นังเลงกลับมาเรียน
เขียนโดย 
DevilzeroX
วันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2561 เวลา 00.09 น.
แก้ไขเมื่อ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2562 05.36 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) จุดเริ่มต้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความดีครับ ผมจะเริ่มสร้างใหม่ตั้งแต่ ตอนที่ 2 นะครับ เพราะผมทำเนื้อเรื่องต่อไม่ได้
คนที่เคยอ่านแล้วขอให้กลับมาอ่านใหม่ด้วยนะครับเพื่อที่จะได้ไม่งงเนื้อเรื่อง
ณ บ้านของเคียว
โยชิ:เคียว คืนนี้ ไปเที่ยวกันไหม
เคียว:ก็เอาสิ
ไอซ์:ไม่ได้ วันนี้พี่ห้ามไปไหนทั้งนั้น
เคียว:ทำไมละ
ไอซ์:เมื่อวานก็ไปมีเรื่องกับใครมา จนมานอนอยู่หน้าบ้าน ยังไม่เข็ดอีกหรอ แผลก็ยังไม่หายดีเลย
เคียว:เมื่อวานพี่ก็ไม่ได้อยากมีเรื่องนะแค่มันมาหาเรื่องพี่เอง
ไอซ์:จะยังไงก็เถอะวันนี้พี่ห้ามไปไหนทั้งนั้น!
เคียว:คร้าบๆ เข้าใจแล้ว
เคียวไม่ฟังที่น้องสาวพูด เคียวก็ยังแอบออกไปเที่ยวตอนกลางคืนอยู่ดี
โยชิ:คืนนี้สนุกดี ไว้ไปเที่ยวเล่นต่อล่ะกันตอนนี้ก็กลับบ้านใครบ้านมัน
เคียว:เค
โยชิ:ให้ฉันไปส่งไหม ช่วงนี้นักเลงเยอะด้วย
เคียว:ไม่เป็นไรฉันจะสูดอากาศระหว่างทางด้วย ลองให้มันมาสิ จะซัดให้หมอบเลย
โยชิ:ฮ่าฮ่าฮ่า เครๆฉันเข้าใจล่ะกลับเร็วๆล่ะ ก่อนน้องสาวจะรู้ตัว
เคียว:อ้ะ! จริงด้วยฉันต้องรีบแล้วไปก่อนล่ะ แล้วเจอกัน
โยชิ:ทั้งที่ฉันไปส่งให้เร็วกว่านี้แท้ๆ เอาเถอะ
เคียวพยายามวิ่งกลับบ้านให้เร็วที่สุด เคียวก็ต้องหยุดชงักเมื่อเห็นพวกนักเลงยกพวกมาล้อมเคียวไว้
เคียว: มีปัญหาอะไร ฉันยิ่งรีบๆอยู่
หัวหน้านักเลง: ได้ข่าวว่าแกชอบตีต่อยฉันก็เลยรวมพวกมาทดสอบแก
เคียว: เหอะ ฉันละเบื่อพวกแกจริงๆ
เคียวคิด: พวกนักเลงครั้งนี้มีมากกว่าที่เคยสู้ 15 คนขึ้นไปได้ละนะ ฉันต้องรอจังหวะ ถ้าเข้าไปสู้มั่วซั่วมีตายแน่ๆ
หัวหน้านักเลง: กระทืบมันเลย
นักเลง: ย๊ากกกกกกกก!
พวกนักเลงเริ่มวิ่งเข้าหาเคียว แล้วใช้กำปั้นขวาพุ่งไปที่หน้าเคียว ตุ๊บ!
นักเลง: อั๊กกก!
เคียวได้หลบและทีบที่ท้องของนักเลง และต่อยเข้าที่หน้าของนักเลงอีกคน ทำให้นักเลงเริ่มกลัวๆ แต่ก็ยังบุกเข้ามา
เคียว: พวกแกมีเยอะกันจริงๆนะ อะ!
เคียวถูกนังเลงตัวโตพุ่งใส่ที่ท้อง. . . . . . . แต่กลับไม่สามารถล้มเคียวหรือดันเคียวได้เลย
เคียว: นี่แกมีดีแต่ขนาดรึไงวะ
เคียวได้ใช้สอกทุบเข้าไปที่ท้ายทอย จนทำให้นักเลงร่างใหญ่ล้มลงไป
นักเลงหลายคน: ปีศาจ!
พวกนักเลงเริ่มไม่กล้าเข้าหา เคียว
เคียว: อะไรกันกลัวแล้วหรอ ฉันยังสนุกได้อีกนะ
นักเลง: รุมมันเลยจำนวนเราเยอะกว่า
พวกนังเลงเข้ามาทุกทิศทาง
เคียวได้ต่อยนังเลงคนหน้าและด้านซ้าย แต่ก็ถูกนังเลงรุมจนเกินกำลังของเขา
นักเลง: มันล้มแล้ว ฮ่าๆๆ นึกว่าจะแน่
หัวหน้านักเลง: ฉันอุส่าห์คาดหวังกับแกไว้สูง
เคียวได้ยินเสียงทุกอย่างไม่ค่อยชัด แปะ.. แปะ.. แปะ.. แปะ.. แปะ.. ซ่าาา.... แต่เคียวกับรู้สึกได้ว่าฝนกำลังตก
คนปริศนา: น...า...เ...ก....น้ะ
เคียวคิด: ฉันได้ยินไม่ค่อยชัดเลยมองไม่เห็นคนพูดด้วย
พวกนักเลง: อ๊ากกกก โอ๊ยยย
เสียงนักเลงที่กำลังร้องครวญคราง เป็นจำนวนมากทำให้เคียวเริ่มมีสติ และเขาก็เริ่มลุกขึ้น
ผู้ชายชุดสูท: ว้าว ยังลุกขึ้นมาได้อีกแหะ
ผู้หญิง: นายจะไหวจริงๆหรอพักก่อนเถอะ
เคียวคิด: เจ้าพวกนี้เป็นใครกัน แล้วทำไมพวกนักเลงถึงได้ล้มลงไปนอนกันหมดเลย
ผู้ชายชุดสูท: แปลกใจหรอครับ
เคียว: อ่า.. แกเป็นคนทำหรอ
ผู้ชายชุดสูท: ใช่ครับ
ระหว่างที่ผู้ชายชุดสูทกำลังคุยกับเคียวอยู่เขาก็โดนหัวหน้านักเลงพุ่งเข้ามาจากด้านหลัง
หัวหน้านักเลง: แกเสร็จฉันแน่!
แต่เขากับหลบได้อย่างรวดเร็ว
ผู้ชายชุดสูท: เวลาเข้าข้างหลังคนอื่นอย่าส่งเสียงดังสิครับ
ผู้ชายชุดสูทเขาได้เตะเข้าไปที่ท้ายทอยของหัวหน้านักเลง ทีเดียวสลบ แล้วก็หันมาที่เคียว
เคียว: จะมาซัดฉันต่อหรอ
ผู้ชายชุดสูท: ไม่จำเป็นหรอกครับดูจากสภาพแล้ว อีกไม่นานคุณก็จะหมดแรงไปเอง
หลังจากที่ผู้ชายชุดสูทพูดได้ไม่นานเคียวก็สลบลงไปเพราะเขาเสียแรงไปเยอะ
เนื้อหาอาจจะยาวไปหน่อยนะครับ
เมื่อก่อนเล่นต่อยตีกันและตัดจบผมเลยคิดว่ามันสั้นไปเลยกลับมาเพิ่มให้
หลังจากที่ไม่ได้แต่งนาน อ่านกันให้สนุกนะครับ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
