LoveComedy กะแล้วชีวิตรักต้องไม่เป็นแบบนี้

7.0

เขียนโดย YaMATun

วันที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 19.39 น.

  3 Lc
  0 วิจารณ์
  4,384 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 13.49 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) เริ่มต้น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

   และแล้วก็ถึงวันที่ผมต้องแบกหน้าอันซอมซ่อมากโรงเรียนอันหรูหราของพวกคนหนูไฮโซทั้งทั้งหลายแหล่

   "ว่าแต่ว่าห้องผู้อำนวยการมันอยู่ที่ใหนหว่า" เนื่องด้วยโรงเรียนนี้โคตะระใหญ่มันทำให้ผมไร้ซึ่งทางไป

   จ้องงงงงงงงงงงงงงงง

   "......" ระหว่างเดินเพื่อหาห้องผอ.มีสายตามากมายจ้องมากมายเหมือนกำลังสงสัยว่าไอ้หมอนี้มันเป็นใครกัน แต่ชั่งมันเถอะ เพื่อเงิน เพื่อเงิน ท่องไว้

   

   "ยามาโมโตะคุง สินะ" 

   "ครับ"

   "หาห้องผู้อำนวยการอยู่ละสิ"

   "ก็..ครับ"

   "ตามชั้นมาสิ" คุณเธอจะเป็นใครผมไม่รู้หรอกนะ แต่ว่าถ้าไม่ได้เธอช่วยตอนนี้คงยังหาห้องผอ.ไม่เจอแน่

 

   "ผู้อำนวยการ พายามาโมโตะมาพบแล้วคะ"

   "โฮ ขอบใจมากริซ่า"

   "ด้วยความยินดีคะ" หลังจากพูดคุยกันจบเธอก็ได้ออกจากห้องไป

   "อะ..เอ่อ...สวัสดีครับ"

   "ยามาโมโตะคุง"

   "ครับ"

   "เธอคิดว่าวันนี้ริซ่าใส่กกน.สีอะไร"

   "....ห่ะ" หลังจากได้คำถามแรกจากผอ.ทำเอาผมสตั้นไปเลยที่เดี่ยว

   "ว่าไงละ" คำถามแบบนี้อย่าเร่งสิเว่ยยยยย

   "อะ..เอ่อ...คิดว่าน่าจะสีดำนะครับ แฮะๆ"

   "แต่ชั้นคิดว่าวันนี้คงเป็นสีขาว เพราะวั........"

ปัง เสียงประตูกระทบกับผนังเพราะแรงดัน

 

   "ผู้อำนวยการคะ พูดเรื่องแบบนี้กับเด็กใหม่ได้ยังไงกันคะ" นี่คุณเธอแอบฟังอยู่สินะ

   "แหมๆ ริซ่าจัง แค่ล้อเล่นน่ะล้อเล่น"

   "ยามะคุง จากนี้ชั้นจะนำทางเธอเอง อย่าไปสนตาลุงโรคจิตนั้นเลย" ยามะ..คุง เหรอ

   "ยามาโมโตะ โรงเรียนนี้ยินดีต้อนรับเธอเสมอ" ถึงจะไม่เข้าใจว่าเรื่องอะไรแต่ก็...

   "ขอบคุณครับ"

หลังจากที่เดินมานักต่อนักก็มาหยุดที่หน้าห้องๆหนึ่ง

 

   "ยามาโมโตะคุง จากนี้ไปห้องนี้จะเป็นห้องของเธอ"

   "ห้องของผมเหรอ"

   "การที่เธอไปกลับมันคงลำบากแย่ ผู้อำนายการนั้นเลยให้เธอใช้ห้องนี้เป็นที่พัก"

 

   "และก็ตึกฝั่งนั้นเป็นห้องเรียนเธอ" ใช้คำว่าตึกเป็นห้องเรียนเลยเรอะ

   "ทั้งตึกนั้นเลยเหรอ"

   "ใช่จ่ะ" ผมละไม่เข้าใจพวกคนรวยจริงๆทำไมต้องเอาเงินมาทำอะไรแบบนี้ด้วยนะ

หลังจากที่เดินทั่วโรงเรียนบอกได้เลยเป็นอะไรที่โคตรจะเหนื่อย จนในที่สุดก็ได้เวลากินข้าวเที่ยงสักที ดีนะที่น้องสาวทำข้าวกล่องไว้ให้ไม่งั้นวันนี้คงได้อดเป็นแน่ เพราะราคาของอาหารที่นี้เป็นอะไรที่คนธรรมอย่างผมคงไม่มีปัญญาซื้อ คิดไปคิดมา

   "ถ้าพักอยู่ที่นี้ แล้วจะเอาเงินที่ใหนซื้อของกินละโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา