ร้ายรักยัยตัวร้าย

“อะไรๆยัยอกปลอม”อย่าพึ่งเหวอสิก็ดูอกมันสิใหญ่ยิ่งกว่าหน้าหล่อนเองแล้วเนี่ยย

“ยะ..ย..ยัยบ้า!!ซีโอต้องช่วยจัดการยัยเด็กปากเสียนี้นะค่ะ”พอเถียงฉันไม่ได้ก็ใช่ผู้ชายอะไรกันเนี่ย-*-

“เถียงไม่ได้ก็ใช้ผู้ชายช่วยผู้หญิงอะไร ถ้าจะเถียงว่าฉันเล็กก็คิดผิดไปเลยนะค่ะฉันของแท้ทุกส่วนแม่ให้มาเยอะไม่เหมือนคนที่แม่ให้มาน้อยอย่างหล่อนอะ”ท่าทางหล่อนจะวีนแต่ดูดิกระทีบเท่าใหญ่เลยเป็นอะไรมากป่ะ หึ!!

“พอได้แล้วเดียร์”ดูดิปกป้องกันจังท่าทางจะมีลุกด้วยกันแล้วมั้งเนี่ยยกลัวลุกไหลหรือไงค่ะ “ห่วงกันจังนะปีแอร์ไปดีกว่าพูดมากเสียเวลาเปล่าเรามาเที่ยวกันไม่ได้มาหาหมาเนอะ”

“กรี๊ดดดดดดดดด !! หล่อนอย่าอยู่เลยเหอะ”ท่าทางจะทนไม่ไหวละกรี๊ดดสักดังเลยอีพวกผู้หญิงพวกนี้ถ้าไม่อยากโดนด่าแบบนี้ก็เลิกนิสัยเลวๆแบบนี้สิ

“อะไรอะไรจะทำไรฉันห้ะ”ยัยนั้นกำมือแน่นแล้ววิ่งมาจะเอากระเป๋าหนังมาฟากหน้าฉันแต่ฉันไม่ยอมให้หล่อนมาทำฉันก่อนหรอกนะขณะที่เจ้าตัวกำลังวิ่งอยุ่ฉันก็ได้จระเข้ฟากหางที่เอวของหล่อนแบบเต็มๆทำให้เจ้าตัวจุกและนั่งกองลงพื้นคู่หมั้นหน้าหม้อก็ไปพยุงเจ้าหล่อนให้ลุกขึ้นแต่ฉันไม่คิดไรหรอกไปดีกว่า “ปะปีแอร์”ปีแอร์ได้พยักหน้าแล้วเดินตามฉันมาแต่ฉันก็ทิ้งท้ายไว้ว่า “กลัวลูกไหลก็ไม่บอกต้องพยุงด้วยฉันจะเอาเรื่องนี้ให้เป็นการถอดหมั้นของเราสักฉันเกลียดคนหน้าหม้อ!!”

ฉันได้เข้าไปในร้านหนังสือเพื่อหาอะไรอ่านเล่นๆเวลาว่างฉันนะชอบอ่านหนังสือมากกนิยายยอะไรประมาณนี้อะไม่รู้สิคนมันหนอนหนังสืออะนะแต่หางตาฉันได้เหลือกไปเห็นซีโอที่อยู่ข้างหลังฉันเหมือนกำลังจะพูดอะไรสักอย่าง “มีธุระอะไรกับฉันมิทราบ”ฉันได้มองหน้าเขาอย่าคิดว่าฉันสู้ไม่ได้นะ “เธอไม่ควรทำแบบนี้นะ”ปกป้องกันจังนะ

“ทำไมละ”มันต้องมีเหตุผลสิ

“อย่างน้อยเขาก็เป็นผู้หญิงนะไม่ควรเลยที่จะต้องทำแบบนี้กับเขาอะ”

“ฉันทำมามากกว่าที่นายคิดและฉันแค่ป้องกันตัวเองเฉยๆหรือนายจะให้ฉันโดนกระเป๋าหนังฟากหน้าละ”เงียบนั้นไง

“แต่”

“หยุด ฉันไม่อยากเสียเวลากับคนอย่างนายเข้าใจไหม”

เขาได้เอามือมาแตะที่บากของฉันแล้วฉันก็ได้ชักปืนออกจากที่เนบของฉันจอไปที่หัวของเขา “ขยับออกไปก่อนที่ฉันจะยิงหัวของนาย”ฉันมองด้วยสายตาเย็นชา “เธอกล้าก็ลองดูสิ”เขากล้าต่อรองกับฉันหรอ “ฉันเคยฆ่าคนมาแล้วนะ”เขาค่อยหลับตาลง “ฉันจะไม่ยิงหัวนายแต่ฉันจะ...”

ปัง!!

“โอ๊ยย!!!”

“ฉันจะยิงขานายแทน”         

ฉันได้แต่มองเขาด้วยสายตาแบบเดิม พนักงานได้ตกใจแต่ฉันได้มองไปที่พนักงานแต่พนักงานคนนั้นก็ร้ดีว่าฉันคือเจ้าของห้างนี้ทั้งห้างฉันได้พูดกับพนักงานสาวคนนั้นว่า “เรียกรถพยาบาลสัก”และฉันก็เดินออกจากร้านนั้นไปหาปีแอร์ที่ยืนรออยู่ที่จอดรถด้านล่าง

“ได้อะไรมาบ้าง”เขาถามฉัน

“ไม่อะกลับกันเถอะ”

ณ คฤหัสถ์

“ขอบใจ”

“พร้อมรอยยิ้ม”

อะ..อะไรนะ