Arachne VII ( บท สายเลือดปลอมที่ 7 )

 

 

     ''อย่างที่อารัคเน่บอกจริงๆด้วย คีราโน่หน้าอกใหญ่ ~ !!''

     แบล็ควัยตัวน้อยกำลังแอบมองคีราโน่อาบน้ำ ซึ่งการอาบน้ำในครั้งนั้นคือแถวๆริมธาร แถวนั้นก็ประกอบด้วยต้นไม้และพุ่มไม้ไม่ต่างอะไรกับในป่ามากนัก ส่วนตัวคีราโน่เองก็กำลังอาบน้ำชิวๆไม่สนอะไรรอบข้างเท่าไหร่ ตัวเธอในสมัยนั้นยังคงมีผมสั้น และหน้าตาดูเย็นชากว่าตอนปัจจุบันมากพอสมควร

     ''กำลังทำอะไรอยู่น่ะ แบล็ค แอบดูฉันอาบน้ำเหรอ ?''

     ''เปล่านะ ! อารัคเน่ให้มาตามเธอกลับไปต่างหาก ก็แค่บังเอิญมาเห็นพอดี !''

     ''แล้วทำไมต้องแอบตรงพุ่มไม้ด้วย ?''

     ''ก- กำลังฝึกซุ่มโจมตีต่างหาก คีราโน่สอนผมเองไม่ใช่เหรอ !''

     ''แบล็ค... เธอพึ่งจะอายุได้ไม่ถึง 6 ขวบเลยนะ ทำไมรีบทำเรื่องแบบนี้จัง ?''

     เสียงความชุ่มชื้นของน้ำบนร่างกาย... ไอน้ำที่อวบอวนไปทั่วห้องน้ำ ผิวพรรณอันขาวสง่าของหญิงสาวไปพร้อมกับเส้นผมสีทองกำลังชุ่มไปด้วยน้ำ จมูกของเธอซึ่งกลิ่นแชมพู กำลังหลับตาเพลิดเพลินไปกับการอาบน้ำอุ่น มือขวาของเธอกำลังถูสบู่แนบแขนซ้าย และเริ่มมองกระจก.....

     ''ให้ตายสิ.. เพราะยังงี้แหละถึงได้เกลียดพวกสามัญชน''

     ''ก็นั่นสินะ สามัญชนอย่างฉันมันเป็นคนไม่ดีนี่นา''

     เอมิเลียตกใจอย่างมาก คว้าผ้าขนหนูอย่างรวดเร็วพร้อมเอามาปิดบังร่างกายของตัวเอง ก่อนที่จะเริ่มหันไปมองรอบห้องน้ำอย่างช้าๆด้วยความระมัดระวัง มองซ้าย มองขวา ในใจพลางคิดว่า มีใครมาแอบดูตัวเองอาบน้ำอยู่รึเปล่า ก่อนจะเริ่มย่างก้าวที่ละช้าๆ และ....

     ''จะเอ๋ ~ !''

     จู่ๆแบล็คก็ปรากฎตัวต่อหน้าเธออย่างกระทันหัน เธอตกใจมาก ก่อนจะถอยหลังและลื่นล้มไปนั่งกับพื้น ส่วนผ้าขนหนูก็ตกลงไป เห็นไปถึงร่างกายทุกส่วนของเธอ

     ''โอ้ โห๋ ! ถึงหุ่นจะสู้คีราโน่ไม่ได้ แต่ก็อาเรื่องอยู่นะ !''

     ''กะ-แก ! ไอ้สามัญชน ! มาที่นี่ได้ยังไง !''

     เอมิเลียร่ายเวทย์ทีมือซ้ายอย่างรวดเร็ว สร้างวงแหวนเวทย์ขนาดย่อมๆบนฟ่ามือซ้ายในพริบตา พร้อมกับจุดประกายสายฟ้าโจมตีทางเวทย์ใส่แบล็ค โดยที่สายฟ้านั้นออกมาแล้วก็จริง แต่จู่ๆสายฟ้าของเอมิเลียก็หายไปในพริบตา โดยที่ตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

 

     ''ได้ยังไงกัน !''

 

 

''เขตแดนสายฟ้า ! ! ! ''

     เอมิเลียร่ายเวย์ที่มือซ้ายอีกครั้ง ผลปรากฎว่ามีสายฟ้าเกิดขึ้นรอบๆ แต่แล้วมันก็ดับลงไป เหมือนเวทย์ที่เธอร่ายจะไม่มีผลอะไรเกิดขึ้น มันเหมือนกับการจุดเทียน เมื่อจุดพลาดจะเกิดไฟเพียงเล็กน้อย แต่มันจะดับไป ซึ่งนั่น มันก็ทำให้เอมิเลียถึงกับทำหน้าเหวอ ทำอะไรไม่ถูกต่อใบหน้าอันยิ้มแย้มของแบล็ค

 

     ''ใช้เวทย์สายฟ้าเป็นหลักสินะ ไม่ได้ผลหรอก อยูต่อหน้าฉันใครก็ใช้เวทย์ไม่ได้ทั้งนั้น''

     ''ว- ว่ายังไงนะ !''

