เงียบนัก รักจนมุม

9.0

เขียนโดย กะทะหอย

วันที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2559 เวลา 04.20 น.

  14 ตอน
  2 วิจารณ์
  13.48K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 02.19 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

13) ไม่มีวัน ที่เราจะคบกันจริง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ปิ๊งป๋องงงง ปิ๊งป๋องงงง !!~
 
          เสียงสัญญาณเลิกเรียน ดังขึ้นหลังจากที่ผมยืมรอยัยนั้นอยู่หน้าประตูโรงเรียนประมาณ 15 นาที 
ที่บอกว่ารอ ผมไม่ได้นัดยัยนั้นออกมาก่อนเวลา หรือ อะไรหรอกนะ ผมแค่ไม่รู้จะทำอะไรเพื่อฆ่าเวลา 
ก็เดินเรื่อยเปื่อย จนมาถึงหน้าประตู้เนี่ยแหละ 
 
          ผ่านไป 5 นาที ~
 
          มีคนเดินออกจากโรงเรียนก็เริ่มเยอะขึ้น แต่ผมยังไม่เห็นยัยนั้นเดินออกมาสักที ยัยนั้นมัวทำ
อะไรอยู่นะกล้าปล่อยให้ฉันรอได้ไง -_- ผมบ่นพรึมพรำในลำคอ 
 
          ผ่านไป 10 นาที
 
          ยัยนั้นก็ยังไม่ออกมา ฉันเริ่มหงุดหงิดแล้วนะ -_-* เอ๊ะ !! หรือ ยัยนั้นจะเบี้ยว o_o' 
ฉันจะให้เวลาอีก 5 นาที ถ้าเธอยังไม่โผล่หัวโง่ โง่ ของเธอออกมา ฉันคนนี้แหละ จะไปจิก
หัวถึงที่บ้านเลยค่อยดู
 
          หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็วิ่งออกมาหยุดตรงที่ข้างหน้าผม ยัยโง่ไปทำไรมานะ ทำไม
ท่าทางเหนื่อย เหนื่อย แล้วเธอก็เงยหน้าขึ้นมามองผม พร้อมกับทำสายตาอ้อนวอน *w* 
เหมือนรู้ตัวว่าจะโดนผมด่า 
 
          "นิ่ ไปทำไรมา ทำไมช้าจัง -_-" ผมเอ่ยถามเธอเพราะเห็นเธอเหนื่อย
          "ฉันต้องเป็นคนถามนายนะ คิดจะย้ายที่สิงสถิต คิดจะบอกใครไหม 
ห๊ะ ฉันวิ่งตามหานายทั่วโรงเรียน  - -* "
          "เบอร์ก็มี โทรถามดิ่" รับรู้ 100% ว่ายัยนี่โง่จริง 
          "โทรศัพท์ ตังหมด เติมให้หน่อยดิ่  ^O^ "
          "โทรศัพท์ใคร ก็เติมเองดิ่"
     
          ขณะที่ผมคุยอยู่กับเธอนั้น สายตาผมก็เหลือบไปเห็น เจน' กำลังจะเดินออกมา
ผมดึงเธอให้รีบเดินออกจากหน้าประตูโรงเรียนก่อนที่จะมีเรื่องอย่างอื่นตามมาอีก
 
          ผมพาเธอเดินมาเรื่อย เรื่อย จนมาหยุดที่บ้านผม ดูเธอเหมือนตะลึงกับบ้านของผม
เพราะ บ้านผมค่อนข้างที่จะใหญ่ และ กว้าง พอสมควร แต่ เออ !!~ ทำไมผมรู้สึกใจคอ
ไม่ดีชักกล แหะ  ผมพาเธอเดินเข้ามาในบ้าน และ ได้มี พ่อกับแม่ ผมนั่งรออยู่
 
