สัญญารัก สายสัมพันธ์

                   ว่าแต่พี่อัตดูท่าทางเครียดจังเลยเนอะ เรียนหมอมันเครียดขนาดนั้นเลยเหรอ

หรือว่าจะเครียดเรื่องผู้หญิง

ต้องใช่แน่เลย   มิน่าล่ะเดี๊ยวนี้ถึงดูหล่อขึ้นผิดหูผิดตา เลยน่ะ  นาพูด

เรานี่พูดเป็นชุดเลยนะ  

"ไม่เอาแหละไปดีกว่า

เดี๊ยวพลอยกับปัทรอนาน" 

พี่อัตยังไม่ทันตอบอะไรนาก็ไป

"เฮ้อ"  

ที่พี่อัตถอนหายใจเพราะเครียดเรื่องอาการป่วยของพลอย

เพราะพลอยเริ่มผอมลงเรื่อยๆๆ

กินข้าวไปก็แทบอาเจียนออกมาหมด  

พี่อัตเลยเริ่มสงสัยในอาการที่น้องเป็น  

ไม่อยากให้น้องเป็นอย่างที่ตัวเองคิด  

แล้วแม่ปลากับป้าสมก็กลับมาถึงบ้าน  

ปัทกับนาก็ทำรายงานเสร็จกันพอดีก็เลยขอตัวกลับกันบ้านกัน    

       ระหว่างนั้นที่บ้านพลอย

"แม่ถึงเวลาที่แม่ต้องบอกผมได้แล้วว่าน้องป่วยเป็นอะไร"  

แม่ทำท่าอ่ำอึ้งไม่อยากตอบ

" อ่าวทำไรกันอยู่เนี่ย" เสียงพ่อพันพูด  

(พ่อพันคือพ่ออัตกับพลอย)

อ่าวคุณค่ะทำไมวันนี้กลับเร็วล่ะค่ะ    

ว่าจะกลับมาดูพลอยสักหน่อยเ

ห็นบอกเดี๊ยวนี้ไม่ค่อยกินข้าว  

ตาอัตแก่เป็นอะไรหน้าตาดูเครียดเชียว "ผมอยากรู้ครับว่าน้องป่วยเป็นอะไร"  

พ่อกับแม่มองหน้ากัน  

คุณค่ะ    แม่พูดเสียงอ่อยๆ              

     ในตอนนั้นพลอยกำลังจะลงมาจะดื่มน้ำพอดี  

มันถึงเวลาที่เราต้องบอกลูกแล้วนะ

จะช้าหรือเร็วยังไงลูกก็ต้องรู้อยู่ดี 

น้องเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว  

พลอยได้ยินที่พ่อพูดถึงกับอึ้งแล้วหันหลังกลับขึ้นห้องไปด้วยความเสียใจ

นำ้ตาค่อยๆๆไหล  

แต่ในใจก็รับรู้ว่าตัวเองคงอยู่ได้ไม่นาน แล้วไม่อยากให้ทุกคนในบ้านไม่สบายใจ

ก็เลยทำตัวให้เป็นปกติ  

พอพี่อัตรู้ว่าน้องเป็นอะไร   พี่อัตก็หาทางช่วยน้องโดยโทรไปปรึกษาอาจารย์หมอว่าควรทำยังไง

        แต่หลังนั้นตอนเช้าพลอยมีอาการไข้ขึ้นสูงมีอาการหนาวสั่น  แล้วตามลำตัวก็มีจั๊มแดงๆๆขึ้น  

แม่เลยบอกให้อัตพาน้องไปโรงพยาบาล พอถึงโรงพยาบาลแม่สมก็รีบโทรบอกคุณพ่อพันกับป้าปลาทันที

                            ยังมีต่อนะค่ะ