แสวงหารักจากยัยโอตาคุ love anime

...................................................เมื่อ 10 ปีก่อน............................................. 

"ไม่รู้สิแต่ฉันขอสัญญาว่าฉันจะรักเธอเพียงคนเดียวนะ"

"นายนี้มันจิงๆเลยนะเรายัง 8 ขวบเองนะ"

ผมไม่คิดก่อนที่จะพูดเลยผมนึกออกมาได้ว่าการขอแต่งงานทางอ้อมแบบนี้มันไม่แน่นอนเพราะพวกยังเด็กมากแล้วยังต้องเจอสังคม ผู้คนอีกมากแท้ๆแต่ไม่รู้จิงๆก็ผมชอบเธอคนนี้มาก

"มากิไม่ว่าอย่างไงฉันก็จะอยู่เคียงข้างเธอป้องปกเธฮคนเดียวอย่างงี้ตลอดไป"

"ขอบคุณนะทาเคชิ"

------------------------------------อีก 11 ปีต่อมา--------------------------------

"อ๊ากกกกกกผมสายแล้วนะคับแม่ทำไมไม่ปลุกผมล่ะคับเนี้ย"

"นี้ลูกจะเอาแบบในมังงะรึไงแม่ปลุกลูกไปหลายรอบแล้วนะ"

ไม่เคยจะคิดเลยว่าวันเปิดเทอมวันแรกของผมจะต้องไปเรียนสายสะแล้วผมรีบยิบเสื้อนักเรียนสีขาวที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วกระโจนออกจากบ้านทันทีแล้วผมก็นึกออกมาเรื่องนึงเหมือนผมลืมอะไรไปสะอย่าง

....ใช่แล้วยัยโอตาคุมากิก่อนที่จะไปเรียนผมวิ่งเข้าบ้านของยัยนั้นแล้วตะโกนเรียกชื่อเธอ

"ยัยโอตาคุมากิ!!//ตะโกนแบบสุดเสียง"

........เงียบ........

"มากิคับอยู๋ไหมเนี้ย.."

ไม่มีเสียงตอบรับมาเลยผมเลยตัดสินใจขึ้นขั้น2เพื่อไปยังที่ห้องของเธอ

"ยัยโอตาคุ~~"

".....//อ่ะเฮือก!!"

พอเปิดประตูห้องเธอเท่าล่ะโดนหมัดเดียวของเธอจนช็อดไปเลยอยู่ๆเป็นบ้าอะไรไม่รู้ต่อยมาเฉยเลย

"นี้นายหัดแคะประตูบ้างสิย่ะรู้ไหมคนสื่อๆ เข้มแข็ง อย่างฉันก็ตกใจง่ายนะ"

"โอ๊ยยยนี้เธออะไรของเธอเนี้ยฉันแค่จะมาหาเธอเพราะว่าวันนี้มันเป็นเปิดเทอมใหม่นะจะไม่ไปรึไง"

"ไม่..!!"

ตอบเร็วเกินไปคิดเลยรึไง

"ทำไมล่ะเอาแต่อยู่ในบ้านอยู่ได้"

นายก็รู้อยู่ว่าฉันไม่ชอบเข้าสังคมแค่ไหน"

"รู้ๆแต่ว่า..."

"เงียบน่า!!"

ตะคอกไม่น่าเชื่อปกติเธอไม่เคยตะคอกใส่ผมแบบนี้

"มากิเธอเป็นอะไรรึป่าว"

"เป็นสิ นายลองคิดสะบ้างสิคนอย่างนายที่โคตรฮ็อตแบบนั้นมาอยู่ใกล้คนอย่างฉันมันไม่เข้ากันเลยสะนิด"

"สัญญากันแล้วไม่ใช่เหรอมาจะอยู่ด้วยกันฉันน่ะจะปกป้องเธอเองนะเพราะงั้นไปโรงเรียนกันเถอะ"

"ไม่ค่ะ"

"เอิ่มมมมมมเธอนี้มันจิงๆเลยนะ!!"

..................................................End Ep.1.....................................................