The mischance
เขียนโดย 
Eatz
วันที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2559 เวลา 10.52 น.
แก้ไขเมื่อ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 17.59 น. โดย เจ้าของนิยาย
11) น้องสาว,ส่งสาร,เข้าทาง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความChapter Eleven
น้องสาว,ส่งสาร,เข้าทาง
"เห้ยๆๆไอ่มาร์ค แกพอจะได้ข่าวที่ว่ามีคนในชมรมบาสเรา พาสาวไปส่งบ้านป่าวว๊า"
"และแถมยังได้ยินอีกนะว่า คนๆนั้นเค้าเป็นประธานชมรม เพื่อนเรานี่เองว่ะ"
จ๊อดและมาร์คเริ่มแซวผมตั้งแต่เจอกันหลังเลิกแถว
"พวกแกนี่รู้ไปทุกเรื่องจริงๆเลยนะ"
ผมตอบกลับ
"หนอยไอ่เค แค่เมื่อวานพวกเราไม่ได้มาซ้อม แกก็พาสาวไปส่งบ้านแล้วหรอวะ แม่งหยามคนที่จีบใครไม่ติดอย่างพวกเราชัดๆ"
จ๊อดพูดเชิงน้อยใจ
"น้องเค้าแค่ไม่มีรถกลับน่ะ ว่าแต่พวกแกเถอะ มาเข้าแถวก็ไม่ทัน แถมยังโดดซ้อมบาสตั้งแต่วันแรกอีก ระวังจะตกกิจกรรมเอานะ"
ผมเปลี่ยนเรื่องคุย
"นิดหน่อยน่า เมื่อวานชั้นกับไอ่มาร์คไม่ว่างจริงๆ"
จ๊อดตอบ
"พี่เคขอยืมตังหน่อย"
มีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมาจากข้างหลังผม
"อ่าวฟ้าใหม่ ลืมเอาตังมาหรอ"
ผมหันไปพร้อมตอบกลับ
"ใช่ ฟ้าใหม่ลืมเอาตังมาน่ะ ไว้กลับบ้านแล้วจะคืนพี่เคนะ"
ผมหยิบเงินในกระเป๋า ให้น้องสาวผมยืมไป
"ฟ้าใหม่นี่ยิ่งโตยิ่งสวยว่ะ ว่ามั้ยจ๊อด"
มาร์คพูดขึ้นมา
"เออดิ แค่ได้ยินเสียง ชั้นก็ฟินแล้ว"
จ๊อดตอบ
“พวกแกไปม่อไกลๆเลยนะ"
-เลิกเรียน.-
"ทำใมมาซ้อมอยู่คนเดียวล่ะ วันนี้ไม่มีนัดซ้อมนิ่"
เสียงเพื่อนสาวพรินซ์
"ก็มารอสอนบาสให้แพรวาน่ะสิ"
ผมตอบเธอกลับ
“นึกว่า อยากรู้เรื่องของพรินซ์ซะอีก”
เธอตอบอย่างรู้จุดประสงค์ของผม ผมโยนลูกบาสไปในระดับอกของเธอ
“โกรธที่แพรวารู้ทันหรอ ฮ่าๆๆ”
เธอตอบแล้วยิ้มหัวเราะ
“อย่ามัวแต่พูดสิมาเริ่มฝึกกันเลยดีกว่า”
จากนั้นผมก็เริ่มสอนการรับ-ส่งลูกให้เธอในระดับต่างๆของร่างกาย
“วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะ”
ผมสั่งพักหลังเห็นเธอเหนื่อย
“พอแล้วหรอ แพรวายังไหวอยู่นะ”
เธอตอบกลับมาด้วยเสียงที่เหนื่อยหอบ
”อย่าหักโหมเกินไปสิ อะนี่ น้ำ”
ผมพูดพร้อมยื่นน้ำขวดให้แพรวา
“ตอนที่พรินซ์ทำงานอยู่ที่ร้านข้าวมันไก่”
เธอพูดขึ้นมาหลังดื่มน้ำเสร็จ
“อันนี้พี่รู้แล้วนะ”
ผมตอบกลับพร้อมหันหน้าไปทางเธอ
“อ่าวหรอ แพรวาไม่รู้ว่าพี่เครู้อะ ก็นับว่าบอกแล้วกันนะ”
เธอใช้แขนปาดเหงื่อที่ไหล
ผมยื่นผ้าเช็ดหน้าให้
“ไม่เป็นไร แพรวาไม่ต้องใช้หรอก”
เธอปฏิเสธที่จะรับไว้
“เอาไปเถอะน่า พี่ไม่ได้ให้แพรวาไปเลยซะหน่อย ใช้เสร็จแล้วซักมาคืนพี่ล่ะ”
เธอรับผ้าเช็ดหน้าผืนใหม่ผมไป เช็ดเหงื่อที่ไหลจนหมด
“ป่ะ เรากลับบ้านกันเถอะ”
ผมขับรถเวสป้าคู่ใจของผมไปส่งเธอ
-ทางเข้าบ้านแพรวา.-
“ขอบคุณนะพี่เค”
เธอบอก
“ไม่เป็นไรหรอก ทางผ่านบ้านพี่น่ะ แต่วันหลังแพรวาต้องพาพี่ไปกินข้าวมันไก่ ร้านที่พรินซ์ทำงานอยู่ด้วยนะ อ่อกลับไปอย่าลืมกินยาคลายเส้นล่ะ พี่ไปก่อนล่ะ บายแพรวา”
พูดจบผมก็ขับรถกลับบ้าน
นี้น่าจะเป็นการเริ่มต้นที่ดีสำหรับการจีบพรินซ์ ใช่แล้วเค นายต้องเข้าทางแพรวา เพื่อนสนิทของพรินซ์นี่แหละ..
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอฝากทุกท่านติชมผลงานด้วยนะครับ
เพื่อเป็นกำลังใจและนำกลับไปพัฒนา
หากถูกใจฝากกดติดตามผลงานด้วยนะด้วยครับ
ขอบคุณครับ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
