The Demola Phase 4 มหากาพย์มนุษย์เหนือโลก เฟส 4

8.5

เขียนโดย Geoner

วันที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 เวลา 11.59 น.

27 ตอน

2 วิจารณ์

28.62K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565 12.21 น. โดย เจ้าของนิยาย

11) ก่อนงานโรงเรียน วันที่ 1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

การแนะนำตัวของนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ทำเอาคนเกือบทั้งห้องตกตะลึง

บ้างตะลึงในความสวย บ้างก็ตกตะลึงถึงความดูเป็นมิตร

" โอ้วว !!! นี่มันนางฟ้าในฝันชัด ๆ "

เฟย์ที่ตอนแรกดูเหมือนจะไม่สนใอะไร กลับเงยหน้าทำตาเคลิ้ม จ้องมองไปที่นักเรียนแลกเปลี่ยนอย่างไม่ลดละ ไม่ต่างจากเด็กผู้ชายคนอื่น ๆ

" นี่เอก เธอไม่สนใจเหรอ ? "

เฟย์หันไปถามเอกที่เอาแต่ทำหน้าบึ้งตึงและขมวดคิ้วตลอดเวลา

" ไม่... "

เอกตอบโดยที่ใบหน้าเขาก็ยังคงเหมือนเดิมต่อไป

" ....นายนี่มันคนตายด้านรึไงเนี่ย ? "

เรย์บ่นพึมพัมเกี่ยวกับเอก ก่อนที่จะหันหน้าไปข้างหน้า

" เอาล่ะ คานาอิ เดินไปหาที่นั่งได้เลยนะ "

" ค่ะ "

อาจารย์สั่งให้คานาอิเดินตามหาโต๊ะเอง เธอเดินตรงไปที่โต๊ะว่าง ๆ ที่อยู่ตรงข้ามกับโต๊ะของเรย์

" เอาล่ะ ฟังก่อนนะทุกคน มีอีกอย่างที่ฉันอยากจะแจ้งอีกคือ...อีก 3 เราจะมีงานโรงเรียน ฉะนั้น ตั้งแต่วันนี้ก็อยากให้พวกเธอดำเนินการเตรียมงานให้เสร็จ คิดซะว่าเป็นการกระชับมิตรกับเด็กใหม่เลยก็ได้ "

ทุกคนในห้องต่างฮือฮากับเรื่องนี้มาก ต่างคนต่างคิดถึงวันที่งานจะเสร็จกันไปก่อนแล้ว

" งั้นครูก็จะ จัดการทำงานเลยละกันนะ "

อาจารย์ตัดสินใจใช้วิธีจับกลุ่มสามคน เพื่อไปทำงานส่วนต่าง ๆ ตามหน้าที่ ๆ ได้รับ...

เวลาล่วงเลยไป...ตอนนี้เหลือเพียงแค่ 5 คนในห้อง

" ต่อไป...........

.หน้าที่ทำความสะอาดห้องวิทยาศาสตร์ เอาเป็น เรย์ เฟย์ แล้วก็ชิฮิโระล่ะกัน "

" หา!?!!? "

หนุ่มสาว 3 คน อุทานด้วยความตกใจ ผิดกับคานาอิที่ยังคงนั่งยิ้มแบบไม่พูดอะไร

" เดี๋ยวสิอาจารย์ ทำไมไม่ให้เอกเข้ากับเราล่ะ ? "

เฟย์พยายามถามเพื่อให้อาจารย์เปลี่ยนใจให้ได้อยู่กับเอก

" อาจารย์คิดว่าการให้นักเรียนชั่วคราวอย่างเอกทำงานกับนักเรียนแลกเปลี่ยนมาใหม่อย่างคานาอิ น่าจะต่างคนต่างเข้าใจการทำงานสำหรับคนที่มาใหม่ ๆ ได้ดีออกนะ "

