ย้อนเวลากลับมาแก้ไขรัก

7.0

เขียนโดย เกี้ยวซ่า

วันที่ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2559 เวลา 23.31 น.

  4 ตอน
  0 วิจารณ์
  5,140 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2559 01.01 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

บทนำ

เรื่องราวของผมนั้นแปลกประหลาดมาก แปลกยังไงนะหร่อ ก็เพราะว่าผมนะ ย้อนเวลากลับมาเพื่อให้

คนที่ผมรักนะ ให้มารักผมกลับยังไงละ!!!!!

 

ในช่วงบ่ายของวันหนึ่งที่ผมกำลังจะไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อ ผมก็ได้เจอเธอ

เธอเป็นเด็กสาวที่สวยมาก ผมยาว ผิวขาว เรียกได้ว่า เพอรเฟคสุด ๆผมเคยเป็นแฟนกับเธอนะจะบอกให้...

 

แต่ว่ามันก็เมือนานมาแล้วแหละ ตอนนี้พวกเราต่างแยกกันอยู่หรือต่างคนต่างอยู่นั้นเอง แต่ว่าผมก็ยังชอบ เธออยู่นะ แต่ทำไงได้ละ เธอไม่ชอบผมแล้ว...

 

ผมได้เดินออกมาจากร้านสะดวกซื้อโดยที่ไม่ได้เข้าไปทักทายเธอเลย ก็แหงสิ... ถ้าไปทักมีหวังโดนไล่ หรือ โดนหลบหน้าแน่ๆ เอาเป็นว่าอย่ายุ้งดีกว่า

 

ระหว่างที่ผมกำลังเดินกลับบ้าน ผมก็ได้เจอชายแก่คนหนึ่งที่นั่งอยู่ ชายแก่คนนี้ เสื้อผ้าขาดหลุดรุ้ย กางเกงขาสั้น ผิวสกปรก เรียกได้ว่าเขานั้นไม่ผ่านการอาบน้ำมาเลย

 

ถึงผมจะเป็นคนที่ไม่ชอบยุ้งเลือกชาวบ้านก็เถอะ แต่ก็นะ...ผมอยากจะช่วยชายแก่คนนี้ ผมก็เลยเอาของที่ผมซื้่อติดตัวมาที่ร้านสะดวกซื้อให้กับชายแก่คนนี้ซะเลย

 

ผมให้น้ำผลไม้ที่ผมซื้อมา ชายแก่ได้รับก็ยิ้มทันที และขอบคุณผมตามปกติ เอาเป็นว่าผมช่วยเขาได้แล้วแหละ ถึงจะไม่มากก็เถอะ

 

ระหว่างที่ผมกำลังจะเดินออกไปจากชายแก่ ชายแก่คนนี้ก็มาดึงแขนเสื้อผมเบา ๆ และพูดว่า

 

"นี้พ่อหนุ่ม เธอพึงโดนเลิกกับแฟนมางั้นหรอ?"

 

เอ๊ะ? เขารู้ได้ไงว่าเรากำลังพึงเลิกกับแฟน ? หรือว่าเขาเป็นผู้วิเศษกันฟ่ะ!?

 

"อะเอ่อ ค...ครับ"

 

ผมก็ได้แต่ตอบความจริงไปล่ะนะ ถึงแม้จะเจ็บจีดๆก็เถอะ แต่เราก็ต้องยอมรับความจริง!?

 

"งั้นหรอ...เพื่อเป็นการตอบแทน เดียวฉันคนนี้จะช่วยเธอให้แฟนของเธอกลับมาดีกับเธอนะ"

 

"เอ๊ะ?"

 

ทันทีที่ชายแก่พูด เขาก็ยื่นนาฬิกา ข้อมือของตัวเองมาให้ผม แต่ว่าผมควรจะรับของชายแก่คนนี้หรอ ทั้งๆที่เขาไม่มีอะไรเลยแท้ๆ แต่กลับให้นาฬิกาข้อมือที่เหลืออยู่

 

"ม..ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเกรงใจลุงนะ"

 

"เธอไม่อยากจะคืนดีกับแฟนของเธองั้นหรอ?"

 

ไอเรา อยากมันก็อยากหรอกนะ...แต่ว่ามันแก้ไขไม่ได้นี้สิ

 

"ก็อยากนะครับ แต่ว่าคนเราต้องเดินต่อไปสินะครับ แหะๆ"

 

ทันทีที่ผมพูดแบบนั้นออกไป ชายแก่ก็ยืนมือเข้ามาจับมือของผมและใส่นาฬิกาข้อมือมาไว้ที่มือ พร้อมบอกว่า"โชคดีนะพ่อหนุ่ม" ก่อนที่จะค่อยๆลุกแล้วเดินจากไป ปล่อยให้ผมยืน งงอยู่แบบนั้น

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา