ตาบ้าปากร้าย กับยัยวายร้ายตัวแสบ

  ใกล้สอบปลายภาคแล้วละสิ คิดไปก็ใจหายนี่เราใกล้เรียนจบแล้วหรอ แล้วเราสองคนจะเป็นอย่างไงต่อนะ ถ้าหากเราต้องแยกกันไปเรียนคนละที่ หรือ ต้องห่างกันมันจะเป็นอย่างไงนะ 

  ความรู้สึกนี้มันบรรยายไม่ถูกเลย แต่คงไม่เป็นไรหรอกมั๊งอย่างไง พี่แกต้องกลับมาบ้านอยู่แล้วถึงเรียนคนละที่คงไม่เป็นไรหรอก

 โอ๊ย! ฉันคิดอะไรของฉันนิ ฉันควรเชื่อใจคนที่ฉันรักสิ

 ‘ยัยบ๊อง ยืนบ่นอะไรพึมพัมตั้งแต่เดินกลับมาแล้วนิ’พี่โอ๋ทักฉันขึ้นมา

เอ่อ ..ถ้าพี่เรียนจบพี่จะทำอะไรต่อหรอ.. ฉันเงยหน้าไปถามแบบสงสัย

 

‘ไม่เรียนต่อ ก็กะว่าจะหางานทำนะ’

หรอ.............

 

  ทำไมทำสีหน้าแบบนั้นละ ดูไม่เหมือนทุกวันเลยนะมีอะไรหรือเปล่านิ พี่โอ๋ถามขึ้นมา

ฉันตอบไปเพียงว่า ..ป่าว ไม่มีอะไรหรอก..พร้อมทั้งเปลี่ยนเรื่อง

..หนังสือนะอ่านมั่งละ เดี๋ยวจะสอบตกเรียนซ้ำชั้น..

 

 ‘ถามตัวเองดีกว่ามั๊ง 555+ พี่หลับตาทำยังผ่านเลย’

โห ถ้าเก่งมากนักก็ช่วยกันติวมั่งสิได้มั้ยละ ฉันพูดออกไปแบบไม่ได้สนใจอะไร

‘ได้สิ คุณภรรยาขอมาทั้งทีจะปฏิเสธ ได้อย่างงัย’พี่โอ๋พูดขึ้น

 พร้อมกับมีเสียงดังต่อมาทันที

..พลั๊ก.. จะมากไปแล้วนะเดี๋ยวนี้มาคุณภรรยา ยังไม่ได้เป็นสักหน่อย..เชอะๆ

 

 ‘หรอ...จริงสิ’ พร้อมทั้งยิ้มมุมปากหันมาจ้องหน้าฉัน แหมแรงเยอะดีจัง

 

 ฉันนึกถึงคำพูดของยัยมะนาวขึ้นมาทันที ที่พูดว่า คบกันแล้วคงจะ หึหึ แล้วละสิ

มันยิ่งทำให้ฉันหน้าแดงขึ้นมาในทันที

 

 ..เป็นอะไรอีกละเนี้ย อยู่ดีๆหน้าแดง ไหนมาดูสิตัวร้อนหรือเปล่า พร้อมทั้งดึงหน้าฉันไปใกล้ๆ แล้วค่อยๆ เอาหน้าผากเขามาแตะที่หน้าผากฉัน

  โอ๊ย!เล่นแบบนี้ควันแทบออกหูเลยละ ฉันไม่รู้จะทำงัยดี มาแบบไม่ตั้งตัวอีกแล้ว นึกอะไรไม่ออก ฉันยกสองมือขึ้นมาจับที่หูทั้งสองข้างของเขาแล้วดันออกไป พร้อมพูดว่า

 .ตาบ้า.ฉันสบายดีไม่ได้เป็นอะไรหรอกนะ..

พี่แกตอบกลับมาว่า

‘จะไม่เป็นอะไรได้งัย แกนะเป็น...เป็นคนที่พี่รักมากนะรู้มั้ย’พร้อมทั้งยกมือขึ้นเกาหัวหัวเราะแหะๆ แบบเขินๆ

 

 ..โหมามุขนี้เลยหรอ เดี๋ยวนี้ไม่ธรรดาเลยนะ สงสัยไปแอบจำมาจากซีรี่ย์อีกแล้วละสิ

 

  ‘ไม่ชอบหรอ’พี่โอ๋พูดถามฉันมา

..เอิ่ม . . ใครจะไปพูดออกละ ไม่อยากจะบอกหรอกนะว่าชอบสุดๆเลย แบบนี้งัยถึงไม่อยากอยู่ห่างๆเลย ทำตัวน่ารักมากนะเดี๋ยวนี้ ฉันพูดไปเบาๆ

'ก็ดีแล้วนิ หรือว่าอยากให้ทำมากกว่านี้'

 ..ไปห่างๆเลย..เล่นแบบนี้รู้มั้ยมัน . . .

มันอะไรหรอ พี่แกถามขึ้นมาทันที พร้อมทำหน้าทำตาทะเล้นใส่

 

 เขาดูผิดไปจากเมื่อก่อน นิสัยจริงๆของเขายังมีอะไรอีกนะ ที่ฉันไม่รู้

 

 ..สัญญาแล้วนะ อย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกละ ฉันพูดเบาๆเขาคงไม่ได้ยิน

‘รับทราบครับ องค์หญิง’

..ง่ะ ได้ยินอีก

 งั้นสุดสัปดาห์นี้เดี๋ยวเราไปติวหนังสือกันนะ

ก็ได้ ฉันตอบพี่แกไปแบบนั้น

 

วันสุดสัปดาห์

 ติ๊งหน่องๆ เสียงออดดังขึ้น ฉันรีบไปเปิดประตูเห็นพี่แกยืนรออยู่ ถือหนังสือกับอุปกรณ์มาเยอะเลย ไม่นานนักพี่แกก็เข้ามา

ฉันเลยถามไปว่า วันนี้น้องซาร่าไม่มาหรอ

‘วันนี้ น้องซาร่าไปเที่ยวกับน้านะ’ทำไมหรอ

ป่ะ ปะ ป่าว ไม่มีอะไร แล้วเราทั้งสองก็เดินไปที่ห้องรับแขก เพื่อติวหนังสือกัน

 

 ฮ้าว.... ตาจะปิดให้ได้ทันทีที่เปิดตำรา

‘อ่าว เฮ้ยๆ อย่ามาเนียน ติวหนังสือนะ ตื่นๆ’พร้อมทั้งหยิบสมุดมาม้วนแล้วตีที่ หัวฉันเสียงดังตุ๊บ . - -*

 

 โอ๊ย! ฉันร้องลั่นบ้าน นี่เบาแล้วหรอ พร้อมทั้งเปิดตำราขึ้นมาดู พร้อมบ่นพึมพัมเบาๆ

 

.. ถ้าเรียนจบแล้วคงไม่มีเวลาแบบนี้แล้วละสิ เวลาเจอกันคงน้อยลง ..ใช่มั้ย

‘อย่าคิดแบบนี้สิ พี่ไม่ได้ไปไหนนี่นา บ้านก็อยู่แค่นี้ ถ้างั้นย้ายมาอยู่บ้านพี่เลยมั้ย’

ฉันหูผึ่งตกใจกับคำพูดนี้ พร้อมทั้งพูดตะคอกออกไปทันที

. จะบ้าหรอ อยู่ดีๆจะให้ไปอยู่บ้านพี่ได้งัย ท่าจะบ๊องใหญ่แล้วนะ

 

‘ได้สิ ถ้าสักวันเราต้องแต่งงานกันแกต้องมาอยู่บ้านพี่ไช่มั้ยละ’

 

วิ๊ง..คำพูดนี้ แทบจะทำให้หัวใจฉันหยุดเต้นเลยก็ว่าได้ ฉันยกสองมือมาตบหน้าตัวเองเบาๆ เสียงดัง แปะๆ แล้วก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือโดยไม่เหลือบไปมองพี่แกอีกเลย

  ทำไมนะหรอ มันอายปนกับดีใจ ที่พี่เขาคิดไปถึงขั้นนั้นแล้ว บางทีสักวันฉันอาจต้องไปอยู่บ้านเขาจริงๆ ในฐานะภรรยาเขา ภาพจินตนาการความคิดฉันเริ่มจัดออกมาเป็นฉากๆทันที

 

เขาไปทำงาน ฉันก็ยืนส่งเขาที่หน้าประตูบ้าน .. ‘เดินทางปลอดภัยนะค่ะ’

ตอนกลับ ‘ที่รักเหนื่อยมั้ย’ โอ๊ย!! ยิ่งกว่าซีรี่ย์อีก เหอๆ

 

 เฮ๊ย!ตื่นๆ มาฝันอะไรตอนนี้ แกเป็นอะไรมากมั้ยนิ อ่านตำรามากจนเพี้ยนหรือเปล่า ยัยเพี้ยนนิ พี่โอ๋พูดออกมา

 

 อุย! กลับสู่โลกความเป็นจริง นี่ฉันมโนไปถึงไหนแล้วนิ ถ้าเป็นแบบนั้นได้คงจะสุดยอดมากเลยละ เอาละต้องพยายามหน่อยละ พร้อมทั้งตั้งใจอ่านหนังสือต่อ

ไม่นานนัก.......