 

เอมิเลียลุกขึ้นยืน พร้อมกับถอยหลังไปติดกำแพงของห้องน้ำ มือขวาของเธอปิดหน้าอกของตัวเอง

 

     ''คือว่านะ ปิดยังไงก็ไม่มิดหรอก มาถึงขนาดนี้แล้วไม่ต้องอายหรอกน่า''

     ''หุบปาก ไอ้โรคจิต กะ-แกต้องการอะไรกันแน่ ! ออกไปเลยนะ !''

     ''ถามจริงนะ ถ้าพูดกับโจรล่ะก็ ป่านนี้เธอได้คอขาดไปแล้ว''

 

ตอนนั้นเอง เหมือนเอมิเลียจะไม่มีทางเลือกอื่น นอกจาก....

 

กรีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  !!!!!!!!!!!!!! ~

 

 

กรีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  !!!!!!!!!!!!!! ~

 

     จู่ๆเอมิเลียที่กรี๊ดไปเมื่อซักครู่ เธอก็ไม่สามารถออกเสียงพูดหรือออกเสียงใดๆได้เลย เธอพยายามพูดอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่เกิดเสียง นั่นทำให้เธอเอามือไปจับลำคอว่าเช็คว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ก่อนจะทำสีหน้าหวาดกลัวแบล็ค พร้อมกับขาเริ่มสั่น แล้วไหนจะเริ่มค่อยๆนั่งลงกับพื้นห้องน้ำ สยบต่อหน้าแบล็ค

 

     ''คือว่านะ ฉันมาแค่เจรจาเฉยๆ เธอนี่ชอบโวยวายจริงๆเลย''

 

เอมิเลียพยายามพูดตอบโต้ แต่ก็ไม่เกิดเสียง...

กระทั่งแบล็คดีดนิ้วมือ เพื่อคลายเวทย์อันแสนเงียบงันนี้ออกไป

 

     ''พรุ่งนี้ฉันขอให้เธอยกเลิกการประลองบ้าบออะไรนั่นซะ แค่นี้แหละ''

     ''น... นายต้องการ แค่นั้นจริงๆเหรอ ?''

     ''ก็ใช่น่ะสิ เธอทำไม่ได้งั้นเหรอ ?''

     ''ทะ- ทำไมกัน ! ฉ-ฉันเป็นลูกขุนนางนะ ไม่ยกเลิกให้เสียชื่อเสียงหรอก !''

 

แบล็คทำหน้าเอ๋อ....

 

     ''น-นี่เธอไม่เข้าใจเลยรึไง ว่าตัวเองอยู่ในสถานะอะไร !''

     ''ถ-ถึงแม่จะต้องตาย ฉันก็ไม่ยอมแพ้นายหรอก !''

     ''พูดอะไรไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวจับซ่ำซะเลยนี่ ! ยัยบ้า''

     ''ว-ว่าไงนะ ! ไอ้คนโรคจิต''

     ''แบล็ค ยัยนี่ถ้าจะไม่ยอมเลิกรากับเราง่ายๆ ฆ่าทิ้งซะ''

คีราโน่ออกความคิดเห็นในใจ

 

     ''ฆ่าเลยเนี่ยนะ แบบนั้นมันออกจะ.... ''

     ''เพราะเป็นสาวสวย เลยฆ่าไม่ลงงั้นเหรอ ?''

     ''เปล่านะ... คือแบบ.... ใช่ครับ''

     ''งั้นฉันจะฆ่ายัยนี่เอง''

 

เห้ย เดี๋ยว คีราโน่ ฉุนมาจากไหนเนี่ย !

 

     คีราโน่กลับร่างมนุษย์อย่างรวดเร็ว สร้างความตกใจให้กับเอมิเลียหรือทางแบล็คก็เช่นกัน ก่อนที่เธอจะร่ายมนต์ที่มือขวาชั่วพริบตา สร้างวงเวทย์ขนาดย่อมๆ ก่อนที่วงเวทย์จะแปรธาตุกลายมาเป็นดาบ แล้วใช้ดาบเล่มนั้นสะบัดเพลงดาบอย่างรวดเร็วเข้าแทงเอมิเลีย หวังจะใช้แทงให้ตายในดาบเดียว ในตอนนั้นเองแบล็คก็ไม่อยู่เฉย เข้าไปขัดขวางคีราโน่ที่กำลังจะฆ่าเอมิเลีย ใช้ร่างกายของตัวเอง เบียดใส่คีราโน่จนกระเด็นออกไปชนกับกำแพงห้องน้ำ

 

อั๊ก.... 

 

     ''ทำบ้าอะไรแบล็ค ยัยนี่จะเป็นปัญหาเอาได้นะ !''

     ''ให้ฆ่ายัยนี่เนี่ยนะ ไม่เกินไปหน่อยเหรอ คีราโน่''

     ''แกนี่มันน่าม้อจริงๆเลยนะ แบล็ค !''

     ''ดูจากสีหน้าแล้ว หึงชัดๆเลยนี่หว่า ! พอได้แล้ว กลับกันเถอะ !''

     ''หุบปากไปเลยแบล็ค !''

 

ทางด้านเอมิเลียก็งงเป็นไก่ตาแตก ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ในจังหวะนั้นแบล็คกับคีราโน่ก็เข้าปะทะกันเฉย

 

คีราโน่ซัดดาบขวาใส่แบล็ค ส่วนทางแบล็คก็เอามือประกบดาบ

 

     ''พอได้แล้วน่า ! เมื่อกี้ฉันล้อเล่น''

     ''ล้อเล่นงั้นเหรอ ! งั้นเจอนี่หน่อย''

 

คีราโน่ใช้ขาขวา ถีบใส่แบล็คอย่างรุนแรง

ทางด้านแบล็คก็กระเด็นถอยหลังไปชนกับกำแพงห้องน้ำ

เกิดแรงสั่นสะเทือน กำแพงตรงนั้นแตกระเอียดอย่างรวดเร็ว

โชคดีที่เอมิเลียไหวตัวทัน กระโดดหลบออกมาได้ทัน

ไม่งั้นแบล็คคงกระเด็นไปชนเธอแน่ๆ

 

ทางด้านแบล็คก็จุกพอสมควร คีราโน่เข้าไปซ้ำเติมในจังหวะนั้น

โดยเข้าไปขึ้นค่อมใส่แบล็คอย่างรวดเร็ว แล้วใช้หมัดขวา ต่อยหน้าอย่างรุนแรง

 

     ''เล่นแรงไปแล้ว คีราโน่ พอได้แล้ว !''

     ''ไอ้คนเจ้าชู้ แกนี่มัน !''

 

     เอมิเลียที่เห็นจังหวะนี้กำลังไปได้ดี เธอไม่รอช้า วิ่งหนีออกจากห้องน้ำทันที แต่ในตอนที่เอมิเลียกำลังหนีออกจากห้องน้ำ คีราโน่เธอเหลือบไปเห็นเข้า จึงเข้าจู่โจมอย่างรวดเร็ว พร้อมกับใช้ดาบที่มือขวา แทงใส่เอมิเลียอย่างไม่ลังเล ทางแบล็คก็ไม่ยอมเหมือนกัน เอาตัวเข้าปกป้องเอมิเลียจนดาบของคีราโน่นั้น ทะลุแขนซ้ายของตัวเอง

 

     ''คีราโน่ เลือดขึ้นหน้าขนาดนี้.... นานแค่ไหนแล้วนะ''

     ''แบล็ค ถึงขนาดยอมโดนแทงแทนยัยนั่นเลยเหรอ มันหนีไปแล้ว จะมาขวางทำไม !''

     ''กะ- ก็เข้าใจอยู่หรอกนะ แต่ใจเย็นก้อนสิ นะ- นะ หายใจเข้า-ออก ช้าๆ''

     หายใจเหรอ... ก็ไม่เลว แต่หมัดขวาของคีราโน่ อัดใส่หน้าแบล็คอย่างรุนแรง นั่นคือหมัดที่สุดแรงของคีราโน่จริงๆ แบล็คโดนอัดเข้าที่แก้มขวา กระเด็นอย่างรุนแรงจนทะลุประตูห้องจนพัง แล้วยังกระเด็นต่อ ไปชนกับกระจกห้องนอนของเอมิเลียจนแตกกระจาย ร่างกายของแบล็คกระเด็นออกไปจากหอพักหญิงเลยทีเดียว ส่วนกำแพงที่ทะลุออกมา ก็พังแตกระเอียด เรียกได้ว่าห้องนอนของเอมิเลีย คงใช้นอนไม่ได้แล้วล่ะ

 

     ไม่กี่วินาทีต่อมา คีราโน่กระโดดออกไปจากห้องของเอมิเลีย พร้อมกับกระโดดขึ้นไปยังบนหลังคา เพื่อหาตัวของเอมิเลียอีกครั้ง และพร้อมที่จะฆ่าอีกรอบ แต่พอมองไปรอบๆจากที่สูง ก็ไม่พบเอมิเลียอีกเลย

 

     ''ยัยบ้านั่น หนีไปแล้วรึไงนะ !''

 

คีราโน่ที่อยู่บนหลังคา ก็จ้องมองไปยังแบล็คที่นอนหงายอยู่ด้านล่าง

แบล็คโชวนิ้วโป้งให้กับคีราโน่และยิ้มให้

 

     ''ขอโทษครับ กลับไปนอนกันได้แล้ว''

 

 

 

*****************************************

 

ปั้งงงงงงงงงงงงงง ~ !!

 

     เสียงปิดประตูห้องนอนของแบล็คดังขึ้น คีราโน่โถมตัวเข้าเตียงและนอนคว่ำหมอนทันที ก่อนที่แบล็คจะทำหน้าเหนื่อยใจ แก้มขวาของเขานั้น มีรอยแดงฉ่ำ จากท่าทางที่แบล็คมองคีราโน่แล้ว แบล็คก็ครุ่นคิดในใจได้เลยว่า คีราโน่กำลังหึง แถมตอนนี้ยังงอนอีกต่างหาก แถมอารมณ์ของหล่อนกำลังเดือดได้ที่เลยด้วย

 

     ''ก็ขอโทษแล้วไง เลิกงอนได้แล้ว''

     ''ใครงอนกัน ฉันไม่ได้งอนซักหน่อย !''

     ''พูดออกมาได้นะ ! แล้วแมวที่ไหนมันซัดหน้าฉันจนเป็นรอย แถมโดนแทงที่แขนอีกต่างหาก !''

     ''ฉันก็แค่โกรธ ! ยัยนั่นมันอันตราย ไม่ควรปล่อยไว้ !''

     ''งอนชัดๆ !''

     ''ไม่ได้งอน ! แล้วก็ไม่ได้หึงด้วย !''

 

-คีราโน่ ตอนเธองอนก็ไม่ต่างอะไรกับเด็กน้อยงองแงเลยนะ ! 

 

     ''ที่สำคัญ ป่านนี้ยัยนั่นเอาเรื่องไปแจ้งกับทางโรงเรียนแล้วมั้ง !''

     ''เฮ้ย นั่นสิ ลืมไปเลย ! โดนไล่ออกแน่ !''

     ''โดนไล่ออกเหรอ ! ตลกแล้วนะแบล็ค จะโดนทหารตามล่าตัวเลยมากกว่า !''

     ''บ- แบบนี้ก็แย่ล่ะสิ !''

     ''ถึงบอกให้ฆ่ายัยนั่นไงเล่า ! เพราะนายไม่เชื่อฉันไง ถึงได้เป็นแบบนี้''

     ''ตะ-แต่.... ''

     ''ไม่มีแต่ ! ถ้าพวกมันจับได้ว่าพวกเราเกี่ยวข้องกับท่านอารัคเน่ นายจะทำยังไง นี่มันเรื่องใหญ่เลยนะ''

     ''เอ่อ... คือว่า''

     ทางด้านแบล็คก็กุมขมับ นอกจากแผนของตัวเองจะพังเละ เพราะคีราโน่หึงไม่เข้าเรื่อง แถมยังดวงซวยกับยัยเอมิเลียอีกต่างหาก ชะตาของแบล็คขึ้นอยู่กับเอมิเลีย ว่าเธอจะเอาเรื่องนี้ไปแจ้งทางโรงเรียนไหม ถ้าแจ้งล่ะก็ เกิดเรื่องใหญ่แน่ และจะลามปามไปถึงความลับของคีราโน่และแบล็คอีกต่างหาก

     ''โธ่เอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย ~ !''

     ''จะ-จะทำบ้าอะไรของนายเนี่ย !''

     ''คืนนี้ฉันจะเอาให้เตียงหักไปเลย !''

     ''ปล่อยนะ ไอ้บ้าแบล็ค ! เสื้อจะขาดเอานะ''

เอ็ดเวิร์ด กำลังสูบบุหรี่ พร้อมกับยืนอยู่บนหลังคาของหอพักชาย

สายตาของเขาจ้องมองไปยังหอพักหญิงที่ไกลออกไป...

แม้จะไม่ได้เห็นเหตุการณ์แต่แรก แต่เขา ก็รู้แทบจะทุกเรื่องแล้ว เวลานี้

 

เขา หักบุหรี่ของตัวเอง และโยนลงพื้น

 

     ''ให้ตายสิ เจอตัวซักทีนะ อารัคเน่ที่ 7 หรือจะเรียกว่านักเรียนใหม่ดีล่ะ''

 

ขอบคุณสำหรับข้อมูล

 

เมดูซ่า.....