SOMEONE ฉันรักเธอ

ตอนที่ 14

(เฮ้ยดรีมเกิดไรขึ้นว่ะ ทำมำรีบร้อนกลับแบบนี้) นิลโทรมาหลังจากที่ฉันพาเกลไปนอนพักแล้ว

“อืมม ไม่มีไรหรอกแค่มาดูเกลมันหน่ะ” ฉันตอบไปตามความจิงพร้อมกับก้มเก็บห้องให้เข้าที่และเป็นระเบียบเหมือนเดิน ไม่อยากให้ทุกคนคิดมากตอนนี้อิมกับนิลคงเลิกเรียนกันแล้วต้องรีบทำความสะอาด

(เนี้ยฉันนั่งรถกลับมากันละ อีก 20 นาทีน่าจะถึงละ) ห้ะ!!!20 นาที!!

“อะไรน้ะ 20 เหรอ งั้นแค่นี้ก่อนนะ” ฉันวางสายแล้วเก็บห้องทันทีโอ้ยยยเยอะจังว่ะ

15 นาที ผ่านไป

“เฮ้ออ เสร็จซักที” ฉันหย่อนก้นลงนั่งที่โซฟาที่ห้องนั่งเล่นอย่างอ่อนแรง นึกว่าจะไม่ทันพวกนั้นมาซะแล้ว

“เอ้าๆ อะไรกันดรีม นอนเป็นศพเลย” แหมมม ตายยากจิงนังพวกนี้กำลังนึกถึงก็มาพอดี

“เปล้าา พอดีฉันออกกำลังกายหน่ะ” ฉันพูดพร้อมกับยกดัมเบลของเกรซมาให้ดู อิมทำหน้าเหมือนไม่เชื่อแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมากมาย

“เอ ของในห้องฉันมันดูผิดที่ผิดทางแปลกๆ แกได้มารื้อหาอะไรรึเปล่าเนี้ย” นิลที่เดินเข้าไปดูเกลในห้องเอ่ยถามฉันอย่างจับผิดฉันเลยแถไปต่างๆนาๆ

“อ้อ พอดีเจอแมลงสาบอะ เลยไล่ตี” ฉันแถในสิ่งที่นิลมันเกลียดเข้าใส้อย่างแมลงสาบ เจอที่ไหนมีกรี๊ด

“จิงดิ มันตายมั้ย” นิลถามอย่างหวาดๆ คงเพราะถ้ามันไม่ตายมันคงจะออกมานอนที่โซฟาแน่ๆ

“ตายแล้ว” ฉันตอบยิ้มๆ แต่ในใจนิกลัวความแตก ถ้านิลรู้ว่าห้องเละแบบนั้นมีหวังโดนเฉ่งทั้งเกลทั้งฉันแน่

“เอ้อ ดรีมไปว่ายน้ำเป็นเพื่อนหน่อยดิ” อิมเอ่ยชวนฉันแกมบังคับ ทำใมชวนไปว่ายน้ำวะร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นมันจะชวนออกไปทำอะไรนอกจากชวนไปกิน

“อะไรกัน....นี่แกคิดไงชวนไปว่ายน้ำเนี้ยย” ฉันถามมันอย่างไม่เชื่อหู

“เอ่อออ ไปถึงเดี๋ยวก็รู้เอง” ว่าจบนางก็ลากฉันลุกจากโซฟาเตรียมออกจากห้องทันที แต่ว่า....

“เฮ้ยยยย! ฉันยังไม่ได้เอาชุดว่ายน้ำเลย!” ฉันตะโกนบอกอิมแต่นางก็หาได้สนใจมั้ย

“ฉันก็ไม่ได้เอามา ฉันจะแวะห้างก่อนไปยังไงก็ไปซื้อที่นั่นละกัน” อิมว่าแล้วลากฉันออกจากห้องไปโดยที่ไม่ได้ฟังเสียงเรียกของเกรซเลยซักนิด โถ่..พึ่งจะเก็บห้องเสร็จน้ำยังไม่ทันได้กินเลย ด้านน ต้องไปกินน้ำคอลีนแทน เฮ้อออชีวิต

ณ กรีนพาร์ค

“แกพาฉันมาเพื่อนเสียตังเข้ากระเป๋าแกเหรอเนี้ย” ตอนนี้ฉันมายืนที่ กรีนพาร์ค ซึ่งเป็น โฮมสเตรสำหรับคนที่อยากพักผ่อนหย่อใจแบบอยู่บ้านสบายๆ มีสระน้ำกว้างงง วิวสวยเวอร์วัง ซึ่งที่แห่งนี้อยู่ในเคลือธุรกิจของทางบ้านอิมนั่นเอง

