Fag or No! ไม่ฉันไม่ได้บ้านะ!!

 ฉันกำลังนอนซบอกหมอนี้อยู่และอยู่ในท่าที่มันค่อนข้างจะไม่ดีสะด้วย  ฉันพลักตัวขึ้นก่อนที่อะไรๆมันจะมีอะไรเกินเลยไปมากกว่านี้  เพราะหัวใจฉันมันอ่อนแอ 

       "ฉันห้ามเธอแล้วนะ"

       "แล้วทำไมนายไม่เรียกให้เร็วกว่านี้ละ"  ฉันหันหลังให้หมอนั้น  ถ้าเกิดมองหน้าเค้าต่อไปฉันคงเป็นลมล้มไม่เป็นท่าแoj

       "ฉัน...ขอโทษแล้วกัน  แล้วเธอจะมาฟังเรื่องของพวกเราได้แล้วยัง"

       "ก็ว่ามาสิ"

        "ฉันชื่อเฟรสเป็นฮีตหรือที่มนุษย์เรียกว่านางฟ้านั้นแหละแต่พวกฮีตไม่มีผู้หญิงมีแต่ฮีตชายเพราะงั้นเราเลยเรียกตัวเองว่าฮีต  ส่วoหมอนั้นที่หายไปต่อหน้าเธอนะเค้าเป็นแคนเอียนเป็นพวกที่อยู่ตรงข้ามกับพวกฮีตอย่างสิ้นเชิง  หมอนั้นถูกพวกมนุษย์เกรงกลัวไม่กล้ายุ่งเกี่ยวมนุษย์เรียกแคนเอียนว่าปีศาจ  พวกเราสองคนโดนเรียกให้มาดูแลเธอตั้งแต่เมื่อ3ปีก่อน...”

              “ตอนที่แม่ฉันเสีย....”

             “ใช่  จิตใจที่สูญเสียและดวงตาที่เห็นเรื่องที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตมันทำให้เราต้องมาดูแลเธอตั้งแต่ตอนนั้น  แต่ที่ฉันไม่เข้าใจทั้งๆที่เราอยู่กับเธอมาแต่ทำไมเธอเพิ่งจะมาเห็นพวกเราเอาตอนนี้”

            “นี้ก็แสดงว่านายอยู่กับฉันมาโดยตลอดอย่างนั้นหรอ"

            "ฉันไม่ได้อยู่กับเธอทั้งวันหรอกนะ  ฉันก็มีหน้าที่ที่ต้องทำเหมือนกัน  หุ่นแบบนี้ไม่ใช้แนวฮีตหนุ่มหล่อแบบฉันหรอก”

            “ย่ะ!!  แล้วนี้พวกนายจะอยู่อย่างนี้ต่อจริงนะหรอ  แล้วถ้าเกิดนายคิดปลุกปล้ำฉันขึ้นมาจะทำยังไง”

             “- - พวกฮีตกับแคนเอียนมีกฎว่าห้ามมีความรักกับมนุษย์  และมนุษย์ผู้หญิงแบบเธอไม่มีทางมาทำให้ฉันกับเชลเกิดความหลงในอารมณ์ได้หรอก  อย่าให้ฉันพูดซ้ำได้ไหมเนี่ย”

             “แล้วถ้าฉันอยากให้พวกนายกลับไปละ  ถ้าฉันไม่ต้องการให้พวกนายดูแลพวกนายจะกลับไปไหม”

             “ไม่รู้สิ  แต่น่าจะไม่ได้เพราะว่าในสัญญาฉันจะต้องดูแลเธอจนกว่าเธอจะตาย”

             “ห่ะ!!  จนตายเลยหรอ  แล้วนายก็ยอม”

             “ฉันมีเหตุผลของแล้วกัน  แต่วันนี้เธอมีงานต้องไปทำงานไม่ใช้หรอ  แล้วตอนนี้มันกี่โมงแล้วไม่คิดจะไปตอนนี้เธอโดนไล่ออกแน่”

             “จริงด้วย  ฉันลืมไปเลยยังไงก็เราต้องอยูร่วมชายคาเดียวกันแล้วนายก็อย่าทำให้ห้องฉันรกเข้าใจไหม!!”

              “คร้าบๆ  เธอจะไปได้ยัง”

    หมอนั้นบอกว่าเค้าคือฮีตกับแคนเอียน  แล้วมันคืออะไรละ  นางฟ้ากับปีศาจ3ปีก่อนหรือว่าทั้งหมดนี้มันจะต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกัน   แต่ที่หมอนั้นบอกทำไมฉันถึงมาเห็นพวกเค้าเอาตอนนี้  ทำไมเหมือน3ปีก่อนฉันถึงไม่เห็นพวกเค้า  มันคืออะไรกัน

เพล้ง!!...

              “นี่เมวันนี้เป็นอะไรเหมอลอยเหมือนไร้ตัวตนอย่างนี้ละ  แล้วนี้แก้วแตกแล้วถ้าผู้จัดการมาเห็นจะเป็นยังไงเก็บกวาดให้เรียบร้อย  แล้วไปซื้อของให้พี่ด้วยขอแบบด่วน  เข้าใจไหม!!”

              “คะพี่อาย”

กุ้งสด  หมูสับ  ต้นหอม  ผักชี  ไส้กรอก  แป้งเค้ก  ขนมปัง  นมสด 

ทั้งหมดก็มีแค่นี้สินะ  ไปซื้อของสดในตลาดก่อนแล้วกัน  การเป็นพนักงานร้านอาหารภายใต้อาหารที่แสนอร่อยแต่ต้องแลกมาด้วยหยดเหงื่อและความใส่ใจในการทำ   ฉันรักและอยากเปิดร้านอาหารเล็กๆสักร้านมีผู้คนมากินอาหารที่ฉันทำ  ทุกคนมีความสุขยิ้มแย้ม  หัวเราะ  และมีความสุขกับอาหารตรงหน้านี้แหละคือสิ่งที่ฉันอยากรับ

         “นี่ยัยมนุษย์”

        “ว้าย..นี่นาย!!โผล่มาแบบนี้ถ้าเกิดฉันหัวใจวายขึ้นมาจะทำไง”  หมอนั้นเจ้าผมขาวโผล่มาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันไม่บอกกล่าว

        “ก็ดีสิฉันจะได้ไม่ต้องตามเธอ”

       “- * -“ใครมันอยากให้นายตามมาละตาคนบ้า

       “นี่ฉันอยากกินข้าวหน้าแกงกะหรี่วันนี้ทำให้กินหน่อยนะ”

       “แปลกฮีตแบบนายกินอาหารมนุษย์ธรรมดาได้ด้วยหรอ”

       “ได้  เราก็ทำได้ทุกอย่างแหละแค่มนุษย์มองเราไม่เห็นเท่านั้น”

       “เฮอะๆ  มาอาศัยบ้านเค้าแล้วยังมีน่ามาสั่งนั้นโน้นนี้อีก   แล้วเชลละ”  จะว่าไปตั้งแต่ตอนนั้นฉันก็ไม่เจอเค้าเลย  จะเป็นอะไรหรือเปล่าที่ฉันเห็นเค้าแบบนั้น

      “หมอนั้นมีเรื่องต้องไปเคลียร์นิดหน่อย”

     “เรื่องฉันหรือเปล่า”

     “อืม”

     “ที่ฉันมองเห็นพวกนายได้มันคงเป็นเรื่องแปลกมากเลยสินะ”

     “อืม”  จู่ๆหมอนั้นก็ทำหน้าเศร้าขึ้นมา

     “ทำไมนายทำหน้าแบบนั้นละ”

     “หมอนั้นนะ   ไม่ใช่แค่เธอที่หมอเห็นตัวเค้า  แต่เคยมีผู้หญิงคนหนึ่งเคยเห็นเค้า   แล้วสองคนนั้นก็รักกัน”

     “แต่พวกนายรักกับมนุษย์ไม่ได้นิ”

     “ใช่พวกเราไม่สามารถรักกับมนุษย์ได้   แต่หมอนั้นดันรักเธอไปแล้วด้วยสิ”

    “แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเค้ารักกับมนุษย์”

    “หมอนั้นโดนกักขังไว้ไม่ให้มาบนโลกมนุษย์อีก  ศาลตัดสินให้เค้าโดนกักตัวไว้ก็วันนี้แหละ”

    “แล้วเราไม่สามารถช่วยอะไรเชลได้เลยหรอ”

    “มีอยู่อย่าง...”