A SONG OF LIFE and i

คนทั่วๆไปที่ผ่านระบบการศึกษาในหลายๆที่หลายๆแห่ง ณ ที่ๆนั้นในบางที่ เมื่อผ่านไปปีๆหนึ่ง จะมีวันๆนึงที่จะถูกจัดขึ้นมาเพื่อสำหรับ รุ่นพี่ ศิษย์เก่า ทั้งหลาย ที่จะกลับมาที่ๆนั้น ในวันนั้น เพื่อพบปะสังสรรค์... ใช่ครับ วันที่ว่านั้น มันถูกเรียกว่า '' วันคืนสู่เหล้า เอ้ย เหย้า ''

สำหรับผม มันเป็นวันธรรมดาวันหนึ่ง เพราะอะไรนั่นเหรอ เพราะว่าผมเป็นคนธรรมดาคนนึง เคยเรียนโรงเรียนประถมแห่งหนึ่ง เรียนจบมัธยมแห่งหนึ่ง เป็นเด็กคนนึงที่เรียนจบ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
ปกติเราก็นัดเจอเพื่อนที่สนิทสนมเป็นประจำ สองอาทิตย์ครั้ง เดือนละครั้งจนวันหนึ่ง เพื่อนผมพูดขึ้นมาในวงเหล้า ร้านประจำของเราว่า

'' เฮ้ย พวกเราไม่ได้กลับโรงเรียนมานานเท่าไหร่แล้ววะ '' นั่นเป็นเสียงของไอแมนที่พูดขึ้นมา
โชค: '' ไม่รู้เหมือนกันหวะ แล้วพวกเราจบมานานเท่าไหร่แล้วละ เท่าไหร่ก็เมื่อนั้นหละ (หัวเราะ) ''

แมน: " อะไรวะจบมามึงก็จำไม่ได้ โรงเรียนก็ไม่ได้กลับ วันคืนสู่เหย้าทีไร ก็เจอแต่พวกมึงเนี่ยหละ เห้ย ปีนี้กลับโรงเรียนดีกว่า กลับไปรำลึกบรรยากาศเก่าๆหน่อย แก้เบื่อเว้ย แดกแต่ร้านเดิมๆ ''
ผม: '' มึงไม่ต้องทำพูดดี มึงจะไปแดกเหล้าฟรีอะดิ กูรู้ ไม่เกี่ยวกับเพื่อนเก่า บรรยากาศเก่าๆหรอก''

หลังจากนั้นพวกเราก็เมาหยำเป ต่างคนต่างกลับบ้านตัวเอง หมดไปอีกหนึ่งคืนสำหรับ ชีวิตวัย 30 ที่ต่างต้องทำงานมีชีวิตของตัวเอง ต่างคนต่างครอบครัว ต่างชีวิต มีเรื่องราวหลายแบบกันไป
สำหรับผมคงยังหาทางไปต่อไม่ได้ ก็ได้แค่เพียงแอลกอฮอล์จำนวนนึง ที่สามารถทำให้ผ่านไปอีกคืน..

ผ่านปีใหม่ไปเดือนกว่า ในคืนวันพฤหัสคืนหนึ่ง ณ เวลาทุ่มกว่าๆ ซึ่งตัวผมเองจะเลิกงานที่เวลา สองทุ่ม ไอ้เพื่อนตัวดีของผมโทรมาแล้ว
'' เฮ้ย ไอ้เหี้ยบี อยู่ไหนเนี่ย ไปไหนเปล่าคืนนี้ ''
ผม: '' ว่าจะไปร้านเดิมแหละ ไปนั่งชิวๆ พรุ่งนี้วันศุกร์ค่อยจัดหนักพรุ่งนี้ ''
มีน: '' เออๆ พรุ่งนี้วันจริงเว้ย วันนี้ซอฟๆไปก่อน แต่พรุ่งนี้ไม่ไปร้านนั้นนะ กลับโรงเรียนดีกว่า ไอแมนมันโทรมาชวนกูบอกให้บอกพวกมึงด้วย ไปแดกฟรีกัน (หัวเราะ)

ผม: '' เออๆ เด่วค่อยว่ากันทำงานก่อน''

วันคืนสู่เหย้า....

'' สรุปผ่านไปกี่ปีแล้ววะ มึงว่ามีอะไรเปลี่ยนไปบ้างมะ '' ผมเอ่ยถามเพื่อนๆหวังว่าจะมีใครจำได้จริงๆ หลังจากที่พวกเรายืนอยู่หน้ากำแพงโรงเรียน ที่ๆทำให้พวกเราเจอกัน ที่ๆทำให้พวกเรารู้จักกันได้อย่างยาวนานจนถึงป่านนี้

'' เรา 30 ทำงานมา 8 ปี / เรียนมหา'ลัย 4 ปี / ม.6 อายุเท่าไหร่กันวะ 17 18 ปะ งั้นคง ประมาณ 12 ปีแหละมั้ง รอบนึงพอดี ''
'' มึงจริงจังจังวะ เดินๆเข้าไปเหอะ ไปถามไอพวกข้างในก็ได้..''

ผม มีน แมน โชค.. เราทั้ง4 เดินผ่านประตู้รั้วโรงเรียน โรงเรียนเดิม พร้อมกับความรู้สึกทั้งเก่า ทั้งใหม่ผสมผสานกันไป บรรยากาศเก่าๆในความทรงจำของเรา กับความรู้สึกใหม่ๆกับความเปลี่ยนแปลงของโรงเรียนของเราหลังจากผ่านไป 12ปี..

'' เห้ย พวกมึง ทางนี้เว้ย รุ่นเรานั่งกันโต๊ะนี้... ''

to be continued...