สะดุดหัวใจนายจอมกวน ( Yoai )

"  เมื่อผมรู้ว่าแฟนของภัทรกลับมาผมแทบช็อคเพราะผมเกิดรักมันเต็มๆ   แต่ผมทำอะไรไม่ได้เพราะผมเป็นผู้ชายมันก็ผู้ชาย  ผมรู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้ คืนนี้ไอ้ภัทรมันมีนัดกับแฟนเก่ามันผมได้เพียงแต่หาเรื่องที่จะต้องไม่ทำให้ตัวเองเหงามันทรมานมากกับการที่เห็นคนที่รักไปหาคนที่เขารัก  ผมได้แต่นั่งซึมอยู่ที่คอนโดเปิดดูทีวี  ฟังเพลง  มันอื้อไปหมด 

     กริ๊ง  ๆ  ๆ

                " ว่าไง...เลโอ 

     "( เห้ย   มากินเหล้ากันที่บ้านไอ้มิ้ง)

     " เออ...กำลังอยากกินพอดี  เดี๋ยวไป" ไอ้เลโอมันสมกับเป็นเพื่อนสนิทผมเลย  เพราะเวลาผมมีเรื่องอะไรก็ตามมันก็จะมาคอยช่วย  คอยปลอบเสมอ   ครั้งนี้ก็เหมือนกัน     ผมเดินทางมาถึงสถานที่นัดหมายนั้นคือบ้านไอ้มิ้ง

           " ไงเพื่อนรัก  ช้าน่ะมึง"ไอ้เลโอมันเดินมาทักทายผมและพาผมไปที่นั่งตรงที่มันนั่งอยู่

           " ขอโทษน่ะมิ้ง  เราไม่รู้ว่ามางานวันเกิด  ก็ไอ้เลโอไม่ยอมบอกนิ "  ผมไม่ผิดน่ะเพราะผมเองก็ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันกับมิ้ง  แต่เพียงอยู่ทีมบาสด้วยกันแค่นั้นเอง

     " ไม่เป็นไร   ที่นายมาแค่นี้ก็ดีใจแล้ว  แต่เสียดายน่ะที่ภัทรไม่ได้มา"ผมได้แต่นั่งหน้าเศร้าเพราะผมรู้ว่าไอ้ภัทรไม่ได้มาเพราะมันไปไหน

     " อืม.."  ผมตอบเพียงแค่คำสั้นๆ  โต๊ะของพวกผมมีแต่นักกีฬาทีมบาส  ผมยกแก้วกินไม่หยุดเลย  เพราะผมอยากกินอยู่แล้ว

     " เห้ย...ไอ้ชิดนี่ย์มึงกินน้อยๆหน่อย   เกรงใจเจ้าของงานบ้าง"

     " นี่..ถ้าไอ้ภัทรมาน่ะกูว่าไอ้ชิดนี่ย์ไม่ได้แดกขนาดนี้หรอก" ไอ้ชินมันพูดขึ้นมาขณะที่ผมกำลังกระดกแก้วเตรียมเข้าปาก

          " กูก็ว่างั้นแหละ...มึงแดกอะไรมาว๊ะ..หรือมึงโดนแฟนบอกเลิก" นั้นคือเสียของไอ้โทระ ที่ตั้งท่าจะมาเป็นน้องเขยผม   แต่แมร่งมันพูดอย่างงี้แล้วอย่าฝันว่าผมจะยอมง่ายๆ

     " ไม่มีทาง....ไม่มีใครบอกเลิกกูหรอก   กูแค่เซ็งๆ"ที่ผมพูดแบบนั้นเพราะผมไม่มีแฟน ตึดๆ ๆ  ๆ

     " เหี้ยเสียงโทรศัพท์ใครดังว๊ะ" ไอ้โทระมันโวยวาย  ถึงผมเริ่มมึนๆผมก็ยังรู้เรื่องอยู่

      " อ้าว  โทรศัพท์กูนี่หว่า    ว่าไงไอ้ภัทร  มึงอยู่ไหน  "  เสียงปลายสายคือไอ้ภัทร 

     " ไอ้ชิดนี่ย์มึงจะกินอะไรเยอะขนาดนั้นว๊ะ  มึงอกหักเหรอ  กูถามจริงๆ"ไอ้ชินมันคิดว่าผมอกหัก   

     " อ๊ะ...ไอ้ชิดนี่ย์  " ไอ้โทระมันยื่นโทรศัพท์ให้ผม

          " ไม่..... กูไม่คุย" ผมเอามือผลักโทรศัพท์ไอ้โทระไปหามัน  มันเอาโทรศัพท์มาให้ผมอีกครั้งหลังจากที่มันเอาไปคุยก่อนส่งมาให้ผมอีกรอบ   แต่ผมก็ไม่รับอยู่ดี

      " มึงทะเลาะกันเหรอ"ไอ้เลโอมันพูดออกมาทำให้ผมต้องรับโทรศัพท์

      " อะไรมึง  กูไม่มีอะไรจะคุยกูจะกินเหล้า"

     ( มึงเมาใช่ไหมเตี้ย)

     " เรื่องของกู  มึงไม่ต้องมายุ่ง "

     ( มึงอยู่นั้นน่ะ  อย่าเพิ่งกลับเดี๋ยวกูไปรับ)

     " ไม่ต้องหรอก  กูกลับเองได้"แล้วผมก็ยื่นโทรศัพท์ให้ไอ้โทระแล้วกินเหล้าเหมือนเดิม

     " พวกมึงทะเลาะเรื่องอะไรกัน" ไอ้ชินถามผมอีกรอบผมไม่ตอบพวกมัน   เพราะมันไม่ได้มีสาระอะไรเลย

พวกผมกินเหล้ากันจนดึกแล้วผมก็จะกลับคอนโด     

     " พวกมึงกูจะกลับแล้วน่ะ  ใครจะกลับบ้าง" ผมพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน

     " มึงเมามากแล้วเดี๋ยวกูไปส่ง"เลโอดึงแขนผมไว้  

  ผมกับมันตกลงที่จะกลับไปด้วยกัน  ซึ่งตอนแรกไอ้ชินไม่ยอมเพราะมันมากับเลโอ  แต่เนื่องจากเลโอเห็นเพื่อนอย่างผมสำคัญ ก็เลยตกลงที่จะไปส่งผม  พวกผมนั่งรถมาจนใกล้ถึงคอนโดผมแต่แล้วผมรู้สึกว่ามันพะอืดพะอมเหมือนจะอ้วก 

          " มึงไหวไหม ชิดนี่ย์ "  เลโอเห็นท่าผมจะไม่ไหวก็เลยให้แท็กซี่จอด พอผมลงรถได้เท่านั้นแหละผมอ้วกแบบเสียดายของที่กินมา  

     " กูขอน้ำหน่อย " ไอ้เลโอมันเอาน้ำมาให้ผมเพื่อล้างปาก

      " ไอ้เตี้ยทำไมมึงเมาแบบนั้นว๊ะเนี้ย " เสียงนี้มันคุ้นหูผมมากและเป็นเสียงที่ผมไม่อยากฟัง ถึงผมไม่อยากฟังขนาดไหนแต่ผมก็กลับห้องกับมันแล้วหลังจากนั้นผมก็ไม่รู้อะไรเลย 

.........ภัทรพูด

ผมน่ะไม่รู้หรอกว่าทำไมมันกินเมาได้ขนาดนี้  ปกติผมจะเป็นฝ่ายเมามากกว่า   แล้วผมไม่รู้หรอกว่ามันหงุดหงิดอะไรแต่ที่แน่ๆคือผมต้องจัดการกับสภาพของมัน ผมเริ่มจากถอดเสื้อมันก่อนเลยอันดับแรก  เพราะผมจะได้เช็ดตัวมันได้ง่ายขึ้น  ผมถอดเสื้อมันออกมา  มันขาวและน่ากอดมาก  ผมบอกตัวเองว่าจงห้ามใจไว้เพราะตอนนี้มันเมา   ผมเริ่มเช็ดตัวให้มันทุกซอกเกือบทุกมุม  แล้วหลังจากนั้นผมก็ค่อยๆถอดกลางเกงมันออกมันจะได้นอนง่ายๆ  ไม่อึดอัด  เมื่อผมจัดการกับสภาพของไอ้ชิดนี่ย์จนเรียบร้อยแล้ว  พร้อมที่จะนอน  เพราะมันดึกแล้ว

 .......ชิดนี่ย์พูด

          ผมสะดุ้งขึ้นมาแล้วมองไปรอบๆ  แล้วรู้สึกว่าตัวเย็นๆโล่งๆ  ผมค่อยๆก้มลงดูสภาพตัวเอง  สรุปอยู่ในสภาพใส่เสื้อกล้าม กางเกงขาสั้น ผมตกใจและหันไปด้านหลังสรุปคือไอ้ภัทรนอนอยู่  ที่สภาพผมเป็นแบบนี่ก็เพราะมัน ผมได้แต่นอนหันหลังให้ไอ้ภัทร  แต่แล้วเมื่อผมตื่นขึ้นมาผมก็นอนไม่ค่อยหลับ  แต่อยู่ๆมือไอ้ภัทรมันมากอดผม  ผมถึงขั้นสะดุ้งและได้แต่หลับตาปี๋เลยทีเดียวเพราะกลัวมันรู้ว่าผมตื่นอยู่ผมค่อยๆเอามือตัวเองจับแขนไอ้ภัทรแล้วยกขึ้นมันไม่ตอบรับอะไร  ผมเลยลองปล่อยมือมันลง  สรุปคือ  มันหลับแต่ที่มันกอดเพียงเพราะละเมอสรุปหลังจากที่ผมตื่นขึ้นมาแล้วก็ไม่หลับเลย แต่ก็ต้องยอมให้ไอ้ภัทรกอดผมถึงเช้า  ตอนนี้เช้าแล้วผมลุกขึ้นไปอาบน้ำ แล้วออกไปหาอะไรกินข้างนอกเพราะอยากกินอะไรร้อนๆ  สงสัยเพราะเมื่อคืนกินหนักเลยรู้สึกคอแห้งๆ  อาจเป็นเพราะผมไม่เคยกินหนักขนาดนี้  

......

หลังจากที่ผมไปซื้อข้าวก็กลับมาที่ห้องเพื่อกินข้าวเช้า และซื้อมาเผื่อไอ้ภัทร แต่พอเปิดประตูเข้ามาก็ไม่เจอไอ้ภัทรอยู่ในห้อง  สงสัยมันไปหาแฟนเก่ามันมั้ง   ถ้าอย่างงั้นข้าวที่ผมซื้อมาเผื่อมันก็อดแดกเลยสิครับ

กริ๊งงงงๆๆๆ

ผมได้ยินเสียงโทรศัพท์ของผม  ผมเพิ่งรู้ว่าผมไม่ได้เอาโทรศัพท์ออกไปด้วย

 " ว่าไงไอ้ภัทร " ผมกดรับโทรศัพท์ที่รูปไอ้ภัทรโชว์หราอยู่หน้าจอผม

 ( ไอ้เตี๊ย  มึงอยู่ห้องใช่ไหม )

" อืม"