รักใสๆของยัยจิ้งจอก

9.3

เขียนโดย Manako

วันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 16.53 น.

  10 ตอน
  4 วิจารณ์
  10.35K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 มีนาคม พ.ศ. 2559 18.15 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) พบเจอ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ระหว่างที่ซานกำลังเดินทางไปตั้งเเคมป์กับเพื่อนๆของเขาอยู่นั้น

"เค้าเหนื่อยเเล้ว อ่าาาา"เด็กสาวเริ่มบ่นออกมา

"เฮ้ยยยย นี่พึ่งเดินมาได้ครึ่งทางเองนะ"ซานพูดออกมาด้วยอารมณ์เสียนิดๆ

"ใจร้าย ง่าาา"มินนะทำท่าเหมือนจะร้องไห้

"เอ้า ยื่นมือมาสิ"ซานยื่นมือไปตรงหน้ามินนะ เเล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย

"อ่า..จ๊ะ >//<"มินนะยื่นมือไปจับมือของซานใบหน้าของมินนะบ่งบอกอาการด้วยความเขินอาย

"..."คาโตะมองทั้งสองคน ด้วยหน้าตาเศร้าๆ ก่อนจะเริ่มก้าวเดินต่อไปกับเพื่อนๆ

ระหว่างทางมีดอกไม้สวยๆมากมายหลากหลายชนิด  มีสัตว์มากมายเเละมีน้ำตกลำธาร อากาศที่นั้นก็เย็นสบาย กลิ่นหอมของดอกไม้หอมมาเตะจมูกของมินนะ
ทำให้มินนะเริ่มสนใจ เเละวิ่งออกไปดูดอกไม้รอบๆบริเวณนั้น

มินนะดูดอกไม้ต่างๆอย่างสนุกสนาน เพื่อนๆของเธอก็เริ่มพักต่างคนต่างชื่นชมธรรมชาติเเบบที่ตนชอบอย่างสนุกสนาน

"ดอกไม้นี่สวยจังเนอะ กลิ่นก็หอม ^^"มินนะพูดพร้อมกับดูดอกไม้อย่างสนอกสนใจ


"อืม สวยดี"คาโตะพูดอย่างเขินๆ

...

ท้องฟ้าเริ่มมืดลงเรื่อย

มินนะเเละเพื่อนๆเริ่มช่วยกันปูเต๊นท์ เเบ่งออกเป็น 2 ฝั่ง คือหญิงกับชาย

เพื่อนคนอื่นๆเริ่มก่อไฟ

"นี่ๆอายาโนะ จะทำอะไรทานกันหรอ?"มินนะถามอายาโนะ ที่กำลังเตรียมอาหารอยู่

"อ้อ จะทำบาร์บิคิวน่ะจ๊ะ ^^"อายาโนะยิ้มให้มินนะก่อนจะเริ่มสนใจเตรียมวัตถุดิบที่อยู่ตรงหน้าต่อ

"ว้าว จริงหรอดูน่าทานจัง ฉันช่วยนะ"มินนะเข้าไปนั่งใกล้ๆกับอายาโนะ เเล้วเริ่มช่วยอายาโนะ

เตรียมของในการทำอาหารเเสนอร่อยในครั้งนี้

เฮ้ๆ ยัยมินนะทำอาหารเป็นด้วยหรอเนี้ยผมไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลย

ปกติยัยนั้นไม่เคยทำอาหารให้ผมกินอ่ะนะ เเต่ถึงทำมาให้ก็ไม่อยากกินอยู่ดี เฮอะๆ

เอาเถอะก่อนจะทำเสร็จคงอีกนาน ไปเดินเล่นดีกว่า

 

ซานเริ่มเดินไปอีกทาง ซึ่งป่าทางด้านนั้น ค่อนข้างมืดพอตัวเลยทีเดียว

ซานเดินไปเหม่อไป คิดมากไปเรื่อย

จนกระทั่งได้ยินเสียง เสียงหนึ่ง

"นี่!!อย่าเดินไปทางนั้นนะ"เสียงๆหนึ่งที่ตะโกนออกมาจากที่ไหนสักเเห่ง

ซานชะงักกึก เเล้วมองไปตรงเท้าของตัวเอง

"เฮ้ย..?!"ซานตะโกนออกมาด้วยความตกใจก่อนจะรีบถอยออกมาโดยเร็ว

เหวสูงที่อยู่ตรงหน้าซาน ทั้งๆที่มีป้ายบอกเตือนไว้ เพราะบรรยากาศที่มืด+ด้วยใจที่เหม่อลอยไปไหนต่อไหน ทำให้ซานไม่ทันสังเกตุเหวตรงหน้า

"ขอบคุณนะ"ซานพูดบอกถึงจะไม่รู้ว่าเป็นใครที่ช่วยเตือนซานเเละไม่รู้ว่าเจ้าของเสียงนั้นอยู่ที่ไหน

"คุณอยู่ที่ไหนหรอ บอกผมหน่อยสิ"ซานพูดออกไป พร้อมกับมองไปรอบๆ

ไม่มีเสียงตอบรับจากเจ้าของเสียงคนนั้น

บรรยากาศเริ่มวังเวง ทำให้ซานไม่มีทางเลือก ซานเลยเดินกลับไปหาเพื่อนๆของตนอย่างช้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา