กลับมาได้ไหม..
เขียนโดย 
นักเขียนไก่เขี่ย
วันที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2561 เวลา 06.26 น.
แก้ไขเมื่อ 27 มกราคม พ.ศ. 2561 10.30 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) ทำไมเธอน่ารัก.
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"น้ำค่ะพ่อ...." รินวางน้ำที่โต๊ะตรงคุณพ่อนั่ง "ริน.. วันนี้พ่อมีเรื่องอยากจะคุยด้วยหน่อย" รินทำหน้ามึนๆ."อะไรคะพ่อ......"
"พ่อว่าพ่อจะส่งลูกไปอยู่กับแม่ที่บ้านลูกโอเคไหม....." "ทำไมละคะพ่อ??"
รินถามด้วยความสงสัย
"ก็ไม่มีอะไรมากหรอก.....แม่เขาบ่นคิดถึง"
"แต่หนูยังไม่อยากกลับไปบ้านแม่นี่คะ. หนูอยากอยู่เกาหลีกับพ่อค่ะ.."
"พ่ออยากไห้แกเข้าโรงเรียนเดียวกับยัยนัท...แกจะได้มีสังคม...มีเพื่อนไงลูก..นะ"
"งั้น.... ถ้าพ่อโอเคหนูก็โอเคค่ะ.." รินกอดพ่อของเธอ...
"พ่ออยู่คนเดียวได้ใช่ไหมคะ.. หนูต้องคิดถึงพ่อแน่ๆเลย..." พ่อของรินลูบหัว.
"หึๆโตแล้วนะลูก....ยังทำตัวเป็นเด็กอยู่เลย" "สัญญากับพ่ออย่างนึงได้ไหม??...."
"ว่าลูกจะไม่คบผู้ชายนิสัยไม่ดี...." "สัญญาค่ะ^^"
หลังจากนั้น4วัน....
"พ่อคะหนูไปแล้วนะคะ...." รินวิ่งมากอดพ่อของเธอก่อนจะขึ้นเครื่อง
"เดินทางปลอดภัยนะลูก......."
ตัดภาพมาที่คุณแม่ของริน. ติ๊งต่อง.....เสี่ยงกริ่งหน้าบ้านดัง....
"ยัยนัท....ไปดูไห้แม่หน่อยสิใครมา..."
"ค่ะ....แม่......." "กรี๊ด....." "อะไรยัยนัท...กรี๊ดทำไม....." "แม่คะ!! ออกมาดูนี่เร็ว...." "อะไรๆ!!"
"ว๊ายยยย......ริน..." "หวัดดีค่ะแม่... ไงยัยนัท...."
"จะมาทำไมไม่โทรมาบอกแม่ก่อนละลูก....." "ถ้าบอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิคะ...."
"ไปๆเข้าบ้านก่อนลูก....." "ที่ไทยร้อนจังเลยค่ะแม่..." "โอ้ยก็เป็นแบบนี้แหละลูก...."
"พี่ริน...ของฝากนัทล่ะ..........."
"ม่ายมี!!..." "โห...พี่รินอ่ะ!!อยู่เกาหลีน่าจะซื้อของมาฝากนัทบ้าง...;("
"ล้อเล่น!!ฉันก็ต้องมีของไห้เธอสิฮ่าๆๆ......."
"อ่ะนี่ของเธอ..." รินยื่นของไห้. "นี่อะไรอ่ะ.. เครื่องช็อตเนี่ยนะ!!! พี่เอามาไห้นัททำไม..."
"ชั้นป่าวน้าแกต้องไปโทดพ่อนู่น......" "ของฉันก็มีT^T พ่อกำชับว่าต้อง พก..."
"ยัยนัท...ไปซื้อของตรงร้านสะดวกซื้อหน้าปากซอยไห้แม่หน่อยสิ." "ได้ค่า......"
"แม่ๆเดี่ยว...รินไปเอง" "รินอยากไปสวัดดีอาพิน หน่อย.."
"ไม่พักผ่อนละลูก...กลับมาเหนื่อยๆ." "อ่อ..ไม่เป็นไรค่ะ." รินปั่นจักรยานของเธอออกไปร้านสะดวกซื้อหน้าปากซอย. แต่จักรยานของเธอเกิดเบรกเสีย.
"เห้ย!นาย......หลบไป..." โครม!. รินปั่นจักรยานไปชนเสาหลักกิโล. "เป็นไรไหมครับ..." ผู้ชายคนนี้ยื่นมือไป.รินจับมือเขาแล้วลุกขึ้น. ทั้งสองคนจ้องตากัน.
"ผมชื่อตี๋นะ." "ฉะ..ฉันชะ..ชื่อ..ริน."
"คุณรินน่ารักจังครับ...คราวหลังปั่นจักรยานระวังหน่อยนะครับ." "ค่ะ...><." รินเขินหน้าแดง
รินรีบซื้อของแล้วรีบกลับบ้านโดยไม่ได้สวัดดีอาพินเลย.....
ตกกลางคืน... ติ๊ง!. เสียงคนแอดไลน์รินมา.. รินเปิดดู. "หวัดดีครับคนน่ารัก.."
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