ทางฝั่งเรย์ไม่สามารถคัดค้านการตัดสินใจของอาจารย์ได้ คนอื่น ๆ ห่วงเอกว่าจะมีปัญหาเรื่องการทำงานกับคนที่ไม่คุ้นเคย

ผิดกับเฟย์ที่คิดว่ามันไม่ยุติธรรมเอาซะเลยที่เขาไม่ได้ทำงานกับคานาอิ

" งั้นเอกกับคานาอิไปเตรียมงานที่ห้องศิลปะนะ...เอาล่ะ !! แยกย้ายไปทำงานกันได้แล้ว !! "

กลุ่มของเรย์และเอก ต่างพากันแยกย้ายไปทำงานที่ได้รับมอบหมายทันทีที่อาจารย์ให้สัญญาณ

แม้ว่าตัวเอกอาจจะไม่คิดอะไรมาก แต่เรย์กลับรู้สึก

ว่ามีสิ่งที่ไม่ถูกต้อง

เวลา 13.27 น.

ห้องศิลปะ โรงเรียนมาฮาระกุชิ

เอกกำลังเก็บรูปวาดพู่กันที่อยู่รวมกันให้เป็นระเบียบ ส่วนคานาอิกำลังทำการเก็บอุปกรณ์สำหรับวาดรูป

" อะ..เอ่อ เธอ..ชื่ออะไร..เหรอ ? "

น้ำเสียงที่ดูตะกุกตะกักด้วยความตื่นเต้นเล็ก ๆ ของคานาอิ ที่พยายามถามชื่อเพื่อนร่วมงาน ที่ตั้งแต่เข้ามายังไม่ได้คุยกันสักคำ

" .....เอก "

" เอก...เอกคุงงั้นสินะ "

คานาอิพยายามเรียกชื่อของเขาด้วยสีหน้าที่แจ่มใส ผิดกับเจ้าตัวที่ยังหน้าคิ้วขมวดไม่เลิก แต่เขาก็ยังทำงานตามปกติ

" ทำไมมาเรียนที่นี่ละ "

คานาอิเริ่มยิงคำถามใส่เอกเรื่อยๆ โดยที่เจ้าลืมที่จะโฟกัสไปที่ตัวเอก

" ..... "

" อ่า..นี่ฉันถามมากไปเหรอ ? "

" ไม่..เป็นอะไรหรอก...ฉันแค่ไม่ค่อยถูกกับคนแปลกหน้าช่วงแรกซักท่าไหร่ "

เอกนั้นอธิบายถึงเหตุผลของเขา ในขณะที่ยังก้มหน้าก้มตาเก็บของต่อไป

" หืม ? สีหน้าดูดีขึ้นเยอะเลยนะ "

คานาอิก้มลงมาจ้องที่หน้าของเอกที่หลังจากได้เริ่มพูดกับเธอ ใบหน้าตึง ๆ เขา ก็ดูผ่อนคลายลง

" อะ..อะไรเล่า ? "

เขาพยายามหลบหน้าคานาอิด้วยความเขินอายเล็กน้อย ประหนึ่งพยายามเก็บกั้นความรู้สึกของตัวเอง

" ...เธอดูเศร้านะ "

" !?! "

" ก็นะ...สายตาเธอเหมือนจะแลดูไม่รับแขกก็จริง..แต่ลึก ๆ หน้าของเธอมันกลับไปเต็มด้วยความเศร้าที่กำลังมาจากการแบกรับอะไรสักอย่าง... "

คานาอิเดินไปที่รูปวาดพู่กันรูปหนึ่งที่เป็นรูปใบหน้าของคนที่กำลังร้องไห้

เธอค่อย ๆ ใช้มือที่ขาวเนียนของเธอลูบไล้ภาพนั้น

" แต่ถึงอย่างนั้น ความเศร้าของมนุษย์...เนี่ยล่ะ ที่เป็นหลักฐานยืนยันถึงการมีความรู้สึก... ก็นะ มันยังดีกว่ามนุษย์ที่ไม่มีความรู้สึก...แล้วเธอละเอก ? ความเศร้าของเธอมันเป็นเครื่องบ่งบอกถึงการมีความรู้สึกหรือเปล่า ? หรือความเศร้าบนใบหน้าเธอเป็นเพียงแค่ใบหน้าที่แสร้งทำเพื่อหลีกหนีผู้คนกันละ ? "

" นี่เธอ... "

เอกที่ได้แต่นั่งอึ้งที่จู่ ๆ คนที่ตนเองรู้จักได้ไม่กี่นาที อยู่ ๆ ก็พูดบางอย่างออกมาชนิดที่ว่าไม่ให้โอกาศเขาคิดเรื่องอื่นเลย

" โทษทีนะ...มันเป็นนิสัยเสียของฉันาแต่ใหนแต่ไรแล้วล่ะนะ "

คานาอิกล่าวกับเอกด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มแห้ง ๆ แฝงอยู่ ก่อนที่เธอหันมาจ้องเอกที่ตอนนี้ได้แต่นั่งฟังเงียบ ๆ

" ฉันนะ....เอื้อกกก !!!!???? "

ยังไม่ทันทีที่เอกจะเล่าให้คานาอิฟัง จู่ ๆ เอกห็เกิดอาการแบบเดียวกันกับเมื่อคืนก่อน

" เอก !! เธอเป็นอะไรรึเปล่า ? "

คานาอิวิ่งเข้าไปหาเอกที่กำลังนั่งกุมขมับอยู่ที่พื้น

เธอวิ่งและดันไปสะดุดกับหุ่นหินที่นำไว้ใช้เรียน สัดส่วนกายภาพ จนเธอเซไปข้างหน้า

" อ่า...ดูเหมือนจะไม่เป็นอะไรแล้วล...!!!! "

ยังไม่ทันที่เขาจะพูดเสร็จเอกถึงกับผงะเมื่อหญิงสาวคนนั้นได้พุ่งเข้าทางเขา

เธอล้มค่อมตัวเอกไว้ หัวของเธอและเอก ชนกันจนเกิดเรื่องเหนือคาด

" อ้ากกกกกกก "

เสียงร้องของเอกดังไปทั่วโรงเรียนทำให้ส่วนใหญ่ได้ยินเสียงร้องนั้น นั่นรวมไปถึงพวกเรย์ที่กำลังทำความสะอาดห้องวิทยาศาสตร์ ด้วยเช่นกัน โดยที่ห้องนี้กับห้องศิลปะนั้นอยู่ติดกันแค่กำแพงกั้น

" เสียงเอกร้อง !!?! "

เฟย์อุทานอย่างตกใจ

" เป็นอย่างที่ฉันคิดจริง ยับเด็กแลกเปลี่ยนนั่นต้องลอบทำร้ายเอกแน่ ไปกันเถอะพวกเรา !! "

พวกเรย์ออกจากห้อง วิ่งตรงไปที่ห้องศิลปะที่มีเสียงเอกร้อง

เรย์เปิดประตูด้วยความรุนแรงเพื่อเป็นการข่มเล็ก ๆ น้อย ๆ

" อย่าขยับนะ !! "

เธอตะโกนนำร่องเข้าไปก่อน แต่ภาพที่เธอ,เฟย์และชิฮิโระเห็น กลับเป็นภาพชายหญิงที่กำลังนอนค่อมตัวและจูบกันอยู่ที่พื้น

" นะ...นี่มันบ้าอะไรกันนะ !!?? "

เรย์แผดเสียงตะโกนจนทำให้คานาอิลุกออกมาจากตัวเอก

" อะ..เอ่อ..พวกเธอ นี่มันเป็นอุบัติเหตุนะ "

คานาอิพยายามอธิบายเหตุผล ในขณะที่เอกก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นมา

จู่ ๆ เฟย์ก็เดินตรงมาจับไหล่เอกด้วยใบหน้าบูด ๆ เบี้ยว ๆ