สานสัมพันธ์รัก

สเกล

ฉันรู้สึกปวดอึ้งตรงหัวหน่อยๆ มึนๆ มันเป็นอาการที่โคตรเเย่ซึ่งฉันไม่เคยเป็นมาก่อน ฉันพยายามลืมตาขึ้นเเต่รู้สึกมีอะไรทับมือฉันไว้จนฉันต้องหันไปมอง หื้ออคุณกราฟ เเล้วทำไมคุณกราฟมาหลับอยู่ตรงนี้ล่ะ ฉันพยายามนึกว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นเเต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก คุณกราฟเวลาหลับก็น่ารักดีน้ะ เหมือนเด็กน้อยเลยฉันพยายามดึงมือตัวเองออกเบาๆ เพราะกลัวจะไปทำให้คนที่กำลังหลับตื่นเเต่ดูเหมือนว่าฉันจะดึงเร็วรึป่าวก็ไม่รู้เพราะตอนนี้คุณกราฟเขารู้สึกตัวเเล้ว ด้วยความที่ตอนนี้ฉันทำตัวไม่ถูกไม่รู้จะทำอะไรต่อดี งั้นเเกล้งหลับต่อละกันน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

"มีใครเคยบอกคุณไหม ว่าคุณโกหกไม่เนียน ลุกขึ้นมาเถอะครับเช้าเเล้ว" เสียงเขาพูดปนหัวเราะไม่เหมือนคนที่พึ่งตื่นเลยย

"ฮะ ฮะ มันดูออกชัดขนาดนั้นเลยเหรอคะ" ฉันพูดออกไปแก้เขิน

"ครับ ไม่เนียนเอามากๆ ด้วยน้ะ แล้วตอนนี้คุณรู้สึกโอเคเเล้วใช่ไหม" น้ำเสียงที่ดูเป็นห่วงนั้นมันช่างดูจริงใจมากจริงๆ ทำให้ฉันหันไปมองตาเขาแบบไม่รู้ตัว

"ออ ฉันโอเคคะ เรื่องนั้นฉันไม่คิดมากเเล้วคะ ขอบคุณนะคะที่ยอมรับฟังเป็นเพื่อนฉัน"

"อืม เรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอกครับผมยินดี เเต่เรื่องที่ผมถามคุณคือ คุณรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวหรือป่าวเหมือนรู้สึกว่าตัวเองเป็นไข้บ้างไหม" ฉันรู้สึก งง กับสิ่งที่เขาพูดออกมาจนทำให้ฉันไม่ได้ตอบคำถามเขาไปทันที เขาเอื้อมมือมาอั้งที่หน้าผากของฉัน อยู่ๆ ฉันก็มีอาการแปลกๆ ขึ้น หัวใจของฉันเต้นเร็วเหมือนมันจะทะลุออกมาให้ได้อย่างนั้นจนฉันกลัวว่ามันจะหลุดออกมาจริงๆ

"ดีจังไข้คุณหายเเล้ว " เขายิ้มเหมือนกับเด็กที่ดีใจตอนตัวเองได้ของขวัญอย่างไงอย่างนั้นฉันเผลอมองรอยยิ้มนั้นโดยไม่รู้ตัวอีกเเล้ว

" คุณเป็นอะไรหรือป่าวครับ เห็นนิ่งๆ ไป"

" หื้มม ออไม่ได้เป็นอะไรคะ นี้ฉันก็พึ่งรู้ตัวนะคะว่าตัวเองไม่สบาย อย่าบอกนะคะว่าคุณดูเเลฉันทั้งคืนเลย" ฉันฉุกคิดขึ้นมาเพราะฉันว่า ฉันดึงมือตัวเองออกมาค่อยข้างเบาจริงๆ ไม่ถึงขั้นว่าจะรู้สึกตัวตื่นเร็วขนาดนั้น นี้ฉันไปรบกวนเขาอีกเเล้วใช่ไหม

"เออ ครับเเต่ผมเต็มใจนะ คุณไม่ต้องทำสีหน้ารู้สึกผิดขนาดนั้นก็ได้ครับ " เขาพูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้มน่ารักๆ ของเขาเช่นเดิม เเต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือฉัน ทำไมหัวใจของฉันต้องเต้นเร็วกับรอยยิ้มของเขาด้วยน้ะ

" ค่ะ ขอบคุณนะคะ (^^) " ฉันยิ้มให้เขาพร้อมกับคำขอบคุณ เเต่อยู่ๆ ท้องเจ้ากรรมก็ร้องขึ้นมาซะงั้น ตายล้าววว มันช่างน่าอายจริงๆ ฉันเป็นผู้หญิงนะ มาดงมาดังตรงชอตนี้ได้ไง ฉันหมุดน่าก้มลงทันทีด้วยความอายนี้ถ้าหากฉันหายตัวได้ฉันคงทำไปแล้วว

" คงหิวใช่ไหมเนี้ย" เขาพูดเเซวฉันหื้มมม น่าอาย น่าอายจริงๆ "เราไปหาอะไรกินกันเถอะ " เขาพูดจบเเล้วเขาก็จับมือฉันลุกขึ้นเดินออกไปจนทำให้ฉันลุกขึ้นตามเขาแบบอดไม่ได้พอฉันตั้งหลักได้ฉันก็ขืนตัวให้เขาหยุดเดินทันที เขาหันมามองพร้อมกับสีหน้าสงสัยจนฉันต้องพูดออกไป

" ไปทั้งอย่างนี้เลยเหรอค่ะ " เพราะตอนนี้เราพึ่งตื่น เสื้อผ้าก็คงมีกลิ่นเหล้าติดตัวเเน่ๆ ไปสถาพนี้คงไม่เหมาะเท่าไหร่

" ออ ผมขอโทษครับเห็นคุณหิวก็เลยรีบไปหน่อย " เขาพูดออกมาพร้อมลูบหัวตัวเองเเก้เขินไป ชอตนี้ทำเอาหัวใจของฉันเต้นผิดจังหวะอีกเเล้วน้ะ

" ไม่เป็นไรค่ะ งั้นเราไปเเต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้ากันดีกว่านะค่ะ เเล้วอีก1ชั่วโมงมาเจอกันที่ล็อบบี้ อ้อครึ่งชั่วโมงก็ได้คะ " ฉันยิ้มให้เขาเเล้วเดินไปส่งหน้าห้อง ที่ฉันเปลี่ยนเวลานั้นเป็นเพราะไม่อยากให้เขาต้องรอฉันนะสิเเต่ฉันจะเเต่งตัวเสร็จไหมเนี้ยเเค่ครึ่งชั่วโมง เอาว่ะยังไงก็ต้องทันเราเป็นคนนัดเขาไว้นี้

_________________________________________________

กราฟ

ตั้งเเต่ที่เธอตื่นมาเธอทำให้ผมยิ้มได้ตลอดจริงๆ ยิ่งตอนที่เเกล้งหลับนั้นมันทั้งน่ารักเเละตลกไปพร้อมกัน เธอเเกล้งไม่เนียนจริงๆ น้ะ คนอะไรเขาจะหลับตาปี้ขนาดนั้นเเต่ตอนนั้นผมไม่ได้หลีบด้วยเหละ เพราะผมตร้องคอยเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เธอเพราะตอนกลางคืน ตัวเธอร้อนมากจริงๆ พอรู้ว่าเธอหายไข้เเล้วผมนี้โคตรจะดีใจเเละโล่งอกไปพร้อมๆ กัน ว่าเเต่เวลาครึ่งชัวโมงสำหรับผู้หญิงเนี้ยมันเร็วไปหรือป่าวนะ ตอนนี้ผมต้องไปอาบน้ำเเล้วเดี่ยวจะไปทันเวลานัด

ล็อบบี้

ตอนนี้ผมมาอยู่ที่ล็อบบี้พร้อมกับกล้องถ่ายรูปตัวเก่งของผม ตอนนี้ผมวางคอนเซ็ปในวันนี้เเล้วละ ว่าวันนี้ผมจะทำอะไรบ้างกับเธอ คอนเซ็ปครั้งนี้ผมตั้งชื่อไว้ว่า "ลบรอย"

"คุณกราฟ ทางนี้ค่ะ " ผมหันไปตามเสียงหวานที่เรียกผมเธอมาพร้อมเสื้อยืดกางเกงขาสั้น เป็นไปได้ผมไม่อยากให้เธอใส่เลยนะเเต่ผมไม่สิทธินั้นนี้สิ - -

" ขอโทษที่ผมมาช้าน้ะ " ผมไม่น่าให้เธอมารอเลยจริงๆ

"ไม่เป็นไร จริงๆ เกลพึ่งมาเหมือนกัน เเค่เรียกคุณไว้ ทำเป็นว่าตัวเองมาก่อนก็เเค่นั้นเอง" เธอยิ้มให้ผมพร้อมกับคำพูดตรงๆ นั้นทำเอาผมนี้ทำตัวไม่ถูกเลย เเต่ก็น่ารักดี

" เอ่อ เราจะไปที่ไหนดีค่ะ " เธอถามผมด้วยสีหน่าตื่นเต้น

" ตามผมมาเลยเดี่ยวผมจะเป็นไกต์ให้เอง" ผมพูดขึ้นเเละเดินไปพร้อมๆ กับเธอ

______

หลังจากที่เราได้ไปทานอาหารเสร็จเเล้วผมก็พาเธอมายังรืมหาดอีกครั้งเพื่อจะทำสิ่งที่ผมวางไว้

"เห็นหาดทรายเเล้วก็นึกถึงตอนเด็กๆ นะครับ ชอบก่อปราสาททรายเล่นกัน" ผมพูดเกริ่นออกมาเพื่อจะโยคเข้าไปโยคถัดไปเเต่ไม่ทันได้พูดเกลเขาก็พูดขึ้นมาซะก่อน

" ใช่ค่ะ ตอนเด็กๆ ฉันก็ชอบเล่นเหมือนกัน ไม่ใช่เเค่ตอนเด็กๆ นะคะตอนนี้ฉันก็ยังชอบเล่นมันอยู่ พูดขึ้นเเล้วเรามาก่อปราสาททรายเล่นกันไหมค่ะ " เธอชวนผมขึ้นมาซะงั้นทั้งๆ ที่ผมจะชวนเธอนะเนี้ย

"ครับเรามาก่อกัน" ผมชอบคำว่าเรานี้จังเราก็อกันไปเรื่อยจนมันเป็นรูปเป็นร่างเเล้วผมจึงชวนเธอทำอย่างอื่นต่อ

" คุณสเกลเคยทำอย่างนี้ไหมครับ"

"อย่างไหนค่ะ" เธอตอบโดยไม่มามองผมเลย