Fairy tail [โรงเรียนแฟร์รี่เทล]
6.0
เขียนโดย 
เจ้าชายแคนตี้
วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2559 เวลา 14.03 น.
2
0 วิจารณ์
4,090 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 30 มีนาคม พ.ศ. 2560 13.55 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
1) รู้จัก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแสงแดดอันสว่างได้ส่องผ่านหน้าต่างบานหนึ่ง พัดมาที่ร่างอันบางๆ ผอมๆตันๆเตี้ยๆ เด็กผญ.คนหนึ่งได้ตื่นจากฝัน
"ห้ะ 6;30ยังไม่สาย แต่เอ..ทำไมแดดออกเร็วจัง นอนต่อดีกว่า"
"คลีโมๆ มาทานเข้า"
"อะไรของแม่เนี้ยะ..กินข้าวเช้าเร็วจัง" (กำลังแต่งตัว)
วันนี้แปลกๆแฮะ
"คลีโม แม่ลืมบอกน่ะนาฬิกาห้องลูกมันเสียน่ะ"
เนี่ยไม่ได้โกหกใช่ป่ะ
"อ้อ...ตอนนี้7;57 แล้วน่ะลูก มาๆทานข้าวกัน"
"แม่...ไม่กินแล้วไปรร.ก่อนนะค่ะ"
สายแล้วๆๆ วันแรกอย่าสายสิเรา
@รร.แฟร์รี่เทล
อูย.....เห็นหน้าครูยืนเฝ้าหน้าประตูสยอง....
และแล้วคลีโมก็ได้ผ่านประตูอันสยอง...ที่มีท่านหนวดคุมอยู่ มาได้ และคลีโมได้ชนผญ.คนหนึ่งเข้า
"เธอ.."
"ชั้นขอโทษ"
แต่เธอคนนั้นมีท่าทางแปลกๆ คือ ขอโทษแต่กลับยื่นมือมา โดยที่ไม่มีใครล้มหรือบาดเจ็บ
ยัยนี่เป็นไรของเค้าเนี่ย.....
"จ้า ว่าแต่เธอชื่ออะไรหรอ...ชั้นคลีโม"
"ชั้นชื่อ....พิงค์เลต เป็นนร.ห้อง4/1ค่ะ"
"งั้นเราเข้าห้องเรียนกันดีกว่า"
กว่าจะคุยกันเสร็จชั้น....คงจะโสตประสาทหูแตกตายก่อน และนี่ยังไม่รวมกับอีพวกในห้องน่ะเนี่ย......โอ้ยๆ แต่ว่า...ถึงยังไงมันต้องมีคนหล่อๆให้เจ้คลีโมกินแน่ๆเข้าห้องดีกว่า(หันไป)และแล้วฉันก็ได้เจอกับ
"มิเชล..." (พิงค์เลตเรียก)
"ว่าไงจ้ะ...พิงค์เลต"
พิงค์เลตกับมิเชลคุยกันระหว่างนั้นคลีโมได้วาร์ป...ไปคุย(เสือก)ด้วย
"....มิเชล ชั้นเองจำได้มั้ย"(เดินไปหา)
"......."(เอียงคอ)
เฮ้อ...นี่แค่รุ้จักตอนสัปดาห์ก่อนเองน่ะ555
"อ้อ....คนที่เห็นอยู่ร้านกาแฟใช่ป่ะ"
อย่าบอกน่ะว่านี้ความจำ ยิ่งกว่าหมาลืมลูกอีก
"เปล่า...คนที่เจออยู่ร้านทำผมไง"
"อ้อ....คลีโมนั่นเอง"
ค่อยยังชั่ว....นึกว่าลืม
@ห้องเรียน(เล่น)
คลีโมนั่งอยู่โต๊ะขณะที่พวกคนในห้องวิ่งเล่นเซ็งแซ่ เพราะครูไม่เข้าสอน คลีโมนั่งคิด
ไหนๆ...ก็ไหนๆเเล้ว เรารุ้จักแค่ พิงค์เลตกับมิเชลเองนิ....ไม่เห็นเป็นเหมือนในซีรี่ย์เลยที่พอย้ายรร.ไป.....โอ้โฮ๊ นี่เพื่อนหรือฝูงเห็บมัดเนี่ยเกาะเต็มเป็นพวงเหมือนองุ่นเล๊ย.....
"คลีโมเอง..ก็อยากมีเพื่อนหรอค่ะ"(เข้ามานั่งด้วย)
อาไรเนี่ย....เธอก็รุ้ใช่มั้ยว่าชั้นอยากมีเพื่อน555.....แต่....เธอรุ้ได้ยังไง...ชั้นบ่นคนเดียว...ชิ้ไม่เป็นไรหรอกมั้ง...
"จ้าา...แต่พิงค์เลตรู้หรอค่ะ"
"อ๋อ...อืมก็ชั้น..ดูอาการเธอคงอยากมีเพื่อน"
"...."
"งั้นชั้น...ไปก่อนนะ"(เดินไปแบบกังวล)
นั้นไง...ชั้นว่าแล้ว พิงค์เลตอาจะดูอาการชั้นละมั้ง...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
