Born to be the Killer สืบปมร้ายนายฆาตกร
เขียนโดย 
โบว์น้อย
วันที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2559 เวลา 13.52 น.
แก้ไขเมื่อ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 16.48 น. โดย เจ้าของนิยาย
10)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"./////."
"เเล้วเธอชอบสีอะไร"
"ฉะ..ฉันชอบสีพีช"
"อ้อ.." เเล้วเขาก็มองหน้าฉันเเปลกๆ
"ทำไมหรอ มีอะไรติดหน้าฉันอีกหรือไง"
"เปล่า..ดูเหมาะกับเธอดี"
"หมายถึงสีพีชอ่ะนะฉันว่าสีมันสวยดี ชมพูก็ไม่ใช่สีส้มก็ไม่เชิงพอเอามารวมเข้ากันก็เลยกลายเป็นสีพีช" เเล้วทำไมฉันจะต้องอธิบายยาวๆด้วย
"มาเถอะ"
จากนั้นไอเด็นก็พาฉันเดินมาเเถวร้าานที่ขายชุดราตรี
"เดี๋ยว นายจะพาฉันมาเเถวนี้น่ะเหรอ"
"ก็ใช่น่ะสิ"
"เเล้วมาทำอะไร"
"ฉันพาเธอมาร้านเสื้อผ้าคงจะพามาสั่งอาหารตามสั่งมั้ง -_- เข้าไปสิ ร้านนี้เเหละ"
"อื้มๆ"
จ้ะพ่อคุณไม่ต้องมาด่าทางอ้อมหรอก ก็รู้อยู่เเล้วว่ามาร้านเสื้อผ้าก็ต้องซื้อเสื้อผ้าสิ ว่าเเต่ชุดที่นี่มีเเต่ชุดสวยๆทั้งนั้นเลยนะน่าจะเเพงน่าดู เเล้วเขาจะซื้อให้ฉันงั้นหรอเอาเงินมาจากไหนกัน เเล้ว จะใส่เนื่องในโอกาสอะไร
ฉันเดินเข้ามาในร้านกับไอเด็นเเล้วเขาก็บอกให้ฉันเลือกชุดที่ฉันชอบมาชุดนึง ส่วนเขาก็นั่งรอ ตอนฉันกำลังเลือกดูก็มีพนักงานมาเเนะนำบ้าง เเต่ว่าชุดที่หล่อนเเนะนำนี่ค่อนข้างโป๊เกิ๊นน
"ชุดนี้ก็สวยนะคะคุณลูกค้าน่าจะเหมาะ เพราะคุณลูกค้าตัวเล็กน่ารัก"
"อ๋อค่ะๆ"
"เเล้วชุดนี้ไม่ชอบหรอคะ"
"เดี๋ยวขอดูชุดอื่นก่อนค่ะ"
"ตามสบายเลยค่า" จ้าา จะไม่สบายเพราะหล่อนเดินตามต้อยๆอย่างกับเหาฉลามเนี้ยเเหละ
ฉันเดินหาดูอยู่ซักพักก็สะดุดตาอยู่กับชุดนึง มันเป็นชุดยาวพองๆลงไปด้านล่างคล้ายๆชุดเจ้าหญิงดิสนีย์นะเเต่ไม่เว่อร์ขนาดนั้น เป็นสีพีชที่ฉันชอบพอดี ส่วนข้างบนจะเป็นเปิดไหล่ลูกไม้ เรียบง่ายไม่ยุ่งเหยิงจะได้ปิดพุงฉันได้ดิ ฮิฮิ
"ชุดนี้ราคาเท่าไหร่คะ"
"ชุดนี้เพิ่งมาใหม่เลยนะคะ ตรงเปิดไหล่จะทำจากลูกไม้ฝรั่งเศสส่งตรงจากฝรั่งเศสเลยค่ะ ราคาอยู่ที่ 135 ปอนด์ค่ะ"
"135 ปอนด์!! ละ..ลดได้หรือเปล่าคะ"
"ทางร้านเรา.."
"ไม่ต้องลดครับ เอาชุดนี้เลย"
"ได้ค่ะ"
"เเต่เก็บไว้ลองก่อนครับ"
"ได้เลยค่ะ" พนักงานพูด
"ไอเด็นฉันก็เเค่ถามดูไม่ได้ว่าจะเอาซะหน่อย ราคาขนาดนี้"
"เอ้า ไปลองสิ"
"เเต่ฉันว่า.."
"ลองใส่ให้ดูหน่อย"
"เเค่ลองใช่ไหม เขาไม่คิดตังค์เพิ่มหรอ"
"ฉันว่าเธอพูดมากไปเเล้วนะ"
"อืม โอเคๆ"
พอลองใส่ดูเเล้วมันก็สวยดีหมายถึงชุดสวยเเต่ฉันนี่ไม่เข้ากับชุดเลย ว่าเเต่จะเอาชุดใหญ่หวือหวานี่ไปทำอะไร บอกเลยฉันเเค่จะลองใส่ดูเเค่นั้นนะ ถึงหมอนั่นจะใจดีซื้อให้ฉันก็ไม่เอาหรอก
"เอ่อไอเด็น.."
พอออกมาจากห้องลองชุดทั้งพนักงานกับไอเด็นก็มองด้วยสายตา อืมมม สายตาอะไรดีไม่อยากหลงตัวเองว่า โอ้โห้ ฉันนี่สวยมากเลย โอ้โห้ฉันใส่ชุดนี้เเล้วเป๊ะมาก โอ้โห้ ไม่เอาอ่ะไม่อยากหลงตัวเองเรยยย
"เธอดู.."
"อย่าบอกนะว่าไม่มีอะไรเลย"
"เปล่า เธอดู.."
"ดู?"
"ก็ใช้ได้" ใช้ได้งั้นเหรอ?
"อ้อ อื้ม"
"งั้นเอาชุดนี้ครับ" เเล้วเขาก็หันไปพูดกับพนักงาน
"เดี๋ยวๆ เเล้วนายจะซื้อให้ฉันงั้นหรอ"
"ก็ใช่"
"เเล้วอยู่ๆจะซื้อทำไม จะให้ฉันใส่ไปที่ไหน"
"เลิกทำเป็นนางเอกได้เเล้ว มีผู้ชายซื้อชุดเเพงๆให้เธอน่าจะดีใจ"
"เเล้วนายไปเอาเงินมาจากไหน"
"ฉันจำเป็นต้องบอกเธอด้วยหรอ"
"ชิ *^*"
"เราต้องไปอีกร้านนึง"
"ห๊ะ ยังไม่หมดอีกหรอ"
"ยัง" เขายังเดินไปเรื่อยๆเเล้วให้ฉันหิ้วชุดถุงใหญ่เบ้อเร่อเดินตามหลังต้อยๆ
"นี่นาย สุภาพบุรุษบ้างไหมถุงนี่มันหนักผลัดกันหิ้วบ้างสิ"
เขาหันมามองฉันเเต่ทำหน้าไร้อารมณ์สุดๆ
"ฉันซื้อให้เเล้ว"
"อะ..ไอ้ ฿ู๔๓/กๆท!@5_0w*d+..!! หิ้วเองก็ได้วะ =( "
ป.ล
เดี๋ยวมาอัพต่อ chapter ต่อไปนะคะ
อย่าเพิ่งเบื่อน๊าา 
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