          "กลับมาแล้วครับ"
          "มาแล้วหรอลูก แม่นั่งรอลูกตั้งนานสองนาน" อย่าแสดงละครเป็นแม่ที่ดีเลย มันไม่เนียน
          "สวัสดีค่ะ คุณพ่อ คุณแม่" 
          "คนนี้หรอ แฟนลูก นั่งก่อนสิ่ แม่มีเรื่องอยากถาม ^_^ " ยิ้มจนหน้าจะบานแหละ
          "มีไรครับ"
          "แกจะไม่แนะนำแฟนแกหน่อยหรอ" ร้อยวันพันปีพ่อผมแทบจะไม่เอ่ยปากคุยกับผม
แปลก !!! ที่วันนี้เปิดปากพูดได้
          "เธอชื่อ มายา' ครับ เรียนปี 3 ห้องเดียวกับผม พอใจไหมค่ะ ^^* " ผมเสแสร้งยิ้ม
          "ชื่อ มายา' หรอ ชื่อน่ารักเชียว พ่อแม่เป็นใครจ๊ะ คบกันนาน รึยัง" นั้นไงผมลืมนัดกับเธอมาซะด้วยสิ่
          "เออ ..."
          "พ่อ เปิดร้านอาหารเล็ก เล็ก ใกล้บ้านครับ เราคบกันมาระยะหนึ่งได้แล้วครับ" ผมรีบตอบก่อนที่ ยัยโง่จะทำพัง
 
          แม่ผมก็ยิงคำถามใส่เธอเป็นชุด ไม่ว่าจะ ผลการเรียน สถานะทางบ้าน และ อะไรอีกมากมาย
แต่ดูเหมือนยัยนี่จะรับมือได้หมดทุกอย่าง จนคุยกันถูกคอ ส่วนผม เริ่มจะรำคาญ กับ การพูดคุยของแม่ผม
พลับผ่าเถอะ เมื่อไรผมจะได้ลุกออกไปจากตรงนี้นะ - -* ผมทำได้แค่นั่งดูและฟัง กับสิ่งที่ แม่ผม กับ มายา'
คุยกัน 
          
          "จบยังครับ ผมจะพาเธอขึ้นไปบนห้อง" ผมแย้งเข้าไปในจังหวะที่ แม่ และ มายา' กำลังคุยกัน
          "เสียมารยาทนะลูก เห็นไหม แม่กำลังคุยกันอยู่" 
          "งั้นเชิญคุยต่อไปเลยครับ ผมขอตัวขึ้นห้อง และก็คุยเสร็จไปส่งเธอแทนผมด้วยนะครับ" ผมทำ
น้ำเสียงไม่พอใจ
          "อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ โอเค คุยเสร็จแล้วก็ได้ ว่าแต่คืนนี้ ให้แฟนลูกค้างที่นี่นะ" 
          "จะบ้าหรอแม่ จะให้ค้างที่นี่ เธอค้างไม่ได้หรอก ใช่ไหม มายา' "
          "ใช่ค่ะ หนูคงค้างที่นี่ไม่ได้หรอกนะคะ เดี๋ยวคุณพ่อหนูเป็นห่วง" 
          "เห็นไหมครับ เธอค้างไม่ได้"
          "เดี๋ยวแม่โทรไปบอกคุณพ่อให้จ๊ะ"
          "เออ ... หนูว่า"
          "ไม่ต้องห่วงจ๊ะ"
          "แม่ !!! " ผมเริ่มขึ้นเสียงใส่
          "ไม่ต้องพูดอะไรทั้ง สองคนเลย และคืนนี้ก็ให้ มายา' ค้างที่ห้องลูกนั้นแหละ 
เป็นแฟนกันใช่ไหมล่ะ นอนห้องเดียวกันคงไม่เป็นไรเนอะ"
 
          แม่ผมพูดจบก็ชวนพ่อออกไปเดินที่สวน โดยที่ไม่ฟังผมกับ มายา' เลย โอ๊ยยย !!~
ซวย ซวย ซวย ไม่น่าเอายัยนี่มาเลย -_-^^ จะทำยังไงดี โอ๊ย ผมบ่นกับตัวเอง แต่ดูเหมือน 
มายา' จะวิตกมากกว่าผมเสียอีก 
 
          ขึ้นมาถึงห้อง ผมก็ปิดประตู ปัง!~ สายตาเหลือบเห็น มายา' สะดุ้งโยง
 
          "ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ทำอะไรเธอหลอก"
          "แล้วจะให้เชื่อยังไงล่ะ ไหนบอกแค่มาไง ไหงไม่ได้กลับบ้านล่ะ TT^TT "
          "ฉันไม่รู้ว่าแม่จะทำแบบนี้ แต่เธอมั่นใจได้ฉันไม่เอา ยัยเตี้ย มาทำพันธ์ แน่นอน"
          "นายนี่มัน ตัววุ่นวาย ตัวปัญหา ตัวสร้างเรื่อง ตัว.." 
          "จะตัวอะไรหนักหนา ไปอาบน้ำไป จะได้ลงไปทานข้าว"
          "ฉันจะกลับบ้าน *w* " อย่ามาส่งสายตาอ้อนวอนฉัน 
          "ไม่ต้องอ้อน เพราะฉันก็ทำอะไรไม่ได้เช่นกับเธอนั้นแหละ ไปอาบน้ำ"
 
