ไปด้วยตลอด

  "เลิกเรียนแล้วไปไหนต่อหรอ"หนึ่งถามขึ้นเมื่อพวกเรากำลังเก็บหนังสือใส่กระเป๋า

  "เราหิวอ่ะว่าจะไปหาไรกิน"พีชพูดแล้วทำท่าลูบท้องตัวเอง

  "กินร้านป้าศรีหน้าโรงเรียนป่ะ"ฉันเสนอ

  "ก็ดีน่ะ"พัชพูดเมื่อเงยหน้าขึ้นจากกระเป๋าที่ใส่หนังสือเก็บลงไปเมื่อกี้

หน้าร้านป้าศรี

  "อ้าวพวกหนูน้ำค้างเองหรอ วันนี้เอาอะไรดีจ้ะ"ป้าศรีเดินเอาเมนูอาหารมาให้พวกเราแล้วถามขึ้น

  "ขอแบบเดิมค่ะ"พวกเราพูดพร้อมกันยกเว้นหนึ่งที่บอกว่าจะไม่กินแต่จะมานั่งด้วย

  "นั้นเราไปเอาน้ำให้น่ะ"หนึ่งพูดแล้วเดินไปตักน้ำให้ เอาจริงๆน่ะเวลาฉันกินข้าวฉันชอบกินกับน้ำแดงมากกว่าฉันว่าหนึ่งก็น่าจะรู้น่ะแต่ช่างเถอะกินน้ำเปล่ามั่งก็ได้

  "นี่เธอไม่รู้หรอว่าเวลาน้ำค้างกินข้าวต้องกินคู่กับน้ำแดง ฉันว่าเธอน่าจะรู้น่ะมาอยู่กลุ่มพวกเราตั้งหลายวันและ"พัชพูดอย่างไม่พอใจหนึ่ง แล้วลุกขึ้นเดินไปหยิบน้ำแดงมาให้ ฉันรู้สึกเหมือนพัชจะไม่ค่อยชอบหนึ่งตั้งแต่หนึ่งมานั่งข้างๆฉันแล้วน่ะทะเลาะอะไรกันรึเปล่า

  "ขอโทษแทนพัชด้วยน่ะไม่รู้มันเป็นอะไรของมัน"พีชพูดแล้วมองไปยังคนที่กำลังถือน้ำแดงมาให้ฉัน

  "ไม่เป็นไรหรอก อะนี่น้ำของพีช"หนึ่งพูดแล้วยื่นน้ำให้กับพีชที่นั่งตรงข้ามกับฉัน บางทีฉันก็รู้สึกแปลกๆน่ะเวลาสองคนนี้ใกล้กัน แต่ฉันคงคิดไปเองอ่ะ

  "มองอะไรยัยถังแก๊สทำไมไม่กินล่ะเดี๋ยวฉันก็แย่งกินซะหรอก"ฉันที่ไม่รู้ตัวว่าเหม่อตอนไหน พีชก็เอามือมาโบกหน้าฉันไปมา

  "ไม่ต้องเลยกินของนายไปเลย"ฉันว่าแล้วตักข้าวเข้าปาก

  "ป้อนฉันมั่งสิของเธอน่ากินอ่ะ"นายพีชว่าแล้วยื่นหน้ามาตรงหน้าฉัน

  "ฉันมั่งสิ"พัชที่นั่งข้างๆฉันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันอีก อะไรกันสองคนนี้ อย่ามาใกล้แบบนี้สิหัวใจฉันยิ่งสั่น เอ๊ะ ยัยน้ำค้างคิดอะไรของแกเนีย

  "ของพวกนายก็มีกินไปสิ"ฉันว่าแล้วดันหน้าสองคนออก

  "ไม่เอาจะกินของเธอ"พีชยังคงดื้อดึง ฉันเลยมองไปทางหนึ่ง เห็นแวบแรกเหมือนหนึ่งไม่ชอบพอฉันลองมองดีดีก็เห็นหนึ่งยิ้มให้นิดๆ เออ ฉันคงคิดไปเองสิน่ะ

  "น่ะๆๆ ป้อนฉันหน่อย"พัชที่ฉันไม่เคยเห็นจะอ้อนเลยตอนนี้อ้อนแข่งกับพีช อย่าทำแบบนี้สิทั้งสองคน

