Farewell พบกันอีกครั้ง....

-

เขียนโดย RunKu_001

วันที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 20.23 น.

  1 chapter
  1 วิจารณ์
  2,934 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 20.23 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) จิตใต้สำนึก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เมื่อ 11 ปีที่เเล้ว.....

"นี้ๆเเล้วพรุ่งนี้เธอจะมาที่นี้อีกรึเปล่าน่ะ?" เด็กหนุ่มคนหนึ่งพูดด้วยความสงสัย พร้อมกับทำสีหน้าคาดหวังกับคำตอบที่จะได้รับ

"...." เด็กสาวไม่ได้พูดตอบกลับ เเต่ทำหน้าที่ยิ้มเเย้มให้กับเด็กหนุ่ม เด็กหนุ่มที่กำลังรอคำตอบเเม้จะไม่ได้คำตอบเเต่เขาก็ยิ้มตอบกลับให้เด็กสาวอยู่ดี

"คงไม่อยากจะตอบสินะ.."เเม้จะทำสีหน้ายิ้มเเย้ม เเต่ในใจลึกๆเด็กหนุ่มก็อยากให้เด็กสาวตอบกลับมาอยู่ดี...

เมื่อเวลาของความสุขกำลังจะจบลง ดวงตะวันจะลับขอบฟ้าเเละดวงจันทร์กำลังจะทอเเสงขึ้นสู่ท้องฟ้า สัญญาณการจากลาของเด็กทั้งสอง เมื่อกล่าวคำลากันเรียบร้อยเเล้วเด็กทั้งสองก็จากลากันไป เเละเเล้วเวลาที่ไม่ได้พบเจอกันของทั้งสองก็ล่วงเลยมาเป็นเวลาหลายปี...

ปัจจุบัน...เด็กหนุ่มนามว่า'คาถา' หรือชื่อจริงๆมีชื่อว่า ' เรโอนิ คาราส ' เเต่เนื่องจากมาอาศัยอยู่เมืองไทยจึงเปลี่ยนชื่อเล่นของตน กลายเป็นชายหนุ่ม อายุ 17 ปี เเต่เเม้เวลาผ่านมานานเเล้ว  เเต่เรื่องราวในอดีตยังเป็นภาพที่ติดตราตึงใจ เเละเเม้ไม่อยากจดจำเเต่เขาก็จำมันได้ขึ้นใจ..

"นี่~คาถา เล่าเรื่องอดีตของเธอกลับผู้หญิงคนนั้นให้ฟังอีกที่สิ" 

อีกเเล้วสินะ - -" ฉันต้องเล่าเรื่องนี้อีกสักกี่รอบกัน พวนนี้ถึงจะเลิกถาม ไม่คิดเบื่อมันบ้างรึไงเนี่ย~ ฉันเบื่อที่จะเล่าเเทนล่ะนะ เฮ้อ~ นี้เเหละนะผู้หญิงชอบเรื่องไร้สาระกันซะจริงๆสิน้า~ น่าเบื่อที่สุด - -

"นี้ๆคาถา...." เธอพูดขึ้นมาอีกรอบ เเต่ผมก็ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว(มากกกกกกก)

"พอทีเถอะ เรื่องนั้นฉันไม่อยากจะเล่ามันเเล้ว!" พวกนั้นทำหน้าสลดเหมือนจะทำให้ผมสงสาร เเต่มันคงไม่ได้ผลเพราะตั้งเเต่ตอนนั้น..... ชั่งมันเถอะ เรื่องพวกนี้น่ะ....ปล่อยให้มันหายไปก็ดี..

"เฮ้ย! คาถาสงสารผู้หญิงมั้งดิว่ะ เเค่เล่าเรื่องเเค่นั้นเอง" หมอนี้คงประเภทอยากโชว์สินะ ให้ตายเหอะ จะบังคับกันไปถึงไหนกัน

"ไม่อ่ะ ขี้เกียจเล่าถ้าอยากฟังก็ช่วยกันคิดเองล่ะกัน" พอพูดจบผมก็เดินออกจากห้องไป เพราะทำเวรเสร็จเเล้วนินา  อยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์..

ณ บ้านของคาถา  เวลา 22:30 น.

ให้ตายเหอะพรุ่งนี้ก็ต้องไปเรียนอีกเเล้วสินะ น่าเบื่อจริงๆเเหะ เเต่ชั่งเหอะมันเป็นวันศุกร์นินาเดี๋ยวก็ได้หยุดเเล้ว รีบนอนดีกว่า....

'คาถา.....คาถา.....'

'ใครเรียกผมกันน่ะ!!'

'นายจำฉันไม่ได้งั้นเหรอ?'

'คุณเป็นใคร..'

'ฉันก็คือ........'

________________________________________

เป็นไงบ้างงงงนี้เป็นนิยายเรื่องเเรกของเรานะ เเล้วก็เรื่องนี้เป็นอะไรที่ยากพอดูเลย ต้องคำนวณถึงความรักในสมัยเด็ก มิตรภาพเพื่อน เเละอีกมากมาย ฝากติชมกันด้วยนะฮะ~~~ \(>0<)/

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา