บันดาลใจ ใฝ่สู่ฝัน

     “ตู๊ด…ฮาโหล โมนิ ช่วยอะไร ฉันหน่อยสิ” พรขอร้อง 

     “มีไรเหรอค่ะ จะให้ช่วยอะไรก็บอกมาได้เลยค่ะ ถ้าฉันช่วยได้นะค่ะ” โมนิพูด

     “ถ้างั้น ช่วยคิดหน่อยซิ ว่าจะทำยังไงให้พ่อแม่ฉัน เลิก จับคู่ดูตัวดีละ ฉันรู้สึกอึดอัด” พรพูด

     “อืม.. มันมีวิธีอยู่นะค่ะ แต่ฉันคิดว่าพร คงไม่ทำเหรอค่ะ” โมนิพูด

     “มีเหรอ..แล้ววิธีนั้นคือ อะไรละ!!” พรถามอย่างรวดเร็ว

     “มันก็คือ..พรต้องหาใครซักคน แกล้งมาเป็นคู่หมั้นปลอมๆ น่ะค่ะ” โมนิพูด

     “หา!!! แล้วฉันจะหาใครละ ขนาดเพื่อนผู้ชาย ฉันยังไม่มีเลยซักกะคน” พรโวยวาย

     “นั่นแน่สิค่ะ เอางี้ค่ะ ช่วงนี้ใกล้จะเปิดเทอมที่มหาวิทยาลัยแล้ว เดี๋ยวพวกเราหาเพื่อนที่เป็น ผู้ชายกันค่ะ เดี๋ยวฉันจะช่วยอีกแรงค่ะ ไม่ต้องห่วงค่ะ” โมนิพูด

     “เอ่อ..เป็นความคิดที่ดีนะ.. ขอบใจจ้า..โมนิ..บ๋ายบาย..ตู๊ด” พรพูด 

     พ่อบอกว่า วันนัดดูตัวเป็นวันเปิดเทอมใหม่ที่มหาวิทยาลัย วันแรกพอดี เธอคิดว่าก็ยังพอมี

โชคบ้างนะ เธอคิดไปด้วยบนทางเดินจนมาหยุดอยู่ที่ประตูหน้าห้องตัวเองซักพัก เธอก็เปิดประตู

ห้องตัวเองและเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง และเตรียมตัวจะนอนหลับ เธอลองเปิดผ้าม่าน ที่

อยู่ใกล้กับหน้าต่าง แล้วก็สังเกตเห็นพระจันทร์กับดาวเล็กดาวน้อย ที่อยู่บนฟากฟ้าอยู่เต็มไปหมด

เธอลองขอพรจากดวงดาวดูเพื่อจะได้ผลในเรื่องที่อยากทำได้สำเร็จ

     “ดาวจ๋า..ช่วยให้คำอธิษฐาน คำขอของพรสมหวังด้วย..” พรพูดและอธิษฐาน

     พอเธออธิฐานเสร็จ เวลานั้น มันรู้สึกเงียบและผ่อนคลายมาก จากนั้นเธอรู้สึกมึนหัวและทนนั่ง

ต่อไม่ไหวแล้วจึงทำให้เธอเอียงตัวไปหลับบนเตียงของเธอ เธอหลับและยิ้มไปด้วยท่าทางในคืนนี้

พรคงจะฝันดีอยู่ไม่น้อยเลย.....เธอฝันว่า ได้ไปที่มหาวิทยาลัยกับโมนิและมิ้น และเจอภาพของ

ผู้ชายคนหนึ่ง แต่ทำไมถึงรู้สึกคุ้นเคยจังเลย หรือว่าจะ.... กริ๊ง..!!!! เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น