[Lips's Blood Series] Charm Blood

Charm Blood 0

บทนำ

@ Music Pack

           “เฮ้ แจวอน อีก 15 นาที ขึ้นเวทีนะ” เสียงของเจ๊ยองอึนผู้จัดการของฉันดังขึ้น เฮ้อช่วงนี้ฉันไม่ได้พักผ่อนเลย โปรโมตคราวนี้นี่เหนื่อยจริงๆแต่ก็เอาเถอะเพื่อแฟนๆของฉัน ฉันทำได้ทุกอย่าง!!

           ”อ่าหะ!! จะไปเตรียมตัวเดี๋ยวนี้แหละ” ฉันตอบกลับไป หืม....รู้สึกท้องร้องแหะ สงสัยต้องไปหา ’อาหาร’ แล้วล่ะไม่งั้นอาจเป็นลมกลางเวทีได้นะเนี่ย

โครม!!

            “โอ้ย อะไรกันเนี่ยเจ็บชะมัดเลย” ฉันโอดครวญขึ้นเมื่อจู่ๆก็มีใครไม่รู้มาชนฉันอย่างจัง คนอะไรเดินไม่ดูทางเลย ถ้าฉันได้แผลขึ้นมานะจะเอาค่าเสียหายให้หมดตัวเลยคอยดูสิ!!!

           ”ขอโทษครับ ขอโทษจริงๆครับ?? ”  ก่อนที่ฉันจะทันได้ลุกก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น ทำให้ฉันต้องหันไปมองแต่แล้วก็พบกับใบหน้าที่หล่อใส ราวกับหนุ่มน้อยที่ไร้เดียงสาที่มัวแต่หลับตาปี๋ขอโทษขอโพยยกใหญ่ ซึ่งทำให้ฉันยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน......อาจจะเพราะฉันไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้วละมั้ง อารมณ์เลยขึ้นๆลงๆ......

          ”ขอโทษแล้วก็รีบมาช่วยฉันลุกขึ้นสิ” ฉันว่าพลางยื่นมืออกไป เพราะว่าตอนนี้ฉันใส่รองเท้าส้นสูงอยู่ทำให้ลุกขึ้นยากมากเลย นี่ไม่ได้อ่อยนะเนี่ย

           ”อ่อ….ครับๆๆ” ว่าแล้วหนุ่มน้อยตรงหน้าก็รีบพุ่งเข้ามาเพื่อที่จะช่วยฉัน……หึฉันยิ้มออกมา พูดถึงอาหาร อาหารก็มา ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วสิ

           ”นายชื่ออะไร” ฉันถามออกไป ยังไงวันนี้นายนี่ก็ต้องเป็นเหยี่อของฉันแน่นอน

           ”แจสเปอร์ครับ ผมพึ่งมาเป็นเด็กฝึกงานที่ KZ Entertainment มาช่วยเตรียมเวที (ของคุณ)น่ะครับ” เขาแนะนำตัวอง อ่อจริงสิว่าแต่ฉันลืมแนะนำตัวเองให้คนอ่านรู้จักได้ยังไงกัน ฉัน คิมแจวอน เป็นไอดอลค่าย KZ Entertainment  ค่ายของฉันก็ถือว่าไม่เล็กนะ ก็ไม่ได้น้อยหน้าไปกว่า SG  Entertainment  หรือ YZ Entertainment เท่าไหร่หรอก

           ”วันนี้ทำงานวันแรก?? ” ฉันถามออกไปเพราะไม่เคยเห็นหน้าหมอนี่มาก่อน

           ”ครับ วันนี้วันแรกครับ” ตอบกลับมา

           ” อืม.....” ฉันรู้สึกลังเลขึ้นมากระทันหัน เพราะความหิวเลยทำให้ฉันคิดว่าควรจะกิน ‘อาหาร’ ที่อยู่ตรงหน้าดีมั้ยหรืออดทนไว้ก่อนดีนะ โอ้ย!!หิวจะตายอยู่แล้ว อดทนไว้แจวอน เธออาจฆ่าคนได้เลยนะตอนนี้ ไปบอกเจ๊ยองอึนให้หาอะไรมาลงท้องฉันดีกว่า

           ”ครับ?? มีอะไรใช้ช่วยรึเปล่าครับ” หนุ่มน้อยตรงหน้าฉันถามขึ้น

            ”ไม่มีอะไร ไปทำงานไป” ฉันไล่เขาไป ตามจริงก็อยากจะตอบว่ามีอยู่หรอก แต่เดี๋ยวความหิวของฉันจะทำให้หมอนี่ตายซะก่อน

           ”เอ่อครับๆ ขอตัวนะครับ” เขาพูดแล้วรีบเดินออกไป ฉันเองก็รีบไปหาเจ๊ยองอึนดีกว่า

10 นาทีผ่านไป

           ”เอ้า แจวอนอิ่มแล้วใช่ไหม งั้นก็เตรียมขึ้นเวทีเดี๋ยวนี้เลย ถึงเวลาแสดงแล้วเนี่ย” เจ๊ยองอึนพูดขึ้น เจ๊นะเจ๊คนเพิ่งจะกินอิ่มๆ ไม่เห็นใจกันบ้างเลย อ่อ!!เจ๊ยองอึนเป็นคนเดียวที่รู้ว่าฉันไม่ใช่คนปกติทั่วไป และเจ๊แกก็มักจะเตรียม ‘อาหาร’ เอาไว้ให้ฉันเสมอ ถึงแม้แบบนี้มันจะสบายแต่พอไม่ได้ออกล่านานแล้วรู้สึกเหมือนอาการหิวมันจะรุนแรงขึ้นสุดๆไปเลย

           ”โอเคๆ ฉันพร้อมละไปที่เวทีเลย” ฉันบอกออกไป ไปทำงานก่อนดีกว่า

@  KZ Entertainment 

             ”นี่แจวอน ถ้าแกเกิดหิวขึ้นมากะทันหันอีกก็เอานี่ไป พกไว้กับตัวซะบ้างเถอะหล่อน ฉันไม่ได้อยู่กับเธอตลอดเวลานะย่ะ!! ” เจ๊ยองอึนบ่นฉันเป็นชุดหลังจากเข้ามาที่ห้องซ้อมเต้นของฉันในบริษัท

           ”โธ่เจ๊ ไม่เอาอ่ะ.....ก็ฉันขี้เกียจพกนี่นามันเกะกะ แล้วถ้าใครมาเห็นเค้าก็ตกใจกันหมดน่ะสิ” ฉันรีบบอกออกไป เรื่องอะไรฉันจะต้องพก ’เลือดหมู’ ไปไหนมาไหนด้วยเล่า

           ”คนอย่างหล่อนนี่นะ มันหน้าตีให้ตายจริงๆ” เจ๊พูดพร้อมเยอะมือทำท่าจะตีฉัน

           ”ทำยังไงฉันก็ไม่ตายหรอกนะ ทำเป็นไม่รู้ไปได้” ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะว่าฉันน่ะเป็น แวมไพร์ นี่นา มนุษย์ฆ่าพวกเราไม่ตายหรอกไม่ว่าจะใช้อาวุธอะไร

           ”เออ ฉันรู้ย่ะ แล้วนี่จะไปไหนต่อล่ะ” เจ๊เอ่ยถาม พร้อมกับถอนหายใจก่อนจะ เก็บเลือดหมูกลับเข้าไปในกระเป๋า

           ”ว่าจะไปหาพวกคาลอสอ่ะ ไม่ได้เจอพวกมันนานล่ะ” ฉันบอกออกไปพร้อมกับส่งข้อความหากลุ่มเพื่อนซี้ของฉัน แน่นอนว่าพวกนี้ก็ ‘เป็น’ เหมือนกับฉัน รู้สึกตอนนี้พวกมันจะอยู่ที่ประเทศไทยล่ะมั้ง

แจวอน: ‘เห้ย พวกแกวันนี้อยากไปดริ๊งกันมะ’

คาลอส: ‘เอาสิ ไปที่ร้านฉันเหมือนเดิมนะ แต่ต้องรอเดินทางกลับเกาหลีก่อน ไม่นานหรอกวิ่งไปแปปเดียวก็ถึง’

เลียม: ‘ฉันไปด้วยๆ เดี๋ยวรอยัยมินตราเลิกงานก่อน แล้วเดี๋ยวฉันตามไป’

แจวอน: 'เบื่อคนมีแฟนว่ะ ตามติดกันอย่างกับปลิง555'

เลียม: 'คนนี้ไม่ได้นะเว้ย หวงขั้นสุด’

เทเลอร์: ‘กี่โมง’

แจวอน: ‘เอ่อ...งั้นเจอกัน 6 โมงเย็นนะ เพราะฉันกะว่าจะไปช๊อปก่อน’

คาลอส: ‘K’

เลียม: 'เคๆ เดี๋ยวจะรีบตามไป'

แจวอน: 'จัดไป เออฉันว่าฉันอยากล่าว่ะพวกแกอ่ะ'

เทเลอร์: 'เอาสิ'

เลียม: 'ฉันขอผ่าน เดี๋ยวยัยมินตราจะโวยวายเอา'

แจวอน: 'เออๆ ไว้เจอกัน บาย'

เมื่อตกลงกันเสร็จสรรพ ฉันก็เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าพร้อมบอกลาเจ๊ยองอึน

           ”เออเจ๊ฉันไปก่อนนะ ว่าจะไปช๊อปก่อนไปหาพวกมันอ่ะ”  ฉันว่าพลางหิ้วกระเป๋าเตรียมเดินออกจากห้อง

           ”อย่าปล่อยให้ตัวเองเมาเชียวนะหล่อน พรุ่งนี้ 8 โมงเช้ามีถ่ายโฆษณา งานนี้ห้ามพลาดเด็ดขาดอย่าลืมล่ะ” เจ๊ยองอึนทำเสียงเข้ม

           ”จ้าๆ ไปนะ อันยอง” ว่าแล้วฉันก็เปิดประตูเตรียมก้าวออกจากห้องไปแต่แล้วก็....

พลั่ก โครม!!

           ”โอ้ยย วันนี้มันวันอะไรกัน” อะไรจะดวงดีขนาดนี้เนี่ย ล้มแล้วล้มอีกใครขยันมาชนฉันจังนะ

          ”คือ.....ขอโทษนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจะชนคุณแจวอนนะครับ” เสียงนุ่มทุ้มลึกดังขึ้น เอ..เสียงนี้มันคุ้นๆอยู่นะ

           ”นายอีกแล้วเหรอ นายนี่มันซุ่มซ่ามจริงๆ วันนี้นายทำฉันเจ็บตัวมาสองรอบแล้วนะ” ฉันพูดออกไปพลางลุกขึ้นมายืน

            "แล้วนี่มาทำอะไรหน้าห้องฉัน" ฉันถามออกไป

            "คือพี่ฝ่ายเตรียมฉากการแสดง ให้ผมเอาแบบเวทีมาให้คุณแจวอนดูครับ"

             "อ่องั้นเหรอ แต่นี่มันหมดเวลางานแล้วนะ เอาเถอะเดี๋ยวฉันจะรีบดูให้แล้วกัน" ฉันพูดออกไปพร้อมกับหยิบแบบจากมือแจสเปอร์มา พอมองดีๆหมอนี่หน้าไม่ค่อยเหมือนคนเกาหลีเท่าไหร่เลยแหะ แต่ฟังจากชื่อก็พอเดาได้

           ”ขอบคุณครับ แล้วก็ที่ชนเมื่อกี้ผมขอโทษจริงๆครับ ให้ผมชดใช้ยังไงก็ได้ครับ” หนุ่มน้อยรีบก้มหน้าใหญ่ ดูๆไปแล้วหมอนี่ก็น่ารักดีนะเนี่ย

           ”ดูพูดเค้าสิทำอย่างกับฉันใจยักษ์ใจมาร....แต่ในเมื่อนายยื่นข้อเสนอมาแบบนี้แล้ว มันก็น่าสนใจดีนะ” ฉันพูดขณะที่วงเลือกแบบเวทีเสร็จเรียบร้อย พร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขา ทำให้หน้าเขาแดงระเรื่อ

            ”คะ......คุณจะทำอะไรครับ” เขาพูดเสียงติดๆขัดๆ

            ”เป็นแค่เด็กฝึกงานแท้ๆ นายคิดว่านายจะชดใช้ยังไงเหรอ”

            ”คือ….ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ แต่ถ้าคุณต้องการอะไรบอกผมได้นะครับ” เขาพูดด้วยหน้าตาที่จริงจัง รวมไปถึงสายตาที่เขาส่งมาให้

           ”ให้ทำอะไรดีนะ” ฉันพูดพร้อมยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขาอีก ไม่ใช่อะไรหรอกแค่รู้สึกว่ากลิ่น(เลือด)ของเขานี่มันหอมมากเลย นี่มันทำให้ฉันแทบทนไม่ไหวเลยนะเนี่ย ตั้งแต่อยู่มาจนถึงตอนนี้ยังไม่เคยเจอใครที่กลิ่นมันยั่วยวนขนาดนี้เลย

           ”อะแฮ่ม ฉันยังอยู่นะย่ะให้เกียรติคนโสดอย่างฉันด้วย จะจีบกันก็ไปไกลๆนู่น ดูสิหมอนั่นก้มหน้างุดๆจนคอหายไปแล้วมั้งนี่ย” เจ๊ยองอึนเจ้าเก่าเจ้าเดิมก็พูดขึ้นมาขัด

          ”จะ...จีบงั้นเหรอครับ?? ”

           ”โธ่เอ้ย เจ๊นี่ก็เห็นฉันเป็นคนยังไง คนอย่างฉันไม่กินเด็กหรอกนะ ไปดีกว่า” เฮอะ วันนี้ฉันจะปล่อยนายไปก่อนละกันนะ นายกวางน้อย :)

                                                                          โปรดติดตามตอนต่อไป

--------------------------------------------------------------------------------

SUNSPOT PART

อันยองทุกคน!! หลังจากที่ไรท์ไม่ได้เข้าเว็บนี้มานานก็ตัดสินใจแต่งนิยายเรื่องใหม่ขึ้นซึ่ง ถ้าดูจากชื่อเรื่องก็คงจะรู้ว่าเป็นซีรีย์ เพราะฉะนั้นเมื่อเรื่องนี้จบจะมีของคู่อื่นมาให้ได้อ่านอย่างแน่นอนจ้า ถ้าพิมผิดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะเพราะไรท์ก็ยังเป็นมือใหม่อยู่เลย

ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ไว้ในใจทุกคนด้วยเด้อ ไปละ บายย

1 comment = 1000000 power for me to write this novel THX