“ใครว่าจะให้จ่ายละ ฉันพาแกมาที่นี่เพื่อตามดูยัยมารร้ายนั่นตังหาก” ฉันหันไปมองตามนิ้วอิมที่ชี้ไปที่ข้างสระน้ำที่คนน้อยๆ ฉันตาโตทันทีเพราะยัยมารร้ายที่อิมว่ามันคือพี่แพท นางอยู่ในชุดซีทรูสีแดงสุดแสนจะเซ็กซี่แสบตา ส่วนผู้ชายที่ยืนด้วยกันนั้นคือพี่ทอยสุดหล่อนั่นเอง อร้ายย เริ่มกันก่อนที่ฉันอีก 555555 เริ่ดคร้าาา

“ทำเองโดยที่ไม่ต้องสั่งเลยแหะ” ฉันพูดกับอิมพลางเดินเข้าไปที่เค้าเตอร์เพื่อจัดการอะไรบางอย่าง

“พี่เค้าจัดสรรเรื่องกันเองกับพี่เม่นของแกหน่ะ” อร้ายยัยนี่ของฉันอะไรกัน

“พี่เม่นนั่นไม่ใช่ของฉันเว้ย อย่าพูดมากหน่าจะทำไรก็รีบทำ” ฉันดุยัยอิมแก้เก้อ ฉันไม่ได้เขินนะพูดจิงๆ

“เอ่อๆ พูดแค่นี้ทำหน้าแดงไปได้” ฉันหันไปถลึงตาใส่อิมนางก็หัวเราะแล้วยกมือทำท่ายอมแพ้แล้วเดินเข้าไปคุยกับพนักงานเคาเตอร์ซึ้งพวกนางๆดูจะตกใจกันมากที่เจอฉันสองคน ปกติไม่มาหรอกถ้าอิมไม่ชวนมา 5555 อิมชอบพาไปเสียเงินให้พวกคู่แข่งของพ่อนางซะมากกว่า

“คุณหนู....สวัสดีค่ะมีอะไรให้พวกดิฉันรับใช้ค่ะ” เสียงคุณพนักงานถามอิมเสียงอ่อน

“เธอจำหน้าผู้หญิงคนนี้ไว้น่ะ” อิมเอารูปพี่แพทให้พนักงานดู พวกเธอก็ดูแล้วพยักหน้าตอบอิม

“ถ้ายัยนี่สั่งอะไร บอกไปว่ามีคนจ่ายให้แล้วสั่งอะไรตามสบาย เข้าใจตามนี้นะ เนียนๆไปอย่าให้รู้ว่าฉันสั่ง” อิมพูดสั่งซ้ำแล้วเดินลากฉันไปเปลี่ยนชุด

10 นาที ผ่านไป

“ดรีมมม เสร็จยางงง” อิมร้องเรียกฉันอยู่หน้าห้องที่ฉันเปลี่นรชุด คือเสร็จตั้งนานแล้วแหละแต่ว่าาา

“เสร็จแล้ว แต่ทำใมชุดมันน่าเกลียจแบบนี้อะ” ฉันอุตส่าห์ไว้ใจให้อิมเลือกชุดแต่มำใมชุดชั้นมันเป็น ชุดกระโปรงสีมุ้งมิ้งจนน่าปวดหัว ฉันไม่ชอบแบบเน้!!

“เอาหน่าา ลองอะไรใหม่ๆบ้างเหอะ” อิมพูดปลอบฉันแบบขำๆ แล้วบอกให้ฉันออกไปซักที

แกร๊ก!

ฉันยอมเปิดประตูออกไปแบบอายๆ ดีนะที่นี่เป็นห้องน้ำส่วนตัวอิมเปิดบ้านให้พวกเราเข้ามาสุมหัวกันตอนที่พี่แพทเผลอหน่ะ

“ว้าววว น่ารักเป็นบ้าแหนะ” อิมเอ่ยชมฉันยกใหญ่ซึ่งฉันก็เขินๆอยู่

“แกก็น่ารักดีนะ” ฉันเอ่ยชมอิมบ้างนางก็พยักหน้าพร้อมกับหมุนตัวไปมา

“เอ่อ ดรีมคือว่าฉันมีไรจะบอก” ฉันกำลังเปิดประตูห้องน้ำออกไปที่ห้องนอนอิมก็เรียกไว้ซะก่อน

“หื้มม มีระ...” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออกเผยให้เห็นคนที่เปิด เป็นผู้ชายแต่ตอนนั้นฉันตกใจมากเลยทำให้....

“อร้ายยยย!!! ไอ่โรคจิต!!!” ฉันตวัดมือตบหน้าหมอนั่นอย่างแรงจนหน้าหัน ตามด้วยเสียงร้องอย่างตกใจของอิม

“เฮ้ยยย ดรีมอย่าาา” อิมพยายามเข้ามาห้ามฉันที่กำลังเตะไอ่โรคจิตนั่นอย่างบ้าคลั่ง

“เดี๋ยวว นี่พี่เอง!” ฉันชงักขากลางอากาศพลางมองหน้าไอ่คนข้างล่างชัดๆ

“เฮือกกก!! ไอ่พี่เม่น!” เชรดดดดดด!!!