[Yaoi] รักนี้คือไครกันนะ

8.3

เขียนโดย GreenHead

วันที่ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เวลา 21.47 น.

4 บท

0 วิจารณ์

5,396 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 23.08 น. โดย เจ้าของนิยาย

2) เรื่องของครอบครัว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ณ บ้านหลังหนึ่งในเมืองใหญ่

แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องเข้าหน้าต่าง '' โอ๊ยยยยยยยยยยยย ไอ้พี่รัช'' พี่รัชพี่สาวของน้องป่านซึ่งเป็นพี่สาวขี้แกล้งประจำบ้าน ''เจ๊อะไรเนี่ย แกล้งกันแต่เช้าเลย ไม่มีเรียนรึไง '' รัชหัวเราะ''มีเว้ย มีพร้อมมึงไง มึงจำไม่ได้หรอ สายแล้วรีบตื่นรีบไปอาบน้ำ สายแล้ว'' ป่านลุกออกจากเตียงและคิดถึงเรื่องเมื่อวาน มันยังอยู่ในใจไม่หาย ถ้าอยากปรึกษาเรื่องนี้ก็คงต้องปรึกษากับเจ๊ ป่านเริ่มลุกไปอาบน้ำและแต่งตัวเตรียมไป มหาลัย เจ๊รัชซึ่งสตาร์ทรถรออยู่แล้ว บีบแตรแล้วตะโกน''เร็วๆดิ เนี่ยจะสิบโมงแล้ว บ้านไม่ได้ใกล้มหาลัยนะเว้ย ''ป่านขึ้นรถและออกจากบ้าน และมองนาฬิกาที่รถ ปรากฏว่า 7.20 AM ป่านหันหน้าไปหารัช เห็นเจ๊หัวเราะคิกคัก ป่านด่า''อะไรของมึงเนี่ย อีเจ๊ สิบโมงห่าไร่ เจ็ดโมงเช้า มึงไปกินยาซะป่ะ'' รัชหันมาบอก''กุมีคำสั่งจากเบื้องบน ให้พาตัวมึงไปหาไครบางคน แต่ไกลหน่อย'' ป่านทำหน้างงแล้วถาม''ไครวะเจ๊'' รัชตอบ''ไม่บอก ถ้าบอกเดี๋ยวมึงไม่เซอร์ไพร์ 3คนเลยนะมึง ผู้ชายล้วนๆ'' ป่านคิดในใจชิบหายละ มันนัดหมู่หรอเนี่ย ป่านถามรัช''เจ๊ ถามไรหน่อย ถ้าเกิดมีคนมาสารภาพรักเจ๊3คนเจ๊จะทำยังไง...?'' ป่านยังพูดไม่ทันขาดคำรัชสวนมาว่า''อาทิตย์ เจม อาร์ม อ่ะหรอ '' รัชแบะปากใส่ ''เจ๊รู้ได้ไง ผมยังไม่ได้บอกไครเลยนะเนี่ย'' รัชตอบกลับ'' มึงไม่ต้องบอกหรอก พวกมัน 3 ตัว บอกกุหมดแล้ว กุเลยนัดเวลาที่เหมาะสมให้มึงไงเมื่อวาน 555 เป็นไงระมึงรถไฟชนกันป่ะละ '' ป่านทำหน้าบึ้ง''เกือบไปดิเจ๊ อีเจ๊ทำไรเนี่ย กุว่าถ้าชนกันขึ้นมายังดีซะกว่า เนี่ยดันไม่ชน มันเลยเป็นความลำบากใจของผมไง '' ป่านบอก และรัชถามว่า''แล้วมึงเลือกไครรึยัง'' ป่านส่ายหัว ''ถ้าเป็นเจ๊ เจ๊จะเลือกไคร'' รัชคิดพักนึกแล้วบอกว่า''กุไม่รู้ รักทั้ง3แต่ถ้าตัดไครคนนึงกุคิดออก'' รัชยักคิ้วใส่ป่าน จนถึงที่หมาย

ผิดคลาด ชาย 3 คนนั้น ไม่ใช่ไครอื่นเลย พ่อของป่านนั่นเองกับ ลูกเลี้ยงของพ่ออีก 2 คน ป่านถามรัช "เจ๊อะไรเนี่ย พาผมมาหาพ่อทำไม" รัชบอกว่า"พ่อเค้ามีเรื่องจะคุยกับมึงเรื่องชีวิตมึงอ่ะ'' ป่านลงรถไปหาพ่อแล้วสวัสดีหน้าเจื่อนๆ พ่อรับไหว้และคุยกับป่าน'' ป่าน พ่อกับน้องๆมีเรื่องสำคัญจะบอก'' พ่อทำหน้านิ่ง ''พ่อกับน้องจะไปอยู่ต่างประเทศแล้ว พ่อมีคำสั่งย้ายไปที่นั่น ป่านอยากจะไปกับพ่อไหม'' ป่านบอกพ่อว่า''พ่อ เราแทบไม่ได้เจอกันเลย และอยู่มาวันนึงพ่อบอกจะไป ต่างประเทศ มันก็ไม่ได้ทำให้ผมลำบากไปมากกว่าเดิมหรอก'' ป่านบอก พ่อเลยบอกว่า''งั้นเผื่อเราจะไม่ได้เจอกันอีก พ่อถือว่าเป็นมรดกก่อนจากกันของพ่อ'' พ่อยืนเอกสารให้ป่าน เป็นเอกสารโอนคอนโด ป่านถามว่า''พ่อเอามาให้ป่านทำไม''พ่อตอบ''มรดกสุดท้ายของพ่อขอให้ลูกของพ่อรับไว้ พ่อไม่รู้ว่าจะกลับมาเจอกับลูกอีกเมื่อไหร่ หรืออาจไม่ได้กลับมาอีกเลย พ่อขอโทษที่ทิ้งลูกไป แต่วันนี้พ่อแค่เห็นลูกโตเป็นผู้ใหญ่พ่อก็ดีใจแล้ว"พ่อของป่านเริ่มน้ำตาไหล ป่านวิ่งเข้าไปกอดพ่อ ''พ่อครับ ผมรักพ่อเสมอนะ ผมไม่เคยไม่คิดถึงพ่อเลย ต่างๆนาๆที่ผมเคยเกลียดพ่อ ที่พ่อทิ้งผมไป แต่ถึงวันนี้มันก็ทำให้ผมแข็งแกร่งขึ้น และผมขออโหสิกรรมให้พ่อครับ ผมไม่ถือโทษโกรธพ่อเลย ผมรักพ่อนะคับ "ป่านร้องไห้ 2พ่อลูกกอดกันเป็นเวลานาน ''พ่อขอให้ลูกรับไว้พร้อมกับเงินจำนวนนึง ให้ลูกไปสร้างชีวิตกับพี่ของลูกนะ พ่อคุยกับพี่รัชแล้ว เค้าบอกโอเค เค้าจะคอยดูแลลูกให้เอง"ป่านเช็ดน้ำตาและโบกมือลาพ่อ"ลาก่อนคับพ่อ " "ลาก่อนลูกรัก"พ่อขึ้นรถไปกับลูกเลี้ยงทั้ง2

ป่านกลับมาที่รถ แล้วคุยกับรัช"เจ๊ พ่อไปแล้ว "รัชทำหน้าจะร้องไห้ "กุรู้ แต่พ่อทึงก็มีชีวิตใหม่ของพ่อมึง พวกเราก็ต้องใช้ชีวิตต่อไปนะ" ป่านพยักหน้า"ไปเหอะเจ๊ นี่ก็ 8.30 AM แล้วไปกินข้าวเถอะจะได้ไปรอในมอ " ป่านกับเจ๊ก็ขี่รถไปเพื่อจะได้ไปเรียน และ เก็บความรู้สึกสุดท้ายที่มีต่อพ่อไว้และหวังสักวันจะได้เจอพ่ออีกครั้งในวันหน้า

ตอนที่ 3 ความลำบากใจของคนที่(จะ)รัก

บท 1

สารบัญ

บท 3