Hello my prince! ปล้นหัวใจเจ้าชายซาตาน

8.9

เขียนโดย Evennine

วันที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 15.58 น.

  25 chapter
  11 วิจารณ์
  24.35K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 กันยายน พ.ศ. 2559 15.23 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

25) Ending ❤

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ณ โบสถ์...

" เชิญ้ลยครับ เชิญเลย " บอดี้การ์ด A ยืนต้อนรับแขกพร้อมกับเจ้าชาย ส่วนฉันก็ถูกให้นั่งอยู่ที่หอด้านในกับโอเมก้า ซึ่งฉันไม่มีญาติที่ไหนอยู่แล้ว T^T โอเมก้าเลยขอเป็นตัวแทนขอส่งฉันให้ถึงมือเจ้าชาย

" นี่ เธอนี่ดีจังเลยเนอะ " จู่ๆโอเมก้าก็พูดขึ้นมา หลังจากทำผมให้ฉัน

" อะไรหรอ " ฉันถามเจ้าตัวที่ยืนทำหน้าเศร้า แววตาสั่นไหว

" เธอเลิกดราม่าได้แล้ว... นี่งานฉันนะ " ฉันสั่งให้โอเมก้าหยุดร้อง เธอเลยยิ่งร้องหนักกว่าเดิมอีก - -' ฉันควรไงคะ บอกที

" นี่อย่าร้องไงเล่า T^T อย่าร้อง " ฉันก็เริ่มไม่เข้าใจตัวเอง จะบีบน้ำตาด้วยทำไมเนี่ย ฉันที่ทนไม่ไหวที่จะต้องมีน้ำใสๆไหลลงมาทำเครื่องสำอางค์หลุดออกและเลอะใบหน้าอันสุดสวยของฉัน ฉันจึงรีบเงื้อมือขึ้นแล้วจัดการ...

เพี๊ยะ!

" โอ้ยยย! " ... จัดการตบยัยโอเมก้าทันที - - ฉันจะหมดความสวยเพราะนะรู้ตัวไหม

" ตบฉันทำไมเนี่ย เจ็บนะ อูยย" เธอเอามือลูบใบหน้าที่แดงเถือก 

" ก็เธอไม่หยุดร้องอ่ะ ถ้าฉันไม่สวย เจ้าชายก็ไม่แต่งกับฉันน่ะสิ " ฉันพูดแล้วทำหน้างอนๆยัยเพื่อนตัวแสบ

" โถ.... เธอสวยอยู่แล้วน่า.. สวยทู๊กกกกกกกกวัน "  หล่อนพูดด้วยน้ำเสียงที่จีบปากจีบคอมาก

" พูดไม่จริงใจเลย -/\- " ฉันงอนรอบสอง

" พอๆเลิกงอนได้แล้ว " หล่อนพูดพลางยื่นนิ้วก้อยมาให้ฉัน

" ก็ได้.. ^_^ หายละ " ฉันก็ยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวด้วย แล้วเราก็จัดการกันลุกขึ้นมาแล้วลงไปยังโบสถ์ หล่อนช่วยพยุงฉัน เพราะส้นสูงค่อนข้างสูงมาก 

 

ซึบ! ซึบ! 

" นั่นอะไรน่ะ " ฉันพูดพร้อมชี้ไปทางที่มีเงาแปลกๆพร้อมเสียงแปลกๆ

" เธอยืนรอตรงนี้นะ เดี๋ยวฉันไปดูให้ " โอเมก้าสั่งฉันเสร็จ ก็เดินไปตรงที่ฉันชี้ทันที ส่วนฉันก็ยืนรอหล่อนแถวๆนี้

ด้านของโอเมก้า

" .... นั่นใครน่ะ " เธอยังคงถาม แล้วยังคงมุ่งหน้าเดินไปยังเงานั่น พอเธอเดินไปถึงที่เงานั่น ก็เปิดพุ่มต้นไม้ แต่ไม่พบใครเลย

" แปลกจังแฮะ " เธอยืนเกาหัวแกรกๆ แล้วหันหลังไปเพื่อจะกลับไปหาเพื่อนคนสวยของเธอ

ผลั่ก!!

" ขอโทษด้วยนะ มันจำเป็นอ่ะค่ะ "  เสียงปริศนาพูด หลังจากเอาไม้หนาตีลงที่ต้นคอโอเมก้าจนสลบ แล้วเดินตรงมุ่งหน้ามาหาพายทันที

ด้านของแอปเปิ้ลพาย

" โอเมก้า... โอเมก้า! รีบมาได้แล้วเดี๋ยวสายนะ " ฉันตะโกนเรียกหาเพื่อนที่หายไปในเงาอยู่นานมาก แต่จู่ๆก็มีหญิงสาวแปลกๆออกมาแทน 

" ใครน่ะ! " ฉันตะโกนถามร่างหญิงสาวแปลกๆที่ถือไม้ไว้ในมือด้วย แต่เมื่อเธอเริ่มเดินมาใกล้ๆฉัน ก็พบได้ทันทีว่านั่นคือ ยูวา!!!

" เธอ.... " 

" ไม่เจอกันนานเลย จะแต่งงานแล้วหรอคะ " ยัยยูวา เดินมาถึงตัวฉันก็มองด้วยหางตา เหมือนเหยีดยาม

" เธอจะทำไรน่ะ " ฉันถามเจ้าหล่อนแล้วพยายามเดินถอยห่าง

" เหอะ... โตๆกันแล้ว คุยกันตรงๆเลยละกัน " หล่อนพูดพร้อมฟาดไม้มาทางฉัน

" คิดไงกันยะ! ที่แย่งผัวคนอื่น หน้าด้านมากนะยะหล่อน " ยูวาพูดด้วยเสียงที่เจ็บปวดแล้วโกรธมาก เธอกัดฟันซักพักก่อนจะง้างมือที่ถือไม้อยู่ฟาดมาทางฉัน ฉันหลับตาด้วยความกลัว ... แต่... ฉันกับไม่รู้สึกเจ็บอไรเลย

" อะ..โอเมก้า " พอฉันลืมตาขึ้นมาก็พบหล่อนที่เอาหินจากต้นไม้แถวนั้นมาฟาดที่หัวของยูวาจนเจ้าตัวนอนสลบยาว 

" โอเมก้า!!! " ฉันรีบพุ่งเข้ากอดเพื่อนของฉันด้วยความกลัวต่างๆนาๆแล้วโอเมก้าก็หยิบมือถือของเธอโทรหา รปภ. แล้วสั่งให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ

ส่วนฉันกับโอเมก้า ช่วยพยุงกันลงมายังโบสถ์

ตึง ตึง ตึ่ง ตึ่งงงงงงง

" ขอเชิญ เจ้าสาวเข้าโบสถ์ได้..." บอดี้การ์ด B พูดเชิญฉันหลังเดินมาถึงโบสถ์

ทุกคนต่างจับตามองมาที่ฉันและโอเมก้า โดยเฉพาะโอเมก้า ที่มีเลือดออกแถวหลังคอ ไม่ใช่แค่แขก เจ้าชายเองก็อึ้งเหมือนกัน

" เกิดอะไรขึ้นเนี่ย " เจ้าชายสบถออกมาด้วยเสียงที่แผ่วเบา  พอโอเมก้าส่งฉันถึงมือเจ้าชาย ฉันมองหน้าเจ้าชายแล้วส่งยิ่มเห่ยๆให้ก่อนจะหันไปขอบคุณโอเมก้า หล่อนพยักหน้าเล็กน้อย...จู่ๆหล่อนก็เป็นลมล้มลงไป เล่นเอาฉันกับเจ้าชายตกใจกันถ้วนหน้า เจ้าชายเรียกบอดี้การ์ด B มาอุ้มโอเมก้าไปพัก ส่วนแันก็ยืนตกใจ แล้วจู่ๆก็มีดอกกุหลาบปลิวว่อนงาน ไม่ใช่เซอร์ไพรส์ใดๆ แต่ฉันสัมผัสได้ถึงลมอ่อนๆ ซึ่งน่าจะเป็นเจ้าชายผู้พี่แน่เลย ฉันจึงหันไปหาเจ้าชายแล้วดำเนินพิธีต่อ

" เจ้าชาย จะยอมรับ คุณแอปเปิ้ลพาย เป็นภรรยาหรือไม่ " บาทหลวงถาม

" ยอมรับครับ " เจ้าชายตอบพร้อมกำมือฉันแน่น

" แล้วคุณแอปเปิ้ลพาย จะยอมรับเจ้าชายเป็นสามีหรือไม่ " บาทหลวงถาม

" ยอมรับค่ะ " ฉันตอบไป และหันมายิ้มให้เจ้าชาย เจ้าชายจ้องมองมาที่ฉัน แล้วเลื่อนมือมาจับที่ใบหน้าฉัน พร้อมเลื่อนใบหน้ามาตรงหน้าฉัน แล้วริมฝีปากเราสองคนแตะกัน เราจูบกันอย่างเต็มใจและลึกซึ้งท่ามกลางผู้คนมากมาย เสียงเฮที่ดังสนั่น แล้วทุกคนก็พร้อมที่จะอวยพรให้เรา วันนี้ฉันมีความสุขมากกว่าใครๆแม้จะมีเรื่องร้ายๆเข้ามา ฉันก็จะจับมือกับเจ้าชายแล้วเดินไปด้วยกัน 

* ไม่ว่าใครก็มีอุปสรรครักกันมามากมาย แล้วแต่จะหนักหรือเบา เพียงแค่คุณคุยกันด้วยเหตุผลและความเข้าใจต่อกัน ดูแลต่อกัน ไม่ละเลย ทุกอย่างก็ผ่านไปได้เอง ผู้แต่งก็เช่นค่ะ....❤

                                                   -จบบริบูรณ์-❤

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา