รักวุ่นวายของยัยsตัวแม่
8.3
เขียนโดย 
yandere_sama
วันที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2559 เวลา 12.41 น.
8 ตอน
3 วิจารณ์
9,381 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2559 13.38 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
7) บทที่7
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความห๊ะ!อะไรนะเมื่อกี้บอกว่าฆา
‘คนที่รู้เรื่องนี้นอกจากเก
‘ไม่ฉันเป็นคนอย่างนี้ตั้งแ
“ยัยเปี๊ยกนี่นะหรอที่เป็นฆ
แต่เดี๋ยวก่อนนะด่าฉันว่าอี
“หึๆๆยัยนี่เป็นฆาตรกรจริงๆ
“ไม่น่าเชื่อ”ออยพูดเสียงแผ
“อ..เอ่อคือ”ฉันพยายามจะหาท
เดาใจทั้งสองคนไม่ออกเลยจริ
ผั่วะ!! ประตูห้องพยาบาลเปิดออกแรงจ
“เป็นไงมั้งจ๊ะMy hunny ไม่มีชั้นอยู่คงจะเหงาล่ะสิ
“เดี๋ยวก่อนค่ะเกรซฉันอึดอั
“อะไรกันน่ะพวกเธอ”ออยเอ่ยเ
“ก็มาดูแลแฟนไงคะเห็นๆกันอย
“ฟ..ฟ..ฟ..แฟนเฟินอะไรกันคะ
‘คนที่รู้เรื่องนี้นอกจากเก
‘ไม่ฉันเป็นคนอย่างนี้ตั้งแ
“ยัยเปี๊ยกนี่นะหรอที่เป็นฆ
แต่เดี๋ยวก่อนนะด่าฉันว่าอี
“หึๆๆยัยนี่เป็นฆาตรกรจริงๆ
“ไม่น่าเชื่อ”ออยพูดเสียงแผ
“อ..เอ่อคือ”ฉันพยายามจะหาท
เดาใจทั้งสองคนไม่ออกเลยจริ
ผั่วะ!! ประตูห้องพยาบาลเปิดออกแรงจ
“เป็นไงมั้งจ๊ะMy hunny ไม่มีชั้นอยู่คงจะเหงาล่ะสิ
“เดี๋ยวก่อนค่ะเกรซฉันอึดอั
“อะไรกันน่ะพวกเธอ”ออยเอ่ยเ
“ก็มาดูแลแฟนไงคะเห็นๆกันอย
“ฟ..ฟ..ฟ..แฟนเฟินอะไรกันคะ
"นี่เธอไม่ไปเรียนรึไง"ปาล์มจ้องมาที่เกรซอย่างคาดโทษ
"หืมเรียนหรอฉันก็ว่าไม่เห็นจะเป็นอะไรนี่ในเมื่อเธอยังไม่เข้าห้องเรียนเลยนี่นาจริงมั๊ยคะคุณประธาน^ ^"เกรซยิ้มยียวน
นี่มันอะไรกันหวังว่าคงจะไม่เกิดการตบกันในห้องพยาบาลใช่มั๊ยเพราะว่าถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆฉันก็คิดข้อแก้ตัวให้อาจารย์ไว้แล้วล่ะ= =
"หืมเธอนี่กล้าดีนี่นานอกจากออยแล้วไม่เคยมีใครกล้าพูดกับฉันอย่างนี้เลยนะ"ปาล์มแสยะยิ้มเย็นบรรยากาศรอบตัวเริ่มมาคุจนฉันสัมผัสได้
"เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ"ออยตวัดสายตามาที่ปาล์มถึงใบหน้าจะราบเรียบแต่รังสีที่ปล่อยออกมานั้นก็แสดงให้เห็นว่าตอนนี้เจ้าตัวกำลังอารมณ์เสียอยู่ไม่น้อยทีเดียว
"หึๆๆ"ปาล์มหัวเราะในลำคอ
"แล้วจะเอายังไงกับยัยเปี๊ยกนี่ล่ะปาล์ม"ออยหันไปถาม
"หืมนั่นสินะยังไงก็คงต้องถามจากเจ้าตัวนี่ล่ะฉันจับโกหกเก่งจะตายไป"ทั้งสองคนเริ่มเปิดฉากคุยกันเองโดยปล่อยให้ฉันและเกรซมองทั้งคู่ตาปริบๆ(พูดเข้าใจกันเองอยู่สองคน)
"นีีพวกหล่อนจะคุยกันแค่สองคนอีกนานมั๊ยฉันกับราตรีจะสวีทกันนะไร้มารยาทจริงๆ"เกรซทำแก้มป่อง แต่ถ้าจะให้ฉันกลับไปอ่านตรงที่นางเปิดประตูเข้ามาคำว่ามารยาทที่พ่นออกมาจากปากหล่อนตอนนี้ยังไงๆก็ฟังไม่ขึ้นย่ะ
"หืมอะไรกันๆฉันก็แค่อยากจะสอบถามแฟนของเธอนิดๆหน่อยๆน่ะเธอคงไม่ว่าใช่มั๊ยล่ะเกรซเอ๊ะหรือจะให้เรียกว่าฟ้าใสดี"ปาล์มยิ้มเย็น
มีคนเรียกเกรซว่าฟ้าใสอีกแล้วทำไมกันล่ะเนี่ยฉันเริ่มจะไม่เข้าใจซะแล้วสิถ้าตะวันเรียกคนเดียวยังพอว่าแต่ยัยปาล์มนี่ยังเรียกเกรซว่าฟ้าใสอีก
ฉันหันไปหาเกรซที่ตอนนี้เธอกำลังตัวสั่นเป็นลูกนกเลยล่ะสายตาที่มองปาล์มเต็มไปด้วยความหวาดระแวงอย่างน่่าสงสัย
ฉันชักอยากจะรู้เรื่องนี้ขึ้นเรื่อยๆแล้วสิ...
"อ้าวเงียบแบบนี้แปลว่าอนุญาติสินะแต่ที่ฉันถามก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะฉันก็แค่อยากรู้ว่าเธอเป็นคนฆ่าพี่สาวของออยรึเปล่าก็แค่นั้นเอง"ปาล์มหันไปหยิบรูปภาพจากในแฟ้มที่เคยให้ออยดูมาวางไว้บนเตียงของฉันพร้อมกับคลี่ภาพแต่ละใบให้สามารถเห็นได้ทุกรูป ซึ่งแต่ละรูปก็จะเป็นภาพของสองฝาแฝดออยออมซึ่งกำลังแสดงละครอยู่หรือไม่ก็ภาพศพของออมที่นอนตายในสภาพที่เละเทะมากจนดูแทบไม่ออก
เกรซเลิกคิ้วก่อนจะหันไปที่ปาล์มอย่างไม่เข้าใจ"ภาพพวกนี้มันอะไรกัน"
"ออมตายอยู่ที่ห้องของเธอในสภาพที่เละเทะจนดูแทบไม่ออกเราสืบคดีนี้มาอาทิตย์นึงแล้วแต่ตอนแรกๆที่ฉันลองสืบดูฉันก็ได้ยินข่าวเกี่ยวกับฆาตรกรต่อเนื่องที่ตามจับมาเจ็ดปีแต่ยังตามจับไม่ได้ฉันเลยลองสืบหาฆาตรกรคนนี้ดูในฐานะของผู้ต้องสงสัย"ปาล์มอธิบายเสียงเรียบ
"แล้วยังไงทำไมพวกเธอถึงไม่แจ้งตำรวจล่ะ"เกรซหันไปถามปัญหาที่คาใจเธอมานาน
"แจ้งไม่ได้หรอกเพราะฆาตรกรคนนี้วางแผนโยนความผิดมาให้ออยทั้งหมดเพราะเท่าที่ฉันดูทั้งรอยนิ้วมือตามร่างกายศพที่อาวุธหรือร่อยรอยรอบๆห้องเป็นของออยทั้งหมดแถมช่วงนั้นเจ้าตัวดันไม่มีพยานที่อยู่อีกต่างหากขืนบอกไปคนที่จะโดนจับคงเป็นออยแน่ๆ"ปาล์มยังคงอธิบายอย่างใจเย็น
"แล้วตอนนั้นออยอยู่ที่ไหนกันทำไมถึงไม่มีพยานที่อยู่ล่ะ"เกรซขมวดคิ้วจนเป็นปมความสงสัยในคดีนี้มากมายจนเธอเริ่มปวดหัว
"ฉันสลบอยู่ที่พื้นข้างๆศพในสภาพที่เลือดท่วมตัวโอเครึยังล่ะ"ออยตอบเสียงเย็นพูดแบบไม่ค่อยหยี่ระกับเรื่องนี้ซักเท่าไหร่
"หืมเรียนหรอฉันก็ว่าไม่เห็นจะเป็นอะไรนี่ในเมื่อเธอยังไม่เข้าห้องเรียนเลยนี่นาจริงมั๊ยคะคุณประธาน^ ^"เกรซยิ้มยียวน
นี่มันอะไรกันหวังว่าคงจะไม่เกิดการตบกันในห้องพยาบาลใช่มั๊ยเพราะว่าถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆฉันก็คิดข้อแก้ตัวให้อาจารย์ไว้แล้วล่ะ= =
"หืมเธอนี่กล้าดีนี่นานอกจากออยแล้วไม่เคยมีใครกล้าพูดกับฉันอย่างนี้เลยนะ"ปาล์มแสยะยิ้มเย็นบรรยากาศรอบตัวเริ่มมาคุจนฉันสัมผัสได้
"เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ"ออยตวัดสายตามาที่ปาล์มถึงใบหน้าจะราบเรียบแต่รังสีที่ปล่อยออกมานั้นก็แสดงให้เห็นว่าตอนนี้เจ้าตัวกำลังอารมณ์เสียอยู่ไม่น้อยทีเดียว
"หึๆๆ"ปาล์มหัวเราะในลำคอ
"แล้วจะเอายังไงกับยัยเปี๊ยกนี่ล่ะปาล์ม"ออยหันไปถาม
"หืมนั่นสินะยังไงก็คงต้องถามจากเจ้าตัวนี่ล่ะฉันจับโกหกเก่งจะตายไป"ทั้งสองคนเริ่มเปิดฉากคุยกันเองโดยปล่อยให้ฉันและเกรซมองทั้งคู่ตาปริบๆ(พูดเข้าใจกันเองอยู่สองคน)
"นีีพวกหล่อนจะคุยกันแค่สองคนอีกนานมั๊ยฉันกับราตรีจะสวีทกันนะไร้มารยาทจริงๆ"เกรซทำแก้มป่อง แต่ถ้าจะให้ฉันกลับไปอ่านตรงที่นางเปิดประตูเข้ามาคำว่ามารยาทที่พ่นออกมาจากปากหล่อนตอนนี้ยังไงๆก็ฟังไม่ขึ้นย่ะ
"หืมอะไรกันๆฉันก็แค่อยากจะสอบถามแฟนของเธอนิดๆหน่อยๆน่ะเธอคงไม่ว่าใช่มั๊ยล่ะเกรซเอ๊ะหรือจะให้เรียกว่าฟ้าใสดี"ปาล์มยิ้มเย็น
มีคนเรียกเกรซว่าฟ้าใสอีกแล้วทำไมกันล่ะเนี่ยฉันเริ่มจะไม่เข้าใจซะแล้วสิถ้าตะวันเรียกคนเดียวยังพอว่าแต่ยัยปาล์มนี่ยังเรียกเกรซว่าฟ้าใสอีก
ฉันหันไปหาเกรซที่ตอนนี้เธอกำลังตัวสั่นเป็นลูกนกเลยล่ะสายตาที่มองปาล์มเต็มไปด้วยความหวาดระแวงอย่างน่่าสงสัย
ฉันชักอยากจะรู้เรื่องนี้ขึ้นเรื่อยๆแล้วสิ...
"อ้าวเงียบแบบนี้แปลว่าอนุญาติสินะแต่ที่ฉันถามก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะฉันก็แค่อยากรู้ว่าเธอเป็นคนฆ่าพี่สาวของออยรึเปล่าก็แค่นั้นเอง"ปาล์มหันไปหยิบรูปภาพจากในแฟ้มที่เคยให้ออยดูมาวางไว้บนเตียงของฉันพร้อมกับคลี่ภาพแต่ละใบให้สามารถเห็นได้ทุกรูป ซึ่งแต่ละรูปก็จะเป็นภาพของสองฝาแฝดออยออมซึ่งกำลังแสดงละครอยู่หรือไม่ก็ภาพศพของออมที่นอนตายในสภาพที่เละเทะมากจนดูแทบไม่ออก
เกรซเลิกคิ้วก่อนจะหันไปที่ปาล์มอย่างไม่เข้าใจ"ภาพพวกนี้มันอะไรกัน"
"ออมตายอยู่ที่ห้องของเธอในสภาพที่เละเทะจนดูแทบไม่ออกเราสืบคดีนี้มาอาทิตย์นึงแล้วแต่ตอนแรกๆที่ฉันลองสืบดูฉันก็ได้ยินข่าวเกี่ยวกับฆาตรกรต่อเนื่องที่ตามจับมาเจ็ดปีแต่ยังตามจับไม่ได้ฉันเลยลองสืบหาฆาตรกรคนนี้ดูในฐานะของผู้ต้องสงสัย"ปาล์มอธิบายเสียงเรียบ
"แล้วยังไงทำไมพวกเธอถึงไม่แจ้งตำรวจล่ะ"เกรซหันไปถามปัญหาที่คาใจเธอมานาน
"แจ้งไม่ได้หรอกเพราะฆาตรกรคนนี้วางแผนโยนความผิดมาให้ออยทั้งหมดเพราะเท่าที่ฉันดูทั้งรอยนิ้วมือตามร่างกายศพที่อาวุธหรือร่อยรอยรอบๆห้องเป็นของออยทั้งหมดแถมช่วงนั้นเจ้าตัวดันไม่มีพยานที่อยู่อีกต่างหากขืนบอกไปคนที่จะโดนจับคงเป็นออยแน่ๆ"ปาล์มยังคงอธิบายอย่างใจเย็น
"แล้วตอนนั้นออยอยู่ที่ไหนกันทำไมถึงไม่มีพยานที่อยู่ล่ะ"เกรซขมวดคิ้วจนเป็นปมความสงสัยในคดีนี้มากมายจนเธอเริ่มปวดหัว
"ฉันสลบอยู่ที่พื้นข้างๆศพในสภาพที่เลือดท่วมตัวโอเครึยังล่ะ"ออยตอบเสียงเย็นพูดแบบไม่ค่อยหยี่ระกับเรื่องนี้ซักเท่าไหร่
"แล้วศพพี่เธอล่ะคะ"ฉันเริ่มถามบ้าง
"ฉันเอาไปซ่อนไว้ที่ช่องฟรีสที่บ้านเพราะว่าศพของเธอมันเละจนแยกเป็นชิ้นๆทำให้ตอนเอาเข้าไปในตู้เย็นเลยไม่ค่อยยุ่งยาก"ออยหันมามองฉันด้วยหางตา
"แล้วเธอคิดว่ายังไงล่ะเกรซในเมื่อเธอเป็นแฟนกับยัยนี่ก็คงรู้สินะว่ายัยนี่เป็นอะไร..."
ปาล์มยิ้มมุมปากแสดงถึงความเหนือชั้นกว่าให้เกรซได้เห็น
"ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอไปสืบเรื่องราตรีได้ยังไงแต่ขอบอกเลยว่าคนร้ายไม่ใช่ราตรีแน่นอน"เกรซยืนยันเสียงแข็ง
"ทำไมเธอถึงมั่นใจอย่างนั้นล่ะ"ออยหันมาทางเกรซพลางนั่งไขว่ห้างบนเตียงอย่างสบายใจเฉิบราวกับว่าห้องนี้คือห้องนอนของเธอไม่มีผิด
"ศพยังไงล่ะราตรีจะชอบทรมานคนจนตายมากกว่าแล้วจะไม่ยุ่งกับเหยื่อถ้าเหยื่อถ้าเหยื่อตายแล้วแต่เท่าที่ดูจากในรูปนี่คนที่ชื่อออมเหมือนจะโดนสับจนเละเทะจนน่าจะตายตั้งนานแล้วแต่เหมือนฆาตรกรก็ยังจะทำลายศพต่อซึ่งตรงนี้มันผิดจากนิสัยของราตรีอย่างแรงเลยล่ะ"เกรซมองมาทางฉันด้วยสายตาเป็นประกาย
ดูท่าว่ายัยฝรั่งนี่จะขอรางวัลจากฉันน่าดู= =
"หึๆๆงั้นหรอแต่ว่านะสำหรับฉันแล้วแค่ออยรอดก็โอเคแล้วล่ะในเมื่อหาตัวฆาตรกรตัวจริงไม่เจอชั้นก็จะเอาแฟนของเธอไปส่งตำรวจแล้วก็เอาหลักฐานพวกนี้ไปยื่นให้ตำรวจดูหลังจากนั้นก็เม็คเรื่องเองนิดหน่อยแค่นี้ออยก็คงจะพ้นจากการเป็นผู้ต้องสงสัยแล้วล่ะหึๆๆๆจะเอายังไงดีน้า"ปาล์มทำเสียงยานคาง
"คุณ/เธอต้องการอะไรกันแน่/คะ"ฉันกับเกรซตะโกนขึ้นพร้อมกัน
"ฉันก็แค่อยากจะขอให้พวกเธอช่วยสืบเรื่องนี้อีกแรงโดยการแลกกับการที่ว่าฉันจะไม่บอกความลับนี้ให้ใครรู้โอเคมั๊ยล่ะ"ปาล์มแสยะยิ้มชั่วร้ายจนฉันขนลุกเกรียว
"แน่นอนว่าถ้าเธอไม่ตกลงฉันก็พร้อมที่จะส่งเอกสารพวกนี้ไปให้ตำรวจทันทีหวังว่าเธอคงจะฉลาดพอนะราตรีหึๆๆๆ(โหยหลอกด่า)"ปาล์มหัวเราะในลำคอด้วยท่าทีสบายอารมณ์แบบไม่ทุกข์ไม่ร้อนเพราะดูท่าไม่ว่าทางไหนฝ่ายเธอก็ดูได้เปรียบไปหมดการที่ฉันจะรับข้อเสนอนี้ไว้ก่อนก็คงไม่เสียหาย(ฉันยังไม่อยากไปเที่ยงห้องกรงหรอกนะ= = )
"ฉันยอมรับข้อเสนอค่ะ!!"
"ราตรี.."
เกรซมองฉันตาโตเหมือนเธอจะรู้ว่าถึงจะรับงานนี้ไปก็ใช่ว่าฉันจะรอดแต่ทำไงได้ล่ะเกรซเอ๋ยสำหรับฉันแล้วการที่ประวิงเวลาตายตัวเองไปวันต่อวันแบบนี้ต่อให้ตายช้าตายเร็วค่ามันก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ เพราะงั้นขอให้ฉันได้ทำในสิ่งที่พอทำได้ก่อนล่ะกันนะ(อย่างน้อยๆก็เลื่อนไปตายพรุ่งนี้ก็ยังดี)
"ฉันเอาไปซ่อนไว้ที่ช่องฟรีสที่บ้านเพราะว่าศพของเธอมันเละจนแยกเป็นชิ้นๆทำให้ตอนเอาเข้าไปในตู้เย็นเลยไม่ค่อยยุ่งยาก"ออยหันมามองฉันด้วยหางตา
"แล้วเธอคิดว่ายังไงล่ะเกรซในเมื่อเธอเป็นแฟนกับยัยนี่ก็คงรู้สินะว่ายัยนี่เป็นอะไร..."
ปาล์มยิ้มมุมปากแสดงถึงความเหนือชั้นกว่าให้เกรซได้เห็น
"ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอไปสืบเรื่องราตรีได้ยังไงแต่ขอบอกเลยว่าคนร้ายไม่ใช่ราตรีแน่นอน"เกรซยืนยันเสียงแข็ง
"ทำไมเธอถึงมั่นใจอย่างนั้นล่ะ"ออยหันมาทางเกรซพลางนั่งไขว่ห้างบนเตียงอย่างสบายใจเฉิบราวกับว่าห้องนี้คือห้องนอนของเธอไม่มีผิด
"ศพยังไงล่ะราตรีจะชอบทรมานคนจนตายมากกว่าแล้วจะไม่ยุ่งกับเหยื่อถ้าเหยื่อถ้าเหยื่อตายแล้วแต่เท่าที่ดูจากในรูปนี่คนที่ชื่อออมเหมือนจะโดนสับจนเละเทะจนน่าจะตายตั้งนานแล้วแต่เหมือนฆาตรกรก็ยังจะทำลายศพต่อซึ่งตรงนี้มันผิดจากนิสัยของราตรีอย่างแรงเลยล่ะ"เกรซมองมาทางฉันด้วยสายตาเป็นประกาย
ดูท่าว่ายัยฝรั่งนี่จะขอรางวัลจากฉันน่าดู= =
"หึๆๆงั้นหรอแต่ว่านะสำหรับฉันแล้วแค่ออยรอดก็โอเคแล้วล่ะในเมื่อหาตัวฆาตรกรตัวจริงไม่เจอชั้นก็จะเอาแฟนของเธอไปส่งตำรวจแล้วก็เอาหลักฐานพวกนี้ไปยื่นให้ตำรวจดูหลังจากนั้นก็เม็คเรื่องเองนิดหน่อยแค่นี้ออยก็คงจะพ้นจากการเป็นผู้ต้องสงสัยแล้วล่ะหึๆๆๆจะเอายังไงดีน้า"ปาล์มทำเสียงยานคาง
"คุณ/เธอต้องการอะไรกันแน่/คะ"ฉันกับเกรซตะโกนขึ้นพร้อมกัน
"ฉันก็แค่อยากจะขอให้พวกเธอช่วยสืบเรื่องนี้อีกแรงโดยการแลกกับการที่ว่าฉันจะไม่บอกความลับนี้ให้ใครรู้โอเคมั๊ยล่ะ"ปาล์มแสยะยิ้มชั่วร้ายจนฉันขนลุกเกรียว
"แน่นอนว่าถ้าเธอไม่ตกลงฉันก็พร้อมที่จะส่งเอกสารพวกนี้ไปให้ตำรวจทันทีหวังว่าเธอคงจะฉลาดพอนะราตรีหึๆๆๆ(โหยหลอกด่า)"ปาล์มหัวเราะในลำคอด้วยท่าทีสบายอารมณ์แบบไม่ทุกข์ไม่ร้อนเพราะดูท่าไม่ว่าทางไหนฝ่ายเธอก็ดูได้เปรียบไปหมดการที่ฉันจะรับข้อเสนอนี้ไว้ก่อนก็คงไม่เสียหาย(ฉันยังไม่อยากไปเที่ยงห้องกรงหรอกนะ= = )
"ฉันยอมรับข้อเสนอค่ะ!!"
"ราตรี.."
เกรซมองฉันตาโตเหมือนเธอจะรู้ว่าถึงจะรับงานนี้ไปก็ใช่ว่าฉันจะรอดแต่ทำไงได้ล่ะเกรซเอ๋ยสำหรับฉันแล้วการที่ประวิงเวลาตายตัวเองไปวันต่อวันแบบนี้ต่อให้ตายช้าตายเร็วค่ามันก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ เพราะงั้นขอให้ฉันได้ทำในสิ่งที่พอทำได้ก่อนล่ะกันนะ(อย่างน้อยๆก็เลื่อนไปตายพรุ่งนี้ก็ยังดี)
"ตัดสินใจได้ดีนี่ยัยเปี๊ยก"ออยเหยียดยิ้มก่อนจะกระโดดลงจากเตียงแล้วเดินออกจากห้องไป
"หวังว่าเธอจะทำให้ฉันเบาแรงลงล่ะนะราตรีหึๆๆๆ"ปาล์มหัวเราะในลำคอ
ฉันได้แต่มองยัยประธานนั่นเดินออกจากห้องตามออยไปอย่างช้าๆจะให้ทำยังไงได้ในเมื่อตอนนี้ฉันอยู่ในสภาพที่อับจนหนทางสุดๆหวังว่าวันนี้คงจะไม่มีอะไรแย่กว่านี้แล้วนะให้ตายสิ
"ยัยเผือกเตี๊ย!!!"เสียงนรกดังขึ้นจากหน้าห้องพยาบาลก่อนตามด้วยเสียงเปิดประตูปึงปังที่ดังราวกับจะพังเข้ามา แม้จะได้ยินแค่นั้นสมองของฉันก็ประมวลผลอย่างฉับไวเลยว่าบุคคลที่กำลังพังประตู(?)เข้ามาในตอนนี้คือใคร
"นี่ตั้งแต่ทีีฉันรู้ข่าวจากอีฟฉันก็เป็นห้วงเป็นห่วงเธอล่ะแล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างล่ะ"ยัยชะนีเดินเข้ามาดึงแยกฉันกับเกรซออกจากกันมิวายเจ้าหล่อนยังนั่งแทรกกลางอีกด้วยเห็นแล้วมันน่าหงุดหงิดชะมัดยัยกอริล่า ยัยวอก ยัยชิมแปนซีT[]T
"อะไรของเธอน่ะมีนออกไปนะ"เกรซขึ้นเสียง
"อะไรอ่ะเกรซฉันเป็นรุ่นพี่(ชมรมราตรีแฟนคลับ)เธอนะฉันต้องได้สิทธิพิเศษสิ"มีนทำแก้มป่องดูท่าว่าเรื่องน่ารำคาญในวันนี้คงจะตามมาเป็นกระบุงเป็นแน่แท้
"ไสหัวไปเลยนะยะ"เกรซชี้นิ้วไปทางประตูเป็นเชิงไล่
"อะไรกันQAQ"
"ถ้าหล่อนยังไม่ไปฉันจะโทรเรียกขิงให้ลากเธอกลับห้อง"เกรซเริ่มปล่อยออร่าดำมืดออกมา(คุยอยู่กับยัยปาล์มกับยัยเรนโบว์แปปเดียวนี่ถึงกับลอกสกิลมาเลยเรอะ= = )
"ย..ยัยปีศาจแง!!!"มีนตะโกนพลางวิ่งไปตามระเบียงอย่างบ้าคลั่ง(ดูท่าเธอจะกลัวขิงมากเลยทีเดียว)
"เฮ้อให้ตายสิเอาล่ะราตรีเรามาต่อเร่่ืองของเรากันดีกว่าเนอะ"เกรซคลี่ยิ้ม
"ร...เรื่องอะไรงั้นหรอคะ.."ฉันเอียงคอหลบใบหน้าของเกรซที่กำลังยื่นเข้ามาใกล้ ย..ยัยนี่หน้าอ่ะหน้าเข้ามาใกล้เกินไปแล้วนะยะ
"เอ๋อะไรกันที่ฉันบอกว่าเธอเป็นแฟนฉันนี่ไม่รู้สึกอะไรเลยหรอน่าเสียใจจริงๆ"เกรซตีหน้าเศร้าแต่น้ำเสียงที่ดูกระแดะนั้นไม่ได้ทำให้ฉันสงสารยัยนี่เลยแม้แต่น้อยกลับกันฉันกลับรู้สึกหมั่นไส้มากกว่า
"หวังว่าเธอจะทำให้ฉันเบาแรงลงล่ะนะราตรีหึๆๆๆ"ปาล์มหัวเราะในลำคอ
ฉันได้แต่มองยัยประธานนั่นเดินออกจากห้องตามออยไปอย่างช้าๆจะให้ทำยังไงได้ในเมื่อตอนนี้ฉันอยู่ในสภาพที่อับจนหนทางสุดๆหวังว่าวันนี้คงจะไม่มีอะไรแย่กว่านี้แล้วนะให้ตายสิ
"ยัยเผือกเตี๊ย!!!"เสียงนรกดังขึ้นจากหน้าห้องพยาบาลก่อนตามด้วยเสียงเปิดประตูปึงปังที่ดังราวกับจะพังเข้ามา แม้จะได้ยินแค่นั้นสมองของฉันก็ประมวลผลอย่างฉับไวเลยว่าบุคคลที่กำลังพังประตู(?)เข้ามาในตอนนี้คือใคร