เอิ่ม พี่โอ๋ ...ข้อนี้ทำอย่างไงนิ คิดไม่ออก

 พี่แกขยับตัวเข้ามาใกล้ๆฉันพร้อมทั้งชโงกหน้ามามองโจทย์ข้อที่ฉันสงสัย

 

 พี่เขาอยู่ใกล้ฉันมาก วันนี้ตัวพี่เขาหอมมากเลย กลิ่นน้ำหอมจางๆ ฉันค่อยๆก้มหน้าลงไปตามกลิ่นนั้น สุดท้ายก็เข้าไปซุกอยู่ในหัวไหล่พี่แก

…หอมจังวันนี้ ก่อนจะรู้สึกตัว ง่ะ เอาอีกแล้วฉัน เดี๋ยวนี้พอได้อยู่ใกล้พี่แกแล้วไม่อยากห่างเลย ฉันเป็นอะไรมากมั้ยนิ

‘เอ้า อย่าเพิ่งมาอ้อนตอนนี้ มาทำโจทก์ต่อเดี๋ยวก็สอบไม่ผ่านหรอก’พร้อมทั้งหัวเราะออกมา

 

  ฉันทุบไปที่หน้าอกพี่แกหนึ่งที ก่อนจะทำเนียนลุกขึ้นมา ‘เชอะ รู้ทันอีก’

 

 เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันเกือบทั้งวันเพื่อติวหนังสือ ซึ่งพี่แกเก่งมาก สมแล้วที่เรียนเก่ง

เดี๋ยวส้มไปทำอะไรมาให้กินนะ พร้อมทั้งลุกขึ้น ระหว่างลุกเหมือนสะดุดอะไรบางอย่าง ตัวฉันหงายลงไป จังหวะนั้นพี่โอ๋ก็มารับตัวฉันไว้ ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองกำลังนอนทับบนตัวพี่เขาอยู่

เขากอดฉันเอาไว้ แล้วเขาก็พูดกับฉันว่า

‘ไม่เป็นอะไรนะ’

 ฉันรีบพูดออกไป ไม่เป็นอะไร พร้อมทั้งพยุงตัวขึ้น แต่ ฮึบ ....แต่เหมือนตัวฉันติดอะไรอยู่

 แขนของเขายังโอบที่เอวฉันไม่ยอมปล่อย ทำให้ฉันลุกขึ้นมาไม่ได้

‘อยู่แบบนี้อีกสักพักก็ได้นะ ลุกตอนนี้เดี๋ยวก็หน้ามืดล้มลงอีก’ พร้อมทั้งกดหัวของฉันลงไปซบกับหน้าอกเขา

..ตึกๆ ตึกๆๆๆเสียงหัวใจเขาเต้นถี่มากๆ ถี่พอๆกับฉันเลย มือฉันกำเสื้อเขาไว้แน่น เราอยู่แบบนั้นได้สักประมาณห้านาทีได้ มันดูไวมาก ราวกับว่าเพิ่งผ่านไปห้าวินาที...มันอุ่นและรู้สึกดีจัง ฉันกลายเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ หรือเริ่มเป็นตั้งแต่ เขาบอกว่า ..จะเดินด้วยกันละมั๊ง..

 ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองพี่แก เหมือนความรู้สึกของสองเราจะส่งไปถึงกัน ฉันค่อยๆหลับตายื่นหน้าไปหาพี่โอ๋

 

  บรรยากาศช่างโรแมนติกจริงๆ ยามริมผีปากของสองเราประกบกัน ราวกับอยู่ในความฝัน

โลกนี้มันดีขึ้นทุกๆวัน

 

มือของเขาค่อยๆคลายที่กอดฉันไว้ แล้วยกมือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ

‘รักนะยัยส้มของพี่’

 

ติ๊งหน่องๆ เสียงออกดังขึ้น พร้อมทั้งเสียงเปิดประตูดังขึ้น เสียงน้องซาร่าดังมาแต่ไกล

พี่โอ๋ พี่ส้ม รอนานมั้ย พอดี อะ อะ อุย!

 

  เราสองคนต่างผงะออกจากกันทันที แต่ไม่พ้นสายตาของน้องตัวแสบไปได้

 

 สองคนนี้เผลอไม่ได้เลยนะ แอบหนีตามกันมาก็ไม่บอกสักคำ โฮ๊ะๆๆๆ

    กำลังสนุกกันเชียวนะ เผลอไม่ได้เลยสองคนนี้

เหอๆ เราสองคนมองตากัน แล้วหัวเราะแหะๆ น้องพี่พูดซะ

..ป่ะ เราไปทำกับข้าวกัน วันนี้อยากกินอะไรละ น้องซาร่าของพี่..พร้อมดึงน้องซาร่าเข้าครัวไป

 

ฉันนึกในใจ ถ้าน้องไม่มา จะเป็นงัยต่อนะ ..คิดแล้วยิ่งฟิน  เหอๆ

 

 

 

       ฉันรู้แล้วว่าการได้อยู่ใกล้ๆคนที่ตัวเองรัก

     มันมีความสุขมากแค่ไหน

   ฉันเข้าใจแล้วว่า ความสุขจริงๆมันคืออะไร

  ฉันค้นพบมันแล้ว นับตั้งแต่วันนั้น

 วันที่ฉัน ได้เจอเธอ....