  "อื้อๆๆอ่ะ"ฉันยื่นช้อนไปตรงปากนายพีช เห้ย ลืมไปนั่นช้อนฉันนี่ ฉันรีบชักออกแต่ไม่ทันคนมือไวคว้ามือฉันไว้ก่อนแล้วงับข้าวที่ฉันตักให้เข้าไปแล้ว O///Oฉันถึงกับอึ้ง ไม่ทันแล้วสิ

  "เอ่อนี่ เอาช้อนนายมาสิ"ฉันหันไปบอกพัชที่ยื่นหน้ามาหาฉัน

  "เรื่องอะไรล่ะ เธอใช้ช้อนเธอป้อนไอ้พีชไปแล้วเธอก็ต้องใช้ช้อนเธอป้อนฉันด้วย"แล้วมันเรื่องอะไรที่ฉันต้องป้อนล่ะเนีย 

  "อ่ะ"ฉันยื่นช้อนไปตรงปากพัช รู้สึกเขินๆน่ะ พอข้าวเข้าปากพัช พัชก็ยิ้มหน้าบานจนทำให้หัวใจฉันนั้นสั่นไปตามๆกัน พอฉันกำลังจะตักข้าวเข้าปาก นายพีชกับนายพัชก็มาหยิกแก้มฉันซะงั้น

  "โอ๊ย มันเจ็บน่ะ"ฉันว่าแล้วตีแขนทั้งสองคนไปคนละทีสองที แต่กลับสองคนนั้นจะร้องเจ็บอย่างที่ฉันร้องกลับมายิ้มให้ฉันซะงั้น อย่ามายิ้มแบบนั้นน่ะ >///<

  "น้ำค้างนี่ดีเนอะ น่ารักจนคนอยากแกล้ง"หนึ่งที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้น (ส่วนสองคนนั้นไปจ่ายตัง) 

  "ไม่หรอก สองคนนั้นก็แกล้งฉันแบบนี้แหละ ฉันน่ะโดนแกล้งตลอด"ฉันว่าแล้วจับแก้มตัวเองที่เพิ่งโดนหยิกไปไม่นานมานี้

  "ไม่หรอก"หนึ่งพูดแล้วทำเสียงเศร้า

  "..."ฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไร เลยนั่งเงียบมองหน้าหนึ่ง หนึ่งก็แค่ยิ้มนิดๆ

  "วันนี้ฉันขอไปส่งเธอน่ะน้ำค้าง"พีชที่เดินมาพูดขึ้น ส่วนพัชก็เดินตามมา

  "เอ่อไม่เป็นไรหรอกพัชก็ไปกับฉันอยู่ นายไปส่งหนึ่งเถอะ"ฉันว่าแล้วมองไปยังหนึ่ง

  "ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวเราไปส่งหนึ่งเอง พีชแกไปส่งน้ำค้างด้วยล่ะ"อยู่ๆพัชพูดเสร็จสรรพก็จับแขนหนึ่งเดินออกไป อะไรกัน หรือว่าพัชจะชอบหนึ่ง

  "สองคนนั้นแปลกๆน่ะ"พีชที่ยืนมองอยู่ข้างๆฉันพูดขึ้น

  "นั่นสิ เอ๊ะ ว่าแต่กระเป๋าฉันไปไหนเนีย"ฉันว่าแล้วก็หากระเป๋าฉัน

  "อยู่นี่ยัยซื่อบื้อ"นายพีชว่าแล้วโชกระเป๋าฉันที่มีพวงกุญแจตุ๊กตาโดเรม่อนตัวโปรดของฉัน

  "ฉันถือเองได้น่ะ"ฉันว่าแล้วจะดึงกระเป๋ามาแต่ก็ต้องพลาดเมื่อนายพีชชักกระเป๋าออก

  "ไม่ต้องฉันถือให้ไปกลับบ้านกัน"นายพีชว่าแล้วจับมือฉันเดินไปพอฉันจะดึงมือออกนายพีชก็ยิ่งจับแน่นฉันเลยปล่อยให้นายพีชจับไปจนถึงบ้าน ไม่ผิดหรอก จนถึงบ้านนั่นแหละ