รักหมดใจ นายจอมโหด

  อีกไม่กี่วันก็จะเข้าเดือนใหม่ ซึ่ง ฉันไม่คิดที่อยากจะออกจากบ้านไปอยู่บ้านคนอื่นเลยตอนนี้ฉันกำลังเก็บเสื้อผ้าเตรียมตัวไว้ก่อน  ตอนที่คุณแม่รู้ว่าฉันต้องออกไปอยู่ที่อื่นแล้วต้องไปเป็นคนรับใช้1ปี แม่ก็โวยวายคุณพ่อไม่ยอมใหญ่เลย กว่าคุณแม่จะสงบลงได้คุณพ่อกับพี่เหนื่อยแทบตาย

  "ตะวัน พรุ่งนี้พี่จะไปอเมริกาแล้วน่ะ จะไปส่งพี่รึเปล่า" พี่ซากุระที่นอนเตียงข้างๆพูดขึ้น

  "ไปสิ พี่จะไปที่อื่นเราจะเจอเป็นครั้งสุดดท้ายแล้วด้วย" ฉันว่าแล้วนอนลงหันข้างไปทางพี่ซากุระ

  "นั่นนอนเถอะ พี่ขึ้นเครื่องแต่เช้า" พี่ซากุระว่าแล้วปิดไฟ เฮ้อ ฉันต้องย้ายไปอยู่ที่อื่น พี่ซากุระก็ต้องไปเรียนต่อต่างประเทศอีกต่างหาก ฉันไม่ชอบแบบนี้เลย แต่ต้องสู้ เดี๋ยว1ปีก็ได้กลับมาแล้วส่วนพี่ซากุระก้ออีก2ปี ยังไงก็ต้องได้เจอกันแน่นอน

สนามบิน  

  ตอนนี้เป็นเวลา 9 โมง เครื่องบินจะออกอีก10นาทีนี้ เรากำลังจะส่งพี่ซากุระขึ้นเครื่องกัน คุณแม่เอาแต่ร้องไห้ไป อีกไม่นานคุณแม่ก็คงจะเหงามากเหมือนกัน เพราะลูกสาวทั้งสองจะไม่อยู่นี่บ้านแล้ว 

  "ครบสองปีลูกต้องรีบกลับมาน่ะ" แม่บอกพร้อมกับกอดพี่ซากุระ

  "ไม่ต้องห่วงน่ะค่ะแม่ ยังไงหนูก็กลับมาแน่นอนค่ะ" พี่ซากุระว่าแล้วกอดแม่ตอบ

  "ถึงนู่นแล้วโทรบอกพ่อด้วยน่ะซากุ" คุณพ่อว่าแล้วลูบหัวพี่ซากุระ

  "ค่ะพ่อ นี่ตะวันโมแต่ยืนน้ำตาไหลอยู่นั่นแหละ มาให้พี่กอดหน่อยสิ" พี่ซากุระว่าแล้วยืนทำท่ารอกอดฉัน ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันร้องไห้ตอนไหน ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดพี่ซากุระทันที

  "พี่ต้องรีบกลับมาน่ะค่ะ เค้าจะรอน่ะ" ฉันว่าแล้วกอดพี่ซากุระแน่นๆ

  "ขึ้นเครื่องได้แล้วซากุ ตอนนี้ก็ได้เวลาแล้ว" คุณพ่อว่า

  "นั้นซากุไปก่อนน่ะค่ะทุกคน ไปก่อนน่ะตะวัน สวัสดีค่ะพ่อ แม่ บายตะวัน"

  "โชคดีน่ะค่ะพี่ ฮึก" ฉันทนไม่ไหวเลยหล่อยโฮออกมา คุณพ่อคอยปลอบฉันตลอดจนถึงบ้าน แล้วอีกไม่กี่วันฉันก็ต้องย้ายไปแล้วด้วยเนียสิเฮ้อ

