Detection: ฝ่าด่านอันตราย ขัดขืนหัวใจยัยเเฮกเกอร์

7.3

เขียนโดย aemmy

วันที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 18.54 น.

  34 ตอน
  20 วิจารณ์
  27.88K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 07.52 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

29) I'm not

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เว็บขีดเขียน 

ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์เต็มๆที่ฉันเเละวอนโฮไม่ได้ติดต่อหรือพอเจออะไรกันเลยเเม้เเต่นิด พูดตามตรง!ฉันคิดถึงเเละรักเขามาก ตอนนี้ฉันยังคงนั่งเหม่อลอยคิดถึงเเต่เขาคนเดียว ไม่เคยที่จะลบความรู้สึกพวกนี้ไปได้เลยเเม้เเต่นิด 

ตอนนี้เรโก้เข้าไปทำงานที่บริษัทเเล้วล่ะเหลือเเต่ฉันที่เอาเเต่นั่งเหงาอยู่ที่บ้านน่ะเอง เฮ้ออ 

ติ๊ดๆ

อ่ะเรโก้โทรมานี้เอง สงสัยอยากให้ฉันช่วยอะไรล่ะมั้ง

"ฮัลโหล เรโก้มีอะไรรึเปล่า"

(ป๊อปอายส์!ฉันอยากให้เธอช่วยมาเดินเเบบในงานครบรอบของบริษัทหน่อยน่ะ)

"หา! ฉันเนี้ยนะ ฉันทำไม่ได้หรอก เดินไม่เป็น"

(เดินๆไปเหอะ)

"เดินๆไปเหอะบ้าอะไรยะ เเล้วถ้าเกิดฉันเดินๆเเล้วตกเวทีขึ้นมาล่ะยะ ใครจะกู้หน้าฉันได้บ้าง"

(ฉันเองนั้นเเหละ ฉันพี่ชายเเกนะ! เชื่อพี่เหอะฉันไม่ยอมให้น้องสาวคนเดียวของฉันต้องขายขี้หน้าประชาชนหรอก)

"ค่ะพี่ชาย"

(รีบๆเร็วเข้า ห้ามสาย ห้ามเลท ห้ามตาย)

"จ๊ะ-_-"

ตู๊ดๆ

วางสายไปเเล้ว อ๊ากกก นี้มันอะไรก๊านน พี่ชายฉันทำไมถึงได้อำมหิตอย่างนี้ นี้เขาจริงๆเหรออ ฮือๆT^T บังคับให้เดินเเบบมีที่ใหนกัน ฉันไม่ใช่เดอะเฟสนะฮือๆ T^T

รีบเเต่งตัวไปดีกว่าาา >< 

@Starship entertainment

โอ้เย้ๆ ถึงสักทีคิดว่าจะมาสายเเล้วสะอีก ฮ่ะๆ เอ๊ะเดินเเบบในวันครบรอบของสังกัดเนี้ยนะ ทำไมนางเเบบในสังกัดเขาไม่มาเดินเองล่ะโว้ยย ต้องเคลียร์เเล้วล่ะงานนี้ เเล้วเดินเเบบยังไงล่ะ ฉันล่ะปวดหัวเเถมยังต้องเจอวอนโฮอีกล่ะโว้ยยย 

พอเดินเข้ามาในตัวงานฉันก็พบวงมอนสตาร์เอ็กกำลังดี๊ด๊ากันเอางาน เเต่พอพวกเขาหันหน้ามาทางฉันก็ทำหน้าเจื่อนทันที เหอะ!พวกเขาคงจะเกลียดฉันเข้าไส้เเล้วเเน่ๆ 

"ป๊อปอายส์! มานี้หน่อยสิ"

มินฮย็อกเรียกฉันให้เข้าไปหา เอ๊ะนี้จะเป็นเเผนลอบฆ่ารึเปล่านะ

"มีอะไรหรอ วอนโฮไม่อยู่รึไง"

"หมอนั้นไม่อยู่หรอก ไปเข้าห้องน้ำน่ะ พวกเธอทะเลาะอะไรกันว่ะ"

"ช่างเหอะ"

"เฮ้ย!ป๊อปอายส์ฉันช่วยได้นะ วอนโฮมันคงโกรธตัวเองมากกว่าน่ะอย่าถือสาเลยนะ ถึงมันจะ..."

"ขอล่ะ ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยวอะไรกับอีตานั้นเเล้ว" ไม่หรอกที่จริงอยากยุ่งเเหละเเต่เก๊กไปงั้นเเหละ 

"เฮ้ยอย่านอยด์ดิ!" ไอเอ็มที่นิ่งอยู่นานเข้ามาจับบ่าฉันพลางให้กำลังใจ 

"ไม่ได้นอยด์ยะ ก็เเค่......" ฉันพูดไม่ออกทันทีที่เห็นร่างผู้ชายคนที่คุ้นตาเดินเข้ามาในวงสนทนาด้วย...อย่าให้ต้องอธิบายเลยว่าเขาคือใคร คนที่คุณก็รู้จัก วอนโฮ!!!ไงล่ะ

"-_-" อีตานี้มีหน้าเดียวรึไงทำไมถึงเอาเเต่ทำหน้านิ่งอย่างนี้นะ

บรรยากาศเงียบมากขึ้น ฉันถึงกับขาสั่นพับๆเลยล่ะ ฮือๆT^Tเขาจะฆ่าฉันใหม

"หวัดดี^^" ฉันส่งยิ้มเจื่อนๆให้วอนโฮเเต่มันดูไม่เหมือนรอยยิ้มเลยสักนิด 

"-_-;" เขานิ่งเฉยพลางเดินออกไปเเละยังจูงมือ..เอ้ยจูงมือยัยบับเบิ้ลอีกด้วย นะนี้มันอะไรกัน! 

"ขอโทษนะป๊อปอายส์ วอนโฮเขาเลือกฉันเราสองคนกำลังอินเลิฟกัน อย่ามายุ่งได้ใหม จบนะ"

ยัยนั้นยิ้มเยาะเย้ยพลางจิกตาเเบบสุดๆ ตอนนี้ข้างในฉันชอกช้ำเเละเจ็บปวดมาก ขอล่ะ...ฉันไม่อยากเห็นภาพนั้นอีกเเล้ว น้ำตาก็จะไหลเเล้วด้วยไม่นะห้ามไหลๆ ห้ามไหลเด็ดขาดนะ ขอร้อง!

มินฮย็อกเดินเข้ามาหาฉันเเละยังปลอบโยน ฮึๆคนที่ควรจะทำอย่างนี้คือวอนโฮไม่ใช่หรอ เขาคนนั้นหายไปใหนเเล้วล่ะ

"...ไม่ต้องเสียใจหรอกนะ ยัยนั้นไม่เห็นจะสวยตรงใหนเลยเธอสวยกว่าตั้งเยอะ วอนโฮไม่ได้รักยัยนั้นหรอก"

"ไม่จริงหรอก เห็นเขาสองคนรักกันจะตาย "

"เชื่อฉัน...วอนโฮทิ้งเธอไปได้ไม่นานหรอก"

"มินฮย็อกขอบคุณนะ^^"

"ยินดีคร๊าาบ^^" อย่างน้อยก็มีวงมอนสตาร์เอ็กที่เข้าใจฉันล่ะนะ 

ทุกคนล้วนมาให้กำลังใจฉันกันอย่างล้นหลาม ขอบคุณจริงๆT^T ฉันจะร้องไห้จริงๆเเล้วนะเนี้ย

พอขอตัวไปเเต่งตัวเสร็จ...ฉันก็ตัดสินใจลืมทุกอย่างเมื่อกี้เเต่มันก็ไม่ลืมสักที...เฮอะ!อยากร้ายกันนักใช่มั้ย...งั้นฉันขอเป็นฝ่ายร้ายกลับบ้างล่ะกัน ยัยบับเบิ้ล!!!! คอยดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นเชอะ!

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา