ยัยนางฟ้ากะนายสุดฮอต :)

คาทินTalk

     ผมคงบ้าไปแล้วทำอะไรลงไปผมเป็นห่วงเธอมากตอนนี้ตอนนี้ผมกำลังจับมือเธอที่ร่างตอนนี้นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยที่กำลังแล่นไปห้องตรวจผมกำมือเธอแน่นพร้อมมองใบหน้าอันซีดของเธอริมฝีบากที่เคยแดงระเรื่อเพราะการที่มีเลือดไปเลี้ยงแต่ตอนนี้กลับขาวซีดเพราะไม่มีเลือดไปเลี้ยงที่ปากเธออย่างเพียงพอเพราะเลือดตอนนี้กำลังออกนอกร่างกายโดยที่ผ่านทางแผลที่มีเลือดไหลไม่อยู่มีผ้าหนึ่งผืนคอยกั้นเลือดเอาไว้ตอนนี้ผมต้องนั่งรอข้างนอกผมไม่กล้าที่จะโทรไปที่บ้านเธอเพราะกลัวไม่นานนักผมก็มาคิดทบทวนว่าทำไมตัวเองถึงต้องมานั่งเศร้ามากแบบนี้ไม่ได้เป็นอะไรกันเลยขนาดเพื่อนผมที่สนิทตั้งนานโดนรถชนผมยังไม่ห่วงขนาดนี้หรือว่าผม.........ชอบมารีนแล้วจริงๆ

''ใครเป็นญาติผู้ป่วยค่ะ''

เสียงพยาบาลเดินออกมาจากห้องตรวจเดินเข้ามาตรงหน้าผม

''ผมครับผู้ป่วยเป็นไงบ้างครับ''

''ผู้ป่วยไม่เป็นอะไรแล้วค่ะแต่อีกประมาณ 2-3 วันก็น่าจะฟื้นค่ะ''

''ครับ  ขอบคุณครับ''

''เดี่ยวเราจะย้ายเตียงผู้ป่วยไปที่ห้อง140นะค่ะ''

''ครับขอบคุณครับ''

''ค่ะ''

   ไม่นานเตียงก็ได้ย้ายมาอยู่ที่ห้องๆหนึ่งที่หมายเลข140ผมนั่งจับมือเธอที่นอนหลับตาพริ้มแต่ตอนนี้สีหน้าเริ่มที่จะมีสีสันกว่าเดิมแล้วผมนั่งมองหน้าเธอจนหลับไป

ขอข้ามมาวันที่3ของมารีนนะค่ะ

มารีนTalk

    ตอนนี้ฉันลืมตาขึ้นมาก็เงยหน้าไปมองรอบๆห้องที่นี่ที่ไหนมาอยู่ที่นี่ได้ไงมองไปคิดไปแต่ต้องมาสดุดอยู่ที่ใครคนหนึ่งที่แสนจะคุ้นเคยนายคาทินฉันเกือบจะยิ้มออกมาแต่เมื่อคิดถึงวันนั้นรอยยิ้มนั้นกลับหายไปนายทำอย่างนั้นทำไมนั้นคือคำถามแรกและประโยคแรกที่ฉันพูดออกมาจากปากฉันจะเอาคืนนายคอยดู

''ฟื้นแล้วหรอ!!!!!''

จากที่เหม่อลอยนายคาทินก็ตะโกนเข้าหูฉัน

''นายทำแบบนั้นทำไม''

''ฉันขอโทษน่ะ''

''เพราะอะไรฉันแค่อยากรู้เหตุผลไม่ได้อยากได้ยินคำขอโทษ''

นายคาทินเข้ามากอดฉันทันทีและพูดว่า

''ฉันแค่อยากทดสอบอะไรนะ''

''ทดสอบอะไร''

''ก็ทดสอบว่าเธอเป็นอะไรที่มีพลังที่สามารถพังประตูเพื่อช่วยเหลือตัวเองได้อย่างที่ฉันได้ยินมาบ้างรึเปล่า''

''ฉันถึงจะไม่ใช่มนุษย์แต่ฉันก็ไม่ได้มีพลังอะไรหรอกนะ''

''คับรู้แรว อยากทานไรไหม''

''น้ำ''

''จริงสิ''

แล้วเขาก็หยิบแก้มน้ำมาให้ฉันดื่มแล้วยิ้มไปพลางน่ารักดีแต่ยังไงฉันจะแก้แค้นนายอยู่ดีไม่ต้องมายิ้มหรอกย่ะ

เอารูปมารีนมาฝากค้าา⇓⇓

คาทินด้วย