          ผมโยนผ้าเช็ดตัวให้เธอ และ ก็เดินไปตรงระเบียงของห้อง เพื่อให้เธอมั่นใจว่าผม
จะไม่ทำอะไรเธอ แล้วเธอก็ยอมที่จะไปอาบน้ำตตามที่ผมสั่ง จะว่าไป เธอนี่ก็เชื่อฟังดีเหมือนกันนะเนี่ย ^^ 
 
          ในระหว่างที่เธออาบน้ำ ผมก็เตรียมเสื้อผ้าให้เธอเปลี่ยน แล้วก็ถอดเสื้อผมออก แล้วนอนรอบนเตียง
พร้อมเปิดเพลงเบา เบา ฟังเพื่อฆ่าเวลา พอเธออาบน้ำเสร็จ จากเพลงเบาเบา ที่ผมได้ยิน กลายเป็นเสียง
ของยัยโง่ ที่ กรี๊ดลั่นห้อง ของผม ทำให้ผมต้อง ผละงก หัวขึ้นมามอง
     
          "อร๊ายยยย นายจะทำไรอ่ะ อย่านะ ไหนบอกว่าไม่ทำไรฉันไง บลา บลา บลา"
          "นี่ ใครเขาจะไปทำเธอลง ฉันแค่รออาบน้ำ โน้น เสื้อผ้าของเธอ 
เอาของฉันไปใส่แล้วกันนะ ฉันไม่มีเสื้อผ้าผู้หญิง แล้วก็ช่วยเร็ว เร็วด้วย 
ฉันจะอาบน้ำ หิวข้าวแล้ว"
 
          ผ่านไป 5 นาที
 
          "เสร็จแล้ว ตานาย ห้ามทำไรฉันนะ ขอร้อง T^T "
          "บอกว่าไม่ก็ไม่ไง น่ารำคาญจริง"
 
          ผมใช้เวลาอาบน้ำไม่นานนัก ก็เดินออกมาเพื่อที่จะเอาเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยน แต่ยัยนั้นกลับยืนอยู่หน้าประตู
พอผมเปิดประตู หน้าของยัยนั้นก็มาสบตรงหน้าอกผมพอดิบพอดี O////O ผมทั้งตกใจ ทั้งเขิน เพราะไม่เคยมาใคร
ได้ใกล้ชิด และ โดนตัวผมถึงขนาดนี้ 
 
          "ยัยโง่ ทำไรของเธอเนี่ย" ผมผลักเธอออก 
          "เอ่อ เอ่อ เอ่อ >////< " หน้าของเธอแดงอย่างเห็นได้ชัด
          "เอ่อ อะไรหนักหนา ไปนั่งตรงโน้นเลย"
          "เดี๋ยว ฉันถามไรหน่อย >////< " หน้าเธอก็ยังแดงไม่หาย
          "จะถามไร =///= "
          "นายคิดว่า เรื่องของเรา สองคน จะเป็นจริงได้ไหม แบบ
คบกันจริง จริง >////< " ผมอยากขำกับคำถามของเธอเหลือเกิน
          "ก็ น่า จะ" ผมยื้นหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าของเธอ จนเห็นว่าตาเธอหยี 
และแก้มแดง แดง ของเธอ ริมฝีปากบาง บาง จมูกเล็ก เล็ก ที่น่ากัด "ไม่มีวัน ฝันรึไง ยัยโง่ ห้าาา" 
          "ฉันก็แค่ถามเพื่อความแน่ใจ ว่านายจะไม่ทำอะไรฉัน อย่าคิดลึก
เพราะฉันก็ไม่เอานายเช่นกัน คนตัวปัญหา แหวะ"
          
 
 
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
คืนนี้ มายา' จะรอดไหมนะ
ขนาดยังไม่ถึงไหน ก็ไปสบอกซะแล้ว
มาร่วมลุ่นไปด้วยกันนะคะ
 
ขอบคุณผู้อ่านที่ติดตามนะคะ
หากเนื้อเรื่อง เล่าช้าไป หรือ ตรงไหนควรแก้ไข
บอกได้นะคะ
 
#คอมเม้นเป็นกำลังใจให้เขาหน่อยนะ จุ๊บ  

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา