เวทมนตร์(รัก)สุดอันตราย เจ้าชายนกฟินิกซ์

เช้าวันต่อมาที่ ห้องโถงโรงอาหาร

" ทุกเช้าเขาจะเรียกนักเรียนทุกคนมารวมที่นี่ เพื่อ ทานข้าวเช้าด้วยกันน่ะ " วาเลตต้าอธิบาย 

" อ๋อ แล้วรวมถึงพวกที่ไม่ใช่มนุษย์ด้วยใช่ไหม " 

" ใช่สิ แต่อาหารจะแตกต่างกันออกไปน่ะ " 

" อ่อ อย่างเช่น แวมไพร์ ก็กินเลือดอน่ะหรอ " 

" อืมใช่แล้ว " วาเลตต้าและแอนนีเซียพากันมานั่งตรงโต๊ะตรงที่มีป้ายแขวนข้างบนเขียนคำว่ามนุษย์ ห้อยอยุ่

โดยที่นี่จะจัดเป้นโซนระบุไว้ชัดว่าใครนั่งตรงไหนเพื่อให้สะดวกในการเสริมและบริการอาหาร

 รอไม่นานนักเรียนทุกคนก็มากันครบและนั่งที่กันเรียบร้อยหมดแล้ว เสียงกริ้งงงงงงก็ดังขึ้น พร้อมกับหญิงสาวมากมายเดินเรียงแถวกันออกมาพร้อมถาดอาหารเดินเรียงกันไปทีล่ะแถว

" ว้าว เขาเสริบอาหารกันอย่างงี้หรอเนี่ย เหมือนนั่งอยู่ในภัตตาคารหรูเลย " อะไรจะอลังการขนาดนี้

" ใช่แล้วล่ะ ก็ที่นี้ เป้นโรงเรียนระดับโลกเลยน่ะ จะให้ธรรมดาได้ยังไงกัน " วาเลตต้าพูดพร้อมจัดการกับอาหารของตนเองทันที

เมื่อกินเสร็จ แอนนีเซียกับวาเลตต้า ก็พากันออกมาเดินเล่น

           ตุ๊บ !

"  โอ๊ะ " โอ้ยเจ็บชะมัดใครกันบังอาจปาลูกบาสกระแทกใส่หัวฉันว่ะ

" ใครปามาว่ะ เดี๋ยวแม่เซิยคางให้ " ใครว่ะออกมาสิ 

" นี่ใจเย็นๆก่อนสิแอนนีเซีย " วาเลตต้าปราม

" ไม่ยงไม่เย็นแล้วปามาซะขนาดนี้ " เจ็บชะทัดเลย

" นี่เธอ เอาลูกบาสฉันคืนมา " ชายหนุ่มผมสีแดงเลือดหมู นันย์ตาสีเขียวออน่มรกต หน้าเรียวได้รูปรับกับจมูกที่โด่งสวย ผิวขาวราวเกล็ดหิมะ เอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่

" นายใช่ไหมที่ปาลูกบาสใส่หัวฉัน " นายหน้าหล่อนี่เอง หืม ถึงหน้าหล่อแค่ไหนฉันก็ไม่ให้อภัยแน่นอน 

" อะไรของเธอใครปา เอาลูกบาส คืนมาเดี๋ยวนี้เลยน่ะ " 

" นี่แอนนีเซียเอาลูกบาสคืนให้เขาไปเถอะ " วาเลตต้าเห็นว่าสถานการ์ณเริ่มแย่ขึ้นเรื่อยๆและเธอเองก็รู้ว่าคนตรงหน้าเป็นใครจึงไม่อยากมีเรื่องและรีบห้ามเพื่อนเธอทันที

" ไม่นายนี่ ต้องขอโทดฉันก่อนยังมาทำไขสืออีกว่าใครปา " อย่าหวังเลยนายไม่ขอโทดฉันลูกบาสนี่นายก็อย่าหวังว่าจะได้

" หึ  ทำไมฉันต้องขอโทดเธอด้วย เอาลูกบาสของฉันคืนมา " ใบหน้าหล่อเริ่มหงุดหงิดกับร่างบางที่พูดไม่รู้เรื่อง

" นี่แอนนีเซียเขาเป็น เจ้าชาย นกฟีนิกซ์เลยน่ะ คืนให้เขาไปเถอะ" วาเลตต้ากระซิบข้างหูเพื่อน

" หน๋อยย ทำไมคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าชายนกฟีนิกซ์ แล้วฉันเป็นแค่มนุษย์ นายเลยจะไม่ขอโทดฉันงั้นสิ " นายนี่หน้าตาก็ดีหรอกแต่มารยาทแย่ชะมัด

" คิดยังงั้นก็แล้วแต่เธอ ส่วนลูกบาสน่ะไม่คืนก็ไม่ต้องคืน ฉันยกให้ "

" เฮ้ย  ไมไปนานจังเลยว่ะไหนอ่ะลูกบาส "ชายหนุ่มผมสีทอง นันย์ตาสีฟ้า หน้าคม จมูกโด่งปาก แดงระเรือย  ผิวขาวเหมือนเปลือกไข่ วิ่งมาหาคนเป็นเพื่อน

" ก็ยัยนี่ไม่ยอมให้ลูกบาสฉันน่ะสิ "

" เอ่อ คุณครับผมขอ ลูกบาสคืนได้ไหมครับ "

 " ได้ค่ะแต่นายนี่ต้องขอโทดฉันก่อนที่ปาลูกบาสใสหัวฉัน " ยังไงฉันก็ไม่ยอมหรอก ชิ!

" อ่อคือ ลูกบาสนี่ผมเป็นคนปามาเองแหละครับ ยังไงก็ขอโทดด้วยน่ะครับ " ชายหนุ่มที่เป็นคนปามาจริงรีบขอโทดทันที

" อ่าวคุณปามาเองหรอค่ะ ฉันก็นึกว่านายนี่ เป็นคนปามาซะอีก ไงก็... ขอ..โทดด้วยล่ะกัน อะนี่ลูกบาส " หน้าแตกเลยไหมเรา ฮึ้ย แต่ก็ช่วยไม่ได้น่ะนายไม่ยอมบอกเอง

" อืม " เขาพูดแค่นั้นก่อนสีหน้าที่เริ่มหงุดหงิดค่อยๆคลายและเปลี่ยนเป็นยิ้มมุมปากแทนก่อนที่จะรับลูกบาสจากร่างบางตรงหน้ามา

" ผมชื่อ เอริค โทมัสสัน มิเรียน่าออร์แกร์น ครับส่วนเพื่อนผม ชื่อ ออกัส เนลเซ่เฮลเปยร์ซีลัส ฟีนิกซ์ ครับ "  เอริคพูดจบก็ยิ้มหวานให้สองสาว

" ค่ะ ฉันชื่อวาเลตต้า โรสบลาเนียร์เดียร์น่าค่ะ   ส่วน เพื่อนฉันชื่อ แอนนีเซีย เฟคร์เซนรี่โรนีเอวร์ค่ะ " วาเลตต้าตอบแทนเพื่อนที่ดูว่าอารมณ์ไม่พร้อมที่จะพูดตอนนี้

" ยินดีที่ได้รู้จักน่ะครับ เราสองคนเป็นเทพ ครับผมเป็นเจ้าชายแมนติคอรา*  ส่วน ไอ้ ออกัส เป็นเจ้าชาย นกฟีนิกซ์ครับ " 

" อ่อค่ะ เราสองคนเป็นมนุษย์ทั้งคู่ค่ะ ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักน่ะค่ะ " 

" คุณสองคนอายุเท่าไหรหรอครับ " เอริค ถามสองสาวตาก็พลันไปหาเพื่อนของตนเหมือนรู้ใจ

" ฉันกับเพื่อนฉันอายุ 18 ปีค่ะ " แอนนีเซียพูดจบสายตาก็ไปประทะกับออกัสที่กำลังมองเธออยู่    นายนั้นจะมองอะไรฉันนักหนาหรือว่า ยังไม่หายเคืองที่ฉันไปว่าเขากันน่ะ

" งั้นก็อายุเท่าพวกเราเลยน่ะสิครับ หวังว่าเราคงตารางเรียนเดียวกันน่ะครับ " เอริคพูดแนวขี้เล่น ทำให้สองสาวอดหลงไม่ได้ โดยเฉพาะวาเลตต้า 

" งั้นพวกผมขอตัวก่อนน่ะ เราคงได้เจอกันอีก " ออกัสพูดขึ้นหลังจากที่เงียบเป็นเป่าสากตั้งนาน แต่สายตาก็ยังไม่เลิกมองแอนนีเซียสักที 

          บันทึกพิเศษของออกัส

                   ฉันไม่เคยเจอผู้หญิงอย่างเธอเลย ผู้หญิงที่เจอกันครั้งแรกก็ด่าฉันฉอดๆๆๆ แถมพอรู้ว่าฉันเป็นใครก็ไม่กลัวฉันอีก ต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆที่ฉันเคยเจอ มีแต่ ออด๊ออน้ฉัน ประจบประแจง เพราะเหตุผลที่ว่าฉันเป็นเจ้าชายฟีนิกซ์และหน้าตาของฉันที่เป็นที่ดึงดูดนั้นเอง ฉันเริ่มสนใจเธอแล้วสิ แอนนีเซีย 

" เฮ้ย ฉันรู้น่ะแกกำลังคิดอะไรอยู่ " เอริค ที่รู้ใจออกัสเป็นอย่างดีเอ่ยแซว

" อะไรของแก เอริค ฉันก็แค่รู้สึกสนใจแอนนีเซียน่ะ เธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆที่ฉันเคยรู้จักเลย " เธอช่างต่างเหลือเกิน 

" ฉันว่าแล้ว ฉันคิดว่าฉันชอบ เพื่อนเขาว่ะ " เอริคพูดพลางก็ทำหน้าจริงจัง

" วาเลตต้าน่ะหรอ เธอก็น่ารักดีน่ะดูนิสัยดีด้วย  จีบเลยสิ " ออกกัสสนับสนุนเพื่อนของตนเต็มที่เพราะไม่เคยเห็นเอริคชอบใครจริงจังเท่านี้มาก่อน

" แฮ่มๆ แล้วนายล่ะ แอนนีเซียน่ะ เธอสวยเอาเรื่องเหมือนกันเลยน่ะ แถมยังเด็ดอีกด้วย " 

" ไม่รู้สิ " ออกัสทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แต่ในใจเขากับวางแผนไว้เรียบร้อยแล้ว 

        จบบันทึกพอเศษของออกัส

* แมนติคอรา เป้นสัตว์ในเทพนิยาย อาศัยในทะเล แคริบเบียน เป็นสิงโตที่มีส่วนหัวเป็นคนมีนัยน์ตาสีฟ้า มีปีกเหมือนค้างคาว สามารถพ่นพิษหนามที่ถึงตายได้

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

ที่แท้ เจ้าชายเอิคก็เป็นสิงโตลูกครึ่งนี่เองครึ่งคนครึ่งสิงโตและค้างคาว 

ตอนที่ 2 จบลงแล้วน่ะค่ะนั่งคิดว่าจะดำเนินเรื่องต่อยังไงดีตั้งนาน 55555 ตอนต่อไปจะเป็นตอนที่เรียนเวทมนตร์แล้วน่ะค่ะ แอนนีเซียจะได้พบกับออกัส อีกหรือป่าวแล้วคู่ของเอริด กับวาเลตต้าล่ะ จะเป็นอย่างไร ฝากติดตามด้วยน่ะค่ะ