B o T | สื่อ | สาร | รัก

6.3

เขียนโดย เงาสะท้อนของบทเพลง

วันที่ 30 มีนาคม พ.ศ. 2561 เวลา 21.53 น.

3 ตอน

1 วิจารณ์

4,113 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 30 มีนาคม พ.ศ. 2561 22.23 น. โดย เจ้าของนิยาย

2) 1/2 สังเกตุลม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

<<1/2 สังเกตุลม>>

ผมเสยผมลวกๆด้วยมือซ้ายส่วนมืออีกข้างคอยพยุงถือกล่องของขวัญเล็กๆสีเหลืองที่หนักเอาเรื่อง ปารีสมันก็เข้าใจเลือกสีกระดาษห่อ..สีเหลืองเรืองแสงพอมาอยู่ในที่มืดๆแบบนี้มันเด่นดีแฮะ

เรื่องเด่นหว่าชาวบ้านชาวช่องนี่พี่โรมชอบมากครับ ฮิ

“ว้าย แกพี่โรมมา”

เพื่อนสาวประเภทสองของแพรวาหันมาเห็นผมก่อนจะรีบหันกลับไปสะกิดเจ้าตัวยกใหญ่ เอิ่ม...ใจจริงพี่โรมก็ไม่อยากเรียกว่านั่นคือการสะกิดหรอกครับ เล่นซะน้องแพรวาแทบปลิว

“ห้ะ?...อะ เอ่อ...พี่โรม สวัสดีค่ะ”

สติน้องแพรวาคล้ายจะไม่ค่อยครบ เหมือนน้องเหม่อๆอยู่ ผมเลิกคิ้วตามนิสัยส่วนตัวเวลาสงสัยหรือแปลกใจ

น้องมันโอเคไหมว่ะเนี่ย?

“หวัดดีครับ สุขสันต์วันเกิดนะครับน้องแพร”
ผมยิ้มกว้างตามแบบฉบับตัวเองส่งให้น้อง พลางเนียนนั่งลงข้างๆซึ่งเพื่อนน้องก็ให้ความร่วมมือโดยการขยับเว้นที่ว่างให้ทันที แหม่..น่ารักจริงๆ อยากหยิกแก้มสักคนละที

ผมหันมองสาวเจ้าข้างตัวที่ดูเหม่ออีกครั้ง ผมมองตามสายตาของแพรวาที่ไปหยุดอยู่ที่...อ่า ปารีส? ไม่สิ ไม่ใช่ปารีสคนข้างๆปารีสต่างหาก...ไฟ?

รอยยิ้มถูกจุดขึ้นที่มุมปากทันที ยัยเด็กคนนี้นี่ใจโลเลจังแฮะ มีคนหล่อแบบพี่โรมอยู่ข้างๆยังหันไปสนใจแฟนเก่าอีก

“แพร...แพร น้องแพรวาครับ?” ผมจัดการเอาเบ้าหน้าหล่อๆของตัวเองไปบังสายตาของน้อง แพรวาชะงักก่อนจะกระพริบตาถี่ๆแล้วส่งยิ้มหวานให้ผม

“พี่โรมมีอะไรหรอคะ?”

“พี่เห็นเราเหม่อๆ มีอะไรรึเปล่าครับ?”

ผมยิ้มจางๆให้น้อง หางตาแอบเห็นเพื่อนน้องส่งสายตาให้กลับมาสนใจผมได้แล้ว เด็กพวกนี้เหมือนจะรู้ว่าผมรู้ว่าแพรวามองใคร เป็นใครก็ไม่โอเคหรอกครับที่คนคุยของตัวเองเอาแต่มองแฟนเก่าทั้งที่เราอยู่ข้างๆ

แพรวาไม่ตอบทำให้ผมยิ้มนิดๆก่อนจะเลิกสนใจน้องแล้วหันมาสนใจเครื่องดื่มสีสันสวยๆพวกนี้แทน

สายตาเหลือบขึ้นมองไฟที่เดินมานั่งตรงข้ามผม ผมสบตากับหมอนั่นอย่างเงียบๆ น่าหงุดหงิด น่าหงุดหงิดมากๆ...ผมขมวดคิ้วมุ่นเมื่อเห็นรอยยิ้มจากไฟ

ยิ้มเยาะอย่างนั้นหรอ? เหอะ แค่ผู้หญิงคนเดียวอยากได้คืนก็เอาไปเลย คิดได้แบบนั้นผมก็หันหน้าหนีสายตาคู่นั้น

บรรยากาศงานก็รื่นเริงสมเป็นงานวันเกิด คงมีแค่โต๊ะพวกผมที่มีรังสีแปลกๆแผ่ออกมาจางๆ

ไม่รู้สิมันแค่รู้สึกยอมไม่ได้ ยอมไม่ได้ที่เหมือนตัวผมแพ้ ผมคุยกับแพรแต่ไฟไม่ได้ทำอะไรเลย น้องก็ยังสนใจมันมากกว่าผม มันน่าหงุดหงิด! เหมือนที่ผ่านมาผมเป็นแค่ตัวเลือก สถานะที่ผมโครตเกลียด

น่าเบื่อเป็นบ้า

ผมวางแก้วของตัวเองลงก่อนจะรับแก้วจากใครสักคนบนโต๊ะที่ยื่นมาให้มากินต่อ ความขมปร่าที่ทำเอาหน้าเห่ย ผมไม่ใช่คนคอแข็งมาก และเหล้าแก้วนี้มันก็แรงพอควร แม่ง..ใครยื่นให้ว่ะ!!

