สานสัมพันธ์รัก

เรน

@ห้องพักโรงเเรม

ผมเริ่มรู้สึกตัวขึ้นเมื่อมีเเสงร่ำไรของดวงอาทิตย์สาดส่องมากยังช่องประตูกระจก ผมเอื้อมมือไปกอดคนข้างกายเเต่กลับไม่มีเจ้าตัวเล็กของผมนอนอยู่ ผมลุกขึ้นเพื่ออหมายที่จะหาคนตัวเล็กที่ต้องการจะคุยกับเธอ เพราะเมื่อคืนเธอก็มีท่าทีเปลี่ยนไปจนผมตกใจเเละเป็นห่วงเธอมากเเต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเธอดูเหมือนจะต้องการเลี่ยงที่จะคุยกับผม ผมทำอะไรผิดรึป่าวผมก็ไม่รู้หรือเกลไม่พร้อมที่จะเเต่งงานกับผมกันน้ะ ผมหาเกลทั่วห้องเเละที่ๆเกลอาจจะไปเเต่ก็ไม่เจอจนผมกลับมาที่ห้องอีกครั้ง ผมมีอาการหน่วงๆในใจรู้สึกเหมือนจะมีเรื่องไม่มีเกิดขึ้นยังไงไม่รู้ จนหางตาของผมไปเห็นโทรศัพท์ของเกลที่วางบนโต๊ะหัวเตียง เธอไปไหนกันน้ะโทรศัพท์ก็ไม่ได้พกไป ผมถือวิสาสะปลดล็อคหน้าจอ ผมอึ้งไปชั่วขณะกับรูปที่ผมเห็น นั่นมันรูปมือของผมแล้วผมจับมือกับใครอยู่ ผมนั่งคิดอยู่นานเพราะผมไม่เคยไปยุ่งกับใครเเละคงเป็นใครไม่ได้นอกจากผู้หญิงคนนั้น ผมรู้สึกโกธรจนเเทบบ้าทำไมเธอทำแบบนี้ คงเป็นตอนผมคุยโทรศัพท์เเละแก้วเอามือผมไปจับเล่นผมไม่ได้คิดอะไรเพราะอยากให้เธอได้ใจไปก่อนเเต่ไม่คิดว่าเธอจะถ่ายรูปเอาไว้ คงเป็นเรื่องนี้ที่ทำให้เกลโกธรผมเเละหนีผมไปแบบนี้ผมต้องรีบไปปรับความเข้าใจกับเกลให้เร็วที่สุด

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เกล

@คอนโด

ฉันเดินออกมาจากห้องอย่างหมดเรี่ยวเเรง สภาพของฉันคงไม่ต่างจากศพที่สามารถเดินได้เลย นอกจากใบหน้าอันซีดเซี่ยวที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาเเละสีหน้าที่เหม่อลอย ซึ่่งตอนนี้ก็ไม่มีจุดหมายที่จะไป เเต่เเล้วก็มีผู้ชายคนที่ฉันไปพร้อมที่จะเจอมาอยู่ตรงหน้าของฉันได้ ฉันควรทำยังไงดีฉัันไม่พร้อมจะคุยกับเขา

"เกล เกลฟังเรนน้ะ ฟังเรนอะธิบายก่อนนะ" เรนปรี่เดินเข้ามาหาฉันอย่างรวดเร็วเเละเข้ามากอบกุมมือของฉันเอาไว้ 

"..."

"คือเรนกับเเก้วเราไม่ได้เป็นอะไรกันเลยน้ะ รูปนั้นเกลกำลังเข้าใจผิดเรนไม่ได้ตั้งใจไม่ได้เต็มใจจะจับเลยน้ะ เรนเเค่ต้องการเเก้เเค้นเท่านั้น" เข้าพูดออกมาด้วยเสียงจริงจังเเละมองตาฉันเพื่อที่จะต้องการให้ฉันเชื่อในสิ่งที่เข้าพูดออกมา

" ไม่ได้ตั้งใจ ? แก้เเค้น ? " ฉันพูดออกไปเชิงถามว่ามันหมายความว่ายังไง 

"ใช่เกล เรนกับเเก้วเคยเป็นแฟนกันก่อนที่เรนที่เจอเกล เเล้วเเก้วก็ทิ้งเรนไปคบกับคนอื่นเรนเเค่ต้องการให้เเก้วเจ็บเหมือนที่เรนเจ็บก็เท่านั้น " ฉันอึ้งกับคำตอบที่ได้มาพวกเขาเคยรู้จักกันมาก่อนทำไหมพวกเขาถึงไม่บอกให้ฉันรู้กัน ทำไมต้องปิดบังกันด้วย

