ผ้าพันคอสีแดง

     สวัสดีค่ะ ฉันชื่ออะคามิ "อะคา"...."อะคะ" สีแดงไงล่ะ! ฉันน่ะ...ไม่มีพ่อไม่มีแม่ ก็มีนั่นแหละ แต่แม่ไม่อยู่แล้วล่ะ..คุณแม่เสียชิวิตจากการไฟไหม้น่ะ ส่วนพ่อน่ะเหรอ...ไม่รู้สิ พ่อหย่ากับแม่ตั้งแต่ฉันยังเด็ก ตอนนี้ท่านยังมีชีวิตอยู่รึป่าวก็ไม่รู้ อ๋อ!แล้วก็..ไฟไหม้ที่ว่าน่ะ เป็นไฟไหม้คอนโดที่แม่กับฉันอาศัยอยู่ ทำให้ทั้งทรัพย์สินและทุกๆอย่างถูกไฟเผาไปหมด ที่เหลือก็มีแต่...ผ้าพันคออันนี้.. เป็นผ้าพันคอไหมพรมสีแดงที่แม่ของฉันถักน่ะ เหตุการณ์เกิดขึ้นตอนชั้น 8 ขวบ จะว่าไปมันก็ผ่านมา 10 แล้วนี่นะ

ฉันอาศัยอยู่ที่ไหนน่ะเหรอ? ฉันอาศัยอยู่ที่กระท่อมไม้เล็กๆในป่าน่ะ เมื่อ 10 ปีก่อน ฉันกับแม่มาเจอมันถูกทิ้งร้างอยู่ลึกในป่า ฉันกับแม่เลยเอามาใช้ซะเลย^^ แม่กับฉันใช้มันเป็นห้องสมุดกับที่พักผ่อนน่ะ ตอนที่ฉันเจอที่นี่มันก็มีหนังสือจำนวนมากอยู่บนชั้นหนังสืออยู่แล้ว แล้วแม่ของฉันก็ชอบมาถักนิตติ้งที่นี่บ่อยๆ แม่ของฉันได้เอาไหมพรมกับอุปกรณ์ถักนิตติ้งมาไว้ที่นี่หมดเลย พร้อมกับเงินอีกนิดๆหน่อยๆ ทำให้ฉันสามารถมีเงินพอกินพอใช้มาจนถึงทุกวันนี้ แล้วฉันก็อยู่ที่นี่มาตลอด 10 ปีเลยล่ะ! อยู่...คนเดียวน่ะ...ไม่ใช่สิ! อยู่กับสัตว์เลี้ยงน่ะ เป็นแมวชื่อแคนดี้ ฉันเจอมันหลงทางในป่าน่ะ

โรงเรียนเหรอ? ไม่ไปหรอก เปลืองเงินปล่าวๆ อ่านหนังสือในกระท่อมนี่แหละ^^ ฉันถักนิตติ้งเป็นนะ แม่เคยสอนน่ะ ถึงตอนนี้ฉันก็ถักนิตติ้งส่งขาย ได้เงินมานิดหน่อย แล้วก็...ผ้าพันคอสีแดงนี้ ตอนที่ฉันเจอมันอยู่นอกกองไฟ ตรงปลายๆมันไหม้นิดหน่อย ฉันเลยตัดมันออก แล้วมันก็สั้นเลย ฉันเลยใช้ไหมพรมที่เหลืออยู่ในกระท่อมต่อมันไปเรื่อยๆ จนตอนนี้..ฉันต่อจนมันยาวมากเลยล่ะ! ถึงจะเหลือไหมพรมอยู่นิดหน่อย แต่ฉันก็ยังนั่งถักต่อ ตอนนี้ก็เหมือนกัน!

"เฮ้อ~ วันนี้พอแค่นี้ก็แล้วกัน" ฉันพูดแล้ววางผ้าพันคอไว้บนโต๊ะ

กระท่อมนี้อยู่ลึกในป่า แถมทางมายังคดเคี้ยวอีก ไม่มีใครมาเจอง่ายๆหรอก ฉันไม่อยากให้ใครมาเจออยู่แล้ว ที่นี่น่ะ...อยู่อย่างสงบมานานแล้ว ฉันอยากให้..มันสงบอย่างนี้ตลอดไปเลยน่ะ

 ปัง!

"ส..เสียงอะไรน่ะ!?" เสียงอะไรไม่รู้อยู่หน้าประตู!? ตัวอะไร!? ค..คนเหรอ!? ม..ไม่น่าใช้ ถือไม้รอเลยแล้วกัน! 

ย่อง..ย่อง...ย่อง..........เปิดประตู....

แอ้ด... (เสียงเปิดประตู)

"ค...ค...ค...คน!?!?!?!?!? O[]O"