รักวุ่นๆของยัยอัปลักษณ์
8.8
เขียนโดย 
pprimm
วันที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2560 เวลา 15.23 น.
10 ตอน
2 วิจารณ์
9,762 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 เมษายน พ.ศ. 2560 22.13 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
2) ขอบคุณนะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน แต่ช่างเหอะ ขอฉันทำใจหน่อยแล้วกัน
... : เธอๆ
ฉันหันไปมองตามเสียง มีผู้ชายคนหนึ่ง ใส่ชุดบาส เหงื่อเต็มตัว
หน้าตาก็หล่อ แต่ไม่เท่าพี่ภูมิ แต่ทำไมฉันคุ้นหน้าเขาจัง
ฉัน : มีอะไรคะ
... : เธอทำกระเป๋าตังค์ตกที่สนามบาสอ่ะ (ยื่นให้ดู)
ฉันรีบเอามือไปจับช่องกระเป๋ากระโปรงนักเรียนทันที จริงด้วย...ไม่มี
แต่ฉันทำตกตอนไหนนะ
ฉัน : อ๋อ...ขอบคุณนะ ( รับกระเป๋า )
... : เราขอนั่งด้วยคนได้ไหม ^^
ฉัน : ได้สิ
ฉันนั่งเหม่อมองใบไม้ใบหญ้าที่ปลิวตามลม ฉันอยากเป็นลมจัง
จะได้พัดทุกคนที่ด่าฉันให้ปลิวไปไกลๆเลย เฮ้ออ... เหนื่อย
... : เป็นอะไรอ่ะ ท่าทางดูเหนื่อยๆนะ ถ้าอึดอัด....เล่าให้เราฟังก็ได้นะ
ฉัน : เปล่าๆ ไม่มีไรหรอก เอ๊ะ!! นายก็อยู่ในสนามบาส นายก็น่าจะเห็น
นะ
... : ( เงียบ )
ฉัน : ที่ถามเพราะอยากซ้ำเติมฉันใช่ไหมล่ะ เอาเลย ด่ามาเลย ด่ามาให้
พอใจ ฉันไม่โกรธหรอก ฉันชินตั้งแต่เกิดแล้วว (น้ำตาคลอ )
... : เห้ยยย !! ไม่ใช่อย่างงั้น เราขอโทษ แต่เราไม่เคยมองเธอ เป็นอย่าง
งั้นเลยนะเธอก็เหมือนคนปกติทั่วไปเนี่ยแล่ะ แต่แค่..มีพวกไม่ยอมรับไม่ยอม
เปิดใจ..เลยแบ่งชนชั้นกัน เราว่า...คนที่แบ่งชนชั้น..น่าสมเพศมากกว่านะ
ฉัน : อืม (เหมือนมีคนเข้าใจฉันเลย)
เหมือนเขาคนนี้ทำให้ฉันดีขึ้นมาเยอะเลย
ฉัน : ขอบคุณนะ
... : เรื่องไร55
ฉัน : ก็เรื่อง... (ยังไม่ทันพูดจบ)
... : เห้ !! จะมืดแล้ว กลับบ้านได้แล้ว ยิ่งดึกยิ่งอันตราย
ฉัน : หึ !! ยิ่งดึกยิ่งอันตราย เหมือนฉันสวยมากแล่ะ ไม่มีใครกล้าทำไรฉัน
หรอก แค่เห็นหน้าฉันเขาก็หนีกันไปหมดและ 55555
ผู้ชายคนนี้ ทำให้หน้าตาของฉันเป็นเรื่องเล็กมากๆ จนฉันเอา
มาพูดเล่นๆแบบไม่คิดไรกะเขาได้เลย สบายใจจัง
... : 555 พอแล้วๆๆๆ หิวววจังงง ( ทำหน้าตาเหมือนเด็กอ้อน )
ฉัน : งั้นน... เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง แทนคำขอบคุณที่นายช่วยฉันวันนี้
... : ไม่ต้องคิดมาก 5555 รับแซ่บบบ =มือหน้าเราเลี้ยงเธอนะ= (พูดเบา )
ห้ะ ปะกี้เขาพูดไรนะ ฉันไม่ได้ยิน
ฉัน : งั้นไปหาร้านดีกว่าา
... : เรามีร้านหนึ่งที่ชอบ ชื่อร้าน "" หร่อยมั้ยเธอววว ""
ฉัน : เห้ยยย!! ฉันชอบร้านนี้เหมือนกัน กินตั้งแต่เด็กแล้วว หร่อยมากก
งั้นกินร้านนี้แล่ะ
... : ไปโล๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน ทำไมถึงช่วยฉัน ทำให้ฉันหัวเราะ
ทำให้ฉันลืมเรื่องนี้ไปได้สบายๆ คุยกันไม่ถึง 20 นาที
รู้สึกคุ้นเคยกับนายจัง ฉันว่า...ฉันน่าจะเข้ากับนายได้ดีเลยแล่ะ
ไอ้ผู้ชายบ้า 555 แต่เอ๊ะ..!! ฉันยังไม่รู้ชื่อเขาเลยนี่หน่าาา...
เดี๋ยวค่อยถามและกัน 
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