"เรนต้องการให้เเก้วเจ็บ เเต่คนที่เจ็บตอนนี้คือเกลนะเรน เกลไม่รู้น้ะว่าอดีตมันเป็นยังไงนั้นมันเป็นเรื่องของคนสองคน เเต่ที่เกลรู้อะ เรนไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของเกลเลยว่า ถ้าเกลรุ้เกลจะรู้สึกยังไง เกลจะเจ็บไหม เกลจะเป็นยังไงจะรับได้ไหม ซึ่งเกลบอกเลยว่าเกลรับไม่ได้ เเละคงไม่มีใครจะรับได้หรอก เรนเข้าใจไหม " ฉันพูดออกไปทั้งน้ำตาตอนนี้ตาของฉันไม่เหลือที่ให้ช้ำเเละบวมอีกเเล้ว เขาเข้ามากอดฉันเเละลูบผมเพื่อปลอบให้ฉันหยุดร้องเเต่มันกลับทำให้ฉันร้องไห้มากขึ้นกว่าเดิม

"เกล เรนขอโทษ เรนขอโทษที่ทำให้เกลเสียใจ เกลหายโกธรเรนได้ไหม" เขาพูดเสียงอ่อนโยน ฉันละจากอ้อมกอดจากเขาเเละก้าวถอยหลังออกมา

"เราไม่ได้โกธร เกลเเค่เจ็บเเละเกลไม่อยากเจ็บอีกเเล้วด้วย เรนได้สร้างแผลในใจเราเเล้ว จะให้เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมเราก็ทำไม่ได้ เพราะความเชื่อใจมันไม่มีเเล้ว เราขอไม่ไปต่อน้ะ เราขอเลือกเป็นฝ่ายที่จะถอยออกมาจากเธอ" ฉันถอดเเหวนออกมาเเละยื่นให้เขา

"ไม่เรนไม่รับคืนเรนให้เเหวนวงนี้กันเกลเเล้ว ถ้าเกลไม่อยากได้มันเกลก็ทิ้งมันไปได้เลย "ตอนนี้ใบหน้าของเรนมีคราบน้ำตาเต็บใบหน้าเห็นเเล้วฉันก็เจ็บปวดเพราะฉันไม่อยากให้เขาเสียใจแบบนี้ เเต่ถ้าคบกันไปแบบไม่เเคร์ความรู้สึกไม่นึกถึงจิตใจของอีกฝ่ายเราก็ไปไม้รอดหรอก

"ได้ " ฉันเดินตรงไปที่ถังขยะเเละก็โยนเเหวนทิ้งไป " เราไม่รู้จะเก็บไว้ทำไม เราเลิกเถอะกันนะ " และฉันก้อเดินออกไปเพื่อจะะเดินออกไปให้ไกลจากเขาเเต่เขาก็เดินตามมา

"ไม่เกลเรนไม่เลิก นะเกล เราอย่าเลิกกันเลยน้ะ เรนขอโทษ" ฉันหยุดเดินเเละพูดกับเขาโดยที่ไม่หันไปมองหน้าของเขา

"พอเถอะเรน เเละอย่าตามมาอีกนะถ้าไม่อยากให้เรารู้สึกเเย่กับเธอไปมากกว่านี้ " ฉันเดินออกไปเเละเขาก็ไม่ได้ตามมาเเล้วจริงๆฉันเดินกลั้นน้ำออกไปเพื่อหมายจะกดลิฟท์เพื่อออกไปจากคอนโดเเห่งนี้ ระหว่างที่รอลิฟท์อยู่นั้นฉันก็เกิดอาการวูบ หน้ามืดขึ้นมาจนเซจะล้มเเต่เหมือนจะมีคนารับฉันเอาไว้ได้จึงทำให้ฉันไม่รู้สึกเจ็บ

"คุณ คุณ คุณเป็นอะไรรึป่าว" ฉันพยายามยามที่จะตอบโต้กลับไปเเต่ฉันไม่มีเเรงเอาซะเลยจนฉันเกิดอาการภาพตัด หลังจากนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรอีกเลย

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอโทษที่หายไปนะคะ อาจารย์สั่งงานตั่งเเต่ปิดปีใหม่เเละพึ่ง present งานไปวันนี้เลยต่ะ เด็กเต็กต้องมาทำอินทรีเรียก็จะนานเเบบนี้เลยค่ะ ตอนนี้หัวตันเเนื่องจากไม่ได้นอน เลยได้เเค่นี้ก่อนน้ะ ตอนหน้าพระเอกของเราจะออกมาเเล้วค่ะหลังจากที่ออกมานิดเดี่ยวในตอนเเรก 555 1 ไลคื 1 คอมเม้น = กำลังมากมายยย ค่ะ

รักรีดทุกคนค่ะ