  แล้ววันนั้นก็มาถึง

และในที่สุดตอนนี้ฉันก็มายืนอยู่หน้าบ้านของใครก็ไม่รู้

  "เธอเป็นใครอ่ะ ใช่คนใช้ใหม่รึเปล่า" ป้าที่อายุประมาณ 40-50 พูดขึ้นเมื่อเห็นฉัน

  "ใช่ค่ะ คือหนูถูกส่งมาจากบริษัท XXXค่ะ ฉันต้องไปไหนต่อหรอค่ะป้า" ฉันว่าแล้วมองหน้าป้า แต่ก็ต้องรีบเอามือปิดหูเมื่ออยู่ๆป้าก็กรี๊ด

  "กล้าดียังไงมาเรียกฉันว่าป้า ฉันคือแม่นมของคุณหนูบ้านนี้ คนใช้ที่นี่จะเรียกฉันว่าแม่ใหญ่ และเธอก็ควรต้องเรียกฉันว่าแม่ใหญ่เข้าใจไหม" อะไรกัน

  "ค่ะๆ" ฉันว่าตาม ไม่ค่อยอยากจะเรียกสักเท่าไหร่หรอกน่ะ แต่มาอยู่บ้านเขานี่นาทำไงได้

  "นั้นก็ตามมาเดี๋ยวฉันจะให้เดินไปดูส่วนห้องนอนของเธอ" ป้า เอ้ย แม่ใหญ่มาแล้วเดินนำเข้าไป บ้านทำไมใหญ่โตแบบนี้เนีย แล้วฉันจะทำความสะอาดไหวหรอเนีย ใหญ่เป็นบ้า นี่บ้านหรอคิดว่าวัง

  "นี่เป็นส่วนของห้องคนใช้ ส่วนเธอหน่ะ อยู่ห้องนี้ไป คนใช้คนเก่าออกไปพอดี" แม่ใหญ่ว่า เจ้านายแย่ล่ะสิ คนใช้ถึงได้ออกกันบ่อยแบบนี้ แล้วฉันจะทนไหวไหมเนียยยยยย!!

  "นั้นเข้าไปเก็บของเลยใช่ไหมค่ะ" ฉันว่าแล้วกำลังจะเข้าห้องแต่ก็ต้องชะงักฝีเท้าเพราะ

  "นี่ เธอเพิ่งมาควรไปแนะนำตัวต่อเจ้านายก่อน เธอนี่มันแย่จริงๆเลยน่ะ เสียมารยาท" เอ้า เสียมารยาทยังไง ฉันก็แค่อยากจะเก็บของเฉยๆ หนักแบบนี้นี่นา

  "ขอโทษค่ะ ป้า เอ้ย แม่ใหญ่" ฉันว่าอย่างสำนึกผิด

  "อืมๆ นั้นต่อไป ไปดูส่วนอื่นๆของบ้านต่อล่ะกัน" แม่ใหญ่ว่าแล้วเดินนำไป

ตอนนี้ฉันก็เดินทั่วแล้ว ครบทุกส่วน ที่ฉันต้องทำหมด เฮ้อ เยอะแยะจริงๆเลย แล้วอาหารเช้าฉันก็ต้องทำให้เจ้านายไรนั่นทานด้วยหรอเนีย แม่นมก็มีนี่

  "เอาล่ะ ต่อไปเราจะไปเจอคุณหนูกัน" เจอคุณหนูเลยหรอ

  "เอ่อ ไม่เจอเจ้านายก่อนหรอค่ะ ทำไมถึงไปเจอคุณหนูเลยล่ะค่ะ" ฉันถามขึ้น

  "บ้านนี้คุณท่านไม่อยู่กัน ไม่ต้องรู้หรอกน่ะเพราะทำไม มีแต่คุณหนูเท่านั้นแหละ นานๆทีคุณท่านกับคุณนายจะกลับมา" แม่ใหญ่ว่า

  "อ้าว แล้วคุณท่านคุณนาย เขาไปอยู่ที่ไหนกันล่ะค่ะทำไมไม่อยู่ที่นี่" ฉันถามอย่างสงสัย

  "เอ๊ะ เธอนี่ถามมากจริงคุณท่านคุณนายกลับมาเฉพาะคุณหนูไม่อยู่แล้วหยุดถามมากได้แล้วคุณหนูรอนานแล้ว ไปได้แล้ว" แม่ใหญ่ว่าแล้วเดินนำไป อะไรกันก็ฉันสงสัยนี่ผิดตรงไหน ฉันก็แค่อยากจะรู้เท่านั้นเอง