จอมราชันพลิกแผ่นดิน

“คุณชายเล็กฟื้นแล้วเจ้าค่ะท่านเจ้าคุณ”

เสียงหญิงคนหนึ่งพูดขึ้น ไม่ไกลจากจุดที่ดลภพนอนสลบอยู่นัก เสียงนั้นปลุกสติของคุณชายหนุ่มให้ฟื้นขึ้นมา

“อย่าเพิ่งลุกขึ้นเจ้าค่ะคุณชาย”

มือหนึ่งมากดหน้าอกของชายหนุ่มไว้

“ขอน้ำให้ผมหน่อยครับ”

เสียงอันแหบแห้งของชายหนุ่มกล่าวออกมา

“อะ เอ่อได้เจ้าค่ะคุณชายเล็กเดี๋ยวบ่าวไปเอาให้นะเจ้าคะ”

เสียงหญิงคนเดิมกล่าวก่อนที่ชายหนุ่มจะได้ยินเสียงอีกฝ่ายเดินออกไป ดลภพมองสำรวจตัวเองพบว่าขณะนี้เขาอยู่ในชุดผ้าแพรบางๆมันทำให้เขารู้สึกแปลกใจเพราะธรรมดาเขาจะไม่ใส่เสื้อผ้าอย่างนี้แน่นอน

“น้ำมาแล้วเจ้าค่ะคุณชายเล็ก”

เสียงคนที่บัดนี้ดลภพเริ่มเข้าใจว่าจะต้องเป็นคนใช้แน่นอนกล่าวขึ้น ซึ่งปกติในสมัยของเขาจะไม่มีคนใช้กันแล้วนะแทบภาษาที่ใช้ยังดูเหมือนกิเลมาก

“ผมเป็นอะไรไปครับเนี่ย แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ครับ”

ดลภพกล่าวถามทันทีที่ดื่มน้ำเสร็จ ชายหนุ่มมองสำรวจอีกฝ่ายก็พบว่า เธอเป็นหญิงสาวที่มีอายุค่อนข้างจะมากเธออยู่ในชุดผ้าถุงสีเขียวลายดอกไม้ไม่สวมเสื้อ เผยให้เห็นเต้านมที่ค่อนข้างจะเหี่ยวค้อยมากแล้ว

“คุณชายตกน้ำไปทำให้พวกอีฉันใจหายใจคว่ำหมดดีนะเจ้าคะที่ท่านเจ้าคุณไม่ว่าอะไร ท่านเจ้าคุณของคุณชายท่านเป็นคนที่มีเมตตามากจริงๆเจ้าคะ”

ดลภพนั่งฟังพลางคิดในใจ

เอาเฮ่ยใครเชิญยายป้าคนนี้มาแสดงละครย้อนยุควะ แกตีบทแตกจริงๆ เอาเถอะเราขอเล่นด้วยก็แล้วกัน

ชายหนุ่มคิดในใจพลางสอบถามออกไป

“แล้ว...”

ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้ถามอะไรประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามา เบื้องหลังประตูเป็นร่างของชายวัยกลางคนผู้หนึ่งใบหน้าคมคาย

ริมฝีปากงามยกยิ้มจนกลายเป็นรูปธนูง้าว จมูกโด่งเป็นสันแฝงแววนักรบอันหยิ่งทะนง แต่ดวงตานั้นเล่ากลับมีประกายของความเฉลียวฉลาดให้เห็น รูปร่างของคนผู้นี้ดูสูงโปร่งแต่แฝงไปด้วยพลังอำนาจของนักรบอยู่เต็มเปียบ

“ไงเจ้าเล็กลูกพ่อฟื้นแล้วเหรอ พ่อนึกว่าเจ้าจะตายแล้วนะ แต่เจ้าก็รอดมาได้สมกับเป็นลูกชายของพ่อจริงๆเลยฮ่าๆ”

ชายผู้นั้นกล่าวเหมือนกับว่าการที่บุตรตัวเองจะเป็นจะตายนั้นไม่มีความหมายสำหรับเขาเลย มันทำให้ดลภพแปลกใจมาก เขาจึงเรียกอีกฝ่ายๆเบาๆ

“เจ้าคุณพ่อ...”

“เออพ่อเองเจ้าไม่เป็นไรก็ดีแล้ว เดี๋ยวอีกสามเดือนต่อแต่นี้ข้าจะหาสตรีมาแต่งให้เจ้าเจ้าคงไม่ว่ากะไรหรอกนะ”

เจ้าคุณพ่อพูดซึ่งมันทำให้คุณชายหนุ่มถึงกับตกตะลึงไป

เอ่อนี่มันอะไรกันวะ พอฟื้นจากสลบก็เจอเรื่องแปลกประหลาดเลย ว่าแต่ตอนนี้เราอยู่ที่ไหนนะ

ชายหนุ่มคิดในใจพลางมองสำรวจไปทั่วๆห้อง พบว่าห้องนี้เป็นห้องนอนของบุรุษแน่นอน อุปกรณ์ตกแต่งไม่มีอะไรมากมีแค่เตียงนอนและภาพประดับฝาผนังอีกไม่กี่ภาพ

“ยังไงช่วงนี้เจ้าก็อย่าเพิ่งไปทำกระไรให้เป็นเรื่องอีกล่ะ เดี๋ยวทางฝั่งนู้นเขาจะไม่พอใจได้”

เจ้าคุณพ่อกล่าวสำทับก่อนจะเดินออกไป ซึ่งมันทำให้ชายหนุ่มได้ข้อมูลอีกเรื่องนั่นคือ เจ้าของร่างเดิมจะต้องเป็นคนที่มีชื่อเสียหายอยู่เป็นแน่ แต่ไม่เป็นไรเมื่อเขามาอยู่ในร่างนี้แล้วเขาจะทำทุกอย่างให้ดีก็แล้วกัน

ชายหนุ่มมองสำรวจตัวเอง บัดนี้เขาอยู่ในร่างของชายหนุ่มซึ่งน่าจะมีอายุไม่แตกต่างไปจากร่างเดิมของเขาเท่าไรประมาณ20-25ปีเท่านั้น ร่างนี้อยู่ในชุดเสื้อไหมหรูหราสีขาวบริสุทธิ์ ตำแหน่งในบ้านจากที่ฟังๆคนนู้นคนนี้พูดเขามีชื่อว่าคุณชายเล็กน่าจะเป็นลูกคนเล็กสุดท้องของท่านเจ้าคุณ...เออใช่

“เจ้าท่านพ่อของข้ามีนามว่ากะไรนะ พอดีข้าความจำเสื่อมจำไม่ได้”

ชายหนุ่มสอบถามหญิงคนที่คอยดูแลเขาคาดว่าเธอน่าจะเป็นแม่นมของเขาแน่ๆ อีกฝ่ายทำหน้างงกับคำถามของเขาเพราะไม่รู้จักคำว่าความจำเสื่อมคืออะไร

“คือกระไรหรือเจ้าค่ะความจำเสื่อมเนี่ยเจ้าคะ”

อีกฝ่ายสอบถาม ดลภพจึงอธิบายออกไป

“ก็...เอ่อ...ก็คือจำกระไรไม่ค่อยได้ไง เอาเถอะเจ้าช่วยไปเอาอะไรร้อนๆมาให้ข้าสักถ้วยสิข้ารู้สึกอยากกินอะไรร้อนๆ”

ชายหนุ่มรีบกล่าวตัดบท พอแม่นมออกไปแล้วเขาก็รีบลุกขึ้นยืนกวาดสายตามองหากระจกอย่างรวดเร็ว แต่ก็หาไม่พบ เขาจึงรอถามแม่นม พอแม่นมกลับมาเขาก็ขอกระจกต่อ

“ขอกระจกอืม...ขอคันฉ่องให้ข้าหน่อยสิข้าอยากสำรวจร่างกายหน่อย”

พอแม่นมหยิบมาให้เขาก็มองสำรวจตัวเองทันที

ใบหน้าชายหนุ่มผู้หนึ่งมีประพิมประพายคล้ายท่านเจ้าคุณอยู่หลายส่วน จมูกโด่งเชิดตรงปลายแฝงความหยิ่งทะนงริมฝีปากเวลายิ้มจะโค้งเหมือนน้าวคันธนู แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เหมือนท่านเจ้าคุณคือดวงตา ดวงตาของร่างนี้กลับมีความหวานหยดย้อยเหมือนดวงตาของอิสตรี ตรงปลายหางตาจะเชิดขึ้นเหมือนในตาของเหยี่ยว ดลภพข้างว่าตาคู่นี้น่าจะได้มาจากมารดาของคุณชายเล็กแน่

โดยรวมร่างนี้จัดได้ว่าเป็นชายงามมากผู้หนึ่ง เพียงแต่ร่างนี้จะผอมไปนิดและที่สำคัญร่างนี้ไม่มีกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งพอ

ดังนั้นเรื่องแรกที่เขาต้องรีบทำคือหาข้อมูลเกี่ยวกับเจ้าของร่างให้มากที่สุด เพราะบัดนี้ชายหนุ่มเชื่อแล้วว่าเขาได้หลงยุคข้ามมิติกลับมาในสมัยโบราณแล้ว เพียงแต่เขาไม่รู้เท่านันว่าสมัยนี้คือสมัยใด

ติชมกันได้นะครับพี่น้อง