The mischance

2. Chapter Two
3. พลางตัว,หมาป่า,แกะ

-สามเดือนก่อน.-

"วันนี้มาสายอีกแล้วนะ ไม่กลัวตกรถบ้างหรือไง"

โทนเสียงทื่อๆแบบนี้พักหลังผมได้ยินจากปากแฟนสาวผมบ่อยขึ้น เมื่อพูดจบผมเดินตามเธอขึ้นรถเมล์ไป

"พรินซ์ กันย์ขอโทษที่กันย์มาช้าน่ะ"

เธอเบนหน้าหนีผม

"พรินซ์ฟังกันย์ก่อนสิ คือกันย์ลืมตั้งนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์อ่า"

ผมอ้างเหตุผลที่พอหน้าเชื่อถือได้ เธอหันหน้ามามองผม นัยต์ดวงตาของเธอเหมือนจะบอกผมว่า เธอไม่เชื่อสิ่งที่ผมพูดไป

"ครั้งก่อนก็บอกว่าลืมการบ้านเลยกลับไปเอา เมื่อวานก็บอกว่าถูกแม่ใช้ให้ไปซื้อของเลยมาช้า วันนี้ก็มาบอกว่าลืมตั้งนาฬิกาปลุก พรินซ์ขอเดานะพรุ่งนี้กันย์คงจะบอกว่า กันย์ท้องเสียเลยมาช้า"

เธอพูดเสียงทื่อใส่ผม แสดงออกมาว่าเธอกำลังงอลผมอยู่

"พรินซ์ กันย์ขอโทษ พรินซ์ยกโทษให้กันย์นะ ถ้าพรินซ์ไม่ยกโทษให้ แล้วอย่างนี้ตอนเย็นกันย์จะเลี้ยงเค้กใครล่ะ กันย์ขอโทษนะ กันย์จะไม่ทำอีก ตั้งแต่พรุ่งนี้กันย์จะมาเช้า กันย์จะมาก่อนพรินซ์เลยคอยดูสิ"

ผมพูดให้รอดตายไปอีกหนึ่งวัน

"ก็ได้ ตั้งแต่พรุ่งนี้ห้ามมาสายอีกนะ ไม่งั้นพรินซ์จะไปโรงเรียนก่อน จะไม่รอกันย์แล้ว"

เธอเป็นผู้หญิงที่โกรธง่ายหายเร็ว ซึ่งนิสัยของเธอจุดนี้ ทำให้ผมไม่ต้องง้ออะไรให้มากมายนัก

เมื่อถึงโรงเรียน เธอก็ได้แยกกับผมไปห้องนาฏศิลป์ เธอเป็นนางรำดีเด่นของโรงเรียน และแถมเป็นดาวโรงเรียนอีกด้วย เธอไร้เดียงสา มีหลายคนแอบชอบเธอ แต่เรื่องนี้ผมไม่เก็บมาคิดอะไรมากนักหรอก เพราะตอนนี้เธอเป็นแฟนผม และผมก็รู้ว่าแกะน้อยอย่างเธอไม่มีทางนอกใจผมแน่นอน ฮึ..

----------------------------------------------------------------------------------

ขอฝากทุกท่านติชมผลงานด้วยนะครับ

เพื่อเป็นกำลังใจและนำกลับไปพัฒนา

หากถูกใจฝากกดติดตามผลงานด้วยนะด้วยครับ

ขอบคุณครับ