รักป่วนหัวใจ

พอกันที่กับการนอนตื่นสาย

วันนี้ฉันไม่รู้ตัวว่าเป็นอะไรมากรึเปล่า

สงสัยยาที่ฉันกินเมื่อวานไม่ว่าจะยากายหรือยาใจคงจะออกฤทธิ์เร็ว

จนทำให้ฉันหายเป็นไข้และมีผลข้างเคียงคือฉันตื่นมาตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง

ตื่นมาทำไม และทั้งหมดนี่คือความคิดอันแสนวุ่นวาย

หลังจากนั้นประมาณสองชั่วโมงครึ่ง

ฉันเดินชิวๆอย่างเป็นสเตปๆ 

จนกระทั่งมีคนเอามือมาจับที่บ่า

ฉันสะดุ้งและรีบหันไปทันที

สวัสดีฉันชื่อแพรวาน่ะ เธอเป็นเด็กใหม่ห้องคุณครูจันทร์ฉายใช่ไหม

ใช่ ฉันชื่อเบลน่ะยินดีที่รู้จัก

เช่นกัน

แล้วเราจะไปที่ห้องเรียนเลยใช่ไหม

ไม่หรอกโรงเรียนของเราน่ะจะต้องไปเข้าแถวก่อน

เหรอ ว่าแต่อยู่ตรงไหนล่ะ
นี่ตามฉันมา

เย้ๆๆในที่สุดก็มีเพื่อนแล้ว ฉันแอบพรรณนาในใจ

แล้วห้องเรามีกี่คนเหรอ ฉันถามระหว่างกำลังไปที่แถว

มีทั้งหมด 30 คน แบ่งเป็นกลุ่มต่างๆอีกประมาณ 6 กลุ่ม แล้วแต่บางคนก็อยู่สันโดด แต่กลุ่มที่อันตรายก็มีประมาณ 4 กลุ่ม เธออย่าไปยุ่งกับ 4 กลุ่มนี่เด็ดขาดเลยน่ะ

หลังจากคุยกับยัยนี่แล้วบ่งบอกเลยว่าหลอนเป็นคนเก่งการสังเกตและคำนวน ฉันบ่นกับตัวเอง

ว่าแต่เรื่องที่เธอพูดน่ะ ห้องเราโหดใช่เล่นเลยน่ะเนี่ย

อืม...ก็จริงน่ะ ฉันไม่อยากยุ่งกับความโหดร้ายและทารุนกรรมใครฉันเลยอยู่คนเดียว

โลกโหดเกินไป สวรรค์ไม่เมตตา ฉันคิดถึงความเป็นไปในอนาคตอันใกล้

                                     ........โปรดติดตามตอนต่อไป........

                                     ........ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตาม.........