รักหมดใจ นายจอมโหด

5.8

เขียนโดย blue_butterfry

วันที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 14.57 น.

33 ตอน

33 วิจารณ์

26.60K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 4 มกราคม พ.ศ. 2559 18.50 น. โดย เจ้าของนิยาย

30) ย้ายออก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงวันที่ฉันได้กลับบ้านฉันควรจะดีใจใช่ไหม พ่อเข้ามาช่วยขนของพีเวก็ด้วยแต่เราไม่ได้คุยกันเลยจนกระทั่งยกของเสร็จ แต่อาทิตย์หน้าฉันก็ต้องไปเรียนต่างประเทศแล้ว แถมได้เรียนที่เดียวกับพี่ซากุระด้วย พอพี่ซากุระรู้ก็ดีใจมาก บอกจัดห้องไว้เรียบร้อยแล้ว

"ของครบรึยัง" คนตัวสูงหันมาถามฉัน ทำให้ฉันที่คิดอะไรเพลินนั้นชะงักไป

"คงครบแล้วแหละค่ะ" ฉันว่า

"ขอบคุณมากน่ะครับที่ดูแลทานตะวัน" คุณพ่อว่า ตอนนี้เราอยู่หน้าคอนโดแล้ว

"ไม่เป็นไรครับ เอ่อ ตะวัน..."

"กลับกันเถอะค่ะพ่อ เรารบกวนเขามากแล้วน่ะค่ะ ขอบคุณน่ะค่ะที่ช่วยยกของ ลาก่อนค่ะ" ฉันว่าแล้วโค้งให้กับพี่เว ที่ยืนทำหน้างง ที่ฉันพูดว่าลาก่อนเพราะเราจะไม่ได้เจอกันแล้วไงล่ะ

"นั้นผมขอตัวน่ะครับ" คุณพ่อว่าแล้วรีบ วิ่งไปขึ้นรถ

พี่เวกำลังจะอ้าปากพูดฉันเลยรีบขึ่นรถทันที

Vail

ผมกำลังจะสารภาพว่าผมก็ชอบตะวันเหมือนกันแต่อยู่ๆเธอก็พูดขึ้นมาก่อน แล้วคำว่าลาก่อนหมายความว่าไงกันผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ ตอนนี้ผมได้แต่มองรถของเธอแล่นออกไป

1อาทิตย์ต่อมา

ผมไม่เจอตะวันเลย โทรไปก็ไม่รับ ไปที่บ้านก็ไม่เจอ ยิ่งวันนี้พ่อแม่ของตะวันและตะวันก็ไม่อยู่ไม่รู้ไปไหนกัน ผมเลยต้องรีบมามหาลัยเพราะมีเรียนเช้า

"ไอซ์" ผมเห็นไอซ์เพื่อนตะวันนั่งอยู่เลยเดินเข้าไปถาม

"อ้าวพี่เว มีไรรึเปล่าค่ะ"

"ทำไมมานั่งอยู่คนเดียวแล้วตะวันไปไหน"

"พี่ไม่รู้หรอค่ะ ว่าตะวันสอบชิงทุนได้เรียนต่อต่างประเทศสามปีอะค่ะ" พอผมได้ยินแบบนั้นทำให้ผมยืนนิ่งไป ว่าไงน่ะ เรียนต่อ สามปี

"แล้วรู้รึเปล่าว่าเรียนประเทศอะไร"

"ตะวันไม่บอกค่ะ มีอะไรรึเปล่าค่ะ"

"ไม่มีอะไร นั้นพี่ไปก่อนน่ะ" ผมรีบวิ่งไปที่รถทันที ขอให้ทันทีเถอะ ขอให้ทัน ตะวัน รอพี่หน่อยน่ะ

สนามบิน

รถติดเป็นบ้ากว่าจะมาถึงทัน อ๊ะ นั่นไงคุณลุงคุณป้า

"คุณเวลล์" คุณลุงดูตกใจมากที่เจอผม