อยู่เพื่อรักเธอ

    หญิงสาวเรียกแท็กซี่หน้าโรงแรมพร้อมข้าวของทั้งหมดของเธอ ไกลขนาดนี้สงสัยต้องนอนที่โน่นหาโรงแรมพักค้างคืนสักคืน รถแท็กซี่แล่นพาหญิงสาวออกจากตัวเมืองมาเกือบสองชั่วโมงก็จอดที่รีสอร์ทบ้านชวน แห่งหนึ่งซึ่งไม่ไกลจากบ้านนายพฤหัส ตามข้อมูลที่เธอได้จอดมา หลังจากเก็บข้าวของเสร็จ เธอก็ตัดสินใจออกตามหาบ้านนายพฤหัส ทันที แท็กซี่คันเดิมยังรอเธอตามข้อตกลงที่เธอได้คุยไว้ตั้งแต่ต้น ซึ่งเธอเองคงต้องใช้บริการเขาทั้งวัน"ลงขับไปตามถนนเส้นนี้ นะค่ะ ถึงซอยนี้ ซอยร่มทัด เลี้ยวซ้ายค่ะ"เธอบอกลุงแท็กซี่ ซึ่งทางไปก็ไม่ได้ซับซ้อนอะไร แท็กซี่แล่นออกมาไม่ไกลจากรีสอร์ท ก็เลี้ยวเข้าซอยร่มทัดตามคำบอกของจันทร์เจ้า หญิงสาวมองดูเลขที่บ้านไปเลื่อยๆ"เอะ ใช่ล่ะ ลุงจอดตรงนี้ค่ะ"จอดแท็กซี่ จอดหน้าบ้านหลังหนึ่ง"รอหนูแป๊แนึง นะค่ะ"เธอบอกแท็กซี่ก่อนก้าวลงรถเดินไปกดกริ่ง หญิงสาวกดกริ่งสองครั้งก็ได้ยินเสียงตอบรับจากคนในบ้านมา"ค่ะ รอแป๊ปนึงนะ"ป้าคนนึงเดินออกมาจากบ้าน มองมาทางหญิงสาว"มาหาใครหรอกค่ะ"จันทร์เจ้าก้มมองที่กระดาษก่อนพูดว่า"นายพฤหัสบดี ค่ะ" "เอะ ไม่มีนะค่ะ" "แต่ในนี้เขียนว่าเขาอยู่ ที่บ้านเลขที่นี้ น่ะค่ะ"หญิงสาวยื่นที่อยู่ให้ป้าเจ้าของบ้านดู "รึจะเป็นเจ้าของคนเก่า ใช่น่าจะเป็นเจ้าของบ้านคนก่อน สงสัยยังไม่ย้ายที่อยู่ออกแน่ๆ บ้านหลังนี้เขาขายนานแล้วค่ะ"จันทร์เจ้าตกใจเล็กน้อย สงสัยจะมาเสียเที่ยวแล้ว"แล้วป้ารู้ไหมเขาไปไหน "  "เช่าบ้านอยู่ แถวนี้ล่ะหนูต้องไปถามร้านขายของแถวหน้าหมู่บ้านดู " "ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ " "หนูเป็นอะไร กับเขาหรอ"ป้าถามหญิงสาวก่อนเดินกลับไปขึ้นรถแท็กซี่ "เปล่าคะ มีของเอามาคืนเขา" "เอะ หนูไม่รู้เหรอ เขาเป็นคนบ้า น่ะคนแถวนี้เขารู้ดี ป้าว่าอย่าไปเลยนะ" "ไม่เป็นไรมั่ง ค่ะหนูแค่จะเอาเสื้อไปคืน เขาเฉยๆ"หญิงสาวตอบก่อนขึ้นรถแท็กซี่"ลุงกลับออกไป ปากซอยค่ะ ไปร้านขายกับข้าวแถวนั้นค่ะ" อะไรกันที่แท้เขาเป็นคนบ้าเหรอนี่ ว่าแล้วทำถึงดูไม่เหมือนคนปกติ ทั้งหนวดทั้งผม เอาน่า วันนั้นที่เจอกันก็ยังดูเป็นปกติดีคงไม่บ้ามากหรอกมั้ง หญิงสาวคิดในใจ รถจอดลงที่ร้านขายอาหารตามสั่ง แถวปากซอยร่มทัด"ลุงกินอะไร มายังค่ะลงรถไปกินด้วยกันไหม" "กินก่อนเลยหนู ลุงยังไม่หิว"ลุงแท็กซี่ยังไม่หิวเธอจึงเดินลงรถมาเพียงลำพัง"ป้าค่ะ ข้าวผัดใข่ นึงจานค่ะ"จันทร์เจ้าสั่งข้าวก่อนเดินมานั่งลงไม่ไกลจาน จุดทำอาหารตามสั่ง ป้าขายข้าวจึงเริ่มผัดข้าว"น้ำเปล่าหรอหนู"  "ค่ะ น้ำเปล่า"ป้าอีกคน ที่ร้านอาหารตามสั่ง ถามก่อนนำน้ำเปล่ามาเสริฟ "ป้าค่ะ รู้จักคน แถวนี้ที่ชื่อ พฤหัสบดี ไหมค่ะ"ป้าทำหน้าสงสัย "ทำไม หนู" "หนูเอาของมาคืนเขา แต่หาบ้านไม่เจอค่ะ" "อยู่ในซอยนั่นไง ตามข้ามถนนน่ะ ตรงไปประมาณ 50เมตร ไม่ไกลหรอก บ้านไม้ชั้นเดียวหลังเก่าๆ " อ่อ ค่ะ ขอบคุณมากน่ะค่ะ" "แต่ระวังด้วยล่ะ เอาของคืนแล้วรีบออกมา "ป้าพูดด้วยท่าที แปลกๆ "ทำไม ค่ะ"  "คนบ้า น่ะสิ หนู มันเป็นคนบ้า เก็บตัวอยู่แต่บ้าน แถวนี้ไม่มีใครอยากเข้าใกล้บ้านหลังนั้นหรอก ป้าก่อนไม่เห็นหน้ามาหลายเดือนล่ะ เจอคราวก่อนขี่มอเตอร์ไซค์ออก ผมยาวรุงรัง หนวดเครา งี้น่ากลัวที่สุด"เอะ เป็นแบบนั้นเหรอค่ะป้า ทำไมถึงบ้า ค่ะ"  "รถชนมัน สองปีแล้ว มันบ้าไปเลย อยู่แต่ในบ้านหลังนั้นล่ะ"หญิงสาวฟังเรื่องที่ ป้าร้านอาหารตามสั่ง เล่าเกิดแปลกใจขึ้นมา ทำไมใครต่อใครถึงเล่าถึงเขาในด้านที่ไม่ดีแบบนี้ด้วย เจอกันตอนที่เขาช่วยเธอไว้ ก็ไม่เห็นเขาจะเป็นแบบนั้น ซะหน่อย จึงเผลอถามแบบไม่พอใจ ออกไป"ทำไม กันค่ะ เขาทำอะไรให้ป้าเหรอ ค่ะ ถึงได้ว่าเขาแบบนั้น คำก็บ้าสองคำก็บ้า" ป้าถึงกับถอนสีหน้า ตกใจ "ป่าวๆๆๆ เขาเล่ากัน คนบ้าคนไม่ดี" ในใจหญิงสาวเริ่มไม่พอใจขึ้นมา โธ่ ที่แท้ก็ฟังเขาเล่ามาอีกที ไม่ได้ล่ะอยากรู้เรื่องเขาเธอเองคงต้องไปถามเองให้รู้กันไปเลย ฟังจากคนอื่นไม่ได้แล้ว นี้คงเห็นเขาเป็นคนแปลกๆ ถึงได้เล่ากันไปทั่ว หาว่าเขาบ้า ตอนนี้เธอเองเผลอเข้าข้าง เขาไป แบบไม่รู้ตัว เธอไม่ถามอะไรต่อ กินข้าวผัดจนเสร็จ แล้วขึ้นรถแท็กซี่ บอกให้ขับ ข้ามถนนไปเข้าซอยตามป้าร้านอาหาร บอก