ยัยตัวร้ายกับนายไร้ส้ม

แพมนภัสได้รับคำสั่งจากทัศนัยให้ไปฝึกงานในไร่กับรัสตะวัน นอกจากที่จะไม่ฟังชายหนุ่มแล้วเธอยังทำตัวมีปัญหาชอบกวนประสาท ชอบไปรบกวนคนทำงานในไร่ จนคนงานในไร่เอือมระอากันไปหมด แต่มีอยู่คนหนึ่งที่ชอบและเรียกแพมนภัสว่าลูกพี่ตลอดก็คือจ้อน จ้อนก็เป็นคนงานในไร่เช่นกันแต่ขี้เกียจตัวเป็นขนชอบแอบไปนอนหลับเวลาเขาทำงานกัน แต่จ้อนเป็นคนมีไหวพริบรู้จักเอาตัวรอด

เข้ามาตีสนิทแพมนภัสเพื่อหวังว่าจะได้สบาย และก็เป็นแบบที่หวังจริงๆแพมนภัสให้จ้อนมาเป็น คนสนิทคอยรับใช้ตน

   รถหรูเข้ามาจอดบริเวณหน้าบ้าน ชายวัยกลางคนเดินลงมาจากรถส่งยิ้มให้คนในบ้านและยื่นขนมให้ดอกสร้อย

"คุณปู่ทัศอยู่ไหม"ชายคนนั้นถามขึ้น"อยู่ข้างบนค่ะ"ดอกสร้อยตอบพร้อมเดินนำหน้าชายคนนั้นเข้าไปในห้องทำงานของทัศนัย

แพมนภัสแอบยืนมองดูอยู่ห่างๆ และตกใจเมื่อจ้อนเดินเข้ามาเรียก

"นี่ไอ้จ้อนผู้ชายคนเมื่อกี้นี้ใคร"แพมนภัสเริ่มยิงคำถามเมื่อเดินมาแถวสวนหลังบ้าน

"อ๋อ!นั่นเสีายทรงธรรมนะลูกพี่"จ้อนตอบ"เขามานี่บ่อย"

"เค้ามีธุระอะไรกับปู่งั้นเหรอ"แพมนภัสถามขึ้นอีก

"ก็คงจะมาถามซื้อที่ปู่ตามเคยแหละ เขาอยากได้ไร่ของเราไปทำรีสอท"

"ทำรีสอทเหรอ"แพมนภัสนิ่งเงียบไปสักพัก

"แต่ปู่ก็ไม่ยอมขายเขาสักที บอกแต่ว่าเป็นมรดกตกทอด"จ้อนตอบ"แต่เสี่ยทรงธรรมนี่ก็แสนจะตื้อเลยทีเดียว ถ้าตัวไม่ได้มาก็จะส่งลูกสาวมาแทน กะจะให้ลูกสาวมาจับคุณตะวันหวังจะเป็นทองแผ่นเดียวกัน แล้วฮุปที่เลยมั้ง"

"จับนายตะวันเนี่ยนะ" แพมนภัสพูดขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ

"จริงๆ แล้วดูท่าคุณคนนั้นก็ชอบคุณตะวันมากซะด้วย"

"หึ ชอบเข้าไปได้ยังไง ถ้าเป็นฉันนะแถมเงินให้ด้วยยังไม่เอาเลย"หญิงสาวพูดเบาๆ

  เรื่องเสี่ยทรงธรรมกับเรื่องขายที่ดินวนเวียนอยู่ในหัวสมองเด็กสาว

คิดวกไปวนมา ถ้าหากได้ขายที่นี่เธออาจะได้กลับไปอยู่บ้านเหมือนเดิม