หงุดหงิด...ผมลุกพรวดเมื่อรู้สึกว่าภาพมันเบลอๆ ต้องรีบไปหาปารีสให้มันพากลับบ้าน ผมไม่เคยเมาเลยไม่รู้ว่าตัวเองเมาแล้วจะเป็นแบบไหน น่าจะดูให้ดีก่อนว่าแก้วที่ยื่นมามันเป็นอะไร

เพราะความหงุดหงิดแท้ๆ ผมหันหน้ามองรอบๆเพื่อหาปารีส ภาพเบลอๆทำเอาปวดหัว เหล้ามันไม่น่าจะแรงขนาดทำให้ผมรู้สึกจะวูบทุกเมื่อขนาดนี้..ใครใส่อะไรในแก้วว่ะเนี่ย!!!

หน้าเรียบๆของใครสักคนที่ย้อมผมสีแดงเพลิงเบลอจนผมต้องกระพริบตาหลายๆทีมองเป็นอย่างสุดท้ายที่ผมเห็นก่อนสติจะวูบไป

ไอ้เหี้ยตัวไหนมันเอาอะไรใส่เหล้าให้กูกินว่ะเนี่ย!!

ขอให้มึงเป็นหมัน!! Fuck you!!!

-ไฟขอพื้นที่-

ผมลุกขึ้นเมื่อเห็นคนร่างโปร่งเริ่มเซ ก่อนจะรีบไปเข้าไปรับร่างบางที่กำลังจะล้ม กินอะไรบ้างรึเปล่าเนี่ย ตัวบางชะมัด...แต่ก็นุ่มนิ่มกว่าปารีส

ผมหันไปมองเมทัลพลางขยับปากแบบไม่มีเสียงว่า’กลับก่อนนะ’ อีกคนพยักหน้าก่อนจะยิ้มเป็นเชิงรู้ทันให้ผม

ผมหันกลับมาสนใจร่างสูงโปร่งที่ผมคิดว่ามันบางเกินไป ก่อนจะกระซิบเสียงแผ่ว

“เราไม่รู้ว่าบ้านนายอยู่ไหนอ่ะ คืนนี้ไปนอนบ้านเรานะ”

@คอนโดXZ

ห้อง 909

ผมวางร่างบางลงบนเตียง สงสัยจะใส่เยอะไป หลับเป็นตายขนาดนี้แต่อีกนิดน่าจะหมดแล้วมั้ง ผมจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าตัวเองเป็นชุดสบายๆสำหรับนอน ก่อนจะหันไปเปิดแอร์

“อืมมม”

โรมพลิกตัวเล็กน้อยพลางครางในลำคอ ซึ่งเรียกความสนใจจากผมได้เป็นอย่างดี ผมเดินไปนั่งลงข้างๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปเกลี่ยผมสีทองของอีกคน

ใบหน้าที่เหมือนกับปารีสยิ่งกว่าแกะ สองคนนี้เป็นลูกครึ่งเกาหลี-ฝรั่งเศส แต่เพราะมีทวดเป็นคนไทย ทั้งคู่เลยตัดสินใจย้ายมาอยู่ที่ไทย ผมไล่นิ้วเขี่ยตามกรอบหน้า ก่อนจะไล่มาเขี่ยปากสีสด

นิ่มชะมัด

ผมค่อยๆก้มลงไปหาอีกคน อีกแค่นิดเดียวปากก็จะแตะลงบนริมฝีปากนุ่มนิ่ม ทว่าดวงตากลมที่เฉี่ยวขึ้นตรงหางตาดันปรือขึ้นจนผมผละออกแทบไม่ทัน

หมดฤทธิ์แล้วงั้นหรอ

“มึน..ชิบหาย”
เสียงนุ่มพึมพำก่อนที่เจ้าตัวจะฟุบไปอีกครั้ง ทำเอาผมรีบหยิบโทรศัพท์โทรหาเมทัลทันที

“ฮัลโหลมึง”

(มีไร...หรือโรมมันตื่นแล้ว? กูบอกแล้วให้ใส่เยอะหน่อย) เสียงขำขันจากปลายสาย

“โรมตื่นมานิดนึงแล้วหลับต่อ จะเป็นไรไหมว่ะ? กูใส่แค่นิดเดียวผลข้างเคียงมันเยอะไหมมึง?”

ยาสลบไม่ได้ดีต่อร่างกายของคนเราหรอกนะครับ ตอนใส่ลงในแก้วเหล้าผมถึงได้ใส่แค่นิดเดียว จุดประสงค์ไม่ใช่อยากเอาเหมือนที่เพื่อนเข้าใจ ผมแค่..

อยากนอนกอดโรมสักคืน

(ไม่หรอก มึงใส่นิดเดียวมันคงเมาเหล้าด้วยอ่ะ กูไปละนะ)

ติ๊ด

“เห้ย! เดี๋ยว!!”