"นี่ตั้งแต่ทีีฉันรู้ข่าวจากอีฟฉันก็เป็นห้วงเป็นห่วงเธอล่ะแล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างล่ะ"ยัยชะนีเดินเข้ามาดึงแยกฉันกับเกรซออกจากกันมิวายเจ้าหล่อนยังนั่งแทรกกลางอีกด้วยเห็นแล้วมันน่าหงุดหงิดชะมัดยัยกอริล่า ยัยวอก ยัยชิมแปนซีT[]T
"อะไรของเธอน่ะมีนออกไปนะ"เกรซขึ้นเสียง
"อะไรอ่ะเกรซฉันเป็นรุ่นพี่(ชมรมราตรีแฟนคลับ)เธอนะฉันต้องได้สิทธิพิเศษสิ"มีนทำแก้มป่องดูท่าว่าเรื่องน่ารำคาญในวันนี้คงจะตามมาเป็นกระบุงเป็นแน่แท้
"ไสหัวไปเลยนะยะ"เกรซชี้นิ้วไปทางประตูเป็นเชิงไล่
"อะไรกันQAQ"
"ถ้าหล่อนยังไม่ไปฉันจะโทรเรียกขิงให้ลากเธอกลับห้อง"เกรซเริ่มปล่อยออร่าดำมืดออกมา(คุยอยู่กับยัยปาล์มกับยัยเรนโบว์แปปเดียวนี่ถึงกับลอกสกิลมาเลยเรอะ= = )
"ย..ยัยปีศาจแง!!!"มีนตะโกนพลางวิ่งไปตามระเบียงอย่างบ้าคลั่ง(ดูท่าเธอจะกลัวขิงมากเลยทีเดียว)
"เฮ้อให้ตายสิเอาล่ะราตรีเรามาต่อเร่่ืองของเรากันดีกว่าเนอะ"เกรซคลี่ยิ้ม
"ร...เรื่องอะไรงั้นหรอคะ.."ฉันเอียงคอหลบใบหน้าของเกรซที่กำลังยื่นเข้ามาใกล้ ย..ยัยนี่หน้าอ่ะหน้าเข้ามาใกล้เกินไปแล้วนะยะ
"เอ๋อะไรกันที่ฉันบอกว่าเธอเป็นแฟนฉันนี่ไม่รู้สึกอะไรเลยหรอน่าเสียใจจริงๆ"เกรซตีหน้าเศร้าแต่น้ำเสียงที่ดูกระแดะนั้นไม่ได้ทำให้ฉันสงสารยัยนี่เลยแม้แต่น้อยกลับกันฉันกลับรู้สึกหมั่นไส้มากกว่า
"ฟ...แฟนเฟินอะไรกันคะไม่เห็นจะรู้เรื่อง"ฉันถลึงตาใส่ยัยฝรั่งดองอย่างไม่ยอมแพ้หนอยยัยนีีได้คืบจะเอาศอกเป็นคนที่โลถมากจริงๆสงสัยเธอจะไม่เคยได้ยินสำนวน'โลภมากลาภหาย'ซะแล้วหึๆๆ
"เอ๋~อะไรกันอย่างน้อยๆก็หอมแก้มเป็นรางวัลให้ฉันเมื่อกี้ก็ดีหน่าราตรีอย่าใจร้ายไปหน่อยเลย"เกรซนิ่วหน้าแต่ก็ยังมิวายย่อกายเข้ามาซุกกับแขนของฉันแบบโรคจิตสุดๆ ยี้!ออกไปนะยะน้ำลายๆอี๋ยัยบ้านี่เช็ดหน่อยเซ่มันจะไหลมาโดนแขนชั้นแล้วนะ
"ก...เกรซคะออกไปห่างๆหน่อยเถอะค่ะถึงที่นี่จะไม่ใช่โรงเรียนสตรีแต่ก็ถูกคนอื่นมองเสียๆหายๆได้เหมือนกันนะคะ"ฉันเอ่ยเสียงแผ่วขณะที่พยายามใช้มืออีกข้างดันหัวคนผมทองให้ออกไปห่างๆตัวโดยไวที่สุด
"อะไรกันราตรีเธอรังเกียจฉันงั้นหรอกลัวคนอื่นมองไม่ดีใช่มั๊ยล่ะเชอะ!!"เกรซทำแก้มป่องเบี่ยงตัวกอดอกอย่างงอนๆ
(ฉันรังเกียจน้ำลายแกย่ะยัยฝรั่งหื่น= = )
เอาวะเพื่อชีวิตที่สดใสแค่เสียซิงค์จุ๊ปแก้มเน่าๆของยัยนี่แค่ทีเดียวจะเป็นไรไป ก่อนที่ฉันจะตัดสินใจหันไปหอมแก้มคนผมทองตรงหน้ายัยจอมเจ้าเล่ห์ก็ดันชิงตัดหน้าฉวยโอกาสตอนเผลอขโมยซิงค์แก้มของอฉันไปเสียก่อน
"นี่แน่ะฮ่าๆๆอะไรกันตกใจการห้อมแก้มอันร้อนแรงของฉันจนอึ้งไปเลยหรออ๊ะจะว่าไปคาบต่อไปครูโหดด้วยนี่นา~ไปก่อนนะจ๊ะMy hunny ^ ^ "เกรซพูดแบบไม่ทันให้หายใจก่อนจะชิ่งหนีกลับห้องแบบไม่ทันได้ด่าสวนกลับด้วยซ้ำฉันที่กำลังอึ้งทำอะไรไม่ถูกจึงได้แต่ลูบหน้าตัวเองอยู่อย่างนั้น
ให้ตายเถอะน้ำลายยัยนั่นต้องมีเชื้อโรคบางอย่างที่ต้องทำให้หน้าฉันเกิดอาการแพ้แน่ๆร้อนชะมัดเลยหวังว่าพรุ่งนี้เช้าสิวคงจะไม่ขึ้นหรอกนะ= =
ไอ้ความรู้สึกบ้าๆนี่มันอะไรกันอ๊ากอยากจะควักเอาหัวใจตัวเองออกมาจริงๆนำคาญชะมัด!!!
"เอ๋~อะไรกันอย่างน้อยๆก็หอมแก้มเป็นรางวัลให้ฉันเมื่อกี้ก็ดีหน่าราตรีอย่าใจร้ายไปหน่อยเลย"เกรซนิ่วหน้าแต่ก็ยังมิวายย่อกายเข้ามาซุกกับแขนของฉันแบบโรคจิตสุดๆ ยี้!ออกไปนะยะน้ำลายๆอี๋ยัยบ้านี่เช็ดหน่อยเซ่มันจะไหลมาโดนแขนชั้นแล้วนะ
"ก...เกรซคะออกไปห่างๆหน่อยเถอะค่ะถึงที่นี่จะไม่ใช่โรงเรียนสตรีแต่ก็ถูกคนอื่นมองเสียๆหายๆได้เหมือนกันนะคะ"ฉันเอ่ยเสียงแผ่วขณะที่พยายามใช้มืออีกข้างดันหัวคนผมทองให้ออกไปห่างๆตัวโดยไวที่สุด
"อะไรกันราตรีเธอรังเกียจฉันงั้นหรอกลัวคนอื่นมองไม่ดีใช่มั๊ยล่ะเชอะ!!"เกรซทำแก้มป่องเบี่ยงตัวกอดอกอย่างงอนๆ
(ฉันรังเกียจน้ำลายแกย่ะยัยฝรั่งหื่น= = )
เอาวะเพื่อชีวิตที่สดใสแค่เสียซิงค์จุ๊ปแก้มเน่าๆของยัยนี่แค่ทีเดียวจะเป็นไรไป ก่อนที่ฉันจะตัดสินใจหันไปหอมแก้มคนผมทองตรงหน้ายัยจอมเจ้าเล่ห์ก็ดันชิงตัดหน้าฉวยโอกาสตอนเผลอขโมยซิงค์แก้มของอฉันไปเสียก่อน
"นี่แน่ะฮ่าๆๆอะไรกันตกใจการห้อมแก้มอันร้อนแรงของฉันจนอึ้งไปเลยหรออ๊ะจะว่าไปคาบต่อไปครูโหดด้วยนี่นา~ไปก่อนนะจ๊ะMy hunny ^ ^ "เกรซพูดแบบไม่ทันให้หายใจก่อนจะชิ่งหนีกลับห้องแบบไม่ทันได้ด่าสวนกลับด้วยซ้ำฉันที่กำลังอึ้งทำอะไรไม่ถูกจึงได้แต่ลูบหน้าตัวเองอยู่อย่างนั้น
ให้ตายเถอะน้ำลายยัยนั่นต้องมีเชื้อโรคบางอย่างที่ต้องทำให้หน้าฉันเกิดอาการแพ้แน่ๆร้อนชะมัดเลยหวังว่าพรุ่งนี้เช้าสิวคงจะไม่ขึ้นหรอกนะ= =
ไอ้ความรู้สึกบ้าๆนี่มันอะไรกันอ๊ากอยากจะควักเอาหัวใจตัวเองออกมาจริงๆนำคาญชะมัด!!!
....................................................................................................................
ติดตามเรื่องอื่นๆหรือตอนที่ไวกว่าได้ที่เพจได้เลยค่ะขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ
https://www.facebook.com/%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%A2%E0%B8%B9%E0%B8%A3%E0%B8%B4QwQ-%E0%B9%80%E0%B8%82%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%AD%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%96%E0%B8%AD%E0%B8%B0-127421940992898/
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
